Temat interpretacji
Czy działanie polegające na zastosowaniu obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% jest prawidłowe?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2016 r. sygn. akt I FSK 354/15 (data wpływu 21 listopada 2016 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1101/14 (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 maja 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową i wykonywane są w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługi te polegają na montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp., przygotowanych na konkretny indywidualny i unikatowy wymiar z materiałów zakupionych od innych podmiotów i są one wbudowywane w lokalu mieszkalnym lub budynku mieszkalnym jednorodzinnym wskazanym przez klienta, w sposób trwały. Zgodnie z przepisami Wnioskodawca stosuje obniżona stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 maja 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że trwała zabudowa meblowa kuchni łazienek, wnęk lub innych pomieszczeń w lokalach mieszkalnych rozpoczyna się od momentu dokonania pomiarów do nietypowej zabudowy. Następnie wykonywany jest projekt tej nietypowej zabudowy.
Po wyprodukowaniu mebli wg projektu następuje ich trwały montaż, polegający na trwałym przytwierdzeniu ich do podłoża, sufitu i ścian lokalu, tj. zakotwieniu, mocowaniu na listwach nośnych przytwierdzonych do elementów konstrukcyjnych budynku, skręceniu elementów meblowych ze sobą. Nie ma możliwości demontażu zabudowy bez zarówno uszkodzenia elementów tej zabudowy (wszystkie elementy nośne zabudowy zostają uszkodzone) jak i elementów konstrukcyjnych, budynku poprzez pozostawienie otworów wywierconych oraz wykutych na śruby i kotwy. W związku z nietypową zabudową, bardzo często elementy konstrukcyjne budynku są podkuwane lub wykuwane, są w nich bruzdy montażowe. Wykończenie montażu odbywa się poprzez trwałe zamocowanie dekorów z blatów lub elementów wykończeniowych ceramicznych (grafika ze szkła laminowanego, szyby typu lakobel) przyklejanych bezpośrednio do ścian, co przy jakimkolwiek demontażu powoduje zerwanie tynków. Elementy zabudowy w związku z indywidualnym nietypowym projektem nie nadają się do montażu w innym miejscu.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy działanie polegające na zastosowaniu obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% jest prawidłowe?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz uchwałą NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 czerwca 2013r. sygn. akt IFPS 2/13 zastosowanie stawki podatku w wysokości 8% jest prawidłowe.
W interpretacji indywidualnej z dnia 19 maja 2014 r. stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.
Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.
Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1101/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.
Sąd rozstrzygając przedmiotowy spór stwierdził, że należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W uchwale tej Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudową meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu tej uchwały wskazano m.in., że obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy, montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu.
Ponadto, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z uzasadnienia uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.
Zdaniem Sądu, przedstawiony we wniosku opis usługi kompleksowej odpowiada wskazaniom zawartym w ww. uchwale NSA i jej uzasadnieniu. Niewątpliwie bowiem przedstawiony we wniosku sposób montażu trwałej zabudowy (np. kuchennej) nie polega na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, opisany we wniosku montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) i to takim, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową.
W takim więc zakresie w myśl omawianej uchwały można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.
W świetle powyższego, zdaniem Sądu, w wydanej interpretacji Minister Finansów nie uwzględnił wykładni art. 41ust. 12 ustawy o VAT, wynikającej z powołanej uchwały.
Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył w dniu 10 lutego 2015 r. skargę kasacyjną, którą Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wyrokiem z dnia 27 października 2016 r. sygn. akt I FSK 354/15.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, powołując tezy zawarte w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, w pełni podzielił stanowisko zajęte przez Sąd pierwszej instancji.
Sąd zauważył, że analiza treści uzasadnienia tej uchwały wskazuje, że została ona podjęta w stanie faktycznym zbieżnym co do zasady z okolicznościami faktycznymi niniejszej sprawy, zatem wyrażone w niej stanowisko ma w tym przypadku pełne zastosowanie.
W dniu 19 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia I FSK 354/15 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie sygn. akt SA/Sz 1101/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą
i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy