Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zbycia nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną budynkami użytkowymi w ramach umowy zamiany

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zbycia nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną budynkami użytkowymi w ramach umowy zamiany jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zbycia nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną budynkami użytkowymi w ramach umowy zamiany. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.447.2019.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komunalną spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której całościowym i jedynym wspólnikiem jest Gmina. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę zamiany nieruchomości z Gminą w trybie bezprzetargowym zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 z późn. zm.).

Przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy będzie nieruchomość stanowiąca działkę nr 13/3 obr. położona w C. przy ul. L. zabudowana budynkami użytkowymi nr 9A, 9B, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Budynki na działce nr 13/3 zostały wybudowane w 1880 r. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki dokonanego przez Gminę w dniu 31 stycznia 2014 r. Aport został opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych, który został uiszczony w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca, od chwili nabycia tejże nieruchomości, nie poniósł na nią żadnych nakładów.

Z kolei przedmiotem zamiany oferowanym przez Gminę będzie nieruchomość stanowiąca niewyodrębniony lokal użytkowy nr X będący własnością Gminy, dla którego nie została założona odrębna księga wieczysta, znajdujący się w budynku mieszkalno-użytkowym niestanowiącym odrębnej nieruchomości pod adresem G., wybudowanym w 1900 r., położonym na działce o numerze 54 obr. w C., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W budynku znajdują się trzy wyodrębnione lokale stanowiące odrębne nieruchomości. Aktualnie lokal mający stać się przedmiotem zamiany jest oddany w użytkowanie Wnioskodawcy i stanowi siedzibę Administracji . nr .

W 2015 r. Gmina, jako właściciel lokalu nr X położonego przy ul. G., poniosła koszty związane z uciepłownieniem lokalu w wysokości zł. Po tej modernizacji wartość lokalu wynosiła zł. W 2017 r. Wnioskodawca, jako użytkownik lokalu nr X, poniósł nakłady na ulepszenie tego lokalu w kwocie zł i zaliczył je jako inwestycję w obcym środku trwałym aktualnie dokonuje jej amortyzacji. W stosunku do poniesionych nakładów Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nakłady nie zostały odkupione, ani w inny sposób nabyte przez Gminę.

W związku z transakcją zamiany strony nie przewidują żadnych dopłat.

W piśmie z 27 sierpnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, wskazano następujące informacje:

Transakcja nabycia przez Wnioskodawcę działki nr 13/3 zabudowanej budynkami użytkowymi, którą był aport nieruchomości dokonany przez Gminę jako jedynego wspólnika, podlegała podatkowi VAT, jednak korzystała ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.). Od transakcji został naliczony i pobrany przez notariusza podatek od czynności cywilnoprawnych.

Budynek posadowiony na działce 13/3 obr. w C. oznaczony nr 9A, w okresie od 26 listopada 1990 r. do 30 stycznia 2007 r., a więc przed nabyciem go przez Wnioskodawcę, stanowił przedmiot najmu na rzecz przedsiębiorstwa A.

Budynki posadowione na działce 13/3 obr. w C., od momentu ich nabycia przez Wnioskodawcę, wykorzystywane były przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej, łącznie pięć lokali w obu budynkach było przedmiotem najmu w charakterze garaży od dnia nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę do stycznia 2019 r. Czynsz najmu za te garaże opodatkowany był podatkiem od towarów i usług. Ze względu na zły stan techniczny budynków wszelkie umowy najmu zostały rozwiązane w styczniu 2019 r. i aktualnie budynki nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do jakiejkolwiek działalności.

Ani Wnioskodawca, ani Gmina nie ponosiły wydatków na ulepszenie któregokolwiek z budynków posadowionych na działce nr 13/3 obr. w C. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które byłyby równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej każdego z tych budynków. Poprzednim właścicielem nieruchomości był Skarb Państwa, od którego Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji.

Nieruchomość nr 13/3 obr. oraz zabudowane nią budynki przy ul. L. 9A i 9B nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności korzystającej ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa nieruchomości stanowiąca działkę nr 13/3 obr. położoną w C. przy ul. L. zabudowaną budynkami użytkowymi nr 9A, 9B, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, w drodze umowy zamiany za nieruchomość stanowiącą własność Gminy oddaną w użytkowanie przez Wnioskodawcę będzie objęta zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 27 sierpnia 2019 r.):

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. u.p.t.u. opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar w myśl art. 2 pkt 6 u.p.t.u. rozumie się także budynki i budowle lub ich części oraz grunty.

Umowa zamiany została uregulowana w art. 603 i 604 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145). W myśl tychże przepisów przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. W przedstawionym stanie przyszłym Gmina nie działa w charakterze organu władzy państwowej, lecz jako równorzędna strona umowy cywilnoprawnej.

Biorąc pod uwagę całokształt uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług zamiana nieruchomości pomiędzy spółką komunalną a gminą będzie stanowiła co do zasady odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Biorąc pod uwagę, że w przypadku umowy zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, to występują jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa nieruchomości stanowiącej działkę nr 13/3 obr. położonej w C. przy ul. L. zabudowanej budynkami użytkowymi nr 9A, 9B, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą w drodze umowy zamiany za nieruchomość stanowiącą własność Gminy oddaną w użytkowanie Wnioskodawcy, będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., zwana dalej u.p.t.u ).

Przepis ten stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z definicją wskazaną w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak zostało podkreślone w opisie zdarzenia przyszłego, budynki położone przy ul. L. w C., mające być przedmiotem zamiany, zostały wytworzone w 1880 r., natomiast przez Wnioskodawcę zostały nabyte w drodze aportu opodatkowanego podatkiem od czynności cywilnoprawnych 31 stycznia 2014 r., więc nie sposób uznać, aby planowana zamiana nieruchomości stanowiła pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu przedmiotu zamiany, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit. a u.p.t.u. Jednocześnie Wnioskodawca od chwili nabycia nieruchomości nie uczynił w niej ulepszeń, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, toteż również druga z przesłanek pierwszego zasiedlenia nie została w tym przypadku spełniona. Także wyjątek od zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b nie będzie mógł znaleźć w sprawie zastosowania, ponieważ umowa zamiany dotyczy nieruchomości wybudowanej w 1880 r. i nabytej przez Wnioskodawcę 31 stycznia 2014 r., a więc bez wątpienia po upływie terminu dwóch lat od dnia pierwszego zasiedlenia, bez względu na to, kiedy pierwsze zasiedlenie dokładnie nastąpiło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt oraz budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że co do zasady opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Na podstawie art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego zawiera dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisy o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Przy czym zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

W konsekwencji powyższego przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r. rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, że ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, od dnia 1 września 2019 r. przepis art. 2 pkt 14 uzyskał nowe brzmienie, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę zamiany nieruchomości z Gminą. Przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy będzie nieruchomość stanowiąca działkę nr 13/3 zabudowaną budynkami użytkowymi nr 9A, 9B.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa ww. budynków użytkowych, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż jak wynika z opisu sprawy budynki te zostały już zasiedlone. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynków, a planowaną dostawą nieruchomości nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Jak wskazano bowiem w opisie sprawy, budynki na działce nr 13/3 zostały wybudowane w 1880 r. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki dokonanego przez Gminę w dniu 31 stycznia 2014 r. Transakcja nabycia przez Wnioskodawcę działki nr 13/3 zabudowanej budynkami użytkowymi podlegała podatkowi VAT, jednak korzystała ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wnioskodawca, od chwili nabycia tejże nieruchomości, nie poniósł na nią żadnych nakładów. Ani Wnioskodawca ani Gmina nie ponosiły wydatków na ulepszenie któregokolwiek z budynków posadowionych na działce nr 13/3 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które byłyby równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej każdego z tych budynków. W konsekwencji planowana dostawa ww. budynków użytkowych będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym planowana dostawa ww. budynków użytkowych znajdujących się na działce nr 13/3 w ramach umowy zamiany będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc, skoro dostawa ww. budynków użytkowych będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Konsekwentnie również dostawa działki nr 13/3, na której znajdują się ww. budynki zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT (analogicznie jak dostawa ww. budynków, które są z tym gruntem związane).

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ponieważ stroną wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla drugiej strony transakcji, tj. dla Gminy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej