Temat interpretacji

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym piśmie wynika, że Podatnik w ramach prowadzonej działalności dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz odbiorców z innych krajów Wspólnoty Europejskiej.

Spółka zwraca się z pytaniem, czy jeśli brak jest dokumentów pozwalających na rozliczenie WDT ze stawką 0%, podatek VAT winien być naliczony od ceny netto, czy też cena netto winna być traktowana jako brutto i należny podatek VAT obliczony rachunkiem w stu?

Podatnik nie podziela stanowiska, że w przypadku nie spełnienia warunku udokumentowania, należny podatek od tej sprzedaży obliczany jest metodą w stu, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.

Dokonując oceny prawnej stanowiska pytającego tutejszy organ stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl ust. 12 ww. artykułu jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa wyżej, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13 ustawy).

Z powyższego wynika, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 pkt 1 pkt 5 ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się w przypadku posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Nie otrzymanie w odpowiednim terminie przedmiotowych dokumentów powoduje konieczność zastosowania stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Ustawodawca odwołał się w art. 42 ust. 12 ustawy, do dostawy na terytorium kraju, dlatego, też w opinii tut. organu podatkowego przy ustaleniu podstawy opodatkowania należy również posłużyć się przepisami stanowiącymi o podstawie opodatkowania dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie więc z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż wynagrodzenie z tytułu sprzedaży najczęściej wyrażone jest w formie ceny. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towarów podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W związku z powyższym zasadą jest, iż w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeśli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie postanowią inaczej. W tak konstruowanej cenie zawarta jest podstawa opodatkowania oraz podatek. Jeżeli więc strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek, w ramach której należny podatek można ustalić w tzw. rachunkiem w stu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, iż w przypadku kiedy Spółka nie ma prawa do wykazania danej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej preferencyjną stawką podatku VAT 0 %, powinna rozliczyć taką dostawę na terytorium kraju oraz opodatkować stawką właściwą dla danego towaru stosując metodę liczenia w stu przyjmując, że wartość dostawy na fakturze jest ceną brutto (zawierającą podatek od towarów i usług).

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje, że stanowisko wyrażone w piśmie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.