Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2007 r. (data wpływu 12 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej wykorzystywanej na cele prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1994 r. współwłaściciele Spółki nabyli od osoby fizycznej za jej fundusze działkę budowlaną. Stanowi ona w dalszym ciągu majątek Jednostki, co znajduje potwierdzenie w księdze wieczystej. Teren przedmiotowej działki, w planach zagospodarowania przestrzennego gminy, figuruje jako mieszkalno-usługowo-handlowy.

W złożonym wniosku wskazano również, że współwłaściciele Spółki będący równocześnie współmałżonkami, posiadają prywatnie 4,3 ha gruntów rolnych (są rolnikami), a wskazana wyżej działka budowlana obecnie jest użytkowana jako grunt rolny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie .

Zdaniem wnioskodawcy, w ww. sytuacji nie należy doliczać podatku VAT, ponieważ działka była kupiona od osoby fizycznej i do tej pory była użytkowana jako grunt rolny, a dodatkowo nie wiadomo w jakim celu ewentualny nabywca kupi ją i będzie użytkował. Ponadto sprzedaż ta stanowi wyjątek, gdyż ani Spółka, ani jej współwłaściciele (osoby fizyczne) nie zajmują się handlem nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z nią, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższych zapisów wynika, że od chwili wejścia w życie tych przepisów tj. od 1 maja 2004 roku zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów ww. podatkiem. Od podatku od towarów i usług jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazanej ustawy zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlega one opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Z zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazanej ustawy wynika, że decydujące znacznie ma więc kwalifikacja przedmiotowego terenu, która została zawarta w planie zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem ewentualnej sprzedaży ma być niezabudowana nieruchomość gruntowa przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowo-usługowo-handlowe zakupiona do majątku Spółki z jej środków, która - do dnia datowania wniosku - wykorzystywana była jako grunt rolny. Zatem dostawa takiej nieruchomości, stanowiącej majątek Jednostki - niezależnie od sposobu jej bieżącego wykorzystywania - podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22% (art. 41, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.