Temat interpretacji
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik świadczy usługi tłumaczeniowe, na rzecz kontrahentów posiadających siedziby w państwach Wspólnoty Europejskiej. Podatnik uważa, iż z tytułu świadczonych usług nie jest opodatkowany na terytorium kraju i zamierza wystawiać faktury na podstawie § 30 rozprządzenia Ministra Finansów dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawienia faktur, (...)
Stosownie do przepisu art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.
Jednakże zgodnie z przepisem szczególnym art. 27 ust. 3 w związku z ust. 4 pkt. 3 w/w ustawy w przypadku gdy usługi tłumaczeń, są świadczone na rzecz:1.osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub2.podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny tut. organ podatkowy stwierdza, iż w przypadku gdy podatnik świadczy przedmiotowe usługi na rzecz kontrahentów wspólnotowych, będących podatnikami podatku od wartości dodanej to usługi takie są opodatkowane w kraju siedziby usługobiorcy, czyli w kraju UE innym niż Polska. Zobowiązany do naliczenia i rozliczenia podatku jest więc usługobiorca mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Polski podatnik nie wykazuje podatku z tego tytułu ani w Polsce ani w innym kraju UE.
Jednakże powyższa zasada nie dotyczy świadczenia przedmiotowych usług na rzecz kontrahentów wspólnotowych, którzy nie są podatnikami podatku od wartości dodanej. W takim przypadku zastosownie znajdzie przepis art. 27 ust. 1 ustawy będący regułą ogólną, tzn. przedmiotowe usługi zostaną opodatkowane według siedziby usługodawcy (tzn. w Polsce).
Stosownie do § 30 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) do faktur stwierdzających świadczenie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego stosuje się odpowiednio przepisy § 12 i § 14 - 26 oraz § 29 tego rozporządzenia. Przepisy § 30 ust. 2, 3 i 4 wskazują, iż faktury te: - winny zawierać dane określone w § 12, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, - faktura dokumentująca czynności o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy o VAT, powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny, tut. organ podatkowy potwierdza stanowisko podatnika, iż faktury potwierdzające świadczenie przedmiotowych usług powinny być wystawiane zgodnie z w/cytowanym § 30 rozporządzenia.