Temat interpretacji

Koszty związane z wprowadzeniem samochodu do obrotu nie są wliczane do kwoty jego nabycia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 19 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia kosztów związanych z wprowadzeniem pojazdu do obrotu do ceny zakupu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia kosztów związanych z wprowadzeniem pojazdu do obrotu do ceny zakupu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zapytanie dotyczy opodatkowania od towarów i usług marży dla sprzedaży używanych samochodów.

Działalność Wnioskodawcy polega na zakupie używanych samochodów z Unii, tj. z Niemiec od osób fizycznych i odsprzedaży ich w kraju. Zarobek Zainteresowanego to różnica między nabyciem a sprzedażą.

Jego zapytanie dotyczy obliczenia wysokości marży od której ma zapłacić podatek VAT, czyli czy do ceny zakupu można wliczyć koszty związane z wprowadzenia pojazdu do obrotu. Przykład:

Zakup samochodu 2 500 Euro w przeliczeniu na złotówki z dnia zakupu 10 000,00 zł, koszty związane z wprowadzeniem auta do obrotu w kraju to koszty związane z rejestracją auta:

• recykling - 500,00 zł,
• przegląd techniczny - 100,00 zł,
• akcyza - 300,00 zł,
• opłata komunikacyjna - 250,00 zł

RAZEM 11 150,00 zł.

Auto jest sprzedane za 12 000,00 zł. Zarobek to 850,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy VAT jest naliczany od czystego zysku, czyli od 850,00 zł, czy od różnicy między ceną zakupu a sprzedaży, w tym przypadku 2 000,00 zł...

Zainteresowany wskazał, iż w drugim przypadku obliczając VAT od kwoty 2 000,00 zł, płaciłby VAT nie od zarobku, lecz od poniesionych kosztów, nie podlegający odliczeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT powinien zapłacić od różnicy między ceną sprzedaży a ceną zakupu powiększoną o koszty związane z wprowadzeniem auta do obrotu, tj. ceną zakupu + akcyzą + opłatą recyklingową + przeglądem technicznym + opłatą rejestracyjną.

Zakup auta za 2 500 Euro w przeliczeniu na złotówki 10 000,00 + akcyza 300,00 zł + recykling 500,00 zł + przegląd techniczny 100,00 zł + opłata rejestracyjna 250,00 zł.

Cena nabycia 11 150,00 zł.

Cena sprzedaży 12 000,00 zł.

Zysk 850,00 zł.

Od tej kwoty VAT do zapłaty 153,28 zł.

Zysk netto 696,72 zł - podstawa do opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na zakupie samochodów używanych z Unii Europejskiej, tj. z Niemiec, od osób fizycznych i ich odsprzedaży w kraju. Jego zarobek to różnica między kwotą nabycia a kwotą sprzedaży.

Pytanie Zainteresowanego dotyczy obliczenia wysokości marży od której ma zapłacić podatek VAT, a dokładnie czy do ceny zakupu może wliczyć koszty związane z wprowadzeniem pojazdu do obrotu, takie jak np.: recykling, przegląd techniczny, akcyza, opłata komunikacyjna.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, iż przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20 30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00) - czyli także samochody osobowe.

Stosownie do art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem z ww. przepisów wynika, iż opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Bowiem w myśl art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 dotyczą m.in. dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem kwota nabycia.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tejże ustawy nie określają definicji pojęcia kwota nabycia.

Dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii odwołać się należy do przepisów unijnych. Nadanie przez prawo wspólnotowe tak znacznej rangi zagadnieniu dostosowania i harmonizacji prawa wewnętrznego każdego z państw członkowskich w zakresie podatków pośrednich oznacza, że w braku stosownej regulacji prawnej w prawie wewnętrznym należy wypełnić tę lukę poprzez sięgnięcie do ustawodawstwa europejskiego.

Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

1. cena sprzedaży która oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika-pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, włączając w to subwencje bezpośrednio związane z transakcją, podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę, z wyłączeniem jednak kwot, o których mowa w art. 79;
2. cena nabycia która oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia, określonego w pkt 1, uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika-pośrednika.

Mając na uwadze powyższe regulacje stwierdzić należy, iż dla potrzeb zastosowania procedury opodatkowania marżą, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika. Oznacza to, że kwota nabycia to cena, którą podatnik zapłacił dostawcy towaru. Zatem, cena ta nie może zawierać innych należności (w tym publicznoprawnych) m.in. podatków oraz innych opłat, jeżeli zostały one poniesione przez nabywcę towaru, ale nie zostały zapłacone dostawcy.

Czyli kwota nabycia obejmuje wszystko to, co stanowi wynagrodzenie uzyskane lub które zostanie uzyskane przez dostawcę towaru (w tym m.in.: koszty prowizji, opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, jeżeli zostały pobrane przez dostawcę towaru). Przepis wyraźnie wskazuje na kwoty a nie na koszty poniesione w związku z nabyciem. Do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie są ponoszone na rzecz dostawcy towaru (np.: podatek akcyzowy, opłatę recyklingową, koszt przeglądu technicznego, opłatę rejestracyjną).

Mając na uwadze ww. przepisy (wspólnotowe i krajowe) należy stwierdzić, iż określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku z stosowaniem procedury VAT-marża dla dostaw towarów używanych, Zainteresowany winien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług. Natomiast wymienione przez Wnioskodawcę koszty związane z wprowadzeniem pojazdu do obrotu, nie stanowią należności, które otrzymuje dostawca pojazdu, zatem nie mogą być elementami kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, a tym samym nie obniżają podstawy opodatkowania.

Wobec powyższego, koszty poniesione przez Zainteresowanego związane z wprowadzeniem pojazdu do obrotu, (koszty związane z rejestracją auta), takie jak: recykling, przegląd techniczny, akcyza, opłata komunikacyjna, jeżeli nie zostały zapłacone dostawcy, nie mogą być wliczane do kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego przykład stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie ceną nabycia pojazdu jest kwota, którą zapłacił jego sprzedawcy, czyli kwota 10 000,00 zł.

Natomiast zgodnie z treścią powołanego w niniejszej interpretacji art. 120 ust. 4 ustawy, podstawą opodatkowania transakcji sprzedaży jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą zapłacił nabywca pojazdu, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku (czyli kwota 2 000,00 zł pomniejszona o kwotę podatku).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu