Temat interpretacji

Brak opodatkowania przenoszenia kosztów usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przenoszenia kosztów usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przenoszenia kosztów usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność podstawową w zakresie świadczenia usług finansowych.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawarła ze spółką umowę pośrednictwa finansowego z dnia 26 września 2012 r. na mocy której zadaniem Spółki jest doprowadzanie do zawarcia umów o świadczenie usług finansowych między Wnioskodawcą, a Jej członkami oraz umów o członkostwo u Wnioskodawcy. Decyzje w sprawie świadczenia usług na rzecz członka Wnioskodawcy są podejmowane przez Wnioskodawcę.

Równocześnie w przedmiotowej umowie w § 5 ust. 4 wskazano, że S. zobowiązuje się ponosić koszty - na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę - wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, świadczonego na rzecz Wnioskodawcy na podstawie odrębnej umowy, jeżeli wyraził zgodę na stosowanie w tej odrębnej umowie mechanizm wyliczania wynagrodzenia za usługę wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej.

Dnia 24 kwietnia 2013 r. Strony zawarły aneks do umowy pośrednictwa finansowego z dnia 26 września 2012 r. w którym w § 1 ust. 2 Strony ustaliły, że Par. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: Wnioskodawca pokrywa koszty usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, świadczonej na rzecz Wnioskodawcy na podstawie odrębnej umowy. Wnioskodawca obciąża spółę kosztami usługi, o której mowa w zdaniu pierwszym, gdy usługa zostaje zakończona negatywną decyzją Wnioskodawcy, wg kosztów faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę. Podstawą obciążenia jest raport przekazywany przez Wnioskodawcę do 7 dnia miesiąca następującego po zakończeniu miesiąca, w którym decyzja negatywna została podjęta. Podstawą rozliczenia będzie prawidłowo wystawiona przez Wnioskodawcę i doręczona Spółce faktura VAT. Płatność nastąpi na wskazany w fakturze rachunek bankowy z terminie 14 dni od daty doręczenia.

Strony realizowały literalnie powyższe postanowienia, w tym Wnioskodawca wystawiał faktury VAT na Spółkę dokumentując przeniesienie kosztów na podstawie § 5 ust. 4 umowy pośrednictwa finansowego.

Strony w późniejszym okresie zawarły również aneks do umowy pośrednictwa finansowego na mocy którego strony uzgodniły, że Wnioskodawca od 1 stycznia 2015 r. nie będzie uprawnione do przenoszenia na Spółkę kosztów usług wsparcia weryfikacji dokumentacji kredytowej.

Obecnie strony umowy pośrednictwa finansowego podpisały wspólne oświadczenie dotyczące interpretacji umowy pośrednictwa finansowego z dnia 26 września 2012 r. w którym wskazały że:

1. Odbiorcą i jedynym beneficjentem usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy o których mowa powyżej, był Wnioskodawca, co znalazło swoje odzwierciedlenie w brzmieniu wyżej cytowanych zapisów umownych;
2. Spółka nie była odbiorcą ani beneficjentem usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, o których mowa w powyższych zapisach umownych;
3. Spółka godziła się (w razie zaistnienia okoliczności opisanych w umowie pośrednictwa finansowego z dnia 26 września 2012 r.) na ponoszenie kosztów usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, o których mowa w powyższych zapisach umownych, które nie były świadczone na jej rzecz, z przyczyn biznesowych i zgoda na obciążanie Spółki powyższymi kosztami była elementem kalkulacji ceny za usługi Spółki;
4. Strony zadecydowały o dokumentowaniu obciążania Spółki w formie faktur VAT ze względu na niejasność przepisów podatkowych, rozbieżność i zmienność interpretacji zagadnień podatkowych, w celu minimalizacji ryzyka podatkowego w sytuacji w której Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzeniem działalności podlegającej zwolnieniu z podatku od towarów i usług;
5. obecnie Strony planują skorygować rozliczenia w powyższym zakresie poprzez wystawienie faktur korygujących do zera przez Kasę i udokumentowanie płatności należnych Wnioskodawcy od Spółki notami księgowymi.

Pismem z dnia 9 listopada 2015 r. tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do przedstawienia opisu stanu faktycznego m.in. poprzez:

• jednoznaczne określenie, z czym (z jakimi czynnościami) wiąże się obciążenie kosztami Spółki przez Wnioskodawcę w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej (zarówno w zakresie pozytywnej, jak i negatywnej decyzji kredytowej) i w jakim celu Wnioskodawca dokonuje tego obciążenia,
• wskazanie, czy czynność ta jest związana ze świadczonymi przez Spółkę usługami pośrednictwa finansowego.

W uzupełnieniu wniosku dokonanym w związku z wezwaniem organu wskazano, że usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej są nabywane od spółki T. dla celów realizacji działalności Wnioskodawcy.

Ponadto wskazano że obciążenie Spółki powyższymi kosztami nie było związane z wykonywaniem żadnych czynności przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki.

Wnioskodawca był uprawniony do obciążania Spółki powyższymi kosztami:

• (w myśl pierwotnej wersji umowy) jeżeli Spółka wyraziła zgodę na stosowany w umowie dotyczącej świadczenia usług wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej świadczonej dla Wnioskodawcy mechanizm wyliczania wynagrodzenia za usługę wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej;
• (w myśl wersji umowy uwzględniającej aneks z dnia 24 kwietnia 2013 r.) jeżeli w wyniku usługi wsparcia w weryfikacji dokumentacji kredytowej świadczonej dla Wnioskodawcy, Wnioskodawca podejmie negatywną decyzję w kwestii świadczenia usług na rzecz swojego członka.

Dodatkowo wskazano, że czynność przeniesienia powyższego kosztu jest związana ze świadczonymi przez Spółkę usługami pośrednictwa finansowego w tym sensie, że była ona dokonywana na podstawie zapisów umowy o świadczenie usług pośrednictwa finansowego zawartej między Wnioskodawcę a Spółkę. Związek funkcjonalny między powyższą czynnością Wnioskodawcą, a usługami Spółki oczywiście, w świetle okoliczności, uzasadniających jej dokonanie przez Wnioskodawcę, nie mógł wystąpić.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

przeformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

Czy przeniesienie kosztów usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, świadczonej na rzecz Wnioskodawcy na podstawie odrębnej umowy, dokonywane na podstawie cytowanego w opisie stanu faktycznego postanowienia umowy pośrednictwa finansowego o której mowa w opisie stanu faktycznego jest czynnością podlegającą podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w opinii Wnioskodawcy brak jest podstaw do traktowania czynności przeniesienia kosztów usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej członków Wnioskodawcy, świadczonej na rzecz Wnioskodawcy na podstawie odrębnej umowy, dokonywanej na podstawie cytowanego w opisie stanu faktycznego postanowienia umowy pośrednictwa finansowego, o której mowa w opisie stanu faktycznego, jako czynności podlegającej podatkowi VAT, gdyż czynność przeniesienia kosztów nie jest żadną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika że, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do kategorii usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Pojęcie świadczenia usług ma zatem bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dla uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierne korzyści.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) dalej jako Dyrektywa. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z opisanych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa finansowego ze Spółką. Na mocy tej umowy Spółka świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi mające na celu doprowadzenie do zawarcia umów o świadczenie usług finansowych między Wnioskodawcą, a jej członkami oraz umów o członkostwo u Wnioskodawcy. Z zawartej pomiędzy stronami umowy wynika m.in., że Wnioskodawca pokrywa koszty usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej swoich członków na podstawie odrębnej umowy. Wnioskodawca obciąża Spółkę kosztami usługi, o której mowa w zdaniu poprzednim, gdy usługa zostaje zakończona negatywną decyzją Wnioskodawcy, wg kosztów faktycznie poniesionych. Usługi wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej są nabywane od spółki T. dla celów realizacji działalności Wnioskodawcy.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że w ocenie organu wbrew stanowisku Wnioskodawcy przeniesienie kosztów wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej w przypadku negatywnej decyzji kredytowej na Spółka, które Wnioskodawca nabywa od spółki T., stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu. W opisanych okolicznościach sprawy Wnioskodawca dokonuje bowiem odsprzedaży zakupionych od podmiotu trzeciego usług, a kosztami tych usług obciąża Spółkę. W przedmiotowej sprawie trudno uznać, że nie występuje świadczeniobiorca beneficjent tych usług. Skoro bowiem przeniesienie kosztów wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej wykonywane jest na podstawie umowy cywilno-prawnej łączącej obie strony, uwzględnione w aneksie z dnia 24 kwietnia 2013 roku, to nie można wywodzić, że nie istnieje świadczeniobiorca (beneficjent), a zwrot kosztów przez Spółkę stanowi w istocie wynagrodzenie za świadczenie usług.

Zatem w ocenie organu czynność przeniesienia kosztów wsparcia w zakresie weryfikacji dokumentacji kredytowej wpisuje się w definicję normy przywołanego art. 8 ust. 2a ustawy, a Wnioskodawca jest świadczeniodawcą usług na rzecz Spółki. Tym samym czynność ta wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosowanie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy