Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego poniesionego w związku ze zrealizowanym zadaniem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego poniesionego w związku ze zrealizowanym zadaniem pn. XXX jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego poniesionego w związku ze zrealizowanym zadaniem pn. XXX.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina K., będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest właścicielem infrastruktury, służącej do realizacji zadania własnego w zakresie zaopatrzenia w ciepło, w skład której wchodzą, m.in.: kotłownia na biomasę o mocy 6MW oraz sieć ciepłownicza z przyłączami i węzłami cieplnymi.

W 2010 roku Gmina K. wystąpiła do WFOŚiGW w XXX (Instytucji pośredniczącej w realizacji Regionalnego Programu Operacyjnego XXX 2007-2013) z wnioskiem o dofinansowanie projektu pn. XXX. Projekt został zakwalifikowany do dofinansowania. Podmiotem wnioskującym była Gmina K., podmiotem realizującym projekt był Urząd Miejski w K.

Przedmiotem projektu była rozbudowa sieci ciepłowniczej, służącej do przesyłu energii cieplnej z istniejącej kotłowni opalanej biomasą. Zgodnie z założeniami programu funkcjonalno-użytkowego opracowanego na potrzeby projektu, inwestycja obejmowała:

• rozbudowę budynku ciepłowni miejskiej, zakup i montaż nowego kotła,
• wybudowanie sieci ciepłowniczej wraz z dojściem do każdego budynku i wykonaniem węzła ciepłowniczego w budynku.

Głównym celem projektu była poprawa jakości powietrza poprzez zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii na terenie Gminy K.

Koszty kwalifikowane projektu obejmowały wydatki związane z:

• rozbudową sieci ciepłowniczej wraz z przyłączami i węzłami,
• rozbudową kotłowni,
• zakupem i montażem kotła,
• przystosowaniem istniejących w systemie ciepłowniczym kotłowni awaryjnych.

Dodatkowo jako koszty kwalifikowane występują wydatki ogólne w zakresie opracowania programu funkcjonalno-użytkowego, opracowania dokumentacji technicznych, pełnienia funkcji inżyniera kontraktu, promocji projektu oraz audytu projektu.

Całkowite koszty brutto projektu według umowy o dofinansowanie wyniosły XXX zł, w tym wydatki kwalifikowane XXX zł, niekwalifikowane XXX zł, wysokość dofinansowania XXX zł.

Podatek od towarów i usług wobec niemożliwości jego odliczenia został zakwalifikowany jako koszt kwalifikowany.

Płatnikiem faktur była Gmina K., która nie posiada możliwości odzyskania zapłaconego podatku naliczonego w ramach zrealizowanego projektu.

Po rozbudowie, sieć wraz z całą infrastrukturą została przekazana na podstawie umowy użyczenia P. Sp. z o.o. (100% udziałów Gminy K.), które zajmuje się między innymi dostarczaniem energii cieplnej odbiorcom na terenie miasta K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, stosownie do przepisów art. 86 ust. 1, w związku z art. 15. ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, Gmina K. po zrealizowaniu zadania pn. XXX i nieodpłatnym przekazaniu powstałej infrastruktury w drodze umowy użyczenia P. Sp. z o.o. z siedzibą w K. będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub też zwrotu podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków związanych z realizacją opisanego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując zadanie publiczne w zakresie poprawy jakości powietrza nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług. Towary i usługi zakupione w ramach projektu nie są związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych, ponadto otrzymane środki finansowe nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, dlatego też zdaniem Gminy nie ma ona możliwości ubiegania się o zwrot podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Gminie K. nie przysługuje odliczenie i zwrot podatku naliczonego w związku z realizacją wyżej opisanego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Z ww. przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy.

Powyższa kwestia w analogiczny sposób uregulowana była:

• w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.;
• w rozdziale 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia do 5 kwietnia 2011 r.;
• w rozdziale 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2010 r.;

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją przedmiotowego projektu gdyż zakupione towary i usługi nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (infrastruktura została nieodpłatnie użyczona P. Sp. z o.o.). Gminie nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej