Zdaniem Wnioskodawców:

1. W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 27e i art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu nie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym nie była wyłączona z zakresu opodatkowania VAT.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie występuje ograniczenie w odliczeniu VAT po stronie Spółki B. z uwagi na fakt, że sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu nie stanowi sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Jak stanowi art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące te zadania. Jednocześnie, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, transakcje obejmujące sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle zacytowanej definicji, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza pewien zespół składników majątkowych, które są wyodrębnione w sposób funkcjonalny, organizacyjny oraz finansowy w istniejącym przedsiębiorstwie i które posiadają zdolność do samodzielnego działania. Kluczowa więc jest kontynuacja danej działalności i przejęcie wszystkich funkcji (elementów) związanych z daną działalnością.

W przypadku transakcji obejmującej sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu, nie można stwierdzić, iż doszło do sprzedaży wyodrębniona funkcjonalnie, organizacyjnie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pomimo, iż przedmiotem sprzedaży była czy finansowo część biznesu Wnioskodawcy, to jednak z uwagi na brak przeniesienia całości kontraktów, zobowiązań i należności dotyczących wsparcia biznesu, nie doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wynika to w szczególności faktu, że:

• na Spółkę B zostały przeniesione wyłącznie zobowiązania z tytułu rezerwy urlopowej dotyczące przenoszonych pracowników,

• na Spółkę B nie zostały przeniesione pozostałe zobowiązania pracownicze, a także zobowiązania dotyczące np. byłych pracowników, którzy zajmowali się działalnością wsparcia,

• na Spółkę B nie były przenoszone żadne kontrakty handlowe, jak również zobowiązania i należności dotyczące działalności wsparcia.

W tym zakresie więc, sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu miała raczej charakter sprzedaży prawa do prowadzenia działalności wsparcia na rzecz Spółki, jak również wykorzystywania przejętych pracowników do świadczenia wsparcia na rzecz innych spółek z Grupy.

Z tej przyczyny, w świetle objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r., Spółka B. nie ma możliwości kontynuować działalności wsparcia w pełnym zakresie (nie przejmuje bowiem wszystkich zobowiązań i należności dotyczących tej działalności, które były przynależne Spółce) - Spółka B. może realizować analogiczną działalność i wykorzystywać przejęte aktywa (pracowników) do wsparcia spółek operacyjnych, w tym Spółki. Brak kontynuacji biznesu, a wyłącznie prowadzenie działalności w analogicznym zakresie, wyklucza możliwość uznania tej operacji za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji opodatkowanie sprzedaż biznesu działalności wsparcia, powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Z przepisu tego wynika, że jeśli podatek wykazany na fakturze obiektywnie nie istnieje - gdyż transakcja nie podlegała opodatkowaniu bądź była zwolniona z podatku -wówczas nie można odliczyć kwoty podatku z takiej faktury.

Do transakcji niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zaliczyć należy sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu nie powinna być traktowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (z uwagi na brak faktycznej możliwości kontynuacji tej działalności). W konsekwencji, ograniczenie w odliczeniu VAT po stronie nabywcy, z faktury wystawionej przez Spółkę z tytułu sprzedaży aktywów służących wsparciu biznesu, nie powinno mieć miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu.

I tak na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka B. jest spółką prawa brytyjskiego, zarejestrowanym podatnikiem VAT w Wielkiej Brytanii. Spółka B. została założona jako spółka specjalizująca się we wsparciu operacyjnym podmiotów powiązanych (centrum usług wspólnych). Spółka B. prowadzi działalność w Polsce poprzez zarejestrowany oddział. W związku z tym, Spółka B. posiada stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jest również zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i raportuje sprzedaż opodatkowaną w Polsce (ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej).

W ramach Spółki funkcjonował zespół pracowników zajmujących się wsparciem biznesu (konsulting, wsparcie sprzedaży, rozwój sprzedaży). Wsparcie to było realizowane dla wewnętrznych potrzeb Spółki, jak również - w ograniczonym zakresie - również dla innych podmiotów z Grupy. Zespół dedykowany wsparciu biznesu był możliwy do identyfikacji w ramach Spółki, jak również możliwe było określenie jego zadań (działalność wspierająca). Możliwa było również określenie przychodów (zewnętrznych) i kosztów generowanych przez ten zespół, jak również wskazanie zobowiązań, które bezpośrednio powinny obciążać budżet tego zespołu. Decyzją globalną, zespoły wsparcia biznesu zostają przeniesione do odrębnych podmiotów, które będą świadczyć usługi na rzecz podmiotów operacyjnych. Decyzja ta odnosiła się również do zespołu wsparcia funkcjonującego w ramach Spółki. W związku z tym, Spółka zawarła umowę sprzedaży aktywów z Spółka B. , na mocy której aktywa służące wsparciu biznesu obejmujące wyselekcjonowaną grupę pracowników, przypisane do nich środki trwale (głównie komputery) i zobowiązania dotyczące rezerwy urlopowej, zostały sprzedane przez Spółkę do Spółka B. (do polskiego oddziału). W ramach transakcji nie były przenoszone żadne inne zobowiązania i należności dotyczące działalności wspierającej realizowanej przez Spółka A. , jak również żadne kontrakty handlowe. Po transakcji, Spółka B. - poprzez zespół przejętych pracowników - świadczy usługi wsparcia na rzecz Spółki, jak również innych spółek z Grupy (Spółka B. zawierała nowe umowy wsparcia, nie przejmowała umów handlowych od Spółki A.). Jednocześnie jednak, z uwagi na fakt, że przedmiotem transakcji nie było przeniesienie umów wsparcia realizowanych przez Spółkę (tj. Spółka pozostała stroną tych umów), Spółka dalej świadczy usługi wsparcia na rzecz podmiotów, którzy dotychczas korzystali z jej usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że składniki majątkowe w dniu transakcji nie posiadały potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, gdyż stanowiły tylko część działalności służącej wsparciu biznesu. Nabywca nie miał możliwości kontynuowania działalności prowadzonej przez Spółkę w oparciu o składniki majątkowe, gdyż nie przejął wszystkich zobowiązań i należności dotyczących tej działalności, m.in. musiał zawrzeć nowe umowy wsparcia. Umowy wsparcia po dokonaniu transakcji nadal pozostały w Spółce, przez co może ona dalej świadczyć usługi wsparcia na rzecz podmiotów dotychczas z nich korzystających. W związku z powyższym przeniesienie składników majątkowych pozwoliło Spółka B. prowadzić analogiczną działalność, nie zaś kontynuować działalność prowadzoną wcześniej przez Spółka A. . Nabywca po dokonaniu transakcji, w celu prowadzenia działalności usług wsparcia przy pomocy nabytych Składników majątkowych, musiał przede wszystkim zawrzeć nowe umowy wsparcia. Z uwagi na fakt, iż w ramach transakcji przenoszone były de facto trzy aktywa powiązane z usługami wsparcia, tj. grupa pracowników, przypisane do nich środki trwałe i zobowiązania rezerwy urlopowej, Spółka B. musi rozwijać pozostałą część usług wsparcia we własnym zakresie. Spółka B. zamierza wykorzystywać Składniki majątkowe do czynności opodatkowanych VAT w analogicznej działalności wsparcia jaką prowadziła Spółka A.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu nie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że przedmiot transakcji sprzedaży, tj. aktywa służące wsparciu biznesu nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wyodrębnionej w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym.

Z treści wniosku wynika bowiem, że przedmiotem transakcji były wyłącznie aktywa służące wsparciu biznesu obejmujące wyselekcjonowaną grupę pracowników, przypisane do nich środki trwałe i zobowiązania dotyczące rezerwy urlopowej. Przedmiotem zbycia nie były umowy wsparcia, pozostały majątek Spółki, zobowiązania pracownicze (poza zobowiązaniami z tytułu rezerwy urlopowej), kontrakty handlowe, zobowiązania i należności związane z działalnością wsparcia. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, składniki majątkowe w dniu transakcji nie posiadały potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, gdyż stanowiły tylko część działalności służącej wsparciu biznesu. Ponadto z treści wniosku wynika, że Nabywca nie miał możliwości kontynuowania działalności prowadzonej przez Spółkę w oparciu o składniki majątkowe, gdyż nie przejął wszystkich zobowiązań i należności dotyczących tej działalności, m.in. musiał zawrzeć nowe umowy wsparcia. Zatem przeniesienie składników majątkowych pozwoliło Spółce B. prowadzić analogiczną działalność, nie zaś kontynuować działalność prowadzoną wcześniej przez Wnioskodawcę. Dodatkowo Nabywca po dokonaniu transakcji, w celu prowadzenia działalności usług wsparcia przy pomocy nabytych składników majątkowych, musiał przede wszystkim zawrzeć nowe umowy wsparcia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu, nie stanowiła zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot transakcji nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja sprzedaży wskazanych w opisie stanu faktycznego aktywów służących wsparciu biznesu będzie stanowiła czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wykazano powyżej, sprzedaż aktywów służących wsparciu biznesu nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w związku z tym stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT, która podlegała wyłączeniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie będą miały miejsca. W konsekwencji przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie będzie miał zastosowania w analizowanej sprawie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej