Interpretacja indywidualna z dnia 07.02.2019, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.27.2019.1.RSZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 31 stycznia 2019 r. znak: (data wpływu 31 stycznia 2019 r. oraz 4 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem 31 stycznia 2019 r. znak: (data wpływu 31 stycznia 2019 r. oraz 4 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. .

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

W sierpniu 2018 roku Gmina P. (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) złożyła wniosek o dofinasowanie na realizację projektu pn. w ramach poddziałania 4,5.1 Niskoemisyjny transport miejski oraz efektywne oświetlenie - ZIT Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, gdzie podatek od towarów i usług został ujęty w kosztach kwalifikowanych ww. zadania. Wniosek został oceniony pozytywnie i projekt wybrano do dofinansowania.

Wnioskodawca - jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT.

W latach 2019-2020 Gmina zamierza zrealizować projekt pn. .

Faktury za towary i usługi związane z realizacją operacji będą wystawiane na Gminę P.

Głównym celem projektu jest zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego dla pasażerów.

Cele pośrednie:

• podniesienie komfortu życia i podróżowania mieszkańców gminy P.,
• wzrost poziomu mobilności mieszkańców gminy,
• poprawa stanu środowiska naturalnego poprzez ograniczenie zanieczyszczeń powietrza z sektora transportowego,
• wzrost świadomości społecznej związanej z ograniczeniem negatywnego wpływu na środowisko sektora transportu.

Projekt obejmuje budowę centrów przesiadkowych w 3 miejscowościach Gminy P.: W., S. oraz Z..

Teren inwestycji obejmie obszar ulicy G. (droga wojewódzka nr ) w S., ulicy K. (droga powiatowa nr ) w W. oraz ulicy G. (droga powiatowa nr ) w Z..

Wszystkie 3 centra posiadały będą parkingi typu B. na 20 rowerów każdy, a centra w W. i Z. również parkingi typu P. na odpowiednio 28 oraz 4 stanowiska postojowe dla samochodów osobowych (w S. wykorzystany zostanie istniejący parking). Zakres projektu we wszystkich 3 lokalizacjach obejmuje także m.in przebudowę układu drogowego, budowę zatok autobusowych z wiatami, powierzchni przejezdnych, jezdni manewrowych, ciągów pieszych i rowerowych, oznakowanie, wykonanie tablic informacyjnych oraz małą architekturę. Wybudowane zostanie także odwodnienie, oświetlenie uliczne oraz system monitoringu wizyjnego wszystkich 3 centrów. Centrum przesiadkowe w W. wyposażone zostanie także w ogólnodostępny sanitariat przystosowany dla potrzeb osób niepełnosprawnych.

Przedsięwzięcie nie będzie generowało dla Wnioskodawcy żadnych przychodów. Powstała infrastruktura nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności o charakterze odpłatnym, komercyjnym, Gmina P. nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z powstałych w wyniku realizacji projektu centrów przesiadkowych. W centrach przesiadkowych przewidziano miejsca pod możliwą lokalizację biletomatów, które to miejsca zostaną udostępnione zainteresowanym przewoźnikom nieodpłatnie przez gminę. Sprzedaż biletów z biletomatów będzie stanowiła przychód przewoźnika.

Centra przesiadkowe będą miejscami integrującymi transport autobusowy z ruchem rowerowym, pieszym oraz indywidualnym ruchem samochodowym, gdyż głównym problemem w zakresie komunikacji publicznej w gminie jest niewystarczający poziom zastępowalności transportu prywatnego zbiorowym transportem publicznym wynikający z niskiego poziomu zintegrowania środków transportu publicznego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jest zadaniem własnym gminy. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r., poz. 994) wśród zadań własnych gminy ustawodawca przewidział m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym) oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(przeformułowane w ww. piśmie z 31 stycznia 2019 r.):
Czy Gminie P. będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości obniżenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach projektu pn. , od podatku VAT należnego, ponieważ w wyniku realizacji projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Jednocześnie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jak stanowi ustawa o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1). Do jej zadań własnych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Wśród tych zadań ustawodawca przewidział m.in sprawy gminnych dróg, ulic. mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym) oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

Mając na względzie powyższe, realizacja przedsięwzięcia polegającego na budowie 3 centrów przesiadkowych w celu zwiększenia atrakcyjności transportu publicznego dla mieszkańców, należy do zadań własnych Gminy, do realizacji którego zobowiązują ją przepisy ww. ustawy.

Budowa centrów przesiadkowych w miejscowościach W., S. i Z. nie będzie generowała dla Gminy żadnego przychodu, od osób korzystających z centrów przesiadkowych ani od przewoźników nie będą pobierane jakiekolwiek opłaty. Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura nie będzie w żadnym zakresie wykorzystywana do obsługiwania czynności o charakterze cywilnoprawnym i innych czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego a także lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Bowiem w ramach realizowanej inwestycji Gmina nie będzie dokonywać zakupów towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca wykonanie przedmiotowego zadania inwestycyjnego następuje w ramach realizacji zadań własnych nałożonych na Gminę odrębnymi przepisami prawa (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o samorządzie gminnym). Ponadto, powstała infrastruktura nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności o charakterze odpłatnym, komercyjnym, Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z powstałych w wyniku realizacji projektu centrów przesiadkowych. W centrach przesiadkowych przewidziano miejsca pod możliwą lokalizację biletomatów, które to miejsca zostaną udostępnione zainteresowanym przewoźnikom nieodpłatnie przez gminę.

W konsekwencji w związku z tym, iż Wnioskodawca realizując wskazane we wniosku zadanie inwestycyjne nie działa jak podatnik VAT oraz zrealizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. .

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej