Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu, na pisemne zapytanie podatnika z dnia 19 sierpnia 2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza oprogramowanie komputerowe. Podatnik zamierza sprzedać licencje na oprogramowanie komputerowe zarówno firmie, której siedziba mieści się poza terytorium krajów należących do Unii Europejskiej, jak też podmiotom z krajów Unii Europejskiej.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego uprawniają go do zastosowania stawki 0 % podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży licencji do kraju spoza Unii Europejskiej. Natomiast w przypadku sprzedaży licencji w krajach Unii zobowiązany jest zastosować stawkę 22 % podatku od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 5 ust. 1, art. 27 ust. 1, 3 i 4, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

W myśl uregulowań art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności jako miejsce świadczenia usług przyjmuje się miejsce stałego zamieszkania świadczącego usługę. Od tej ogólnej zasady regulującej miejsce powstania obowiązku podatkowego ustanowiono szereg wyjątków, określających inne miejsca opodatkowania usług z uwagi na ich charakter (specyfikę). Przepis art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy w związku z ust. 3 stanowi, że w przypadku, gdy usługi sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw są świadczone na rzecz:

1. Osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego (poza obszarem terytorialnym Wspólnoty) lub
2. Podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług (miejscem ich opodatkowania) jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku jest zatem usługobiorca, a usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Należy zwrócić uwagę, że w przedmiotowej sprawie powyższe usługi, świadczone na rzecz podmiotów posiadających siedzibę bądź miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Rzeczpospolita Polska, niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej (czyli na rzecz usługobiorców niepodlegających opodatkowaniu), są opodatkowane - według reguły ogólnej wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy - w kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub jego zamieszkania. Na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 ustawy usługi w zakresie sprzedaży praw lub udzielania licencji rozumiane jako sprzedaż krajowa, opodatkowane są według stawki podstawowej w wysokości 22 % podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy w tym przypadku spoczywa na podatniku - usługodawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy, w przypadku świadczenia usług przez podatnika zarejestrowanego jako podatnik podatku od towarów i usług czynny, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Polski) albo miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa trzeciego (nienależącego do Wspólnoty Europejskiej) i dla tych czynności podatnik ten jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze, to podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury. Stosownie do § 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), wystawiona w takim przypadku faktura powinna zawierać dane określone § 12 tego rozporządzenia, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktura VAT powinna oprócz nazwy nabywcy usługi zawierać także numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski oraz informację, iż podatek od towarów i usług zostanie rozliczony przez nabywcę.