Temat interpretacji

Pismem z dnia 20.02.2006r. zwróciła się Pani do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie informacji w sprawie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych.

Zapytanie Pani dotyczy następującej kwestii:

• czy sprzedaż działek budowlanych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

W złożonym piśmie przedstawiła Pani stan faktyczny, z którego wynika, iż w 1987 roku otrzymała Pani wraz z mężem pole orne. W 2005 roku teren został podzielony na 13 parcel, a Wójt Gminy K. w drodze decyzji o warunkach zabudowy zezwolił na tym terenie na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ponadto wskazała Pani, iż wypis z rejestru gruntów opisuje przedmiotowe tereny jako jako łąki (Ł) i użytki rolne (R).

Jednocześnie w złożonym wniosku wyraziła Pani stanowisko, iż w związku z faktem, iż wyżej wymienione tereny zakwalifikowane zostały w rejestrze Gminy K. jako grunty orne i łąki, nie spełniają one kryteriów terenów budowlanych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i ich sprzedaż nie powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, mając na uwadze obowiązujący stan prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lublińcu stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, do towarów zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy zalicza się także grunty. Od chwili wejścia w życie tych przepisów, tj. od 1 maja 2004r. zasadą jest więc opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług. Od zasady tej istnieją jednak wyjątki, w postaci zwolnień od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, przy czym przepisy ustawy ani wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie precyzują, jakie grunty należy uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Wyżej wymienione pojęcia nie zostały zdefiniowane również w regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ani w normującej działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych ustawie z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 207, poz. 2016 ze zm). Celem określenia, czy dany grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę niezbędne jest jednak odwołanie się do zawartych w tych ustawach przepisów. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie zagospodarowania przestrzennego, którego sporządzanie i uchwalanie należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza, lub prezydenta miasta. Od spełnienia warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustawa - Prawo budowlane uzależnia zaś wydanie pozwolenia na budowę. Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to jest w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ ma obowiązek sprawdzić między innymi zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z miejscowymi planami zagospodarowania terenu oraz wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym w razie stwierdzenia naruszeń w tym zakresie organ ten nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej uregulowania należy uznać, że dla uznania gruntu za teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, decydujące są zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - posiadanie przez dokonującego dostawy, ważnej decyzji o warunkach zabudowy danej nieruchomości.

Jak wynika ze stanu faktycznego niniejszej sprawy Wójt Gminy K. w drodze decyzji o warunkach zabudowy zezwolił na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną na przedmiotowych działkach uznając tym samym przedmiotowy grunt jako teren przeznaczony pod zabudowę, a zatem dostawa tych gruntów nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Pani stanowisko w powyższej kwestii należy uznać za nieprawidłowe.