Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997r Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z pismem Strony z dnia 08.02.2005r. (wpływ do tut. organu podatkowego 16.02.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawia

- uznać stanowisko Strony przedstawione w piśmie z dnia 08.02.2005r. za prawidłowe w zakresie pytania o wliczanie obrotu ze sprzedaży środków trwałych niepodlegających amortyzacji do proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535)

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że syndyk masy upadłości dokonuje opodatkowanej sprzedaży majątku upadłego oraz sprzedaży środków trwałych do których zastosowano stawkę zwolnioną w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Ponieważ nie można rozdzielić zakupów na zakupy dotyczące sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej Podatnik zmuszony był zastosować częściowe odliczenie podatku VAT i obliczyć proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2. W związku z powyższym Podatnik postawił pytanie:Czy obrót ze sprzedaży środków trwałych uwzględnić w obliczeniu proporcji czy zastosować wyłączenie na podstawie art. 90 ust. 5 i czy ma tu znaczenie fakt, że są to co prawda środki trwałe, ale ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza amortyzację tych składników majątku (art. 16 c pkt 5 oraz art. 16 f ust. 1) i nie są one używane na potrzeby działalności podatnika, gdyż działalność została zaprzestana?

Zdaniem Podatnika, przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2, wyłączyć należy sprzedaż środków trwałych zgodnie z art. 90 ust. 5, i nie ma znaczenia fakt, że w chwili obecnej ze względu na ogłoszoną upadłość nie są one amortyzowane. W obliczaniu proporcji zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT Podatnik wyłączył obrót tymi towarami z obliczeń na podstawie art. 90 ust. 5.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy przepisy prawa podatkowego:art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego;art. 90 ust. 2 w/w ustawy, zgodnie z którym jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10;art. 90 ust. 3 w/w ustawy, zgodnie z którym proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo;art. 90 ust. 4 w/w ustawy, zgodnie z którym proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej;art. 90 ust. 5 w/w ustawy, zgodnie z którym do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Powyższą ocenę prawną stanowiska Podatnika uzasadnia się w sposób następujący:
Do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę wynika, że środki trwałe będące przedmiotem sprzedaży nie są amortyzowane w związku z art. 16c pkt 5 oraz art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie tut organu podatkowego, ponieważ przepis art. 90 ust. 5 ustawy o VAT w żadnym miejscu nie różnicuje sytuacji prawnej środków trwałych amortyzowanych, środków których amortyzację zakończono lub z jakichkolwiek powodów nie będących w obecnym czasie amortyzowanymi, należy przyjąć, iż jeżeli jakiś towar został zaliczony do kategorii środków trwałych, obrót uzyskany z dostawy takiego towaru nie powinien być, zgodnie z art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, wliczany do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Stanowisko Strony należy więc uznać za prawidłowe w tym zakresie.
W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej). Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.