Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca powinien dokumentować obciążenie kontrahenta zarówno zagranicznego, jak i krajowego, kosztami zapłaconego w jego imieniu wynagrodzenia na rzecz leasingodawcy notą obciążeniową, czy też ma obowiązek wystawienia faktury VAT (refaktury)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietna 2009 r. (data wpływy 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami wynagrodzenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami wynagrodzenia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływy 30 kwietnia 2009 r.) o brakującą opłatę za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawiera zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi kontrahentami umowy, przedmiotem których jest zarządzanie flotą. W oparciu o postanowienia umowy, odpowiedni leasingodawca krajowy jak i zagraniczny podmiot świadczący na rzecz kontrahenta Spółki usługę leasingu przesyła faktury dokumentujące wykonanie tej usługi bezpośrednio do Wnioskodawcy, z pominięciem kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcy. Wnioskodawca realizuje płatności wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych faktur, a następnie obciąża łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcę. Obciążając kontrahenta w kwocie brutto wynikającej z załączonych dokumentów wystawianych przez leasingodawcę, Spółka nie dolicza swojej marży.

Ponadto, Zainteresowany przekazuje zbiorczo dla kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) będącego leasingobiorcą wszelkie otrzymane od leasingodawcy dokumenty, w oparciu o które kontrahent Wnioskodawcy (zarówno krajowy, jak i zagraniczny) realizuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tych dokumentów wynikający, zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju siedziby kontrahenta (odpowiednio krajowego lub zagranicznego). Natomiast Spółka nie korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie tych dokumentów.

Zgodnie z postanowieniami umowy o zarządzanie flotą, usługi w zakresie zarządzania i realizacji płatności wchodzą w zakres usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta w ramach przedmiotu umowy i podlegają odrębnemu rozliczeniu. Usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach właściwych dla opodatkowania tego rodzaju usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien dokumentować obciążenie kontrahenta zarówno zagranicznego, jak i krajowego, kosztami zapłaconego w jego imieniu wynagrodzenia na rzecz leasingodawcy notą obciążeniową, czy też ma obowiązek wystawienia faktury VAT (refaktury)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku nie dochodzi do refakturowania kosztów usług, a jedynie do udokumentowania przepływu środków finansowych w związku z obciążeniem jego kontrahenta, poniesionymi wcześniej w jego imieniu wydatkami. A zatem, Zainteresowany w przedmiotowym przypadku nie ma nie tyle obowiązku, co wręcz prawa wystawienia faktury VAT (refaktury), a jedynie dla celów rachunkowych i dowodowych powinien udokumentować realizowane przepływy finansowe poprzez wystawienie noty obciążeniowej.

Ponieważ żaden z obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie reguluje refakturowania, przywołując obowiązujące w tym zakresie stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych należy wskazać, że celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów na podmiot będący faktycznym usługobiorcą. Zgodnie z zasadami refakturowania obowiązującymi w Unii Europejskiej, a w szczególności z art. 28 Dyrektywy nr 112/2006/WE wynika, że w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, uczestniczy w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten otrzymał i wyświadczył te usługi. A zatem, taki podatnik traktowany jest jakby sam był najpierw usługobiorcą, a następnie usługodawcą w ramach jednej i tej samej usługi.

W przedstawionym stanie faktycznym Zainteresowany nie uczestniczy w świadczeniu usług, a jedynie pośredniczy jako płatnik w zapłacie wynagrodzenia za te usługi. Tym samym nie można uznać, że Spółka jest pierwotnym usługobiorcą usługi świadczonej przez podmiot trzeci na rzecz jej kontrahenta, ponieważ usługa świadczona jest bezpośrednio przez ten podmiot trzeci leasingodawcę na rzecz tego kontrahenta (de facto leasingobiorcę na podstawie stosownej umowy leasingu, której stroną nie jest Wnioskodawca), a jedynie dokument poświadczający jej dokonanie oraz płatność należnego za usługę wynagrodzenia są przekazywane za pośrednictwem Spółki przez usługobiorcę (leasingobiorcę) na rzecz podmiotu trzeciego (leasingodawcy).

Ponadto, zgodnie z łączącą Zainteresowanego i kontrahenta umową, świadczy on na rzecz tego kontrahenta usługi własne, odrębne od usług, w zakresie których podatnik pośredniczy w zapłacie wynagrodzenia. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę sprowadzają się m.in. do pośrednictwa w zawieraniu umów leasingowych i rozliczaniu należności z tytułu umów leasingowych. Usługi te pośrednictwo w zawieraniu umów i ich rozliczaniu podlegają rozliczeniu na zasadach umownych i są dokumentowane fakturami VAT.

Jak wskazują polskie sądy administracyjne i organy podatkowe, refakturowaniu podlegać mogą jedynie usługi, z których refakturujący nie korzysta lub korzysta jedynie częściowo, nie doliczając na refakturze marży do ceny nabycia usługi i stosując tą samą stawkę VAT, co dla usługi pierwotnej, nabytej przez refakturującego.

W oparciu o wskazany stan faktyczny w odniesieniu do Wnioskodawcy nie sposób jednak uznać, że pełnienie funkcji płatnika wynagrodzenia w imieniu kontrahenta stanowi przeniesienie na tego kontrahenta usługi nabytej od podmiotu trzeciego przy zastosowaniu ceny nabycia tej usługi i tożsamej stawki VAT. Spółka świadcząc usługę pośrednictwa w zapłacie wynagrodzenia za usługę podmiotu trzeciego wykonuje odrębnie wynagradzaną i opodatkowaną usługę, niezwiązaną z usługą, której przekazywana płatność dotyczy, a stanowiącą przedmiot umowy o zarządzanie flotą.

Ponieważ transakcje realizowane przez Spółkę z kontrahentem zagranicznym w zakresie obciążenia kontrahenta poniesionymi kosztami wynagrodzeń zagranicznego leasingodawcy, jako nie stanowiące zakupu samej usługi a następnie jej odsprzedaży, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nie rodzą jej zdaniem, obowiązku wystawienia na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosowanie do zapisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to:

• odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju,

• odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

• eksport towarów,

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Powyższe przepisy wskazują, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku VAT, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 3 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawiera zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi kontrahentami umowy, przedmiotem których jest zarządzanie flotą. W oparciu o postanowienia umowy, odpowiedni leasingodawca krajowy jak i zagraniczny podmiot świadczący na rzecz kontrahenta Spółki usługę leasingu przesyła faktury dokumentujące wykonanie tej usługi bezpośrednio do Wnioskodawcy, z pominięciem kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcy. Wnioskodawca realizuje płatności wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych faktur, a następnie obciąża łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcę, obciążając kontrahenta w kwocie brutto wynikającej z załączonych dokumentów wystawianych przez leasingodawcę, Spółka nie dolicza swojej marży. Ponadto, Zainteresowany pośredniczy w przekazywaniu kontrahentom (leasingobiorcom) wszelkich otrzymanych od leasingodawcy dokumentów, w oparciu o które realizują oni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tych dokumentów wynikający.

Wnioskodawca podkreślił, że nie będzie pierwotnym usługobiorcą usługi świadczonej przez podmiot trzeci na rzecz jej kontrahenta i w przedmiotowej sytuacji nie dochodzi do refakturowania kosztów usług, a jedynie do udokumentowania przepływu środków finansowych w związku z obciążeniem jego kontrahenta, poniesionymi w jego imieniu wydatkami.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego, refakturowanie powyższych kosztów nie jest możliwe, gdyż Wnioskodawca nie otrzymuje faktury VAT, która stanowiłaby podstawę refakturowania, czyli nie dokonuje sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca realizuje jedynie płatności wynagrodzenia wynikającego z otrzymanych od leasingodawcy faktur (wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz kontrahenta), a następnie obciąża łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego).

Ponadto, Zainteresowany nie uczestniczy w świadczeniu usług, a jedynie pośredniczy jako płatnik w zapłacie wynagrodzenia za te usługi, zatem w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia ze zwrotem kosztów, czyli z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Zainteresowany nie ma obowiązku dokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami zapłaconego w ich imieniu wynagrodzenia na rzecz leasingodawcy fakturami VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 8 maja 2009 r. nr ILPP2/443-269/09-4/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-269/09-4/MR, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu