Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT należnym nieodpłatnego przekazania nagród i gadżetów

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2009r. (data wpływu 24 kwietnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2009r. (data wpływu 29 czerwca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT należnym nieodpłatnego przekazania nagród i gadżetów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT należnym nieodpłatnego przekazania nagród i gadżetów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem 26 czerwca 2009r. (data wpływu 29 czerwca 2009r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z dużą konkurencją na rynku polskim i zagranicznym Wnioskodawca zmuszony jest w celu utrzymania (oraz zwiększenia) sprzedaży do prowadzenia różnych działań promocyjnych i reklamowych. Taką formą wspomagania sprzedaży jest m.in. organizowanie promocji połączonej z wydawaniem nagród za osiągnięcie określonych progów sprzedaży lub rozdawanie gadżetów potencjalnym i obecnym klientom.

Wnioskodawca odlicza podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup nagród i gadżetów, wystawiając jednocześnie faktury wewnętrzne, dokumentujące wydanie tychże nagród i gadżetów (powyżej 10,00 zł) i naliczając a następnie przekazując do budżetu podatek VAT należny.

Jednakże wyroki sądów administracyjnych szczególnie z marca bieżącego roku skłaniają Wnioskodawcę do zmiany stanowiska i zaprzestania wystawiania faktur wewnętrznych i opodatkowania wydań nagród i gadżetów.

Ponieważ w planie marketingowym na 2009r. założono prowadzenie promocji połączonej z wydaniem nagród oraz wspomaganie sprzedaży przez wręczanie potencjalnym i obecnym klientom gadżetów o różnej wartości, prawidłowe dokumentowanie zdarzeń gospodarczych i rozliczanie się ze zobowiązań jest dla Wnioskodawcy niezwykle istotne.

Jednocześnie uwolnione środki pieniężne z nie naliczonego podatku VAT przyczyniłyby się do obniżenia wykorzystania kredytu bankowego, a tym samym kosztów i wróciłyby do budżetu w postaci podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 czerwca 2009r. Wnioskodawca stwierdził, iż cała działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem VAT należnym i przysługuje mu prawo obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie nagród w promocji i zakup gadżetów.

Zakupione gadżety mają wartość:

• do 10 zł (do 1 grudnia 2008r. 5 zł); w tych przypadkach zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 2 i 3 przekazanie gadżetów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należnym,
• powyżej 10 zł do 100 zł; w tym przypadku ze względu na utrudnioną identyfikację osób otrzymujących gadżety w związku z rozdawaniem ich podczas spotkań biznesowych, szkoleniowych, wyłożenia ich na ladach w hurtowniach, itp., nie prowadzi się ewidencji osób otrzymujących te gadżety, natomiast wartość wydanych gadżetów opodatkowana jest podatkiem VAT należnym,
• powyżej 100 zł; są to bardzo sporadyczne zdarzenia również opodatkowane VAT należnym: w tym wypadku istnieje identyfikacja osób obdarowanych.

Wydanie nagród w promocji bez względu na wartość nagrody jest opodatkowana podatkiem VAT należnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wyroku NSA nr I FPS 6/08 z 23 marca 2009r. nieodpłatne przekazanie nagród i gadżetów winno być opodatkowane podatkiem VAT należnym...

Stanowisko Wnioskodawcy: Art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT mówi, że nie podlega VAT nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne wydanie nagrody w promocjach i konkursach oraz gadżetów w różnych akcjach promocyjnych i reklamowych jest niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością, gdyż ma na celu promowanie wyrobów Wnioskodawcy a przez to utrzymanie (oraz zwiększenie sprzedaży) produktów i towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko jest zgodne z orzeczeniem NSA nr I FPS 6/08 z 23 marca 2009r. a także orzeczeniem WSA w Warszawie z 4 marca 2009r. (III SA/Wa 3156/08).

WSA w swoim orzeczeniu wskazał, że skoro art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT zrównuje z dostawą towarów nieodpłatne przekazanie towarów na cele nie związane z przedsiębiorstwem podatnika, to nie można pominąć normy wynikającej z tego przepisu tak, jakby ona w ogóle nie istniała. Art. 7 ust. 3 wyłącza natomiast spod zakresu ustawy przekazanie materiałów reklamowych, prezentów o małej wartości i próbek. Porównanie zakresu znaczeniowego obu przepisów prowadzi do wniosku, że nieodpłatne wydania towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z działalnością podatnika nie podlegają opodatkowaniu. WSA w cytowanym wyżej orzeczeniu nie uwzględnił zarzutu sprzeczności art. 7 ust 2 i 3 ustawy o VAT z art. 16 112 Dyrektywy o VAT stwierdzając, że jego zdaniem przywołane przepisy o VAT są wiernym odzwierciedleniem wskazanych przepisów prawa wspólnotowego. Nawet jeśliby przepisy te nie były zgodne, organy podatkowe oraz sądy krajowe nie są uprawnione do bezpośredniego stosowania dyrektyw unijnych ("Rzeczpospolita" nr 1368/75 z 30 marca 2009r.). Także NSA uznał, że między art. 7 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT nie ma sprzeczności i skoro wykładnia gramatyczna jest jasna, to odwoływanie się przez organy podatkowe do prodyrektywnej wykładni celowościowej jest nieuzasadnione (orzeczenie NSA nr I FPS 6/08 z 23 marca 2009r.).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stwierdził, że nieodpłatne przekazanie nagród w promocjach i konkursach oraz gadżetów potencjalnym i obecnym klientom stanowi przekazanie towarów związane z prowadzoną działalnością i wypełnia przesłanki zawarte w art. 7 ust 2 Ustawy o VAT do nieobciążania podatkiem VAT należnym ww. czynności (przy jednoczesnym odliczaniu VAT naliczonego w fakturach dokumentujących zakup tychże nagród i gadżetów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
3. - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynność, w całości lub części.

Przepis art. 7 ust. 3 stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których wartość rynkowa nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru jednej osobie przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z kolei przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy o VAT).

Należy jednocześnie zauważyć, iż zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje bowiem czynności, które mimo braku odpłatności uważane są za zrównane z odpłatną dostawą. Do czynności takich ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, pod warunkiem jednak, iż podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie na mocy art. 7 ust. 3 ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, nie może stanowić wyłącznej podstawy do dokonanego rozstrzygnięcia. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tych norm, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ww. ustawy jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części.

Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy art. 7 ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006r. Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa, stanowiących prezenty o małej wartości i próbki.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

1. do celów prywatnych podatnika,
2. do celów prywatnych pracowników podatnika,
3. nieodpłatne ich zbycie,
4. użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie nie związane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Również w świetle obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347, poz. 1 ze zm.), będącej odpowiednikiem Szóstej Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami ww. Dyrektyw.

Przy interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy należy odróżnić cel czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem ust. 2, lecz z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa podatnika zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników, itd.) lub też realizowane jest w związku z jego funkcjonowaniem i rozwojem działalności (np. w związku z czynnościami reprezentacji i reklamy, sponsoringu, czy tzw. sprzedaży premiowej). To właśnie wskazuje, że celu przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością, z którą może w ogóle nie być związana lub pozostawać w bezpośrednim związku, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości dokonując wykładni art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy - w sprawie Kuwait Petroleum Ltd. (C-48/97) uznał, że (...) przepis ten traktuje jako dostawę dokonaną za wynagrodzeniem, a zatem podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nieodpłatne wydanie przez podatnika towarów należących do aktywów jego przedsiębiorstwa, (...) przy czym nie ma znaczenia, czy wydanie to zostało dokonane w celach związanych, z prowadzonym przedsiębiorstwem. Drugie zdanie tego przepisu, wyłączające opodatkowanie w przypadku wykorzystania towarów w celu wydania próbek lub wręczenia prezentów o malej wartości w celach związanych z przedsiębiorstwem podatnika nie miałoby sensu, gdyby pierwsze zdanie nie nakładało podatku od towarów i usług na nieodpłatne wydanie takich towarów przez podatnika, nawet jeśli jest ono dokonywane w celu związanym z prowadzonym przedsiębiorstwem."

W świetle zatem Dyrektywy konieczne jest opodatkowanie każdego nieodpłatnego zbycia towarów przedsiębiorstwa podatnika, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, bez znaczenia jest natomiast cel takiego przekazania towarów.

Zasadne jest zatem przyjęcie stanowiska, iż na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług każde nieodpłatne zbycie towaru - bez względu na cel dokonania tej czynności - podlega opodatkowaniu, pod warunkiem, że: czynność dokonana była przez podatnika, czynność dotyczy składników majątku przedsiębiorstwa podatnika, podatnikowi w stosunku do przekazywanych towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu w całości lub części, z wyjątkiem o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej i wartości próbek.

Językowa wykładnia art. 7 ust. 2 i ust 3 ustawy o VAT (w brzmieniu ust. 3 obowiązującym do dnia 31 maja 2005r.), dokonywana z uwzględnieniem ratio legis tych przepisów, wynikającego z celów implementowanej w tym zakresie VI Dyrektywy (art. 5 ust. 6), pozwala na stwierdzenie, że każde nieodpłatne przekazanie poza przedsiębiorstwo podatnika dających prawo do odliczenia podatku towarów nabytych w ramach jego przedsiębiorstwa, na cele konsumpcyjne innych osób, czyli cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu zarówno wtedy, gdy czynność ta nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika, nie służąc mu w jakikolwiek sposób (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, jego pracowników i wszelkie inne podobne prywatne darowizny), jak i wtedy, gdy realizowana jest w związku z tą działalnością, stanowiąc fragment zadań przedsiębiorstwa (np. przekazywanie innym podmiotom towarów w celach reprezentacji i reklamy, sponsoringu, jako nagród przy sprzedaży premiowej, itp.), z wyjątkiem przypadków przekazywania prezentów o małej wartości i próbek. (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2007r. sygn. Akt I FPS 5/06).

Pomimo, iż powołana uchwała NSA dotyczyła interpretacji art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005r. (art. 7 ust. 3 został zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 21 kwietnia 2005r. Dz. U. Nr 90, poz. 756) jednak jest aktualna również w obecnym stanie prawnym. Brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług było identyczne w obu stanach prawnych. Natomiast przepis art. 7 ust. 3 tej ustawy byłby bezcelowy w obu stanach prawnych, gdyby na podstawie art. 7 ust. 2 - nie podlegało opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie towarów przez podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z dużą konkurencją na rynku polskim i zagranicznym Wnioskodawca zmuszony jest w celu utrzymania (oraz zwiększenia) sprzedaży do prowadzenia różnych działań promocyjnych i reklamowych. Taką formą wspomagania sprzedaży jest m.in. organizowanie promocji połączonej z wydawaniem nagród za osiągnięcie określonych progów sprzedaży lub rozdawanie gadżetów potencjalnym i obecnym klientom.

Wnioskodawca odlicza podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup nagród i gadżetów, wystawiając jednocześnie faktury wewnętrzne, dokumentujące wydanie tychże nagród i gadżetów (powyżej 10,00 zł) i naliczając a następnie przekazując do budżetu podatek VAT należny.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 czerwca 2009r. Wnioskodawca stwierdził, iż cała działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem VAT należnym i przysługuje mu prawo obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie nagród w promocji i zakup gadżetów.

Zakupione gadżety mają wartość:

do 10 zł (do 1 grudnia 2008r. 5 zł); w tych przypadkach zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 2 i 3 przekazanie gadżetów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należnym,

powyżej 10 zł do 100 zł; w tym przypadku ze względu na utrudnioną identyfikację osób otrzymujących gadżety w związku z rozdawaniem ich podczas spotkań biznesowych, szkoleniowych, wyłożenia ich na ladach w hurtowniach, itp., nie prowadzi się ewidencji osób otrzymujących te gadżety, natomiast wartość wydanych gadżetów opodatkowana jest podatkiem VAT należnym,

powyżej 100 zł; są to bardzo sporadyczne zdarzenia również opodatkowane VAT należnym: w tym wypadku istnieje identyfikacja osób obdarowanych.

Wydanie nagród w promocji bez względu na wartość nagrody jest opodatkowana podatkiem VAT należnym.

W tej sytuacji skutki podatkowe czynności przekazania przez Wnioskodawcę gadżetów w ramach, opisanych we wniosku, działań promocyjnych i reklamowych, będą następujące:

• gdy łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych i reklamowych gadżetów nie przekroczy kwoty 10 zł nie wystąpi dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej,
• gdy łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych i reklamowych gadżetów, przekroczy kwotę 10 zł, lecz nie przekroczy kwoty 100 zł, przy czym Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tej osoby również nie wystąpi dostawa w rozumieniu ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej,
• gdy łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych i reklamowych gadżetów przekroczy kwotę 10 zł, lecz nie przekroczy kwoty 100 zł, przy czym Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, o której mowa powyżej wystąpi dostawa towarów, w rozumieniu ustawy o VAT, która winna być opodatkowana i udokumentowana fakturą wewnętrzną,
• natomiast w przypadku, gdy łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych i reklamowych gadżetów w roku podatkowym przekroczy kwotę 100 zł, będzie miała miejsce dostawa towarów, w rozumieniu ustawy o VAT, a Wnioskodawca będzie obowiązany do wystawienia, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, faktury wewnętrznej i opodatkowania tej czynności.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż nieodpłatna dostawa prezentów o małej wartości nie podlega VAT, przy czym limit wartości prezentów, których nie trzeba ujmować w ewidencji, zgodnie z nowelizacją ustawy o VAT, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2009r. wynosi 10 zł.

Jednakże Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować czynność nieodpłatnego przekazania potencjalnym jego klientom ww. nagród w ramach organizowanych akcji promocyjnych, jeżeli łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych w roku podatkowym towarów przekroczy kwotę 100 zł lub jeżeli łączna wartość przekazanych jednemu uczestnikowi spotkań promocyjnych towarów przekroczy kwotę 10 zł, lecz nie przekroczy kwoty 100 zł, przy czym Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, o której mowa art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodpłatne wydanie nagrody w promocjach i konkursach oraz gadżetów w różnych akcjach promocyjnych i reklamowych jest niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością, gdyż ma na celu promowanie wyrobów Wnioskodawcy a przez to utrzymanie (oraz zwiększenie sprzedaży) produktów i towarów, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, iż że nieodpłatne przekazanie nagród w promocjach i konkursach oraz gadżetów potencjalnym i obecnym klientom stanowi przekazanie towarów związane z prowadzoną działalnością i wypełnia przesłanki zawarte w art. 7 ust 2 ustawy o VAT do nieobciążania podatkiem VAT należnym ww. czynności (przy jednoczesnym odliczaniu VAT naliczonego w fakturach dokumentujących zakup tychże nagród i gadżetów), należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej).

Należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Odnosząc się zatem do zadanego pytania, czy w świetle wyroku NSA nr I FPS 6/08 z 23 marca 2009r. nieodpłatne przekazanie nagród i gadżetów winno być opodatkowane podatkiem VAT należnym, należy wskazać, że tut. Organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku kierować się stanowiskiem sądu.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii opodatkowania podatkiem VAT należnym zakupionych gadżetów, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008r., gdyż Wnioskodawca wniósł o wydanie interpretacji pisemnej przepisów prawa podatkowego w zakresie zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach