Obowiązek drukowania dokumentów oraz prawo do przechowywania dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23.08.2019, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.170.2019.2.ISK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Obowiązek drukowania dokumentów oraz prawo do przechowywania dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. nadanym w placówce pocztowej w dniu 7 czerwca 2019 r.(data wpływu 12 czerwca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 17 maja 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.170.2019.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 31 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zaprzestania drukowania paragonów i miesięcznych raportów fiskalnych - jest nieprawidłowe;

zaprzestania drukowania drugiego egzemplarza faktury, kopii paragonów oraz dobowych raportów fiskalnych, archiwizowania wyłącznie elektronicznie paragonów, dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych oraz drugiego egzemplarza faktur wystawianych klientom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 maja 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.170.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 31 maja 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku drukowania dokumentów oraz prawa do przechowywania dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Stan faktyczny 1

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż internetową za pośrednictwem strony .com. Transakcje zamawiania i sprzedaży towarów przebiegają następująco:

Klient zamawia towar na stronie internetowej, najczęściej płacąc za pośrednictwem operatora płatności, a sprzedaż jest rejestrowana na kasie fiskalnej.

Klient w przeważającej większości przypadków (ponad 90% - 95%) otrzymuje fakturę w wersji elektronicznej, zawierającej numer paragonu fiskalnego potwierdzającego sprzedaż danego towaru. Klient paragonu papierowego już nie otrzymuje. Paragony te są drukowane i następnie archiwizowane w formie papierowej.

Wnioskodawca posiada elektroniczne kopie tych paragonów. Część klientów domaga się faktur w formie papierowej i też je otrzymuje, a Wnioskodawca zachowuje wydrukowany paragon oraz drugi egzemplarz faktury ale wyłącznie w formie elektronicznej (mimo wysłania klientowi faktury papierowej).

Wnioskodawca posiada drukarki fiskalne z elektroniczną kopią danych F. oraz kasy samoobsługowe z elektroniczną kopią danych U. Zgodność stosowanych przez Wnioskodawcę kas z obowiązującymi przepisami potwierdził Prezes Głównego Urzędu Miar w (i) dla drukarek F. w decyzji z dnia ... (ii) dla drukarek U. w decyzji z dnia .

Wszystkie kopie dokumentów zapisywane są elektronicznie na karcie microSD po zamknięciu doby fiskalnej. - Wnioskodawca, drukuje paragon ale nie przesyła go w formie papierowej do klienta. Klient otrzymuje elektroniczną fakturę. Urządzenia umożliwiają wykonywanie kopii danych zapisanych na nośniku microSD, na którym zapisują się również dobowe raporty fiskalne oraz miesięczne raporty fiskalne.

Kasy fiskalne stosowane przez Wnioskodawcę mają funkcje pozwalające na wydruk faktur i na zapis elektroniczny kopii na kartach microSD, przy czym faktury w formie elektronicznej są zapisywane w systemie (jest to system informatyczny stosowany przez Wnioskodawcę) niezależnie od tego, czy klient otrzyma fakturę wyłącznie w formie elektronicznej (wówczas jest ona elektronicznie wysyłana klientowi z tego systemu), czy w formie papierowej.

Paragon fiskalny Wnioskodawca wydrukowuje i zachowuje w formie papierowej niezależnie od zapisu elektronicznego paragonów na karcie pamięci każdej kasy fiskalnej posiadającej taką możliwość oraz niezależnie od zapisu elektronicznego faktur w systemie. Natomiast Wnioskodawca, zachowując wydrukowany paragon, nie drukuje już drugiego egzemplarza faktury wysłanej klientowi niezależnie od tego czy klient otrzymał fakturę w wersji elektronicznej czy w papierowej. Drugi egzemplarz faktury wysłanej klientowi jest zapisywany wyłącznie w wersji elektronicznej w systemie.

Ponadto u Wnioskodawcy istnieje także Centralne Repozytorium Elektronicznej kopii paragonów. System ten, w skrócie C., umożliwia uzyskanie widoku każdego pojedynczego paragonu fiskalnego oraz dobowych raportów fiskalnych (tj. na ekranie komputera możliwe jest wyświetlenie widoku paragonu czy dobowego raportu fiskalnego tak, jakby był wydrukowany), umożliwia zarządzanie kopiami danych z różnych drukarek zwiększając bezpieczeństwo przechowywania informacji; umożliwia bieżące monitorowanie stanu połączonych drukarek ich liczby, przesunięć między sklepami, pojawiających się nieprawidłowości czy nawet stopnia zapełnienia karty.

Celem Wnioskodawcy jest zutylizowanie papierowych paragonów, wydrukowanych (lecz nie dostarczonych klientom, gdyż otrzymują oni fakturę elektroniczną lub w zdecydowanej mniejszości przypadków fakturę papierową) oraz zaprzestanie drukowania paragonów dla klientów, gdyż klient i tak nie otrzymuje paragonu, lecz fakturę (elektroniczną lub w formie papierowej) z numerem paragonu fiskalnego, który pozostaje u sprzedawcy, zaś paragon ten będzie automatycznie zapisany elektronicznie na karcie pamięci kasy fiskalnej w sposób umożliwiający jego wydruk na każde żądanie organów podatkowych. Analogicznie faktura mimo wysłania jej papierowego egzemplarza klientowi, jeśli tego zażąda jest przechowywana elektronicznie w sposób umożliwiający jej natychmiastowe odnalezienie i wydruk.

Wskutek powyższego dokumentacja potwierdzająca sprzedaż zarejestrowaną w kasie fiskalnej przybierze formę wyłącznie elektroniczną, tj. elektroniczna faktura wysyłana klientowi (z wyjątkiem przypadków, gdy klient domaga się faktury papierowej, zamiast elektronicznej, co nie zmienia istoty niniejszego wniosku), zawierająca nr paragonu sprzedaży i jego kopię obydwa wystawione i zarchiwizowane wyłącznie w formie elektronicznej, bez uprzedniego wydruku oraz elektroniczny egzemplarz faktury (pozostający u sprzedawcy) wysłanej klientowi w formie papierowej czy elektronicznej.

W ten sposób Wnioskodawca nie będzie dysponował żadnym dokumentem papierowym. Taki dokument (tj. fakturę w formie papierowej, zamiast w formie elektronicznej) otrzyma wyłącznie klient sklepu internetowego, jeśli zażąda papierowej faktury.

Ponadto Wnioskodawca nie będzie dysponował papierowym wydrukiem dobowych ani miesięcznych raportów fiskalnych, lecz ich zapisem elektronicznym.

Sposób przechowywania tych dokumentów przez Wnioskodawcę będzie również gwarantował ich autentyczność, rozumianą w tym przypadku, jako pewność, że dany dokument został wystawiony przez Wnioskodawcę oraz integralność treści, pewność, że dane zawarte w dokumentach nie zostały (oraz nie zostaną) zmienione.

Stan Faktyczny 2

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż także w sklepach stacjonarnych, ewidencjonując transakcje w kasach fiskalnych, wydając paragony nabywcom (lub wydając na ich żądanie faktury i wtedy paragon zachowuje Wnioskodawca, a faktura zawiera numer paragonu fiskalnego. Faktury te mają oddzielną numerację niż faktury na ...com i wystawiane są w innym systemie, tj. (Central Shops Management). Faktury nie są archiwizowane w pamięci drukarek fiskalnych i są archiwizowane w formie papierowej, pomimo ich elektronicznego zapisu w S.).

Kopie paragonów fiskalnych, dobowe raporty fiskalne oraz miesięczne raporty fiskalne, analogicznie jak w Stanie Faktycznym 1, są zapisywane w każdej kasie fiskalnej, posiadającej taką możliwość, na jej karcie microSD po zamknięciu doby fiskalnej. W wykonaniu sprzedaży w sklepie stacjonarnym Wnioskodawca wydaje wydrukowany paragon fiskalny klientowi nie drukując już dla siebie drugiego egzemplarza paragonu, gdyż ten jest zapisywany na karcie microSD, natomiast jeśli klient zażąda faktury, to paragon, który został wydrukowany, Wnioskodawca zachowuje w formie papierowej wraz z drugim egzemplarzem (również w formie papierowej) faktury wydanej klientowi czyli w takiej sytuacji Wnioskodawca zachowuje dwa dokumenty papierowe, tj. paragon i fakturę. Ponadto Wnioskodawca wydrukowuje i archiwizuje w formie papierowej dobowe oraz miesięczne raporty fiskalne każdej kasy z każdego sklepu stacjonarnego.

W niektórych salonach Wnioskodawcy są również drukarki samoobsługowe. Drukarki te, podobnie jak F., mają elektroniczną kopię danych zapisanych na karcie microSD.

Wszystkie kasy z salonów, analogicznie jak w Stanie Faktycznym 1, są podłączone do systemu R., dzięki czemu na ekranie komputera możliwe jest wyświetlenie widoku paragonu czy dobowego raportu fiskalnego tak, jakby był wydrukowany.

Również w tym przypadku celem Wnioskodawcy jest wydrukowywanie wyłącznie jednego egzemplarza paragonu, gdy ma on być wydany klientowi (jego kopia zapisuje się na karcie microSD) albo wydrukowywanie wyłącznie faktury (gdy klient tego zażąda) wówczas ani drugi egzemplarz faktury, ani paragon pozostający u sprzedawcy, nie będą drukowane, lecz archiwizowane elektronicznie w sposób opisany wyżej.

W ten sposób Wnioskodawca nie będzie dysponował żadnym dokumentem papierowym. Taki dokument otrzyma wyłącznie klient w salonie (tj. paragon w formie papierowej gdy nie jest wystawiana faktura albo fakturę w formie papierowej, gdy klient jej zażąda). Ponadto Wnioskodawca nie będzie dysponował papierowym wydrukiem dobowych ani miesięcznych raportów fiskalnych, lecz ich zapisem elektronicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pytania do stanu faktycznego 1 (pytanie nr 1 i 3 wniosku):

Czy Wnioskodawca może zaprzestać drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom w sklepie internetowym, nie drukując równocześnie ich kopii i archiwizować wyłącznie elektronicznie paragony jak i faktury wystawiane klientom?
Czy Wnioskodawca może nie drukować dobowych ani miesięcznych raportów fiskalnych lecz archiwizować je wyłącznie elektronicznie?

biorąc pod uwagę, że numery paragonów są umieszczone na fakturach elektronicznych wysłanych klientom oraz na fakturach papierowych wysyłanych klientom, a system zapisów na kartach pamięci oraz w systemie C. i R pozwala na sprawne odnalezienie i wydrukowanie każdego pojedynczego paragonu do każdej faktury (elektronicznej i papierowej), raportów fiskalnych dobowych i miesięcznych oraz wydruk faktur wysłanych klientom w formie elektronicznej i papierowej?

Pytania do stanu faktycznego 2 (pytanie nr 1 i 2 wniosku):

Czy Wnioskodawca może zaprzestać drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom w sklepie stacjonarnym w przypadku wydania faktury klientowi oraz nie drukować drugiego egzemplarza faktury (w przypadku wydania faktury klientowi) i archiwizować wyłącznie elektronicznie te dokumenty, które nie są wydawane klientowi, drukując jedynie dokumenty wydawane klientowi (tj. paragon albo fakturę)?
Czy Wnioskodawca może zaprzestać drukowania dobowych raportów fiskalnych oraz miesięcznych raportów fiskalnych i archiwizować te dokumenty wyłącznie elektronicznie?

biorąc pod uwagę, że system zapisów na kartach pamięci, system C. i R., pozwala na sprawne odnalezienie i wydrukowanie każdego pojedynczego paragonu do każdej faktury, każdej faktury, każdego raportu dobowego i miesięcznego, a ponadto numery paragonów fiskalnych umieszczone są na fakturach wydawanych klientom?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy do stanu faktycznego 1

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie istnieje potrzeba drukowania paragonów, ani ich kopii, ani faktur wysyłanych klientowi nabywającemu towary w sklepie internetowym (chyba że klient zażąda wysyłki faktury papierowej), lecz dokumenty te mogą mieć postać wyłącznie elektroniczną, a Wnioskodawca może zaprzestać drukowania dokumentów innych, niż wydawane klientowi w formie papierowej.

Ad 2

Wnioskodawca może nie drukować dobowych ani miesięcznych raportów fiskalnych lecz archiwizować je wyłącznie elektronicznie.

Stanowisko Wnioskodawcy do stanu faktycznego 2

Ad 1

W przypadku wydania faktury klientowi w sklepie stacjonarnym Wnioskodawca może zaprzestać drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom oraz nie drukować drugiego egzemplarza faktury wydanej klientowi i archiwizować wyłącznie elektronicznie te dokumenty, które nie są wydawane klientowi, drukując jedynie dokumenty wydawane klientowi (tj. paragon albo fakturę).

Ad 2

Wnioskodawca może zaprzestać drukowania dobowych raportów fiskalnych oraz miesięcznych raportów fiskalnych i archiwizować te dokumenty wyłącznie elektronicznie.

Uzasadnienie w zakresie stanu faktycznego 1

Ad 1

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Natomiast wg art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Tak więc nabywca nie otrzymuje paragonu, jeśli została mu wystawiona faktura, gdyż paragon zatrzymuje sprzedawca wystawca faktury, dołączając do niej paragon, którego nie wydał nabywcy. Dodatkowo wg ust. 3 w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Z powyższego wynikałoby, że nawet w przypadku wystawienia faktury w formie elektronicznej, dotyczącej sprzedaży zarejestrowanej w kasie fiskalnej, należy wydrukować paragon, by zachować go w dokumentacji sprzedawcy.

Powyższy wniosek nie jest prawdziwy. Przede wszystkim wspomniany art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, nakazując obowiązek zostawienia w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tą fakturę nie wskazuje, w jakiej formie paragon dotyczący tej sprzedaży ma być zostawiony w dokumentacji, a w szczególności nie wskazuje, by miała to być dokumentacja wyłącznie papierowa (co wymagałoby papierowej formy paragonu celem jego zachowania w papierowej dokumentacji). Wobec tego równie dobrze może to być dokumentacja elektroniczna. Fakt, że dany dokument został wygenerowany (wytworzony) wyłącznie w formie elektronicznej i nie został wydrukowany nie zmienia tego, że jest to dokument tyle, że elektroniczny, zapisany w formie elektronicznej, przesłany elektronicznie, etc., a zbiór tych dokumentów, występujących wyłącznie w formie elektronicznej, jest dokumentacją (choć w formie elektronicznej). Sam ustawodawca w wielu przypadkach przewiduje możliwość przesyłania i gromadzenia dokumentów, np. faktur, w formie elektronicznej, a w niektórych przypadkach wręcz obowiązek przesyłania dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej (np. plików JPK czy deklaracji VAT).

Tak więc ustawodawca w niektórych przypadkach przewiduje możliwość, a w innych obowiązek przesyłania dokumentów w formie elektronicznej, nie wprowadzając jednak wymogu, aby dokumenty, które podatnik ma możliwość przechowywać elektronicznie, były uprzednio wydrukowane i dopiero później elektronicznie zarchiwizowane.

Dokumenty te, choćby nigdy nie były wydrukowane, lecz przechowywane wyłącznie elektronicznie, pozostają dokumentami i tworzą zbiór dokumentów (czyli dokumentację), zaś archiwizując ww. dokumenty (np. faktury czy deklaracje VAT) wyłącznie elektronicznie, podatnik dołącza je do dokumentacji, którą dysponuje w formie elektronicznej.

To samo dotyczy paragonów fiskalnych, tj. byłoby możliwe wydrukowanie paragonów i ich elektroniczne zarchiwizowanie (np. w formacie PDF), skoro i tak nie są wydawane nabywcy, gdyż otrzymuje on fakturę co do zasady elektroniczną, a w nielicznych przypadkach papierową. Jednak nie jest konieczne drukowanie paragonów, by je zarchiwizować elektronicznie i następnie zniszczyć ich papierowe wersje, lecz w stanie faktycznym opisanym we wniosku można ich nie drukować w ogóle, lecz archiwizować (zapisywać na karcie pamięci) od razu elektronicznie zwłaszcza, że pozwalają na to kasy fiskalne stosowane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z § 23 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, kasa emituje paragony fiskalne w postaci papierowej i elektronicznej zawierające co najmniej kolejno pozycje (). Abstrahując od tego, w jaki sposób i w jakich okolicznościach paragony elektroniczne miałyby być doręczane nabywcom w miejsce paragonów papierowych, w analizowanej sytuacji nie ma to znaczenia, gdyż paragon w jakiejkolwiek formie nie trafia do nabywcy, skoro otrzymuje on fakturę zawierającą wszystkie dane wymagane od faktury oraz nr paragonu fiskalnego.

Natomiast zgodnie z § 68 ww. rozporządzenia, w przypadku kas z elektronicznym zapisem kopii, o których mowa w § 2 pkt 5 rozporządzenia uchylanego w § 69 (czyli Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, zwane dalej rozporządzeniem uchylonym), przepisy dotychczasowe stosuje się do dnia 31 grudnia 2023 r. Kasy stosowane przez Wnioskodawcę do ewidencjonowania transakcji w sklepie internetowym są kasami, o których mowa w § 2 pkt 5 rozporządzenia uchylanego, tj. są konstrukcyjnie dostosowane do sporządzania kopii drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisu na informatycznych nośnikach danych. Zatem kasy stosowane przez Wnioskodawcę posiadają możliwość elektronicznego zapisywania kopii paragonów, przez co Wnioskodawca nie ma obowiązku drukowania kopii paragonów, lecz może je zapisywać elektronicznie. Wprawdzie kasy nie mają możliwość emisji paragonu w formie elektronicznej (czyli wyświetlenia elektronicznie treści paragonu), to Wnioskodawca ma możliwość wyświetlenia treści paragonu na ekranie komputera, po podłączeniu go do kasy fiskalnej, dzięki opisanemu w stanie faktycznym systemowi R., a poza tym paragon i tak w żadnej formie nie jest wydawany nabywcy, skoro otrzymuje on fakturę elektronicznie lub sporadycznie w formie papierowej (w obydwu przypadkach wraz z numerem paragonu fiskalnego, którego treść jest zarchiwizowana elektronicznie w karcie pamięci kasy fiskalnej, z możliwością wydruku w dowolnym momencie wraz z fakturą dotyczącą tego paragonu).

Wobec tego Wnioskodawca nie ma obowiązku drukowania paragonów fiskalnych, by następnie je elektronicznie zarchiwizować (np. w formacie PDF) i zutylizować, lecz może w ogóle nie drukować paragonów fiskalnych, skoro ma możliwość ich elektronicznego emitowania i zapisywania i skoro nabywca otrzymuje fakturę, a nie paragon. Nie ma też znaczenia, że nabywca otrzymuje fakturę elektronicznie czy w formie papierowej wskutek czego, w razie potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy okaże się, że żaden dokument, pozostający w dokumentacji Wnioskodawcy, nie zostanie przez Wnioskodawcę wydrukowany, tj. ani drugi egzemplarz faktury wysłanej klientowi, ani paragon dla nabywcy, ani jego kopia dla sprzedawcy, a jedynym ewentualnym dokumentem papierowym będzie papierowa faktura wysłana klientowi jeśli zażąda papierowej faktury, gdyż w ponad 90% klienci otrzymują faktury elektronicznie.

Potwierdzają to także interpretacje indywidualne, wydawane jeszcze przed 2019 r., gdy przepisy ustawy o VAT ani rozporządzeń wykonawczych nie przewidywały (tak jak obecnie par. 23 Rozporządzenia z 28 maja 2018) możliwości stosowania kas, które oprócz paragonu drukowanego mogą emitować paragon w formie elektronicznej. Przykładowo w interpretacji z dnia 23 lutego 2018 (nr 0114-KDIP1-3.4012.13.2018.1), Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej zgodził się z podatnikiem, że:

W przypadku faktury papierowej (jak i elektronicznej) - podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej i wydruku paragonu niezależnie od faktu wystawienia faktury. Jednak w przypadku wystawienia faktury w formie papierowej w myśl art. 106h ust. 1 ustawy o VAT do kopii faktury należy podpiąć/załączyć oryginał paragonu fiskalnego (co stanowi odmienną regulację niż przypadek, gdy sprzedaż została udokumentowana w formie faktury elektronicznej). Obowiązek podpięcia/załączenia niejako determinuje obowiązek przechowywania takiego paragonu w formie papierowej, na co wskazuje literalne brzmienie wskazanego podpisu. W tym przypadku bowiem istnieje konieczność pozostawienia wydrukowanego paragonu.

Z inną sytuacją jednak mamy do czynienia w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Spółki bowiem na podstawie akceptacji Regulaminu przez klienta będą wystawiać i udostępniać na dedykowanej platformie fakturę elektroniczną, co do której nie ma zastosowania reżim przewidziany w art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, który był przedmiotem rozważań poczynionych powyżej, a ust. 3 powoływanego artykułu. Nakłada on natomiast obowiązek pozostawienia w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Skoro więc ustawodawca posługuje się inną frazą, w ocenie Spółek oznacza to, że obowiązki nałożone na podatnika są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na podpięciu/załączeniu oryginału paragonu fiskalnego.

Zatem w przypadku faktur wystawianych i przesyłanych nabywcy elektronicznie nie istnieje obowiązek dołączenia paragonu do faktury, lecz jedynie obowiązek pozostawienia paragonu (jak wykazano na wstępie również w formie elektronicznej), w dokumentacji która też może mieć formę elektroniczną.

Nie ma więc powodu, aby paragon był uprzednio drukowany tylko po to, by następnie go zniszczyć skoro nawet nie trzeba będzie tego paragonu skanować, by móc go przechowywać elektronicznie, gdyż będą one automatycznie archiwizowane elektronicznie, bez konieczności wydruku i skanowania w celu elektronicznego archiwizowania. Byłoby to działanie zupełnie zbędne i nie wymagane prawnie, co potwierdza cytowana interpretacja.

W związku z powyższym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie musi drukować paragonów, skoro będzie wystawiać nabywcy fakturę zawierającą m.in. numer paragonu fiskalnego, który będzie automatycznie archiwizowany elektronicznie na elektronicznym nośniku (karcie pamięci), w sposób zapewniający zarówno w przypadku paragonów jak i faktur integralność, autentyczność pochodzenia i w sposób umożliwiający sprawne odnalezienie i wydrukowanie każdego z tych dokumentów.

W konsekwencji nie ma też znaczenia, czy Wnioskodawca na żądanie nabywcy wyśle mu fakturę w wersji papierowej, zamiast w elektronicznej. Również bowiem w takim przypadku nie musi powstawać żaden inny dokument w formie drukowanej, tj. ani drugi, papierowy egzemplarz faktury wysłanej w formie papierowej nabywcy, ani paragon w formie papierowej. Obydwa te dokumenty (tj. paragon i faktura) pozostające u Wnioskodawcy będą mogły mieć wyłącznie formę elektroniczną, mimo że nabywca zażądał faktury w formie papierowej.

Ad 2

Z przyczyn opisanych powyżej Wnioskodawca może nie drukować dobowych ani miesięcznych raportów fiskalnych lecz archiwizować je wyłącznie elektronicznie. Również bowiem te dokumenty, ze względu na rodzaj kas fiskalnych z kartą pamięci SD oraz systemów C. i R., mogą być nie tylko archiwizowane elektronicznie, lecz także będą mogły być wydrukowane w dowolnym momencie (np. na żądanie kontroli).

Uzasadnienie w zakresie stanu faktycznego 2

Ad 1 - 2

Z przyczyn opisanych wyżej Wnioskodawca, w przypadku wydania w sklepie stacjonarnym faktury klientowi, może zaprzestać drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom oraz nie drukować drugiego egzemplarza faktury wydanej klientowi i archiwizować wyłącznie elektronicznie te dokumenty, które nie są wydawane klientowi, drukując jedynie dokumenty wydawane klientowi (tj. paragon albo fakturę). Klient i tak otrzyma papierowy dokument, jakim będzie faktura, zaś nie otrzyma (w jakiejkolwiek formie) paragonu fiskalnego ani drugiego egzemplarza faktury, gdyż te dokumenty pozostają u sprzedawcy, czyli u Wnioskodawcy. Wobec tego dokumenty, które i tak zostają u Wnioskodawcy, mogą mieć formę wyłącznie elektroniczną tak jak to opisano w uzasadnieniu Stanu Faktycznego 1 i w takiej formie mogą być przechowywane przez Wnioskodawcę w systemie S.. Również bowiem w tym przypadku faktura przybiera najpierw formę elektroniczną, stworzoną w systemie S., z tego systemu jest drukowana i wydawana klientowi i w tym systemie automatycznie się zapisuje.

Analogicznie jak w Stanie Faktycznym 1, również w Stanie Faktycznym 2 Wnioskodawca może zaprzestać drukowania dobowych raportów fiskalnych oraz miesięcznych raportów fiskalnych i archiwizować te dokumenty wyłącznie elektronicznie, skoro dokumenty te będą możliwe do wydrukowania w każdej chwili z kart pamięci zapisu elektronicznego i z R.

Wnioskodawca może też zutylizować już wydrukowane paragony (zachowane przez Wnioskodawcę w zw. z wydaniem klientowi faktury) oraz dobowe i miesięczne raporty fiskalne i drugie egzemplarze faktur papierowych wydanych klientom, bez konieczności ich zdigitalizowania (tj. bez kopiowania i przechowywania np. w formacie PDF) skoro i te dokumenty już zostały automatycznie zarchiwizowane elektronicznie na karcie pamięci, w R. czy w S., jeszcze przed ich wydrukowaniem.

Końcowo pragniemy podkreślić, że we wszystkich przypadkach opisanych w obydwu Stanach Faktycznych kasy i drukarki fiskalne stosowane przez Wnioskodawcę, a także R., C., S., pozwalają na archiwizację każdego dokumentu (paragonu, faktury, raportu dobowego czy miesięcznego) w sposób gwarantujący ich autentyczność i integralność, bez możliwości ingerowania w jego treść po elektronicznym zarchiwizowaniu oraz wydruk każdego dokumentu elektronicznego, tj. każdego paragonu i każdej faktury oraz na powiązanie tych dokumentów ze sobą, wydruk każdego dobowego czy miesięcznego raportu fiskalnego i odnalezienie (oraz wydrukowanie) każdego paragonu czy każdej faktury zawartej w raporcie dobowym czy miesięcznym. Z tych powodów Wnioskodawca powinien być uprawniony do wyłącznie elektronicznego archiwizowania wszelkich dokumentów związanych ze sprzedażą w sklepie internetowym czy stacjonarnym (tj. paragonu, faktury, raportu dobowego fiskalnego, raportu miesięcznego fiskalnego), bez konieczności ich uprzedniego wydruku z wyjątkiem:

wydruku papierowej faktury klientowi sklepu stacjonarnego, który tego zażądał,
wydruku paragonu w sklepie stacjonarnym celem wydania go klientowi,
wydruku faktury w sklepie stacjonarnym klientowi, który zamiast paragonu domaga się papierowej faktury.

Również jednak w takim przypadku kopie tych papierowych dokumentów wydanych klientom mogą mieć postać wyłącznie elektroniczną, bez konieczności ich uprzedniego drukowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za:

nieprawidłowe w zakresie zaprzestania drukowania paragonów i miesięcznych raportów fiskalnych, oraz

prawidłowe w zakresie zaprzestania drukowania drugiego egzemplarza faktury, kopii paragonów i dobowych raportów fiskalnych, oraz archiwizowania wyłącznie elektronicznie paragonów, dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych oraz drugiego egzemplarza faktur wystawianych klientom.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Zaś przez fakturę elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106n ustawy stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tych dokumentów. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur. Szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażenia lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesyłanie faktur w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej.

Należy przy tym mieć na względzie, że wymóg akceptacji przez odbiorcę przesyłania faktur w formie elektronicznej, w tym udostępniania, które to faktury zostaną otrzymane przez odbiorcę wyłącznie w formie elektronicznej, znajduje swoje uzasadnienie głównie w technicznych wymogach koniecznych dla odbioru faktury przesłanej w formie elektronicznej i w przypadku podatników będących odbiorcami tych faktur w możliwości zapewnienia przez nich autentyczności, integralności oraz czytelności treści faktury. W każdym przypadku decyzja o stosowaniu faktur elektronicznych pozostaje ostatecznie kwestią porozumienia między stronami transakcji.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Art. 106e ust. 1 ustawy, wskazuje jakie elementy powinna zawierać faktura.

Na mocy art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106h ust. 1 ustawy w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 2 ustawy przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Stosownie do treści art. 106h ust. 3 ustawy w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 (art. 106h ust. 4 ustawy).

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (art. 109 ust. 3 ustawy).

Art. 112 ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

- w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Natomiast stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 106m ust. 5 ustawy poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie kontrole biznesowe należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia/otrzymania faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie wiarygodna ścieżka audytu oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

W myśl art. 112a ust. 4 ustawy podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Należy stwierdzić, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w formie elektronicznej w dowolny sposób, jednakże sposób ten jak wymaga ustawodawca ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Podkreślić należy szczególną rangę wymogu, jaki ustawodawca stawia podatnikom poprzez treść art. 106m ust. 1 ustawy. Przesądza w nim to, że to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Dopuszczalne są więc wszelkie metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.

Wskazać należy, że od dnia 1 maja 2019 r. obowiązuje ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675), dalej ustawa zmieniająca, wprowadzająca zmiany w zakresie przepisów dotyczących kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na mocy art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395, 398, 650 i 1629).

Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816), zwanym dalej rozporządzeniem.

Według § 2 pkt 1 lit. b) rozporządzenia, przez dokument fiskalny rozumie się wystawiany przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy - w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną, raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i raport fiskalny rozliczeniowy.

Przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie trwale zawarte w kasie, zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny i niezmienialny zapis danych pod bezpośrednią kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 14 rozporządzenia).

Natomiast przez pamięć operacyjną zgodnie z § 2 pkt 15 rozporządzenia - rozumie się pamięć wielokrotnego zapisu zawartą w kasie, pracującą pod bezpośrednią kontrolą programu pracy kasy, w której są przechowywane dane pochodzące z bieżącej czynności kasowej, do czasu zapisu danych z tej czynności, bezpośrednio po jej zakończeniu, w pamięci fiskalnej lub pamięci chronionej, albo na informatycznym nośniku danych, albo do czasu ich usunięcia przez procedurę awaryjnego zerowania pamięci operacyjnej, niedostępną dla użytkownika kasy.

Program archiwizujący zgodnie z § 2 pkt 25 rozporządzenia to zewnętrzny program umożliwiający w systemach ogólnie dostępnych odczyt, przedstawienie i sprawdzenie danych z kas z elektronicznym zapisem kopii zapisanych na informatycznych nośnikach danych.

Zgodnie z § 2 pkt 27 rozporządzenia przez raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, raport fiskalny rozliczeniowy, łączny raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i łączny raport fiskalny rozliczeniowy - rozumie się odpowiednio pełny lub skrócony raport fiskalny zawierający w szczególności dane sumaryczne o wartości sprzedaży i wysokości podatku w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz wartości sprzedaży zwolnionej od podatku odpowiednio za daną dobę, wybrany okres lub cały okres pracy kasy.

W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję:

wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12 (§ 6 ust. 1 pkt 1);

wystawiają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (§ 6 ust. 1 pkt 3);

wystawiają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu; w przypadku kas on-line zamiast raportu fiskalnego okresowego (miesięcznego) podatnicy mogą wystawić łączny raport fiskalny okresowy (miesięczny) (§ 6 ust. 1 pkt 4);

przechowują odpowiednio dokumenty fiskalne i kopie dokumentów fiskalnych, w tym dane z pamięci chronionej, przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351), i zapewniają do nich dostęp (§ 6 ust. 1 pkt 7).

W myśl art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351) dowody księgowe i dokumenty inwentaryzacyjne przechowuje się w jednostce, z zastrzeżeniem ust. 4, w oryginalnej postaci, w ustalonym porządku dostosowanym do sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w podziale na okresy sprawozdawcze, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Roczne zbiory dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych oznacza się określeniem nazwy ich rodzaju oraz symbolem końcowych lat i końcowych numerów w zbiorze.

Zgodnie z art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości, z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.

Zgodnie też z § 29 rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii dokonują wydruku wystawianych przy użyciu kasy dokumentów, a w przypadku kas z papierowym zapisem kopii - również ich kopii. W przypadku kas z elektronicznym zapisem kopii obowiązek wydruku nie dotyczy paragonów fiskalnych i paragonów fiskalnych anulowanych w przypadku, o którym mowa w § 12, oraz raportów fiskalnych dobowych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych. Przepis § 22 ust. 4 stosuje się.

Stosownie do § 12 rozporządzenia, w przypadku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas umieszczanych w urządzeniach do automatycznej sprzedaży towarów i usług, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar lub świadczą usługę, podatnik może nie wystawiać paragonu fiskalnego i paragonu fiskalnego anulowanego w postaci papierowej, jeżeli zapewnia nabywcy możliwość zapoznania się z danymi o sprzedaży poprzez ich odpowiednie wyświetlenie na urządzeniu do automatycznej sprzedaży towarów i usług w sposób określony w przepisach o wymaganiach technicznych (kryteriach i warunkach technicznych) dla kas.

Fiskalizacja jest potwierdzana wystawieniem raportu fiskalnego dobowego. Wydruk raportu fiskalnego dobowego jest dołączany do książki kasy (§ 22 ust. 4 rozporządzenia).

Natomiast w myśl § 30 rozporządzenia, podatnicy używający kasy z elektronicznym zapisem kopii:

prowadzą bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przesyłania danych do archiwizowania;
stosują urządzenia archiwizujące i informatyczne nośniki danych określone w książce kasy przez producenta;
stosują autoryzowany przez producenta program archiwizujący, zgodny z kartą kasy.

Stan faktyczny 1

Z okoliczności stanu faktycznego 1 wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż za pośrednictwem strony internetowej. W przeważającej większości przypadków klienci otrzymują faktury w wersji elektronicznej, bez paragonu papierowego, który jest drukowany i archiwizowany w formie papierowej, przy czym Wnioskodawca posiada elektroniczne kopie tych paragonów. Część klientów otrzymuje faktury w formie papierowej, wtedy Wnioskodawca zachowuje wydrukowany paragon oraz drugi egzemplarz faktury ale wyłącznie w formie elektronicznej (mimo wysłania klientowi faktury papierowej).

Wnioskodawca ewidencjonuje dokonywaną w sklepie internetowym sprzedaż za pomocą posiadanych kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii danych. Kasy fiskalne stosowane przez Wnioskodawcę mają funkcję pozwalającą na wydruk faktur i na zapis elektroniczny kopii na kartach microSD, przy czym faktury w formie elektronicznej są zapisywane w systemie C., niezależnie od tego, czy klient otrzyma fakturę wyłącznie w formie elektronicznej czy w formie papierowej.

Ponadto Wnioskodawca posiada również Centralne Repozytorium Elektronicznej kopii paragonów (R.), który umożliwia uzyskanie na ekranie komputera widoku każdego pojedynczego paragonu fiskalnego oraz dobowych raportów fiskalnych (tak jakby był wydrukowany).

Wnioskodawca zamierza zutylizować papierowe paragony, wydrukowane (lecz nie dostarczone klientom, gdyż otrzymują oni fakturę elektroniczną lub w zdecydowanej mniejszości przypadków fakturę papierową) oraz zaprzestać drukowania paragonów dla klientów, gdyż klient i tak nie otrzymuje paragonu, lecz fakturę (elektroniczną lub w formie papierowej) z numerem paragonu fiskalnego, który pozostaje u sprzedawcy, zaś paragon ten będzie automatycznie zapisany elektronicznie na karcie pamięci kasy fiskalnej w sposób umożliwiający jego wydruk na każde żądanie organów podatkowych. Analogicznie faktura mimo wysłania jej papierowego egzemplarza klientowi, jeśli tego zażąda jest przechowywana elektronicznie w sposób umożliwiający jej natychmiastowe odnalezienie i wydruk.

Wskutek powyższego dokumentacja potwierdzająca sprzedaż zarejestrowaną w kasie fiskalnej przybierze formę wyłącznie elektroniczną. Sposób przechowywania tych dokumentów przez Wnioskodawcę będzie również gwarantował ich autentyczność, rozumianą w tym przypadku, jako pewność, że dany dokument został wystawiony przez Wnioskodawcę oraz integralność treści, pewność, że dane zawarte w dokumentach nie zostały (oraz nie zostaną) zmienione.

Ad 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaprzestania drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom w sklepie internetowym oraz dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych, bez drukowania równocześnie ich kopii i archiwizowania wyłącznie elektronicznie paragonów, dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych oraz faktur wystawianych klientom, w sytuacji gdy numery paragonów są umieszczone na fakturach elektronicznych wysłanych klientom oraz na fakturach papierowych wysyłanych klientom, a system zapisów na kartach pamięci oraz w systemie C. i R. pozwala na sprawne odnalezienie i wydrukowanie każdego pojedynczego paragonu do każdej faktury (elektronicznej i papierowej), raportów fiskalnych dobowych i miesięcznych oraz wydruk faktur wysłanych klientom w formie elektronicznej i papierowej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży w sklepie internetowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych. Wnioskodawca prowadzi ewidencję sprzedaży za pomocą kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii, za pośrednictwem których ma również możliwość drukowania faktur. Do powyższej sprzedaży są wystawiane faktury elektroniczne i papierowe. Dobowe i miesięczne raporty fiskalne kopiowane są i przechowywane elektronicznie na karcie microSD.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy wskazać, że skoro Wnioskodawca każdą dokonaną sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych ewidencjonuje za pomocą kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii, to stosownie do regulacji zawartych w art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 29 rozporządzenia Wnioskodawca ma obowiązek dokonania wydruku paragonów z dokonanej sprzedaży, jak również miesięcznych raportów fiskalnych. Wnioskodawca stosownie do § 29 rozporządzenia - nie będzie miał natomiast obowiązku drukowania kopii paragonów oraz dobowych raportów fiskalnych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych.

Mając na uwadze wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie archiwizacji wyłącznie w formie elektronicznej wystawionych przez Wnioskodawcę klientom faktur należy wskazać, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania drugich egzemplarzy wystawionych faktur w formie elektronicznej, w dowolny sposób, jednakże sposób ten jak wymaga ustawodawca ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. W przypadku przechowywania faktur poza terytorium kraju, podatnik jest obowiązany za pomocą środków elektronicznych, zapewnić dostęp on-line do tych faktur.

Co istotne, wskazać w tym miejscu należy, że jak wskazał Wnioskodawca sposób przechowywania wskazanych we wniosku dokumentów przez Wnioskodawcę będzie również gwarantował ich autentyczność, rozumianą w tym przypadku, jako pewność, że dany dokument został wystawiony przez Wnioskodawcę oraz integralność treści, pewność, że dane zawarte w dokumentach nie zostały (oraz nie zostaną) zmienione.

Zatem przechowywanie drugich egzemplarzy wystawionych faktur wyłącznie w formie elektronicznej (bez konieczności przechowywania ich w formie papierowej) w sposób opisany przez Wnioskodawcę, do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur, a także umożliwieniu dostępu do nich na żądanie odpowiedniego organu będzie zgodne z przytoczonymi przepisami.

Odnosząc się natomiast do przechowywania w formie elektronicznej paragonów oraz dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych należy wskazać, że nie ma przeciwskazań do elektronicznego przechowywania tego rodzaju dokumentów. Ustawodawca nie wskazał bowiem jednoznacznej formy przechowywania raportów fiskalnych oraz paragonów dokumentujących transakcje, które zostały udokumentowane fakturami w formie elektronicznej lub papierowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaprzestania drukowania paragonów i miesięcznych raportów fiskalnych należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie zaprzestania drukowania kopii paragonów oraz dobowych raportów fiskalnych, archiwizowania wyłącznie elektronicznie paragonów, dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych oraz faktur wystawianych klientom stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stan faktyczny 2

Z okoliczności stanu faktycznego 2 wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż także w sklepach stacjonarnych, ewidencjonując transakcje w kasach fiskalnych, wydając paragony nabywcom (lub wydając na ich żądanie faktury i wtedy paragon zachowuje Wnioskodawca, a faktura zawiera numer paragonu fiskalnego. Faktury te mają oddzielną numerację niż faktury na .com i wystawiane są w innym systemie, tj. S. Faktury nie są archiwizowane w pamięci drukarek fiskalnych i są archiwizowane w formie papierowej, pomimo ich elektronicznego zapisu w S.).

Kopie paragonów fiskalnych, dobowe raporty fiskalne oraz miesięczne raporty fiskalne, analogicznie jak w stanie faktycznym 1, są zapisywane w każdej kasie fiskalnej, posiadającej taką możliwość, na jej karcie microSD po zamknięciu doby fiskalnej. W wykonaniu sprzedaży w sklepie stacjonarnym Wnioskodawca wydaje wydrukowany paragon fiskalny klientowi nie drukując już dla siebie drugiego egzemplarza paragonu, gdyż ten jest zapisywany na karcie microSD, natomiast jeśli klient zażąda faktury, to paragon, który został wydrukowany, Wnioskodawca zachowuje w formie papierowej wraz z drugim egzemplarzem (również w formie papierowej) faktury wydanej klientowi czyli w takiej sytuacji Wnioskodawca zachowuje dwa dokumenty papierowe, tj. paragon i fakturę. Ponadto Wnioskodawca wydrukowuje i archiwizuje w formie papierowej dobowe oraz miesięczne raporty fiskalne każdej kasy z każdego sklepu stacjonarnego.

W niektórych salonach Wnioskodawcy są również drukarki samoobsługowe U. Drukarki te, podobnie jak F, mają elektroniczną kopię danych zapisanych na karcie microSD.

Ad 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaprzestania drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom w sklepie stacjonarnym w przypadku wydania faktury klientowi oraz nie drukowania drugiego egzemplarza faktury (w przypadku wydania faktury klientowi) i archiwizowania wyłącznie elektronicznie tych dokumentów, które nie są wydawane klientowi, drukując jedynie dokumenty wydawane klientowi (tj. paragon albo fakturę), oraz zaprzestania drukowania dobowych raportów fiskalnych oraz miesięcznych raportów fiskalnych i archiwizowania tych dokumentów wyłącznie elektronicznie, w sytuacji gdy system zapisów na kartach pamięci, system C. i R., pozwala na sprawne odnalezienie i wydrukowanie każdego pojedynczego paragonu do każdej faktury, każdej faktury, każdego raportu dobowego i miesięcznego, a ponadto numery paragonów fiskalnych umieszczone są na fakturach wydawanych klientom.

W odniesieniu do prawa Wnioskodawcy do zaprzestania drukowania paragonów z tytułu sprzedaży klientom w sklepie stacjonarnym w przypadku wydania faktury klientowi oraz nie drukowania drugiego egzemplarza faktury (w przypadku wydania faktury klientowi) należy wskazać ponownie, że skoro Wnioskodawca dokonuje ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii to mając na uwadze treść art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 29 rozporządzenia Wnioskodawca ma obowiązek dokonania wydruku paragonów i oryginałów faktur z dokonanej sprzedaży jak również miesięcznych raportów fiskalnych. Wnioskodawca stosownie do § 29 rozporządzenia - nie będzie miał natomiast obowiązku drukowania kopii paragonów oraz dobowych raportów fiskalnych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych.

W odniesieniu natomiast do drugiego egzemplarza faktury wskazać należy, że skoro Wnioskodawca wystawia faktury (zarówno oryginał jak i kopię) w systemie S., a nie ręcznie na papierze, to nie można uznać za nieprawidłowe wydrukowanie jedynie oryginału faktury przekazywanej nabywcy. Wnioskodawca wystawia bowiem zarówno oryginał jak i kopię w taki sam sposób drukując jedynie fakturę przekazywaną nabywcy. Zatem uznać należy, że wystawiona przez Wnioskodawcę w systemie S. kopia faktury nie musi być drukowana.

Ponadto jak Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy dobowe oraz miesięczne raporty fiskalne są zapisywane w każdej kasie fiskalnej, posiadającej taką możliwość, na jej karcie microSD po zamknięciu doby fiskalnej. Zatem w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie zaprzestania drukowania dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych również w stanie faktycznym 2 - z uwagi na brzmienie § 29 rozporządzenia - Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania wydruku miesięcznych raportów fiskalnych, nie będzie miał natomiast obowiązku drukowania dobowych raportów fiskalnych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych.

W odniesieniu natomiast do archiwizacji wyłącznie w formie elektronicznej wystawionych przez Wnioskodawcę klientom faktur należy wskazać, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania drugich egzemplarzy wystawionych faktur w formie elektronicznej, w dowolny sposób, jednakże sposób ten jak wymaga ustawodawca ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. W przypadku przechowywania faktur poza terytorium kraju, podatnik jest obowiązany za pomocą środków elektronicznych, zapewnić dostęp on-line do tych faktur.

Zatem przechowywanie drugich egzemplarzy wystawionych faktur wyłącznie w formie elektronicznej (bez konieczności przechowywania ich w formie papierowej) do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur, a także umożliwieniu dostępu do nich na żądanie odpowiedniego organu będzie zgodne z przytoczonymi wcześniej przepisami.

Odnosząc się natomiast do przechowywania w formie elektronicznej paragonów oraz dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych należy wskazać, że nie ma przeciwskazań do elektronicznego przechowywania tego rodzaju dokumentów. Ustawodawca nie wskazał bowiem jednoznacznej formy przechowywania raportów fiskalnych oraz paragonów dokumentujących transakcje które zostały udokumentowane fakturami w formie elektronicznej lub papierowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaprzestania drukowania paragonów i miesięcznych raportów fiskalnych należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie zaprzestania drukowania drugiego egzemplarza faktury, kopii paragonów oraz dobowych raportów fiskalnych, archiwizowania wyłącznie elektronicznie paragonów, dobowych i miesięcznych raportów fiskalnych oraz faktur wystawianych klientom stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać w tym miejscu należy, że w zakresie pytania nr 2 stanu faktycznego 1 i w zakresie pytania nr 3 stanu faktycznego 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W odniesieniu do powołanej interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2018 r. znak 0114-KDIP1-3.4012.13.2018.1, w zakresie możliwości przechowywania paragonów fiskalnych do których wystawione zostały faktury VAT elektroniczne wyłącznie w formie elektronicznej, należy wskazać, że została ona wydana w odmiennym stanie faktycznym niż przedstawiony w przedmiotowej sprawie. Z opisu zdarzenia przyszłego powołanej interpretacji wynika bowiem, że Wnioskodawca będzie dokonywał wydruku paragonów fiskalnych przy planie ich przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej, tym samym zarówno opis jak rozstrzygnięcie sprowadza się do sytuacji, w której Wnioskodawca będzie dokonywał wydruków paragonów.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie