Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą (…).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności:

1. Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 86.90.E).

2. Działalność paramedyczna (PKD 86.90.D).

W ramach powyższej działalności Wnioskodawca wykonuje usługi polegające m.in. na układaniu indywidualnych planów dietetycznych dla swoich klientów, przygotowywaniu przepisów na posiłki dietetyczne zgodnie z indywidualnymi potrzebami klientów, wsparciu w przestrzeganiu diety oraz jej aktualizowaniu stosownie do wyników poszczególnych osób pozostających na diecie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, rozliczającym się na zasadach ogólnych tj. w okresach miesięcznych. Wnioskodawca opłaca zryczałtowany podatek dochodowy w okresach kwartalnych.

Wnioskodawca nie posiada biura, ani gabinetu w którym przyjmuje swoich klientów. Jako stałe miejsce wykonywania działalności Wnioskodawca wskazał swoje mieszkanie znajdujące się w bloku wielomieszkaniowym w (…).

W chwili obecnej wszyscy klienci Wnioskodawcy nawiązują z nim kontakt wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość tj. telefonicznie, mailowo, za pośrednictwem mediów społecznościowych lub strony internetowej. Jednocześnie Wnioskodawca posiada Klientów z terenu całej Polski, w niemal wszystkich jej województwach.

Wnioskodawca chciałby rozszerzyć sposób prowadzenia działalności gospodarczej i okresowo spotykać się z klientami osobiście.

W związku z tym Wnioskodawca zawarł umowę leasingu pojazdu typu kamper o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazdem tym Wnioskodawca zamierza podróżować po Polsce, przebywając w różnych jej miastach, celem umożliwienia Klientom osobistego spotkania z nim i odbycia konsultacji. Zamiarem Wnioskodawcy jest przyjmowanie klientów bezpośrednio we wziętym w leasing samochodzie lub poza nim. Jednocześnie w czasie, gdy Wnioskodawca nie będzie spotykał się z klientami samochód ten umożliwi mu dalsze wykonywanie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Pojazd ten będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób mieszany, albowiem Wnioskodawca zamierza raz lub dwa razy do roku korzystać z przedmiotowego pojazdu podczas wyjazdów na urlopy wypoczynkowe.

Jednocześnie Wnioskodawca nie planuje wynajmowania leasingowanego pojazdu, ani oddawania go do odpłatnego lub bezpłatnego używania jakimkolwiek osobom trzecim. Co więcej, poza ewentualnym wyjazdem na urlop wypoczynkowy pojazd ten nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do innych, prywatnych celów, gdyż posiada on dodatkowo własny samochód osobowy.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca pragnie uzyskać odpowiedź na pytanie, czy przysługuje mu prawo do odliczania podatku VAT od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych z tytułu nabycia ww. pojazdu samochodowego typu kamper, a przede wszystkim, czy może odliczać 100% czy też 50% podatku VAT naliczonego od ww. kosztów.

Pytanie

Czy w przedstawionej sytuacji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych z tytułu nabycia ww. pojazdu samochodowego typu kamper, a przede wszystkim, czy może odliczać 100% czy też 50% podatku VAT naliczonego od ww. kosztów?

Pana Stanowisko

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nie dotyczą wyłączenia wynikające z art. 114, 119 ust. 4, 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 uznać należy zatem, że co do zasady przysługuje mu prawo do dokonywania odliczeń rat leasingowych i pozostałych kosztów związanych z nabyciem pojazdu typu kamper.

Stosownie jednak do treści art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Jednocześnie w treści art. 86 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy wskazano, że ograniczenie kwoty podatku naliczonego do kwoty 50% nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

W tym miejscu wskazać należy, że definicję pojazdu samochodowego zawarto w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

 a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

 b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

 c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

- agregat elektryczny/spawalniczy,

- do prac wiertniczych,

- koparka, koparko-spycharka,

- ładowarka,

- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

- żuraw samochodowy,

 d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Masa całkowita pojazdu wziętego w leasing przez Wnioskodawcę nie przekracza 3,5 tony. Jednocześnie pojazd ten nie jest przystosowany do przewozu co najmniej 10 osób, ani nie jest pojazdem o specjalnym przeznaczeniu. Oznacza to zatem, że na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego.

Wyjaśnienia wymaga również, że Wnioskodawca nie jest objęty wyłączeniem wskazanym w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem jak wskazano uprzednio, zamierza on wykorzystywać posiadany pojazd również do celów prywatnych. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu tego pojazdu.

Sumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługuje mu prawo obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku wynikającego z faktur wystawionych mu tytułem rat leasingowych oraz pozostałych wydatków eksploatacyjnych z tytułu nabycia pojazdu samochodowego typu kamper, bez prowadzenia ewidencji pojazdu i zgłoszenia VAT-26.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze ma.) - dalej: „ustawa” lub „ustawa o VAT”:

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy o VAT

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy o VAT:

Przepisy art. 86a ustawy regulują prawo do odliczenia podatku naliczonego ponoszonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia i kosztów eksploatacji pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że zawarł Pan umowę leasingu pojazdu typu kamper o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazdem tym zamierza Pan podróżować po Polsce, przebywając w różnych jej miastach, celem umożliwienia Klientom osobistego spotkania z nim i odbycia konsultacji. Pana zamiarem jest przyjmowanie klientów bezpośrednio we wziętym w leasing samochodzie lub poza nim. Jednocześnie w czasie, gdy nie będzie Pan spotykał się z klientami samochód ten umożliwi Panu dalsze wykonywanie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Pojazd ten będzie wykorzystywany przez Pana w sposób mieszany, albowiem zamierza Pan raz lub dwa razy do roku korzystać z przedmiotowego pojazdu podczas wyjazdów na urlopy wypoczynkowe. Jednocześnie nie planuje Pan wynajmowania leasingowanego pojazdu, ani oddawania go do odpłatnego lub bezpłatnego używania jakimkolwiek osobom trzecim.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy posiada Pan prawo do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych z tytułu nabycia ww. pojazdu samochodowego typu kamper, a przede wszystkim, czy może odliczać 100% czy też 50% podatku VAT naliczonego od ww. kosztów?

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania podatku VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Wyjaśnił Pan, że pojazdem tym zamierza Pan podróżować po Polsce, przebywając w różnych miastach, celem umożliwienia Klientom osobistego spotkania z nim i odbycia konsultacji. Pana zamiarem jest przyjmowanie klientów bezpośrednio we wziętym w leasing samochodzie lub poza nim. Jednocześnie w czasie, gdy nie będzie Pan spotykał się z klientami samochód ten umożliwi Panu dalsze wykonywanie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Pojazd ten będzie wykorzystywany przez Pana w sposób mieszany, albowiem zamierza Pan raz lub dwa razy do roku korzystać z przedmiotowego pojazdu podczas wyjazdów na urlopy wypoczynkowe. Jednocześnie nie planuje Pan wynajmowania leasingowanego pojazdu, ani oddawania go do odpłatnego lub bezpłatnego używania jakimkolwiek osobom trzecim.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanego we wniosku kampera, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że jest on wykorzystywany wyłącznie do Pana działalności gospodarczej i tym samym nie nabędzie Pan prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych. Wskazany przez Pana sposób wykorzystania kampera potwierdza, że pojazd ten będzie służył do celów „mieszanych”, tj. do celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych, co wyklucza pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tym pojazdem.

Tym samym, skoro ww. kamper, będzie wykorzystywany do celów „mieszanych” będzie Panu przysługiwać prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w wysokości 50% od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku zgłoszenia tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we  wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).