Interpretacja indywidualna z dnia 24.09.2019, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.471.2019.2.MD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Skutki podatkowe związane ze sprzedażą używanej maszyny na rzecz kontrahenta europejskiego, ale wywożonej ostatecznie do kraju trzeciego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą używanej maszyny na rzecz kontrahenta europejskiego, ale wywożonej ostatecznie do kraju trzeciego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą używanej maszyny na rzecz kontrahenta europejskiego, ale wywożonej ostatecznie do kraju trzeciego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

(dalej jako Spółdzielnia) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT o NIP . W dniu 2019 r. Spółdzielnia zawarła umowę z hiszpańską firmą S.L. () dalej jako Kupujący dotyczącą sprzedaży używanej maszyny. W umowie Kupujący oświadcza, że przedmiot umowy opuści granice Unii Europejskiej, a docelowym miejscem przeznaczenia maszyny jest Kuwejt. Ponadto Kupujący zajmuje się załadunkiem i transportem maszyny i ponosi wszelkie koszty związane z eksportem przedmiotu umowy. W umowie Kupujący zobowiązał się do dostarczenia do Spółdzielni dokumentów poświadczających wywóz maszyny poza terytorium Unii Europejskiej takich jak komunikat elektroniczny IE-599 oraz morski list przewozowy. Na tej podstawie Spółdzielnia uznała, że transakcja ta nosi znamiona eksportu i powinna być opodatkowana stawką 0%.

Zgodnie z umową, w dniu czerwca 2019 r. Kupujący przekazał Spółdzielni bezzwrotny zadatek rezerwacyjny, na który została wystawiona faktura zaliczkowa. Następnie w dniu czerwca 2019 r. Kupujący wpłacił kolejną zaliczkę na zakup maszyny. Spółdzielnia ponownie wystawiła fakturę zaliczkową rozliczającą transakcję.

W dniu czerwca 2019 r. w siedzibie Spółdzielni (w Polsce) nastąpiło wydanie używanej maszyny Kupującemu, na którego z chwilą jej załadowania na drogowy środek transportu przeszło prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Zgodnie z umową, Spółdzielnia wystawiła fakturę końcową.

Dla potrzeb sprzedaży używanej maszyny zastosowano międzynarodowe warunki dostawy, tj. Incoterms 2010 CFR Shuwaikh. Dostawa miała miejsce statkiem. Załadunek maszyny miał miejsce w polskim porcie morskim. Jej transport nastąpił z polskiego portu morskiego i miał nieprzerwany charakter. Procedura wywozu używanej maszyny została zainicjowana w polskim porcie morskim i w rozumieniu prawa celnego tam zakończona (UC wyprowadzenia i UC wywozu PL ). Zgłaszającym ją do procedur celnych była polska agencja celna działająca na zlecenie i na rzecz Kupującego. Eksporterem używanej maszyny widniejącym na stosownych dokumentach celnych jest Kupujący.

W dniu 8 lipca 2019 r. agencja celna przekazała Spółdzielni komunikat elektroniczny IE-599, który potwierdza wywóz poza terytorium Unii Europejskiej używanej maszyny będącej przedmiotem umowy.

W dokumencie elektronicznym IE-599, zostały zawarte dane:

• potwierdzające tożsamość i identyfikację towaru będącego przedmiotem umowy;
• wskazujące w informacji dodatkowej numer identyfikacji podatkowej Spółdzielni jako sprzedającego oraz numer faktury wystawionej przez Spółdzielnię.

Ponadto, Spółdzielni przekazano kopię morskiego listu przewozowego (Bill of Lading).

Na wszystkich fakturach Spółdzielnia wskazała stawkę opodatkowania 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy Spółdzielnia prawidłowo zakwalifikowała opisaną transakcję jako eksport (pośredni) i czy prawidłowo opodatkowała sprzedaż używanej maszyny stawką 0%?
• Czy transakcja ta powinna być wykazana w deklaracji VAT-7 jako eksport?
• Czy załączona dokumentacja jest wystarczająca do zastosowania stawki 0%?

Zdaniem Spółdzielni:

Transakcje eksportowe podlegają szczególnym procedurom rozliczania VAT. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest posiadanie przez przedsiębiorcę, przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem takim może być:

• dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu IE-599;
• dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem jeżeli zapewniona jest jego autentyczność.

W związku z otrzymaniem w dniu 8 lipca 2019 r. z agencji celnej drogą elektroniczną komunikatu IE-599 w formacie xml oraz w pdf, potwierdzającego wywóz używanej maszyny poza terytorium Unii Europejskiej oraz otrzymanie od hiszpańskiego kontrahenta kopii morskiego listu przewozowego (Bill of Lading) Spółdzielnia uznała, że transakcja ta stanowi eksport pośredni i powinna być opodatkowana stawką 0% oraz wykazana w deklaracji VAT-7 w części C.8 pozycja 22 jako eksport towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się co do zasady terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane na tle przepisów o miejscu świadczenia za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 działu V (Miejsce świadczenia) ustawy, tj. w rozdziale Miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, jak stanowi:

• art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% (eksport bezpośredni);
• art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (eksport pośredni).

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (art. 41 ust. 6 ustawy).

W świetle art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Dokument jakim dany dostawca powinien posłużyć się dla wykazania zaistnienia eksportu pośredniego powinien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Powinien on zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku (art. 99 ust. 14 ustawy).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856, z późn. zm.) określa m.in. wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7).

Z treści złożonego wniosku wynika, że w czerwcu 2019 r. Spółdzielnia (zarejestrowany czynny podatnik VAT) sprzedała używaną maszynę firmie hiszpańskiej (Kupujący). Wydanie maszyny Kupującemu miało miejsce w siedzibie Spółdzielni (w Polsce). Z chwilą jej załadowania na drogowy środek transportu na Kupującego przeszło prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Maszyna opuściła granice Unii Europejskiej, a jej docelowym miejscem przeznaczenia był Kuwejt. Załadunek i transport maszyny były w gestii Kupującego. Poniósł on też wszelkie koszty związane z jej eksportem. Dla potrzeb sprzedaży maszyny zastosowano międzynarodowe warunki dostawy, tj. Incoterms 2010 (CFR). Jej transport (statkiem) rozpoczął się w polskim porcie morskim i miał nieprzerwany charakter. Procedura wywozu została również zainicjowana w polskim porcie morskim i tam też została zakończona. Zgłaszającym była polska agencja celna działająca na zlecenie i na rzecz Kupującego. Podmiotem widniejącym na dokumentach celnych jako eksporter jest Kupujący. W lipcu 2019 r. agencja celna przekazała Spółdzielni komunikat elektroniczny IE-599 (w formatach xml oraz pdf), który potwierdza wywóz poza terytorium Unii Europejskiej używanej maszyny. W dokumencie elektronicznym IE-599, zostały zawarte dane:

• potwierdzające tożsamość i identyfikację towaru będącego przedmiotem umowy;
• wskazujące w informacji dodatkowej NIP Spółdzielni jako sprzedającego oraz numer faktury wystawionej przez Spółdzielnię.

Ponadto, przekazano Spółdzielni kopię morskiego listu przewozowego (Bill of Lading).

Na tym tle Spółdzielnia powzięła wątpliwość dotyczącą skutków podatkowych związanych ze sprzedażą używanej maszyny na rzecz kontrahenta europejskiego, ale wywożonej ostatecznie do kraju trzeciego.

Wziąwszy pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Spółdzielni, że sprzedaż używanej maszyny na rzecz hiszpańskiego nabywcy była eksportem pośrednim podlegającym opodatkowaniu 0% stawką VAT, gdyż Spółdzielnia jak sama wskazała jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej wywóz tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Transakcja to powinna mieć swoje odzwierciedlenie w poz. 22 deklaracji VAT-7(19).

Spółdzielnia sprzedała bowiem swoją maszynę, a w wyniku tej sprzedaży maszyna została wysyłana z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (Państwo Kuwejt). Przy czym, jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych np. przez nabywcę miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki (w analizowanym przypadku to Rzeczypospolita Polska). Zatem zostały spełnione wszystkie ustawowe przesłanki właściwe dla eksportu towarów w rozumieniu przepisów z zakresu podatku od towarów i usług, tj:

• miała miejsce dostawa towarów (art. 7 ust. 1 ustawy);
• miejscem tej dostawy było terytorium Polski (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy);
• w wyniku tej dostawy towar został wysłany przez nabywcę (mającego siedzibę poza terytorium kraju) z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej [ art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy].

Aby jednak do dostaw eksportowych zastosować stawkę podatku w wysokości 0% eksporter powinien w stosownych terminach uzyskać dokument (dokumenty) potwierdzający (potwierdzające) wywóz jego towarów poza terytorium Unii Europejskiej (art. 41 ust. 6 ustawy). W ustawie nie podano zamkniętego katalogu dokumentów, które potwierdzają wywiezienie towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Istotne jest natomiast to, jaki charakter mają te dokumenty (ustawa wskazuje na sformalizowane dokumenty o charakterze urzędowym por. art. 41 ust. 6a) oraz jakie istotne informacje z punktu widzenia zastosowania preferencji podatkowej z nich wynikają. Kluczowe jest potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Potwierdzenie to powinno mieć co do zasady sformalizowaną postać dokumentu celnego. I tak jest w rozpatrywanym przypadku, gdyż Spółdzielnia otrzymała z agencji celnej komunikat IE-599. Wynika z niego tożsamość towaru będącego przedmiotem umowy sprzedaży. Podano w nim również NIP Spółdzielni oraz numer wystawionej przez nią faktury. Ponadto, Spółdzielni przekazano kopię morskiego listu przewozowego. Trzeba jednak zastrzec, że Spółdzielnia powinna zapewnić autentyczność posiadanego przez siebie komunikatu IE-599. Ten dodatkowy wymóg trzeba spełnić, jeżeli komunikat IE-599 otrzymany jest poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych (ECS).

W związku z tym stanowisko Spółdzielni należało uznać za prawidłowe

Organ interpretacyjny zastrzega jednak, że:

• źródłem wiedzy na temat stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprawy nie może być jakakolwiek dokumentacja załączona do wniosku (jego uzupełnienia), ale jedynie oświadczenie wiedzy wnioskodawcy (wnioskodawców) zawarte w tym wniosku (jego uzupełnieniu), którego rzetelność jest gwarantowana jego (ich) podpisem lub osoby (osób) go reprezentującej (reprezentujących). Skoro zatem zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dokumentów załączonych do niego, dokumenty załączone przez Spółdzielnię nie były przedmiotem merytorycznej analizy. Z prawnopodatkowego punktu widzenia takie działanie (tj. analiza dokumentów) jest uprawnione jedynie w ramach postępowań, o których mowa poniżej;
• niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Oznacza, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;
• niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Spółdzielnię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej