Temat interpretacji
Sprzedaż gruntu rolnego podzielonego na działki budowlane jest opodatkowana wg stawki 22%.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 1 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 1 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych.
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 7 września 2000 r. dokonała Pani wraz z mężem zakupu gruntu rolnego o powierzchni 7600 m2. Nabycie nastąpiło po okazyjnej cenie, nie było związane z planami o charakterze handlowym, grunt stanowi majątek osobisty. Pani mąż od roku 1988 roku prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie usług ogólnobudowlanych. Zakup przedmiotowego gruntu nie miał w żadnym stopniu związku z prowadzoną działalnością. Za grunt rolny był odprowadzany podatek rolny. Grunt nie był przeznaczony na cele zarobkowe, tj. nie była na nim prowadzona żadna produkcja hodowlana (ani zwierząt, ani roślin), nie był też przedmiotem najmu, od momentu jego nabycia jest nieużytkiem. Informuje Pani, iż z treści wydanej przez Wójta Gminy decyzji o warunkach zabudowy wynika, iż grunt został ujęty w planach zagospodarowania przestrzennego, tj. został podzielony na osiem działek budowlanych, gdzie najmniejsza działka ma 788 m2, a największa 868 m2, na owych działkach ma stanąć maksymalnie osiem budynków mieszkalnych z wybudowanymi garażami. Podział gruntu na osiem działek budowlanych oraz jedną działkę przeznaczoną na drogę wewnętrzną został dokonany w grudniu 2008 r. Dwie działki zostaną darowane dzieciom, natomiast z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży pozostałych sześciu działek ma Pani wraz z mężem zamiar pomóc dzieciom w budowie domów na darowanych działkach oraz spłacić kredyt, zaciągnięty w związku z zakupem budynku mieszkalnego, w którym obecnie Pani zamieszkuje z rodziną.
Ponadto informuje Pani, iż w 1992 roku nabyła wraz mężem 1/3 kamienicy o powierzchni 84 m2, gdzie zamieszkiwała wraz z rodziną. W roku 2004, w drodze postępowania egzekucyjnego, nabyła Pani, wymagający przeprowadzenia remontu budynek mieszkalny (dach, okna, drzwi, podłogi, ogrzewanie, etc.) wraz z działką. Remont został wykonany ze środków uzyskanych ze sprzedaży 1/3 kamienicy oraz z kredytu. Wskazuje Pani, iż nie posiada innych nieruchomości poza domem, w którym mieszka oraz przedmiotowymi działkami. Dodatkowo informuje Pani, iż działki będą sprzedawane kilku nabywcom, a oferta ich sprzedaży zostanie zamieszczona w internecie i lokalnej prasie.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy dokonując sprzedaży działek stanowiących majątek osobisty, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą (sprzedaż działek nie stanowi profesjonalnego obrotu nieruchomościami) należy naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług...
Pani zdaniem, nie ma obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług od sprzedaży przedmiotowych działek. Za powyższym przemawia fakt, iż grunt został nabyty dość dawno (w 2000 roku), nie został nabyty w celach handlowych, ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale z myślą o majątku osobistym. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży tych działek mają zostać przeznaczone na budowę domów dla dzieci, a więc przeznaczone na cele osobiste. Zwraca Pani uwagę, na cel na jaki zostaną przeznaczone uzyskane z dostawy nieruchomości pieniądze oraz fakt, iż w związku ze sprzedażą nie osiągnie wielkich korzyści majątkowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.
Natomiast według prawa unijnego, z mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (od 1 stycznia 2007 r. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych. Zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE) państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2, (art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE) w szczególności (...) dostawę działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie. Opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE), dostawa towarów lub usług świadczona na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.
Prawo unijne wskazuje zatem, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu (art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy).
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2000 roku zakupiła Pani wraz z mężem, po okazyjnej cenie, grunt rolny. Zgodnie z wydaną przez Wójta Gminy decyzji o warunkach zabudowy przedmiotowy grunt stanowi teren przeznaczony na działki budowlane. W grudniu 2008 r. został dokonany podział gruntu na 8 działek budowlanych i jedną działkę stanowiącą drogę wewnętrzną. Zamierza Pani darować dwie działki dzieciom, zaś pozostałe sześć działek odsprzedać.
Z okoliczności przedmiotowej sprawy można wywieść, iż przedmiotowe grunty stanowiły swoistą lokatę kapitału. Czynności polegające na przekształceniu pierwotnego przeznaczenia gruntu rolnego na grunt pod zabudowę mieszkaniową, podział nieruchomości na odrębne działki budowlane oraz przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży, stanowią ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w warunkach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej. Podjęte czynności mające na celu przygotowanie działek do sprzedaży są podstawą do uznania, iż zamierza Pani w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich sprzedaży, aby osiągnąć określony zysk.
Trudno w tej sytuacji zgodzić się ze stanowiskiem, że przedmiotowe grunty były nabyte z zamiarem realizacji osobistych celów. Z wniosku bowiem nie wynika, aby w jakikolwiek sposób grunty służyły tym celom i w tych celach były zagospodarowane.
Zatem planowaną sprzedaż przedmiotowych działek należy zaklasyfikować do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący tych czynności podmiot uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie.
Zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.
Reasumując, stwierdzić należy, że planowana przez Panią dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy