Temat interpretacji
Dostawa prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona pod zabudowę. Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej i rolniczej. Nie udostępniała osobom trzecim gruntu i nie wykorzystywała w działalności rolniczej.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w x Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej w trybie licytacji komorniczej jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej w trybie licytacji komorniczej. Dnia 4 kwietnia 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W sprawie egzekucyjnej przeciwko dłużniczce, jest prowadzona egzekucja z nieruchomości gruntowej niezabudowanej, będącej przedmiotem użytkowania wieczystego, położonej w miejscowości xxx., Gmina X, na działce oznaczonej w ewidencji gruntów numerem geodezyjnym nr 382/29 o powierzchni 6719 m2, dla której Sąd Rejonowy w xxx, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr xxx.
Powyższa nieruchomość została oszacowana przez biegłego na kwotę 119.990,00 zł.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy X. Nr xxx z dnia 9 października 2002 r., przedmiotowa działka jest umiejscowiona w jednostce strukturalnej xxx tereny istniejącego projektowanego zainwestowania miejskiego, zieleni oraz projektowanej zabudowy produkcyjno-składowej lub usługowej. Dłużniczka jest użytkownikiem wieczystym przedmiotowego gruntu od 27 lutego 1998 r.
Dłużniczka nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT.
Dnia 4 kwietnia 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego sprawy wskazując, iż dłużniczka, nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie wykorzystywała w działalności rolniczej od daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, tj. od roku 1998 nieruchomość jest odłogowana.
Dłużniczka nie dzierżawiła oraz nie dzierżawi nieruchomości osobom trzecim. Nabyła prawo użytkowania wieczystego na podstawie umowy sprzedaży z dnia 27 lutego 1998 r. Rep. a Nr xxx i na podstawie decyzji Wojewody x z dnia 12 maja 1995 r. z zamiarem wybudowania domu mieszkalnego jednorodzinnego. Nie starała się w Urzędzie Gminy x o wydanie decyzji zabudowy działki.
Ponadto, jak wyjaśnił Wnioskodawca, dłużniczka nie odliczała podatku VAT przy zakupie. Dłużniczka nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy zbycie gruntu w użytkowaniu wieczystym, na drodze licytacji sądowej, będzie zwolnione od podatku VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości gruntowej w trybie egzekucji sądowej powinno być zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT. w uzasadnieniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowy grunt nie jest przeznaczony pod zabudowę, lecz jako teren istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.
Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).
Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.
W kontekście powołanych zapisów ustawy, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Jak wynika z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. u. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi przeciwko dłużnikowi postępowanie egzekucyjne do działki nr 382/29 będącej w użytkowaniu wieczystym. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka jest umiejscowiona na terenach istniejącego projektowanego zainwestowania miejskiego, zieleni oraz projektowanej zabudowy produkcyjno-składowej lub usługowej. Dłużniczka nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (nigdy nie prowadziła takiej działalności). Działka nie była wykorzystywana w działalności rolniczej, od dnia jej nabycia, tj. roku 1998, była odłogowana. Celem nabycia nieruchomości była budowa domu mieszkalnego, jednorodzinnego. Dłużniczka nigdy nie dzierżawiła oraz nie dzierżawi aktualnie nieruchomości osobom trzecim.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak przesłanek pozwalających uznać, że dłużniczka dokonując dostawy opisanej działki wystąpi w charakterze podatnika. Dłużniczka nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej oraz rolniczej, a także nie udostępniała gruntu osobom trzecim. Uwzględniając ponadto fakt, iż posiada działkę blisko 13 lat, stwierdzić należy, iż nic nie wskazuje na to aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu dłużniczka korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia dłużniczkę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę prawa użytkowania wieczystego działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
W konsekwencji zbycie przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego działki dokonana przez Komornika Sądowego nie będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.
Reasumując, dostawa prawa użytkowania wieczystego działki nie będzie czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ze względu na fakt, iż w związku z taką transakcją nie można dłużniczce przypisać cech podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, iż uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe ze względu na fakt, iż zapisy ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie definiują odrębność czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz jasno określają, które transakcje podlegają opodatkowaniu jednakże korzystają ze zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ustawy.
W przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, iż opisana transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, analiza przepisów dotyczących zwolnienia od podatku i stawek podatkowych stała się bezprzedmiotowa.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu