Interpretacja indywidualna z dnia 28.02.2019, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.328.2018.2.WR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 lutego 2019 r. (data wpływu 14 luty 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego na rzecz Gminy [], udostępnieniem kanału technologicznego oraz nieodpłatnym przekazaniem sieci elektroenergetycznej, sieci teletechnicznej i sieci gazowej na rzecz właściwych gestorów w związku z realizacją projektu pn. [] jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego na rzecz Gminy [], udostępnieniem kanału technologicznego oraz nieodpłatnym przekazaniem sieci elektroenergetycznej, sieci teletechnicznej i sieci gazowej na rzecz właściwych gestorów w związku z realizacją projektu pn. [].

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2019 r. (data wpływu 14 luty 2019 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 31 stycznia 2019 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.328.2018.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo [] realizuje projekt pn.: []. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (tj. Dz. U. 2017.2222, z późń. zm.) Zarząd Województwa []. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich w [], jako samorządowa jednostka budżetowa, nie posiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa [] nr [] z dnia [] roku w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie [], położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich w [] finansowane są z budżetu Województwa [].

Od dnia 1 stycznia 2017 roku Województwo [] podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo [] jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. Dz.U.2018.913, z późń. zm.) - w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania budowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Przedmiotem projektu jest budowa obwodnicy [] o długości ok. 2,78 km od skrzyżowania z ul. [] (DW []) do pośredniego połączenia z drogą ekspresową [] (obecnie []) przez ul. [], będącą drogą wojewódzką, co umożliwi wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza obszary gęstej zabudowy centrum miasta. Realizacja projektu wpłynie zatem na zwiększenie przepustowości sieci drogowej i poprawi dostępność dróg znajdujących się w sieci TEN-T. Projekt obejmuje w szczególności budowę obwodnicy, budowę drogi ul. [], budowę skrzyżowań, wykonanie obustronnych dodatkowych jezdni, budowę odwodnienia, realizację systemu meteorologicznego, budowę oświetlenia. Inwestycja koncentruje się na zapewnieniu poprawy dostępności do głównych szlaków drogowych regionu oraz zapewnia lepszą komunikację.

Zarząd Dróg Wojewódzkich w [] dnia [] r. podpisał umowę z wykonawcą robót budowlanych.

Zabezpieczenie środków na realizację projektu wynika z Wieloletniej Prognozy Finansowej Województwa [] na lata [].

Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa [] oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego [] na lata []. Decyzja w sprawie dofinansowania nr [] z dnia [] r. Beneficjentem środków europejskich jest Województwo [], a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich w []. Nie istnieje ryzyko wystąpienia braku środków pieniężnych na realizację projektu.

Wszystkie środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane.

Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa).

Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 73,92 % kosztów kwalifikowanych.

Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego [] przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego.

We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego. Zgodnie z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względu bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w rejonie przejścia dla pieszych. Jednocześnie między oświetlonymi i nieoświetlonymi odcinkami drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m - dla dróg klasy technicznej G. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego. Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. C) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz Gminy []. Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie projektu.

W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Zasady ustalania, uiszczania oraz wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału określa art. 39 ust. 7h-7i ustawy o drogach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 i r., w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienia 1 mb kanału technologicznego. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Zarząd Dróg Wojewódzkich w [] (zarząd drogi), ani Zarząd Województwa [] (zarządca drogi wojewódzkiej) nie będzie miał możliwości odliczenia całości ani części podatku VAT z pobieranych opłat.

Ponadto w ramach zadania planuje się przebudowę sieci uzbrojenia terenu m.in. sieci elektroenergetycznej (w tym stanowiące własność []), sieci teletechnicznej oraz sieci gazowej. Utrzymanie ww. urządzeń sieci uzbrojenia terenu nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań właściwych gestorom przedmiotowych sieci. Z uwagi na konieczność wykonania robót na urządzeniach obcych wynikających z dokumentacji projektowej niezbędne jest nieodpłatne przekazanie elementów tych sieci właściwym gestorom. Zakres rzeczowy związany z siecią elektroenergetyczną, siecią teletechniczną oraz siecią gazową został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie przedmiotowego projektu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał co następuje:

Województwo [] jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2017r. podjęło scentralizowane rozliczenie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi, w tym z Zarządem Dróg Wojewódzkich.

Budowa oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego oraz przebudowa sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej stanowi integralny i niezbędny element realizacji projektu pn. []

Zgodnie z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względu bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo, czy w rejonie przejścia dla pieszych.

Z kolei ustawa o drogach publicznych (art. 39 ust. 6) nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi.

Projekt [] jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. Dz.U.2018.913, z późń. zm.) - w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania budowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Przystępując do realizacji opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego Wnioskodawca nie działał więc z zamiarem wykorzystywania któregokolwiek z jego elementów, w tym oświetlenia ulicznego i kanału technologicznego oraz przebudowywanego uzbrojenia terenu, w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Budowa kanału technologicznego następuje w ramach opisanego projektu. W przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Nie jest możliwe przypisanie całości lub części kwot podatku naliczonego na fakturach dotyczących realizacji opisanego projektu związanych wyłącznie z budową kanału technologicznego.

Efekty realizowanego projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w [] do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT), w związku z czym towary i usługi nabywane w związku z realizacja tego projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Celem inwestycji nie jest budowa kanału technologicznego, celem jest budowa obwodnicy. Jak opisano wcześniej, ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji niniejszego kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej. Wnioskodawca nie będzie więc zawierał umów cywilnoprawnych, tj. umów najmu kanału technologicznego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w treści wniosku nieprawidłowo użyto sformułowania wynajem kanału technologicznego zamiast udostępnienie kanału technologicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Województwo [] w ramach projektu pn. [] w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z: nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego na rzecz Gminy [], udostępnieniem kanału technologicznego oraz nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznej, sieci teletechnicznej i sieci gazowej na rzecz właściwych gestorów?

Zdaniem Wnioskodawcy, efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w [] ani przez Zarząd Województwa [], w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przychodem jest tylko wpływ za wynajem kanału technologicznego. Przychody te nie przekraczają kosztów eksploatacji, tj. projekt nie generuje dochodu netto

Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Odnośnie budowy kanału technologicznego i ewentualnego poboru opłat z uwagi na fakt, że udostępnienie kanału następuje na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem w drodze decyzji administracyjnej, Województwo [] występuje w związku z ww. czynnością w roli organu władzy publicznej, wykonującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu Ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Województwo [] nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z: nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego na rzecz Gminy [], udostępnieniem kanału technologicznego oraz nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznej, sieci teletechnicznej i sieci gazowej na rzecz właściwych gestorów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm., zwana dalej ustawą lub ustawą o VAT). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 913 z późn. zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, z późn. zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

W art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do przepisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy szczególności:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r., poz. 124 ze zm.).

W dziale IV rozporządzenia MTiGM w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie: Wyposażenie techniczne dróg, wskazano urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 tego rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu.

Rozdział 4a działu IV Wyposażenie techniczne dróg ww. rozporządzenia MTiGM odnosi się do kanałów technologicznych w pasie drogowym. W § 139a ust. 1 wskazano, że umieszczenie w pasie drogowym kanału technologicznego nie może naruszać elementów technicznych drogi oraz nie może powodować ani przyczyniać się do czasowego lub trwałego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego albo zmniejszenia wartości użytkowej drogi. Zgodnie z § 3 pkt 16 ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kanale technologicznym rozumie się przez to kanał technologiczny, o którym mowa w ustawie o drogach publicznych. Zgodnie z art. 4 pkt 15a ustawy o drogach publicznych kanał technologiczny to ciąg osłonowych elementów obudowy, studni kablowych oraz innych obiektów lub urządzeń służących umieszczeniu lub eksploatacji:

1. urządzeń infrastruktury technicznej związanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
2. linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem oraz linii elektroenergetycznych, niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego.

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o drogach publicznych w przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego - z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 - wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń. art. 32 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik - art. 32 ust. 3-4 ustawy o drogach publicznych.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy o drogach publicznych przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Na podstawie art. 39 ust. 6 ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym:

1. dróg krajowych;
2. pozostałych dróg publicznych, chyba że w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w ust. 6a, nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego.

Zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn.: []. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi jest Zarząd Województwa []. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich w []. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa. Przedmiotem projektu jest budowa obwodnicy [] o długości ok. 2,78 km od skrzyżowania z ul. [] (DW []) do pośredniego połączenia z drogą ekspresową [] (obecnie []) przez ul. [] będącą drogą wojewódzką, co umożliwi wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza obszary gęstej zabudowy centrum miasta.

W ramach ww. projektu planowana jest realizacja oświetlenia ulicznego. Utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz Gminy []. W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. Lokalizacja kanału w trakcie budowy inwestycji jest ustawowym obowiązkiem nałożonym na Wnioskodawcę ustawą o drogach publicznych. Wnioskodawca podał, że w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W ramach realizacji Projektu planuje się przebudowę sieci uzbrojenia terenu m.in. sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej oraz gazowej. Utrzymanie ww. urządzeń nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gestorów przedmiotowych sieci. Po wykonaniu robót na tych urządzeniach zostaną one nieodpłatnie przekazane odpowiednim gestorom sieci.

Budowa oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego oraz przebudowa sieci elektroenerge-tycznej, teletechnicznej i gazowej stanowi integralny i niezbędny element realizacji Projektu.

Wnioskodawca realizując, wskazany we wniosku, Projekt nie działa z zamiarem wykorzystania któregokolwiek z jego elementów w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ponadto, efekty realizowanego projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Zarząd Dróg Wojewódzkich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a w związku z tym towary nabywane w ramach Projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zawierał w celu udostępnienia kanału technologicznego umów cywilnoprawnych tj. umów najmu kanału technologicznego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia podatku należnego nie zostaną spełnione, gdyż jak wynika z wniosku nabyte towary i usługi w ramach budowy oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego i przebudowy sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej oraz gazowej, nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Oświetlenie uliczne zostanie nieodpłatnie przekazane Gminie. Natomiast udostępnienie kanału technologicznego nastąpi w drodze decyzji administracyjnej wydanej na pisemny wniosek podmiotu zainteresowanego udostępnieniem tego kanału. Jak wskazał Wnioskodawca, z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Również przebudowane urządzenia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej zostaną przekazane operatorom tych sieci nieodpłatnie. Obowiązek usunięcia kolizji z tymi urządzeniami leży po stronie zarządcy drogi, co znajduje oparcie w przepisach ustawy o drogach publicznych.

Analizując opisaną we wniosku sprawę w kontekście przywołanych przepisów prawa, należy zatem wskazać, że Wnioskodawca ponosi wydatki inwestycyjne związane z realizacją inwestycji drogowej. Nie ulega wątpliwości, że inwestycja drogowa, to z zasady inwestycja o charakterze publicznym i niekomercyjnym. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca realizując przedmiotową inwestycję drogową nie działa z zamiarem wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że budowa oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego oraz przebudowa sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej stanowi integralny i niezbędny element projektu, którego przedmiotem jest budowa obwodnicy. Wnioskodawca podkreśla, że celem inwestycji nie jest budowa kanału technologicznego, celem jest budowa obwodnicy. Powyższe zatem potwierdza, że w chwili dokonywania zakupów związanych z realizacją przedmiotowego zadania inwestycyjnego w tym zakupów służących do wytworzenia oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego oraz przebudowy sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej, zamiarem i wolą Wnioskodawcy jest działanie w charakterze organu władzy publicznej.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia nie są spełnione, gdyż jak wynika z wniosku nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Udostępnienie kanału technologicznego jak wskazał Wnioskodawca w przypadku zgłoszenia się zainteresowanego następuje na pisemny wniosek podmiotu w drodze decyzji administracyjnej, Województwo występuje w związku z ww. czynnością w roli organu władzy publicznej, wykonującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej. W związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz Gminy urządzeń oświetlenia ulicznego oraz nieodpłatnym przekazaniem sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej gestorom tych sieci wytworzonych w ramach przedmiotowego projektu, to wskazać należy, że Województwo nie wykorzystuje powstałej infrastruktury do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Realizacja inwestycji drogowej (budowa obwodnicy), a następnie przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego w nieodpłatne przekazanie Gminie oraz sieci ich gestorom, nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji zadania inwestycyjnego o charakterze publicznym. Mając na uwadze fakt, że Województwo przekazując nieodpłatnie infrastrukturę oświetlenia przedmiotowej obwodnicy Gminie oraz przebudowane sieci ich gestorom nie będzie działało w charakterze podatnika, czynność przekazania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie nie spowoduje możliwości odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z budową oświetlenia ulicznego, kanału technologicznego, a także przebudową sieci elektroenergetycznej, teletechnicznej i gazowej , ponieważ nie zostaną spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, a zakupy związane z realizacją powyższych działań nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wydatków poniesionych na realizację projektów (obejmujących między innymi podatek od towarów i usług) do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowywanym ze środków unijnych w związku z realizacją projektu w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem niniejszego wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że nabywane towary i usługi w związku z realizacją ww. projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz na stwierdzeniu, że udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej