Temat interpretacji
Czy umowa sprzedaży dwóch działek zrealizowana przez pod groźbą wywłaszczenia podlegała podatkowi od towarów i usług?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2009r. (data wpływu 4 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2010r. (data wpływu 1 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.
W odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 lutego 2009r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2010r. (data wpływu 1 marca 2010r.).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca działając jako osoba fizyczna - wraz z małżonką, z którą pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej nabył nieruchomość gruntową położoną w Ś. Wnioskodawca nabył nieruchomość za środki należące do majątku osobistego jego i małżonki - nie związanego z żadną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie zamierzał wykorzystywać zakupionej nieruchomości w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zakup traktował jako formę inwestycji gotówki z uwagi na fakt, że oferowane przez banki produkty były nisko oprocentowane. Po zakupie nieruchomości zgłosili się do Wnioskodawcy przedstawiciele kolei oświadczając wolę zakupu dwóch działek, przeznaczonych w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę linii kolejowych. W przypadku braku ze strony Wnioskodawcy woli sprzedaży - kolej zagroziła mu wywłaszczeniem dwóch działek. Wobec powyższego z zakupionej nieruchomości gruntowej przeznaczył dwie działki na sprzedaż dla kolei.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1990r. w zakresie obrotu walutami - kantor, a obecnie od kilku lat w formie spółki jawnej. Nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 31 października 2007r. wylicytował najwyższą cenę nabycia przedmiotowej nieruchomości składającej się z trzech działek gruntowych na licytacji komorniczej, której własność przysądził Sąd Rejonowy w Ś, postanowieniem z dnia 28 stycznia 2008r. W dniu nabycia przedmiotowej nieruchomości (trzech działek gruntowych) Wnioskodawca nie posiadał wiedzy co do faktu, iż dwie z nich przeznaczone są w ramach przestrzennego planu zagospodarowania pod budowę linii kolejowej, oraz kiedy kolej planuje podjąć stosowne inwestycje, w tym ich zakup. Zakupioną nieruchomość Wnioskodawca nabył jako lokatę kapitału, a z uwagi na brak planów co do jej sprzedaży lub użytkowania nie czynił żadnych działań, które wymagałyby potrzeby zapoznania się z jej miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania. O fakcie tym powziął wiedzę na miesiąc przed podpisaniem protokołu uzgodnień z koleją, z dnia 13 listopada 2008r. Kolej zakupiła przedmiotowe działki umową sprzedaży z dnia 21 kwietnia 2009r. aktem notarialnym, jako nieruchomość gruntową niezabudowaną. Wnioskodawca zaznacza, że do dzisiaj nie zna dokładnej klasyfikacji przedmiotowych działek w miejscowym planie przestrzennego zagospodarowania. Przedmiotowych działek nie użytkował w żaden sposób, oraz nie były one przedmiotem najmu lub dzierżawy na rzecz osób trzecich, jak również nie prowadził tam żadnych przedsięwzięć inwestycyjnych w celu ich uatrakcyjnienia.
Wartość zakupu przedmiotowych działek wyniosła 6,01 zł/1 m2, a sprzedaż za 20 zł/1 m2.
Powyższą nieruchomość Wnioskodawca zakupił już jako podzieloną o następujących powierzchniach:
- działka 2/7 0,078 ha,
- działka 2/8 0,0553 ha,
- działka 2/9 22.8198 ha,
razem: 22,9531 ha.
Z zakupionej nieruchomości do sprzedaży przeznaczono wyłącznie dwie działki.
Decyzja o sprzedaży działek była wynikiem działania przedstawicieli kolei oświadczających wolę zakupu dwóch działek, przeznaczonych w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę linii kolejowych. W przypadku braku ze strony Wnioskodawcy woli sprzedaży - kolej zagroziła mu wywłaszczeniem dwóch działek. Wobec powyższego z zakupionej nieruchomości gruntowej Wnioskodawca przeznaczył dwie działki na sprzedaż dla kolei. Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotowych działek zostały przeznaczone na spłatę części kredytu zaciągniętego prywatnie przez Wnioskodawcę z małżonką. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, iż małżonka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na koniec Wnioskodawca oświadcza, iż nie posiada obecnie nieruchomości gruntowej przeznaczonej na sprzedaż, a sprzedaż przedmiotowych działek była pierwszą transakcją zbycia działek gruntowych.
Wnioskodawca ponownie podkreśla, że do sprzedaży działek doszło pod przymusem a nie z inicjatywy Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Wobec opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca ma pytanie dotyczące prawidłowości stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w swojej indywidualnej sprawie. Pytanie wobec tego brzmi: Czy umowa sprzedaży dwóch działek zrealizowana przez pod groźbą wywłaszczenia podlegała podatkowi od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, umowa sprzedaży zrealizowana przez Wnioskodawcę pod groźbą wywłaszczenia nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Wnioskodawca podnosi, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 2 stanowi Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z uwagi na fakt, iż czynności sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś zakupu działek nie dokonywał z zamiarem dalszej sprzedaży ani wykorzystywania w ramach jakiejkolwiek działalności Podatnik uważa, że umowa sprzedaży nie powinna podlegać podatkowi VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.
Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.
Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.
Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.
Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:
- podwójnego opodatkowania,
- braku opodatkowania,
- zakłócenia konkurencji.
Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:
- powszechność opodatkowania,
- faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
- stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.
W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.
O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.
Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.
Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.
Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły wymienione poniżej okoliczności, które wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w ramach działalności gospodarczej.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w ustawowej wspólności majątkowej nieruchomość gruntową położoną w Ś. Wnioskodawca nabył nieruchomość za środki należące do majątku osobistego jego i małżonki - nie związanego z żadną działalnością gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość składająca się z trzech działek gruntowych została wylicytowana w dniu 31 października 2007r. przez Wnioskodawcę na licytacji komorniczej, której własność przysądził Sąd Rejonowy Ś., postanowieniem z dnia 28 styczna 2008r. Powyższą nieruchomość Wnioskodawca zakupił już jako podzieloną o następujących powierzchniach: działka 2/7 0,078 ha, działka 2/8 0,0553 ha, działka 2/9 22.8198 ha (razem: 22,9531 ha).
Zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy, nie zamierzał on wykorzystywać zakupionej nieruchomości w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zakup traktował jako formę inwestycji gotówki z uwagi na fakt, że oferowane przez banki produkty były nisko oprocentowane.
Po zakupie nieruchomości zgłosili się do Wnioskodawcy przedstawiciele kolei oświadczając wolę zakupu dwóch działek, przeznaczonych w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę linii kolejowych. W przypadku braku ze strony Wnioskodawcy woli sprzedaży - kolej zagroziła mu wywłaszczeniem dwóch działek. Wobec powyższego z zakupionej nieruchomości gruntowej przeznaczył dwie działki na sprzedaż dla kolei.
Wnioskodawca nie użytkował przedmiotowych działek w żaden sposób, oraz nie były one przedmiotem najmu lub dzierżawy na rzecz osób trzecich, jak również nie prowadził tam żadnych przedsięwzięć inwestycyjnych w celu ich uatrakcyjnienia. Wartość zakupu przedmiotowych działek wyniosła 6,01 zł / 1 m2, a sprzedaż za 20 zł / 1 m2.
Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotowych działek zostały przeznaczone na spłatę części kredytu zaciągniętego prywatnie przez Wnioskodawcę z małżonką.
Wnioskodawca oświadcza, iż nie posiada obecnie nieruchomości gruntowej przeznaczonej na sprzedaż, a sprzedaż przedmiotowych działek była pierwszą transakcją zbycia działek gruntowych.
Wnioskodawca podnosi, iż w dniu nabycia przedmiotowej nieruchomości (trzech działek gruntowych) nie posiadał wiedzy co do faktu, iż dwie z nich przeznaczone są w ramach przestrzennego planu zagospodarowania pod budowę linii kolejowej, oraz kiedy kolej planuje podjąć stosowne inwestycje, w tym ich zakup. Zakupioną nieruchomość Wnioskodawca nabył jako lokatę kapitału, a z uwagi na brak planów co do jej sprzedaży lub użytkowania nie czynił żadnych działań, które wymagałyby potrzeby zapoznania się z jej miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania. O fakcie tym powziął wiedzę na miesiąc przed podpisaniem protokołu uzgodnień z koleją, z dnia 13 listopada 2008r. Kolej zakupiła przedmiotowe działki umową sprzedaży z dnia 21 kwietnia 2009r. aktem notarialnym, jako nieruchomość gruntową niezabudowaną. Wnioskodawca zaznacza, że do dzisiaj nie zna dokładnej klasyfikacji przedmiotowych działek w miejscowym planie przestrzennego zagospodarowania.
Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy bezspornie wskazują, iż zakupu powyższych nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem lokaty kapitału, co zresztą bezpośrednio potwierdził sam Wnioskodawca w treści wniosku. Działania Wnioskodawcy, obejmujące nabycie w drodze postępowania egzekucyjnego nieruchomości gruntowej o znacznej powierzchni (łącznie 22,9531 ha) jako formy inwestycji gotówki, a następnie sprzedaż dwóch działek wchodzących w skład tej nieruchomości w cenie trzykrotnie wyższej od ceny nabycia, nie mogą być interpretowane inaczej niż działania podjęte celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co potwierdza, iż zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Należy zatem stwierdzić, iż sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.
Należy w tym miejscu zauważyć, iż cechą prowadzonej działalności gospodarczej jest zakup po jak najkorzystniejszej cenie, z zamiarem sprzedaży po cenie jak najwyższej. Działania takie opierają się często na racjonalnym przewidywaniu, że cena nieruchomości wzrośnie w zależności od jej przeznaczenia czy popytu.
W rozpatrywanej sprawie nie można stwierdzić, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Wnioskodawca nie wykazał w żaden sposób, aby przedmiotowa nieruchomość była w jakimkolwiek okresie (lub miała być w przyszłości) wykorzystywana dla celów osobistych. Z wniosku nie wynika, aby celem zakupu miała być realizacja jakichkolwiek celów osobistych Wnioskodawcy, wprost przeciwnie nabycie nieruchomości potraktowane zostało jako swoistego rodzaju inwestycja środków pieniężnych (Wnioskodawca zakup traktował jako formę inwestycji gotówki z uwagi na fakt, że oferowane przez banki produkty były nisko oprocentowane). Zauważyć należy, iż dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Jeżeli zatem dla Wnioskodawcy zakup przedmiotowych nieruchomości stanowi lokatę kapitału, to nie ulega wątpliwości, iż w tym konkretnym przypadku odzyskanie zaangażowanych w ten sposób środków pieniężnych jest możliwe przede wszystkim poprzez sprzedaż tej nieruchomości (lub poszczególnych działek), ewentualnie poprzez dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji.
Nie sposób zatem zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż zakupu działek nie dokonywał z zamiarem dalszej sprzedaży. Przez termin zamiar należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.
Wnioskodawca podejmując czynności związane z nabyciem ww. nieruchomości a następnie sprzedażą konkretnych działek wchodzących w jej skład, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Wprawdzie Wnioskodawca twierdzi, iż nie zamierzał wykorzystywać zakupionej nieruchomości w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej, niemniej jednak to właśnie działania podejmowane przez Wnioskodawcę są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.
Odnosząc się natomiast do okoliczności, w jakich doszło do sprzedaży dwóch działek przeznaczonych w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego pod budowę linii kolejowych, należy przede wszystkim zauważyć, iż Wnioskodawca dokonując nabycia opisanej nieruchomości w celu lokaty kapitału, liczył się z możliwością zbycia całości lub części tej nieruchomości (jako sposobu odzyskania zainwestowanych środków pieniężnych) już w momencie jej zakupu.
Wnioskodawca podnosi, iż w dniu nabycia przedmiotowej nieruchomości (trzech działek gruntowych) nie posiadał wiedzy w zakresie dotyczącym przeznaczenia dwóch z nich w ramach przestrzennego planu zagospodarowania pod budowę linii kolejowej, oraz w zakresie planowanych przez kolej stosownych inwestycji. Wnioskodawca podkreśla, iż nieruchomość nabył jako lokatę kapitału, a z uwagi na brak planów co do jej sprzedaży lub użytkowania nie czynił żadnych działań, które wymagałyby potrzeby zapoznania się z miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania.
Powyższe stwierdzenia Wnioskodawcy nie stanowią jednak przesłanki uzasadniającej wyłączenie tych dwóch działek z gruntów nabytych w celu osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych. Należy bowiem zauważyć, iż mało prawdopodobnym wydaje się fakt, iż dokonując zakupu nieruchomości o znacznej powierzchni (łącznie 22,9531 ha) w cenie 6,01 zł/ 1 m2 Wnioskodawca nie znał położenia tych działek wzdłuż terenów kolejowych wynikającego z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również że nie widział ich usytuowania w momencie zakupu.
Zauważyć w tym miejscu należy, iż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi dokument ogólnodostępny, a zatem nie ulega wątpliwości, iż dokładając należytej staranności Wnioskodawca przed nabyciem opisanych wyżej działek mógł dowiedzieć się o ich usytuowaniu oraz przeznaczeniu danego terenu.
Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów.
Tak więc powoływanie się Wnioskodawcy na brak wiedzy w zakresie dotyczącym przeznaczenia zakupionego przez siebie terenu nie może stanowić dla tut. organu przesłanki uzasadniającej wyłączenie z opodatkowania dostawy ww. działek, wprost przeciwnie, potwierdza, iż Wnioskodawca pomimo, iż miał taką możliwość - nie skorzystał (lub nie chciał skorzystać) z prawa wynikającego z powołanego wyżej przepisu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, umożliwiającego każdemu wgląd do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów.
Nawet w przypadku zakupu gruntów wyłącznie dla celów lokaty kapitału, za nieracjonalne należy uznać działanie osoby, która kupuje grunt za tak dużą kwotę, niesprawdzając wcześniej czy grunt ten w pełni odpowiada celom, dla których ma być nabyty, i czy cel ten będzie mógł być zrealizowany. Zauważyć bowiem należy, iż w przypadku podjęcia działań związanych z inwestowaniem środków pieniężnych w jakiejkolwiek formie, istotnym aspektem jest nie tylko osiągnięcie jak największego zysku wynikającego z faktu samego posiadania określonego rodzaju lokaty kapitału (w postaci np. pobierania pożytków, oprocentowania, itp.) ale również możliwość odzyskania zainwestowanego kapitału. W przypadku Wnioskodawcy, który dokonał inwestycji środków pieniężnych w opisaną nieruchomość, niezrozumiałe wydaje się zatem, iż wpierw nabywa on nieruchomość za tak dużą kwotę, a dopiero po zakupie bada (lub nie) jakiego rodzaju jest to grunt oraz czy odpowiada wymaganiom Wnioskodawcy, nie widząc potrzeby zapoznania się z miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania określającym przeznaczenie danego terenu, oraz nie interesuje się, czy występują jakiekolwiek uwarunkowania bądź ograniczenia co do możliwości sprzedaży tej nieruchomości. Wprawdzie Wnioskodawca podnosi, iż nabywając nieruchomość nie planował jej sprzedaży, jednakże jak już uprzednio zaznaczono, jeżeli dokonał on zakupu wyłącznie z zamiarem lokaty kapitału (nie wiążąc nabycia z realizacją jakichkolwiek celów osobistych Wnioskodawcy), to liczył się z możliwością sprzedaży, jako podstawowym sposobem odzyskania zainwestowanych środków pieniężnych, już w momencie jej zakupu.
Wobec powyższego stwierdzić należy, iż sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu ww. działek. Tak więc nieistotnym pozostaje fakt, że w wyniku działań podjętych przez kolej został on zmuszony do sprzedaży dwóch działek pod groźbą wywłaszczenia, gdyż w niniejszej sprawie odzyskanie zainwestowanych środków pieniężnych jest możliwe przede wszystkim poprzez sprzedaż ww. nieruchomości, czy to obecnie czy też w przyszłości, bez względu na fakt, czy do sprzedaży dochodzi na rzecz kolei, czy też na rzecz innego nabywcy. Również za pozostające bez znaczenia w sprawie należy uznać okoliczność, iż sprzedaży podlegają wyłącznie dwie działki, ponieważ w tym konkretnym przypadku nawet jednorazowa sprzedaż działki wchodzącej uprzednio w skład nieruchomości nabytej dla celów lokaty kapitału, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem już w momencie zakupu ww. działek Wnioskodawca podejmuje działania w celu osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co przesądza o zarobkowym charakterze wykonywanych czynności.
Reasumując, wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem sprzedaż dwóch działek wchodzących w skład tej nieruchomości zrealizowana pod groźbą wywłaszczenia czy też nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działał w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełnił przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.
W efekcie dokonaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.
Na marginesie należy wskazać na zapis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, z którego wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.
W świetle powyższego, nawet jeśli Wnioskodawca nie zgodziłby się na sprzedaż działek na rzecz kolei i doszłoby do wywłaszczenia to i tak dostawa taka w przedmiotowej sprawie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.
Ponadto zauważyć należy, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach