Interpretacja indywidualna z dnia 20.09.2019, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.272.2019.1.AMS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Uznanie dostawy za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania dostawy towaru z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej VAT-UE - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania dostawy towaru z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej VAT-UE.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabywa od firmy szwajcarskiej towar. Transport towaru odbywa się w następujący sposób: towar będzie transportowany do () Włoch (organizatorem tego transportu jest dostawca towaru - firma szwajcarska) tam następuje jego odprawa celna, a następnie towar będzie transportowany do siedziby Wnioskodawcy w Polsce (organizatorem tego transportu i koszty z nim związane ponosi Wnioskodawca).

Wnioskodawca jako podmiot niebędący rezydentem i niemający siedziby na terenie Włoch, w celu dokonania odprawy celnej () planuje przystąpić do rejestracji bezpośredniej podatnika dla celów podatku VAT we Włoszech odnośnie czynności wykonywanych na terenie Włoch, poprzez złożenie odpowiedniego formularza. Deklarację tę Wnioskodawca złoży przed rozpoczęciem wykonywania jakiejkolwiek czynności na terenie Włoch.

Wnioskodawca zamierza rozpoznać transakcję przemieszczenia towaru z Włoch do Polski jako nabycie wewnątrzwspólnotowe i określić dla tej sytuacji moment powstania obowiązku podatkowego na 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów do Wnioskodawcy. Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w tym przypadku, będzie wartość przyjęta do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cena za towar, ponieważ dodatkowe koszty, które zwiększyłyby wartość celną nie występują. W przypadku Wnioskodawcy podstawą opodatkowania będzie cena nabycia towaru zgodna z wystawioną przez dostawcę fakturą, ponieważ inne należności nie są pobierane przez dostawcę.

Wnioskodawca planuje wystawiać dokument wewnętrzny za dany miesiąc, ujmując tę transakcję jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w deklaracji VAT-7 zgodnie z powyżej wymienionym momentem powstania obowiązku podatkowego, czyli w miesiącu następnym po dokonaniu dostawy do siedziby Wnioskodawcy.

Do przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej, Wnioskodawca planuje przyjąć kurs walut z dnia powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji czyli z dnia 15. miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów.

Natomiast w informacji podsumowującej VAT-UE Wnioskodawca planuje wykazać zakup towaru od kontrahenta szwajcarskiego jako nabycie wewnątrzwspólnotowe podając jednak numer NIP nadany Wnioskodawcy we Włoszech na potrzeby VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo rozpoznaje dostawę towaru z Włoch do Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wykaże przedmiotową transakcję w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i odpowiednio w informacji podsumowującej VAT-UE, podając NIP Wnioskodawcy nadany jej we Włoszech?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 roku nr 54, zwanej dalej ustawą o VAT) zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8, 9 oraz art. 20b.

W związku z powyższym przedmiotowa transakcja w celu zaewidencjonowania w księgach Wnioskodawcy transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz naliczenia należnego z tego tytułu podatku od towarów i usług, udokumentowana zostanie dokumentem wewnętrznym. Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podatnika jest wartość przyjęta do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cena za towar wraz z dodatkowymi kosztami, które zwiększyłyby wartość celną. Dodatkowo, podstawa opodatkowania obejmuje także podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy (art. 29a ust. 6, 7).

W przypadku Wnioskodawcy podstawą opodatkowania jest cena towaru określona na fakturze dostawcy czyli kontrahenta szwajcarskiego (zgodnie z warunkami dostawy koszty transportu do Włoch pokrywa dostawca czyli podmiot szwajcarski).

Ustalona w ten sposób podstawa opodatkowania i wyliczony podatek należny będzie wprowadzony do ewidencji VAT na podstawie dokumentu wewnętrznego i ujęty w deklaracji podatkowej VAT-7 oraz VAT-UE we właściwym dla transakcji tego typu momencie tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów (brak faktury kontrahenta unijnego).

Dokonując przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i wyliczenia podatku należnego w wystawionym dokumencie wewnętrznym Wnioskodawca zastosuje kurs waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji (art. 31a ustawy o VAT), czyli z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów. Zastosowany kurs walut wyznaczany jest przez moment powstania obowiązku podatkowego, a nie dzień wystawienia faktury.

Dodatkowym obowiązkiem podatnika który dokonał WNT, jest złożenie informacji podsumowującej pamiętając, że dla tej specyficznej transakcji, jako kontrahenta należy wskazać Wnioskodawcę z nadanym mu numerem NIP we Włoszech.

Przedstawiając własne stanowisko w tej sprawie Wnioskodawca uważa, że jego postępowanie w sytuacji takiego nabycia wewnątrzwspólnotowego będzie prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.; dalej jako: ustawa lub ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   • z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z powołanych regulacji wynika, że czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wymaga co do zasady istnienia dwóch stron transakcji - jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem tego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b.

Zatem w sytuacji wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury. Natomiast w przypadku, gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Na podstawie art. 30a ust. 1 ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12 ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1-1b, 6, 7, 10 i 11.

Stosownie do art. 30a ust. 2 ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro (art. 31a ust. 1 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar nabyć od firmy szwajcarskiej towar. Transport ww. towaru będzie organizowany przez kontrahenta szwajcarskiego do Włoch, gdzie Wnioskodawca dokona odprawy celnej (w związku z czym planuje przystąpić do rejestracji bezpośredniej podatnika dla celów podatku VAT we Włoszech), a następnie z terytorium Włoch przemieszczany przez Wnioskodawcę na terytorium Polski. Wnioskodawca zamierza rozpoznać transakcję przemieszczenia towaru z Włoch do Polski jako nabycie wewnątrzwspólnotowe i określić dla tej sytuacji moment powstania obowiązku podatkowego na 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów do Wnioskodawcy. Za podstawę opodatkowania Wnioskodawca zamierza przyjąć wartość przyjętą do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cenę za towar zgodnie z wystawioną przez dostawcę fakturą, ponieważ inne należności pobierane przez dostawcę nie występują. Ponadto Wnioskodawca planuje wystawić dokument wewnętrzny za dany miesiąc, ujmując tę transakcję jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w deklaracji VAT-7 zgodnie z powyżej wymienionym momentem powstania obowiązku podatkowego, czyli w miesiącu następnym po dokonaniu dostawy do siedziby Wnioskodawcy. Do przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej, Wnioskodawca planuje przyjąć kurs walut z dnia powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji czyli z dnia 15. miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów. We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazuje, że zastosuje kurs waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji (art. 31a ustawy), czyli z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów. W informacji podsumowującej VAT-UE Wnioskodawca planuje wykazać zakup towaru od kontrahenta szwajcarskiego jako nabycie wewnątrzwspólnotowe podając numer NIP nadany Wnioskodawcy we Włoszech na potrzeby podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z uznaniem dostawy towaru z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wykazaniem przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej VAT-UE, wskazując NIP nadany Wnioskodawcy we Włoszech.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca dokonywać będzie przemieszczenia towarów własnych, wcześniej zaimportowanych na terytorium Włoch, do Polski. Przemieszczane towary będą służyły działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. W konsekwencji spełnione będą wszystkie przesłanki uznania dokonywanego przez Wnioskodawcę przemieszczenia towarów z terytorium Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Jednocześnie stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów i Rozwoju wydał rozporządzenie z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856 ze zm.), w którym określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

Wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. Natomiast objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K) stanowią załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Zgodnie z załącznikiem nr 3 do ww. rozporządzenia stanowiącym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), część C. Rozliczenie podatku należnego w deklaracji VAT-7 w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak stanowi art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych: wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W świetle art. 100 ust. 8 ustawy informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Według art. 102 ust. 1 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2016 r., poz. 2268), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2017 r., został zawarty wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE(4).

Zgodnie z objaśnieniami do informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (załącznik nr 2 ww. rozporządzenia) w części D formularza VAT-UE m.in. wskazuje się: w kolumnie a kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru), natomiast w kolumnie b poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (dostawcy towaru) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta.

Zatem, skoro w analizowanym przypadku wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy transakcja ta podlegała będzie ujęciu w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej VAT-UE.

W związku z powyższym transakcja, której dotyczy pytanie - przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i powinno zostać opodatkowane w kraju zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, a tym samym wykazane w deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE. Podatnikiem dokonującym wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Włoch do Polski będzie podatnik podatku od wartości dodanej Wnioskodawca posiadający właściwy numer nadany mu we Włoszech w związku z dokonywaniem transakcji wewnątrzwspólnotowych i ten numer powinien zostać wykazany w informacji podsumowującej VAT-UE.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Tym samym kwestie określenia podstawy opodatkowania, jak również momentu powstania obowiązku podatkowego i przeliczenia na złote kwoty stanowiącej podstawę opodatkowania, nie były przedmiotem interpretacji, gdyż zagadnienia te jak wskazano wyżej nie były przedmiotem pytania Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej