Stanowisko Wnioskodawcy

1. W sytuacji, gdy Spółka oddaje wyleasingowany od Leasingodawcy samochód do korzystania na podstawie umowy cywilnoprawnej o oddanie pojazdu do odpłatnego korzystania osobie trzeciej w ramach swojej działalności gospodarczej, Spółce przysługuje pełne odliczenie podatku VAT (100% podatku) naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu usługi leasingowej wystawianych na Spółkę przez Leasingodawcę.
2. Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT (100% podatku) naliczonego z przyszłych faktur otrzymanych z tytułu usługi leasingowej wystawianych na Spółkę przez Leasingodawcę.
3. Z uwagi na to, że pojazd nie jest w ogóle eksploatowany i wykorzystywany przez samą Spółkę, lecz został oddany do odpłatnego korzystania na podstawie umowy osobie trzeciej Spółka nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.
4. Ponieważ Spółka oddała wyleasingowany od Leasingodawcy samochód do korzystania na podstawie umowy cywilnoprawnej o oddanie pojazdu do odpłatnego korzystania osobie trzeciej w ramach swojej działalności gospodarczej, nie ciążył na Spółce obowiązek złożenia deklaracji VAT-26 w przypadku samochodu osobowego nabytego na podstawie umowy leasingu przeznaczonego do działalności gospodarczej polegającej na oddaniu takiego samochodu osobowego do korzystania (najem/dzierżawa/ umowa o podobnym charakterze) osobie trzeciej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zdaniem Spółki, jako leasingobiorcy który fizycznie ani faktycznie nie korzysta z wyleasingowanego pojazdu, lecz od samego początku oddaje go w najem (umowa o świadczenie usług, do której odpowiednio stosuje się przepisy k.c. o najmie) innemu podmiotowi za wynagrodzeniem (obliczonym jako wysokość raty leasingowej powiększonej o marżę plus VAT wg stawki 23%) przysługuje pełne odliczenie VAT i nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, gdyż sam wykorzystuje ten pojazd wyłącznie na cele działalności polegającej na świadczeniu odpłatnej usługi, opodatkowanej VAT, z której cały VAT należny wykazywany jest w rozliczeniu podatkowym Spółki. Pojazd jest więc w całości wykorzystywany do działalności gospodarczej podatnika polegającej na sprzedaży odpłatnej usługi na rzecz osoby trzeciej.

W takim przypadku, jak jednoznacznie wynika z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, gdy samochód osobowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z istniejącymi interpretacjami indywidualnymi, leasingobiorcy wynajmującemu auto przysługuje prawo odliczenia 100% VAT z faktur leasingowych, w którym pojazd był oddany w odpłatne użytkowanie, a leasingobiorca fakturuje sprzedaż wraz z naliczonym podatkiem należnym VAT w wysokości 23% (przy czym Spółka dolicza jeszcze swoje wynagrodzenie - marżę). Należy przy tym wskazać, że Umowa zawarta z osobą, której oddano pojazd do korzystania za wynagrodzeniem została zawarta na okres 24 miesięcy kalendarzowych.

Jak wskazał w Interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.271.2018.1.RW- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, prawidłowe jest stanowisko podatnika, że w odniesieniu do pojazdu wynajmowanego na podstawie umowy najmu, podatnik jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, tj. bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz obowiązku zgłoszenia tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26. Dotyczy to nawet przypadku, gdy podatnik zawarł tylko jedną taką umowę.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w tej sprawie interpretację indywidualną w dniu 3 września 2014 r. o numerze IPPP3/443-486/14-4/KT. W interpretacji tej organ podatkowy wskazał, co następuje: (...) użycie wyrazu wyłącznie w ww. art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4, nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, dojazd do klienta itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd do innych celów służbowych, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z takim pojazdem, ewidencja przebiegu dla tego pojazdu (jeśli jest on obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i (...) musi ona potwierdzać brak użytku prywatnego danego pojazdu. (...). Taka sytuacja, to jest czasowe wykorzystywanie przez Spółkę wewnętrznie, nigdy nie miało miejsca, gdyż samochód bezpośrednio z salonu został przekazany korzystającemu i od momentu odbioru służył wyłącznie usługom najmu (w załączeniu kopia dokumentu wydania samochodu podpisany w im. Spółki przez korzystającego). W konsekwencji Spółce przysługuje pełne odliczenie i nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji. Na podobne stanowisko wskazuje również np. interpretacja indywidualna z 12 marca 2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, nr ILPP2/443-1663/11-2/ AK, w której podkreślono, że prawo do pełnego odliczenia przysługuje, jeżeli samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, i działalność taka powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Z okoliczności faktycznych wynika jednoznacznie, że samochód został oddany do odpłatnego korzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jako pojazd przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel i że działalność w zakresie wynajmu samochodów przez podatnika jest rzeczywiście prowadzona oraz z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów wynika, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność. Należy przy tym podkreślić, że ewentualny wpis przedmiotu działalności gospodarczej do Umowy Spółki nie ma decydującego czy nawet przeważającego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT. Podawany bowiem przy rejestracji podmiotów gospodarczych zakres działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności ma charakter orientacyjny, zaś ewentualny brak danego kodu czynności wg klasyfikacji PKD w umowie spółki i wykonanie jej nie oznacza, że przedsiębiorca wykonuje czynność niezgodną z prawem. Niemniej, działając w celu zapewnienia pełnej przejrzystości i kompletności swojej działalności gospodarczej, w potwierdzeniu faktycznie prowadzonej działalności, Spółka uzupełniła swoją Umowę Spółki oraz zgłosiła zmianę do KRS.

Należy też podkreślić, że Spółka nie ponosi ani nie odlicza żadnych wydatków eksploatacyjnych, ani nie finansuje oraz nie rozlicza wydatków na paliwo do tego pojazdu. Te wydatki i ich ewentualne rozliczania dla celów podatkowych pozostają wyłącznie w gestii korzystającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
4. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
5. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli :

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   -jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu wyłącznie w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane choćby przejściowo do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy.

Stosownie do treści art. 86a ust. 7 ustawy ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
   potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Stosownie do ust. 15 tegoż artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Należy wskazać, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 371).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego dotyczącego samochodu osobowego na okres 24 miesięcy z zamiarem oddania wyleasingowanego samochodu do korzystania za wynagrodzeniem innemu podmiotowi na okres odpowiadający długości umowy leasingu i pobieraniem za to wynagrodzenia (marży będącej wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez Spółkę). Leasingodawca obciąża co miesiąc Spółkę za usługę leasingową, wystawiając odpowiednie faktury VAT. Z kolei, Wnioskodawca zawarł Umowę o oddanie do korzystania samochodu za wynagrodzeniem z Korzystającym. Samochód został ostatecznie postawiony do odbioru przez Leasingodawcę w dniu 10 kwietnia 2018 roku i w porozumieniu pomiędzy Leasingodawcą a Spółką, protokolarnie odebrany z salonu z upoważnienia Leasingobiorcy bezpośrednio przez Korzystającego. Spółka nigdy w jakimkolwiek zakresie nie korzystała z przedmiotowego pojazdu w swojej działalności i nie wykorzystywała go do jakichkolwiek jazd służbowych lub prywatnych, począwszy od samego odbioru pojazdu z salonu. Pojazd jest wynajęty na zasadach rynkowych na podstawie długoterminowej umowy, przy czym samochód od samego początku przeznaczony był wyłącznie do oddania go do odpłatnego korzystania osobie trzeciej na podstawie odpowiedniej umowy cywilnoprawnej.

Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o dodaniu kolejnych zakresów działalności PKD do Umowy Spółki, potwierdzających faktycznie wykonywaną działalność usługową, w tym dodano PKD 77.11 .Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek oraz Spółka złożyła stosowny wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego. Wniosek jest nadal w procesowaniu w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Spółka, wskazała, że z ostrożności procesowej złożyła w ciągu 7 dni od zawarcia Umowy Leasingowej do Urzędu Skarbowego deklarację VAT-26, przyjmując, że również w związku z samym faktem nabycia pojazdu na podstawie Umowy leasingu, pomimo zamiaru oddania samochodu w najem osobie trzeciej do odpłatnego korzystania, aby zapewnić pełne odliczenie podatku VAT naliczonego z faktur wystawianych Spółce przez Leasingodawcę.

Ze względu na to, że Spółka nigdy sama nie korzystała z pojazdu i nie wykorzystuje go do swojej własnej działalności (to jest nie korzystają z pojazdu pracownicy ani współpracownicy lub zarząd Spółki), lecz samochód pozostaje we władaniu i korzystaniu osoby trzeciej na podstawie odrębnej od Umowy Leasingu umowy cywilnoprawnej, Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, gdyż przebiegi te nie odbywają się w Spółce ani na jej potrzeby.

Spółka otrzymuje od Leasingodawcy faktury VAT za usługę leasingu i co miesiąc odlicza pełną kwotę podatku VAT z tych faktur. Z kolei wystawia także faktury VAT na Korzystającego i całość podatku VAT z tych faktur rozlicza/ wykazuje jako podatek VAT należny. Nie są przez Spółkę odliczane np. wydatki na paliwo do tego samochodu ani VAT z takich faktur zakupu paliwa do pojazdu (Spółka nie dokonuje takich zakupów, dokonuje ich wyłącznie Korzystający we własnym zakresie i na własny rachunek). Korzystający nie dokonuje żadnych odliczeń VAT w zakresie paliwa lub wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdu z którego odpłatnie korzysta, nie dokonuje również odliczenia z faktur obejmujących czynsz za korzystanie z pojazdu, wystawianych mu przez Spółkę.

Z treści powyżej cytowanych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Dla dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych w przypadku podatnika prowadzącego przedsiębiorstwo zajmujące się handlem używanymi samochodami. Podatnik ten powinien zapewnić, aby sprzedawane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych m.in. przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro samochód osobowy, o którym mowa we wniosku, jest przeznaczony wyłącznie do najmu (wynajmowany samochód nie będzie służył prywatnym lub służbowym celom podatnika lub pracownika) zaś przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, to zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy. Zatem Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur otrzymanych/otrzymywanych z tytułu usług leasingowych wystawionych na Spółkę przez Leasingodawcę, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłoszenia tych pojazdów na formularzu VAT-26. W omawianym przypadku samochód osobowy wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. najem.

Ponadto, w celu pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących usług leasingu wystawionych na Spółkę przez Leasingodawcę, Spółka nie miała obowiązku złożenia deklaracji VAT-26. W niniejszej sprawie bowiem, jak wyżej wskazano, zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, Wnioskodawca nie będzie musiał prowadzić ewidencji przebiegu pojazdów. Tym samym, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego art. 86a ust. 12 ustawy nie będzie miał zastosowania.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań 1-4 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej