Temat interpretacji
sprzedaż działki budowlanej opodatkowana jest stawką 23%
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1.03.2012 r. (data wpływu 5.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.
W październiku 2010 roku Wnioskodawca nabył we współwłasności z żoną oraz bratem nieruchomość w postaci działek budowlanych. W 2011 roku uzyskał pozwolenie na budowę na tym terenie. Obecnie wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza sprzedać przedmiotową działkę spółce komandytowej, w której wszyscy nabywcy są wspólnikami na zasadzie komplementariuszy. Spółka komandytowa musi bowiem posiadać odrębną własność, aby móc dysponować w/w nieruchomością w jakikolwiek sposób w ramach prowadzonej działalności.
Nieruchomości zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży po uzyskaniu wszelkich formalności, w tym pozwolenia na budowę. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie zakładał jednak działalności gospodarczej, ponieważ nie był pewien czy w przyszłości będzie postępować w podobny sposób.
Wnioskodawca nie posiadał ani nie posiada żadnej innej nieruchomości przeznaczonej na sprzedaż, jednak nie wyklucza, że sytuacja może się w przyszłości powtórzyć. Posiada dużą wiedzę na temat rynku działek budowlanych i chociaż nie jest dziś pewien czy zajmie się taką działalnością handlową wpisując się do rejestru przedsiębiorców, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że zakupi kolejne działki budowlane w celu ich dalszej odsprzedaży
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, sprzedaż zakupionej przez Wnioskodawcę nieruchomości wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, czyniąc z Wnioskodawcy podatnika tego podatku...
Zdaniem Wnioskodawcy,
W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż towaru, o którym mowa w art. 5 Ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu jeżeli sprzedaży towaru dokonuje podatnik podatku od towarów i usług. Kwestia czy dana sprzedaż jest opodatkowana czy zwolniona od podatku nie jest bowiem istotna jeśli sprzedaż w ogóle nie jest wykonywana w warunkach wskazujących na prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika.
Zatem najistotniejszym elementem jest kwestia czy dotychczasowe i ewentualnie przyszłe działania Wnioskodawcy związane z zakupem i sprzedażą nieruchomości w świetle przedstawionego stanu faktycznego mają znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W przypadku Wnioskodawcy czynność zostanie wykonana co prawda jednorazowo, ale jednak z dużym prawdopodobieństwem wykonania podobnych działań handlowych w przyszłości.
W ocenie Wnioskodawcy można uznać, że już z tytułu pierwszej sprzedaży powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług. Gdyby bowiem przyjąć, że w przypadku tej transakcji nie stanie się On jeszcze podatnikiem to jeśli w przyszłości dokonałby podobnej operacji możnaby uznać, że jednak pierwsza transakcja była dokonana w warunkach działalności gospodarczej i Wnioskodawca ma zaległość podatkową w tym zakresie ponieważ dostawa terenów niezabudowanych, w sytuacji gdy są to działki budowlane nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ustawy ust. 1 pkt 9.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Przez działalność gospodarczą, w myśl ust. 2 ww. artykułu, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.
Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.
Wskazać również należy, że zarówna sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych przez osoby fizyczne nie może mieć charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania ustawy o VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą dokonuje się podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w październiku 2010 roku nabył we współwłasności z żoną oraz bratem nieruchomość gruntową w postaci działek budowlanych. W 2011 roku uzyskał pozwolenie na budowę na tym terenie. Obecnie ma zamiar sprzedać przedmiotową nieruchomość spółce komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem na zasadzie komplementariusza. Przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana przez spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Wnioskodawca wskazuje, że nabył grunt w celu jego dalszej odsprzedaży po uzyskaniu wszelkich formalności, w tym pozwolenia na budowę. Ponadto nie posiada żadnej innej nieruchomości przeznaczonej na sprzedaż, jednak nie wyklucza w przyszłości dokona nabycia kolejnych działek budowlanych w celu ich dalszej odsprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na okoliczności sprawy sprzedaż działki winna podlegać opodatkowaniu stawką 23%.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z okoliczności sprawy wynika, iż sprzedając udział własny w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca działa w charakterze handlowca. Jak sam Zainteresowany wskazał, nabycie nieruchomości, o której mowa we wniosku miało na celu przeznaczenie jej do dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca po nabyciu przedmiotowej nieruchomości podjął czynności, które mogłyby w przyszłości ułatwić zbycie nieruchomości tj. uzyskał pozwolenie na budowę. W konsekwencji sprzedając część własną składającą się na nieruchomość Wnioskodawca będzie miał obowiązek opodatkowania transakcji i zastosowania stawki w wysokości 23%.
Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja ma zastosowanie do czynności podjętej przez Wnioskodawcę i nie może wywoływać skutków prawnych w odniesieniu do transakcji dokonywanych przez pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie