Interpretacja indywidualna z dnia 31.08.2011, sygn. IBPP2/443-649/11/ASz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2011r. (data wpływu 31 maja 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako nabywca podpisał przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości (grunt) ze Spółką Komandytową w formie aktu notarialnego, w którym zapisano:

Stawający przedkładają:

1. dwa wypisy z rejestru gruntów wydane w dniu 31 stycznia 2011r. przez Prezydenta Miasta, z którego wynika, że działka nr X stanowi grunty zadrzewione i zakrzewione, łąki, trwałe nieużytki, rowy oraz tereny różne, a działka Y stanowi łąki trwałe, nieużytki, rowy,
2. zaświadczenie Urzędu Miasta Biura Planowania Przestrzennego z dnia 3 lutego 2011r., z którego wynika, że działki nr X, Y położone w jednostce ewidencyjnej Y, nie podlegają ustaleniom żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, za wyjątkiem południowych fragmentów położonych w granicach obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic znajdujących się w terenach urządzonej zieleni izolacyjnej oznaczonych na rysunku planu symbolem ().

Po przeprowadzonych dodatkowych rozmowach ze sprzedawcą gruntu, Spółka Komandytowa przedstawiła decyzję Prezydenta Miasta z dnia 13 listopada 2008r. nr XXX o ustaleniu warunków zabudowy Wz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wydanego wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2011r. sygn. akt IFPS 8/10 stwierdzającego, że jeżeli dla danego gruntu nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, a z ewidencji gruntów wynika, że działka ma charakter rolny, sprzedaż tego gruntu jest zwolniona z VAT przesłana Decyzja nr XXX z dnia 13 listopada 2008r. jest wystarczającym dokumentem dla określenia, że wymienione grunty są przeznaczone pod zabudowę, a sprzedawca ma obowiązek naliczyć VAT należny w wysokości 23%, natomiast nabywca będzie miał prawo go odliczyć...

Zdaniem Wnioskodawcy, decydujące znaczenie dla określenia, czy dana transakcja podlega VAT, czy korzysta ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ma aktualny stan nieruchomości, a w przypadku kiedy nie ma prawa zagospodarowania przestrzennego, kryterium określającym charakter gruntów może być decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca jako nabywca gruntu będzie miał prawo odliczyć VAT z wystawionej przez zbywcę faktury VAT.

Nie będzie miał zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2011r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy kierować się decyzją o warunkach zabudowy danego terenu wydaną przez uprawniony do tego organ.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jako nabywca podpisał przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości (grunt) ze Spółką Komandytową w formie aktu notarialnego, w którym zapisano:

Stawający przedkładają:

c) dwa wypisy z rejestru gruntów wyda w dniu 31 stycznia 2011r. przez Prezydenta Miasta, z którego wynika, że działka nr X stanowi grunty zadrzewione, zakrzewione, łąki, trwałe nieużytki, rowy oraz tereny różne, a działka Y stanowi łąki trwałe, nieużytki, rowy,
d) zaświadczenie Urzędu Miasta Biura Planowania Przestrzennego z dnia 3 lutego 2011r., z którego wynika, że działki nr X, Y 244 położone w jednostce ewidencyjnej, nie podlegają ustaleniom żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic znajdujących się w terenach urządzonej zieleni izolacyjnej oznaczonych na rysunku planu symbolem.

Po przeprowadzonych dodatkowych rozmowach ze sprzedawcą gruntu, Spółka Komandytowa przedstawiła decyzję Prezydenta Miasta z dnia 13 listopada 2008r. o ustaleniu warunków zabudowy Wz.

Ponadto z wniosku wynika, że z ww. decyzji wynika, że wymienione grunty są przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym, wobec faktu, iż działki te nie podlegają ustaleniom żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy uznać iż dla ustalenia czy przedmiotowe działki są terenami niezabudowanymi innymi niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, Wnioskodawca winien kierować się decyzją Prezydenta Miasta o warunkach zabudowy.

Ponieważ z decyzji tej wynika, iż działki o których mowa we wniosku, są przeznaczone pod zabudowę, zatem ich dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT będzie opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą nabycie przez niego ww. działek, będzie miał prawo odliczyć VAT wykazany w tej fakturze. Nie będzie miał wówczas zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zwraca uwagę, że interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla zbywcy ww. działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach