Temat interpretacji
Brak opodatkowania sprzedaży działek gruntu.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, wraz z żoną nabył działkę o powierzchni 1,30 ha. Pozostaje z żoną w ustawowej wspólności majątkowej.
Z inicjatywy gminy, działka, którą nabył Wnioskodawca została podzielona na mniejsze działki. Gmina wystąpiła do Wnioskodawcy z propozycją podziału. Część działki gmina wywłaszczyła za odszkodowaniem i przeznaczyła pod ścieżkę rowerową. Zgodnie z sugestią gminy, biorąc pod uwagę podziały wszystkich okolicznych działek, zatwierdzono podział działki na kilka mniejszych w drodze decyzji Wójta Gminy.
Dokonany podział nie naruszał ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Wnioskodawca planuje jednak zbyć działkę jako całość, w drodze jednej umowy, z jednym Kupującym.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że
- nabył nieruchomość z żoną w 2008 r. do majątku rodzinnego z przeznaczeniem na zabezpieczenie emerytalne, czyli na cele osobiste,
- nieruchomość nie była i nie jest w żaden sposób wykorzystywana, jest nieużytkiem rolnym,
- nieruchomość o powierzchni 1,3 ha została podzielona na 10 działek, zgodnie ze wstępnym podziałem dokonanym przez Wójta Gminy,
- w 2017 r. do Wnioskodawcy zgłosiła się osoba z ofertą zakupu całego terenu, wszystkich działek, jednorazowo,
- Wnioskodawca nie dokonywał ani nie zamierza dokonać żadnych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży,
- Wnioskodawca nie prezentował żadnych ofert dotyczących sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, osoba zainteresowana zakupem działek dowiedziała się o ich istnieniu w Urzędzie Gminy i zwróciła się z ofertą zakupu bezpośrednio do Wnioskodawcy,
- zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym grunt przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy transakcja dotycząca przedmiotowej działki (uprzednio podzielonej zgodnie z sugestią gminy) będzie obciążona podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług, ponieważ w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej w sposób zorganizowany i ciągły, nie można zatem traktować go jako podatnika VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednakże, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być ona wykonana przez podatnika tego podatku.
Podatnikami VAT są osoby prowadzące działalność gospodarczą w myśl. art. 15 ust. 1 ustawy. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, zaś Wnioskodawca nie wykorzystywał działki w działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślenia wymaga fakt, że podział dużej działki na mniejsze mieści się w zwykłych czynnościach, tym bardziej, iż doszło do tego podziału z inicjatywy gminy, na wzór podziału okolicznych działek.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Z zapisów art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).
Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że zbycie nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze handlowca. Okoliczności sprawy wskazują bowiem, że nie dokonywał czynności mogących mieć wpływ na wzrost wartości nieruchomości, tzn. nie podejmował zorganizowanych działań charakterystycznych dla handlowca, mających na celu przygotowanie gruntu do zbycia (tj. uzbrojenie terenu, wystąpienie o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i innych).
W konsekwencji, sprzedaż ww. nieruchomości będzie stanowić czynność zwykłego zarządu majątkiem osobistym, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.
Podsumowując należy stwierdzić przy uwzględnieniu
aktualnego orzecznictwa sądowego,
w tym wyroku Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r.
w
sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina
Jeziorska-Kuć (C-181/10) że sprzedaż nieruchomości gruntowych nie
będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak
jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego
podatku.
Podkreślić należy, że powołane orzeczenie
TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne
i stanowi podstawę
orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów
Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK
143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9
listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia
10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia
2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).
Z powyższych
wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak
uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed
sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności
marketingowych świadczy
o tym, że czynności te przybierają formę
zawodową (profesjonalną), a ponieważ
w rozpatrywanej sprawie nie
mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań planowana
sprzedaż nieruchomości gruntowych, o których mowa we wniosku,
należących do majątku prywatnego, nie będzie podlegać opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko uznano za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej