Interpretacja indywidualna z dnia 24.09.2018, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.475.2018.1.RR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

nieuznanie Wnioskodawcy za podatnika w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości gruntowej niezabudowanej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości gruntowej niezabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na egzekwowaniu należności na drodze sądowej i komorniczej. W wyniku tej działalności przejmuje czasami w zamian za długi różne nieruchomości. Nieruchomości te są składnikami majątku firmy Wnioskodawcy, zostały zaklasyfikowane jako środki trwałe (ujęte w ewidencji środków trwałych) bądź inwestycje długoterminowe. Nieruchomości te później są sprzedawane i rozliczają dochodzone należności (pomniejszają dług). Nieruchomości te jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegają przy zbyciu podatkowi VAT. Wnioskodawca posiada też grunty rolne, jest zarejestrowanym rolnikiem, a grunty są uprawiane.

Niezależnie od nieruchomości nabytych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób wskazany powyżej, a także niezależnie od nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca jest również właścicielem (lub współwłaścicielem) nieruchomości prywatnych, wykorzystywanych do zaspokojenia swoich potrzeb bytowych.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać udział w nieruchomości gruntowej, który nabył w dniu 14 grudnia 1996 roku (zanim rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej i rolniczej) wraz z małżonką i innymi osobami fizycznymi (sąsiadami).

W planie zagospodarowania przestrzennego, działki składające się na tą nieruchomość, przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Po nabyciu udziału w nieruchomości, doszło do zniesienia współwłasności pomiędzy dotychczasowymi współwłaścielami. W wyniku tej czynności, a także wskutek tego, że Wnioskodawca wziął także rozwód z żoną, obecnie współwłaścielami przedmiotowej nieruchomości jest Wnioskodawca w 50% i jego była żona w 50%.

Nabycie udziału w ww. nieruchomości nastąpiło od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego. Transakcja ta pozostawała poza zakresem podatku VAT. W związku z powyższym, z tytułu nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ani nie była wystawiana z tego tytułu faktura VAT. Nieruchomość, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, Wnioskodawca nabył wyłącznie do celów prywatnych. Ww. nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia terenu, na którym postawiony jest budynek mieszkalny, w którym od roku 1995 zamieszkiwał Wnioskodawca wraz z rodziną (żona i dzieci). Na nieruchomości tej, graniczącej bezpośrednio z domem rodzinnym, urządzony został ogród domowy i teren rekreacyjny dla dzieci - stanowił on jedną funkcjonalną całość. Zamiarem współwłaścicieli przy zakupie było również to, aby w przyszłości, na ww. dwóch działkach (których w 50% współwłaścielem jest Wnioskodawca, a w 50% jego była żona), mogli wybudować domy ich synowie, gdy już się usamodzielnią (trzecia działka to droga dojazdowa do tych działek).

Poniesione koszty związane z zakupem, utrzymaniem i zagospodarowaniem ww. terenu nigdy nie były zaliczane do kosztów podatkowych, a podatek VAT od tych zakupów (jeżeli występował), nigdy nie był odliczany przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności. Wnioskodawca nigdy nie czerpał również dochodów z tych działek. Wskazany grunt nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy nie stanowił gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Nigdy z tego terenu nie były pobierane jakiekolwiek pożytki.

Wnioskodawca oświadcza, że od momentu nabycia wyżej opisanej nieruchomości nie podejmował i do momentu sprzedaży nie zamierza podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Po zakupie w dniu 14 grudnia 1996 roku Wnioskodawca dokonał tylko czynności związanych z zagospodarowaniem terenu tj.: ogrodził teren, założył ogród, przystosował teren do celów rekreacyjnych dla dzieci (boisko sportowe), a także zainstalował przyłącze prądu do oświetlenia tego terenu. W chwili obecnej zbudowane 22 lata temu boisko, na skutek braku konserwacji uległo degradacji i wymaga albo rozbiórki albo generalnego remontu. Ze względów zdrowotnych Wnioskodawca nie może aktywnie uprawiać sportu, a co za tym idzie korzystać z działek, na których znajduje się boisko. Także synowie, którzy według planów Wnioskodawcy i jego żony mieli wybudować domy na tych działkach, nie są tym zainteresowani i mieszkają już oddzielnie w innym miejscu ze swoimi rodzinami.

W związku z tym, że Wnioskodawcy i jego byłej żonie nie są już potrzebne działki sąsiadujące z domem, to wraz z byłą żoną mają zamiar je sprzedać, a uzyskane w ten sposób środki zamierzają przeznaczyć na remont swojego miejsca zamieszkania lub na inne cele prywatne.

Wnioskodawca uważa, że nieruchomość gruntowa, na którą składają się działki przeznaczone pod boisko i ogród, nabyta 22 lata temu i wykorzystywana przez ten czas wyłącznie dla swoich prywatnych potrzeb, może być sprzedana przez niego i jego byłą żonę bez opodatkowania podatkiem VAT, w odróżnieniu od nieruchomości, które nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i które są zaewidencjonowane jako towary, podlegające przy sprzedaży podatkowi VAT. Wnioskodawca przy tym oświadcza, że nie zamierza podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą omawianej nieruchomości.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż w przeszłości przeprowadził sprzedaż tylko jednej swojej prywatnej nieruchomości. Było to mieszkanie o powierzchni ok. 60 m², które w 2009 roku kupił wspólnie ze swoim synem, na zaspokojenie jego potrzeb bytowych. Mieszkanie to było w chwili zakupu mieszkaniem używanym i jako używane zostało też w 2017 roku sprzedane - zarówno sprzedawca jak i nabywca byli osobami fizycznymi. Z tego względu transakcja ta nie była objęta podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca dokonując w ramach zarządu majątkiem prywatnym czynności zbycia nieruchomości gruntowej niezabudowanej, stanowiącej teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, które to nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, ani nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, będzie działał jako podatnik VAT, a sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych we wniosku nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ dotyczy sprzedaży części majątku osobistego Wnioskodawcy, zakupionego 22 lata temu w celu powiększenia nieruchomości, na której posadowiony jest dom, w którym Wnioskodawca od roku 1996 zamieszkiwał.

W ocenie Wnioskodawcy w ramach zarządu majątkiem osobistym - sprzedając ww. nieruchomości (udział), Wnioskodawca nie będzie działał jako przedsiębiorca, czy handlowiec występujący w profesjonalnym obrocie gospodarczym w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca nigdy nie podejmował i nie ma zamiaru podejmować jakichkolwiek działań czy prac zmierzających do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości, w sposób właściwy dla podmiotów gospodarczych zajmujących się obrotem nieruchomościami lub działalnością deweloperską i nie dokonywał żadnych działań o charakterze marketingowym, jak również nie dokonywał uzbrojenia nieruchomości, poza doprowadzeniem ponad 20 lat temu prądu do oświetlenia tego terenu (boiska rekreacyjnego).

W związku z powyższym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, według Wnioskodawcy nie będzie on występować w roli podatnika VAT przy sprzedaży ww. nieruchomości (udziału) ponieważ jest to czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w Księdze Drugiej Tytule I Dziale IV w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmiot niebędący podatnikiem VAT lub przez podmiot będący, co prawda takim podatnikiem, lecz niedziałającym jako podatnik w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na egzekwowaniu należności na drodze sądowej i komorniczej. W wyniku tej działalności przejmuje czasami w zamian za długi różne nieruchomości. Nieruchomości te są składnikami majątku firmy Wnioskodawcy, zostały zaklasyfikowane jako środki trwałe (ujęte w ewidencji środków trwałych) bądź inwestycje długoterminowe. Nieruchomości te później są sprzedawane i rozliczają dochodzone należności (pomniejszają dług). Nieruchomości te jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegają przy zbyciu podatkowi VAT. Wnioskodawca posiada też grunty rolne, jest zarejestrowanym rolnikiem, a grunty są uprawiane.

Niezależnie od nieruchomości nabytych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób wskazany powyżej, a także niezależnie od nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca jest również właścicielem (lub współwłaścicielem) nieruchomości prywatnych, wykorzystywanych do zaspokojenia swoich potrzeb bytowych. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać udział w nieruchomości gruntowej, który nabył w dniu 14 grudnia 1996 roku (zanim rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej i rolniczej) wraz z małżonką i innymi osobami fizycznymi (sąsiadami). W planie zagospodarowania przestrzennego, działki składające się na tą nieruchomość, przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Po nabyciu udziału w nieruchomości, doszło do zniesienia współwłasności pomiędzy dotychczasowymi współwłaścielami. W wyniku tej czynności, a także wskutek tego, że Wnioskodawca wziął także rozwód z żoną, obecnie współwłaścielami przedmiotowej nieruchomości jest Wnioskodawca w 50% i jego była żona w 50%. Nabycie udziału w ww. nieruchomości nastąpiło od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego. Transakcja ta pozostawała poza zakresem podatku VAT. W związku z powyższym, z tytułu nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ani nie była wystawiana z tego tytułu faktura VAT. Nieruchomość, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, Wnioskodawca nabył wyłącznie do celów prywatnych. Ww. nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia terenu, na którym postawiony jest budynek mieszkalny, w którym od roku 1995 zamieszkiwał Wnioskodawca wraz z rodziną (żona i dzieci). Na nieruchomości tej, graniczącej bezpośrednio z domem rodzinnym, urządzony został ogród domowy i teren rekreacyjny dla dzieci - stanowił on jedną funkcjonalną całość. Zamiarem współwłaścicieli przy zakupie było również to, aby w przyszłości, na ww. dwóch działkach (których w 50% współwłaścielem jest Wnioskodawca, a w 50% jego była żona), mogli wybudować domy ich synowie, gdy już się usamodzielnią (trzecia działka to droga dojazdowa do tych działek). Poniesione koszty związane z zakupem, utrzymaniem i zagospodarowaniem ww. terenu nigdy nie były zaliczane do kosztów podatkowych, a podatek VAT od tych zakupów (jeżeli występował), nigdy nie był odliczany przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności. Wnioskodawca nigdy nie czerpał również dochodów z tych działek. Wskazany grunt nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy nie stanowił gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Nigdy z tego terenu nie były pobierane jakiekolwiek pożytki. Wnioskodawca oświadcza, że od momentu nabycia wyżej opisanej nieruchomości nie podejmował i do momentu sprzedaży nie zamierza podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Wnioskodawca przy tym oświadcza, że nie zamierza podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą omawianej nieruchomości. W przeszłości Wnioskodawca przeprowadził sprzedaż tylko jednej swojej prywatnej nieruchomości. Było to mieszkanie o powierzchni ok. 60 m², które w 2009 roku kupił wspólnie ze swoim synem, na zaspokojenie jego potrzeb bytowych.

W ocenie tut. Organu działania, dotyczące nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku nie wskazują na aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomość nie jest majątkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej i jednocześnie Wnioskodawca nie prowadził też działań w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpiły okoliczności wskazane przykładowo w treści orzeczeń TSUE, gdyż brak jest ciągu zdarzeń przesądzających o uznaniu działań Wnioskodawcy za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym zbycie nieruchomości gruntowej niezabudowanej (udziałów), o której mowa w złożonym wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Strona dokonując sprzedaży nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej