Temat interpretacji

Czy od zakupu samochodu osobowego pod ww. wynajem możemy odliczyć cały VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu 16 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży pojazdów nowych, używanych, sprzedaży akcesoriów i obsługi serwisowej pojazdów. Przedmiotem działalności Spółki jest także wynajem środków transportu. Samochody osobowe na wynajem przekazywane są na okres trwania naprawy pojazdu w serwisie Spółki lub na okres jaki dopuszcza ubezpieczyciel w związku z naprawą powypadkową. Pojazdy te są jednak dostępne odpłatnie dla każdego klienta bez względu na fakt czy naprawia on w Spółce swoje auto, czy nie. W związku z tym, że wynajem spotkał się z zainteresowaniem klientów, firma planuje zwiększyć ilość wynajmowanych pojazdów. Jako źródło finansowania tego zakupu Wnioskodawca wybrał leasing finansowy. Leasingowany samochód osobowy Spółka przekaże pod działalność związaną z wynajmem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy kalendarzowych, a umowy najmu będą zawierane w tym okresie na okresy kilkudniowe, choć może się zdarzyć w tym czasie okres kiedy pojazdy nie będą miały użytkownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od zakupu samochodu osobowego pod ww. wynajem Wnioskodawca może odliczyć cały podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadniczo przy zakupie samochodu osobowego przysługuje prawo do odliczenia VAT w wysokości 60% kwoty podatku, nie więcej niż 6.000 zł. Od tej zasady są jednak pewne wyjątki, a jeden z nich dotyczy samochodów osobowych (i niektórych innych pojazdów samochodowych), które zostają oddane w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Od zakupu takich samochodów (pojazdów) oraz paliwa do ich napędu podatnik może odliczać cały podatek VAT, pod warunkiem jednak, że spełnione są łącznie dwa warunki:

1. przedmiotem działalności podatnika jest najem, dzierżawa, leasing, itp.,
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do najmu, dzierżawy, leasingu, itp., na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Powyższe wynika z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) Przepisy nie precyzują jednak, jak liczyć 6- miesięczny okres najmu (dzierżawy, itp.). Nie ma w nich zastrzeżenia, że umowa z jednym najemcą (dzierżawcą, itp.) musi być zawarta na taki okres. Stąd też, zdaniem Spółki, do pełnego odliczenia VAT od zakupu samochodu osobowego i paliwa do jego napędu wystarczające jest, aby samochód był faktycznie przeznaczony na wynajem przez minimum 6 miesięcy, nawet jeżeli poszczególne umowy najmu trwają krótko (np. kilka dni).

Podobne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2011 r., nr ILPP1/443-325/11-4/KŁ, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2011 r., nr IPPP3/443-630/11-2/MPe. W tej drugiej sprawie spółka nabywała samochody, które były przeznaczone na wynajem jako samochody zastępcze przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Umowy najmu zawierane były jednak z reguły na okres trwania naprawy pojazdu w serwisie lub na okres, jaki dopuszcza ubezpieczyciel w związku z naprawą powypadkową, tj. na 3-5 dni. Samochody te nie były używane do innych celów niż do wynajmu. Organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że w przedmiotowej sprawie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów osobowych. Z powyższych interpretacji nie wynika jednak wprost, czy do 6-miesięcznego okresu najmu wlicza się również okres, kiedy samochody nie miały użytkownika (ale były gotowe do wynajmu, dzierżawy, itp.), czy też liczy się jedynie okres faktycznego wynajmu (dzierżawy), czyli że okresy najmu należy sumować. Zdaniem Wnioskodawcy, aby skorzystać z prawa do pełnego odliczenia VAT od zakupu samochodu osobowego, umowy najmu nie muszą trwać łącznie minimum 6-miesięcy, a 6-miesięczny okres liczy się kalendarzowo od daty przyjęcia samochodu do ewidencji środków wynajmie a co za tym idzie od dnia przekazania go na ten cel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wskazać należy, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Jednak na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Z kolei w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast, jak stanowi art. 3 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyżej zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym wypadku jest związany jednocześnie z wynajmem konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu tych, przy czym najem samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

W związku z tym zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu.

Zatem stwierdzić należy, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ww. ustawy nowelizującej wynika, że w przypadku nabycia przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów, samochodu osobowego, przysługuje mu prawo do odliczenia całego podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży pojazdów nowych, używanych, sprzedaży akcesoriów i obsługi serwisowej pojazdów. Przedmiotem działalności Spółki jest także wynajem środków transportu. Samochody osobowe na wynajem przekazywane są na okres trwania naprawy pojazdu w serwisie Spółki lub na okres jaki dopuszcza ubezpieczyciel w związku z naprawą powypadkową. Pojazdy te są jednak dostępne odpłatnie dla każdego klienta bez względu na fakt czy naprawia on w Spółce swoje auto czy, nie. W związku z tym, że wynajem spotkał się z zainteresowaniem klientów firma planuje zwiększyć ilość wynajmowanych pojazdów. Jako źródło finansowania tego zakupu Wnioskodawca wybrał leasing finansowy. Leasingowany samochód osobowy Spółka przekaże pod działalność związaną z wynajmem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy kalendarzowych a umowy najmu będą zawierane w tym okresie na okresy kilkudniowe, choć może się zdarzyć w tym czasie okres kiedy pojazdy nie będą miały użytkownika.

Jak wynika z przedstawionych wyżej regulacji prawnych, podatnik ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z treści art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego oddaniu w odpłatne używanie trwał nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność trwała minimum pół roku.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca zakupi samochód osobowy, który będzie oddawał do odpłatnego używania na krótkie okresy czasu, przy założeniu, że będzie on przeznaczony wyłącznie do tego celu przez okres co najmniej 6 miesięcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie przedmiotowego samochodu, na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, a także o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 476 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu