Interpretacja indywidualna z dnia 11.10.2018, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.486.2018.2.DM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 września 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani wyłącznym użytkownikiem wieczystym gruntu numer 28/17 oraz właścicielką budynku, objętych KW nr , które nabyła Pani w ten sposób, że w 2003 roku będąc we wspólności ustawowej z mężem Jackiem P., NIP zawarła Pani umowę o oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej, a następnie w 2006 roku Jacek P. uzyskał dla tej nieruchomości pozwolenie na budowę, zaś w dniu 22 października 2007 r. uzyskał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie budynku mieszkalno-usługowego, tj. ślusarstwo precyzyjne w parterze budynku. Działalność gospodarcza była prowadzona wyłącznie przez Jacka P. począwszy od 2007 roku do 2016 roku.

Następnie w 2016 roku małżonkowie aktem notarialnym wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej w swoim związku małżeńskim oraz dokonali podziału majątku wspólnego, w wyniku którego wszystkie te prawa przypadły Pani.

Prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte od jednostki samorządu terytorialnego i został przy tym nabyciu zapłacony przez Kupujących podatek od towarów i usług, a przy dostawie tego prawa, Jacek P. skorzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Koszty posadowienia budynku mieszkalno-usługowego były ponoszone w okresie, kiedy pomiędzy małżonkami obowiązywał ustrój wspólności ustawowej, przy czym z majątku wspólnego Pani i Jacka P. ponoszone były wydatki na budowę budynku mieszkalno-usługowego, fakturowane wyłącznie na Jacka P. w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w stosunku do których Jacek P. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z prawa tego korzystał przez cały okres budowy tego budynku.

Nie prowadziła Pani nigdy działalności gospodarczej, a jako wyłączny właściciel tej nieruchomości przez cały okres jej posiadania nie prowadziła Pani w tej nieruchomości działalności gospodarczej, nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy dostawie tej nieruchomości, nie dokonywała Pani żadnych wydatków na jej ulepszenie, w szczególności takich, w stosunku do których miałaby Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez cały okres, kiedy Jacek P. był uprawnionym z użytkowania wieczystego oraz współwłaścicielem posadowionego na tej nieruchomości budynku, prowadził w tej nieruchomości działalność gospodarczą to jest od 2006 roku do 2016 roku.

Obecnie chce Pani dokonać dostawy tejże nieruchomości, to jest zawrzeć umowę sprzedaży, mocą której sprzeda Pani przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego gruntu i prawo własności posadowionego na tej nieruchomości budynku.

Z uwagi na trwający rozwód z mężem, nie jest Pani w stanie ustalić czy ww. nieruchomość była środkiem trwałym oraz czy mąż amortyzował nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, iż:

1. od 7 kwietnia 2016 r. jest Pani jedynym użytkownikiem wieczystym gruntu działki nr 28/17 oraz jedyną właścicielką budynku, przy ul. M. ... w S.,
2. od 8 kwietnia 2016 r. do 30 listopada 2016 r. wynajmowała Pani mężowi część budynku, tj. parter budynku na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Piętro budynku (część mieszkalną) nikt nie zamieszkiwał i nie zamieszkuje.

Po tym okresie nieruchomość nie była wynajmowana ani użytkowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu dostawy wyżej opisanego prawa użytkowania i prawa własności, w drodze umowy sprzedaży będzie Pani podatnikiem podatku VAT oraz czy dostawa ta będzie opodatkowana tymże podatkiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu planowanej sprzedaży nie będzie Pani działać w charakterze podatnika podatku VAT, ponieważ jest Pani osobą prywatną. Sprzedaż będzie rozporządzeniem przez Panią majątkiem prywatnym, który nigdy nie służył Pani do prowadzenia działalności gospodarczej, nigdy nie była Pani podatnikiem podatku VAT, nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej, sprzedaż zaś ma charakter okazjonalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przy czym towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie nie można uznać Pani za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą prawa użytkowania gruntu i prawa własności budynku mieszkalno-usługowego. W odniesieniu do planowanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej stanowiącej Pani majątek prywatny nie będzie Pani występowała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wskazała Pani, że przedmiotową nieruchomość nabyła w wyniku podziału majątku wspólnego przy ustanowieniu rozdzielności majątkowej. Z wniosku wynika również, że w okresie od 8 kwietnia 2016 r. do 30 listopada 2016 r. wynajmowała Pani część nieruchomości mężowi do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Po zakończeniu wynajmu nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie jest też przedmiotem kolejnego najmu, ani dzierżawy. Natomiast Pani nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Zatem należy przyjąć, że skoro od grudnia 2016 r. zmieniono przeznaczenie budynku na wykorzystywane wyłącznie do Pani celów prywatnych i nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowej nieruchomości, to planowana sprzedaż będzie traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym dokonując sprzedaży prawa użytkowania gruntu i prawa własności budynku mieszkalno-usługowego nie będzie działała Pani w charakterze podatnika podatku VAT, a jedynie będzie korzystała Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem.

Wobec tego w przedstawionym we wniosku zdarzeniu należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży prawa użytkowania gruntu i prawa własności budynku mieszkalno-usługowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej