Dokumentowanie otrzymanego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po zakończeniu działalności gospodarczej oraz braku o... - Interpretacja - 0113-KDIPT1-3.4012.698.2022.1.EG

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 23 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.698.2022.1.EG

Temat interpretacji

Dokumentowanie otrzymanego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po zakończeniu działalności gospodarczej oraz braku obowiązku złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy dokumentowania otrzymanego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po zakończeniu działalności gospodarczej oraz braku obowiązku złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w ramach wykonywanego zawodu adwokata – w formie indywidualnej kancelarii adwokackiej. Dnia 2 czerwca 2020 r. nastąpiło zawieszenie działalności gospodarczej oraz zaprzestanie wykonywania zawodu adwokata. Dnia 29 grudnia 2020 roku nastąpiło wykreślenie Wnioskodawcy jako podatnika VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca do momentu całkowitego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, które nastąpiło 22 kwietnia 2021 r. nie podejmował prowadzenia zawieszonej już działalności, a wykreślenie z rejestru przedsiębiorców nastąpiło 23 kwietnia 2021 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczył na rzecz Sądu Rejonowego w … pomoc prawną z urzędu, tj. zgodnie z obowiązkami wskazanymi w ustawie o adwokaturze. Dziekan Okręgowej Izby Adwokackiej w oparciu o postanowienie Sądu w danej sprawie wyznaczał Wnioskodawcę jako pełnomocnika z urzędu dla danej strony postępowania sądowego. Obowiązkiem adwokata jest przyjęcie tak wyznaczonej sprawy do prowadzenia. Wynagrodzenie za świadczone usługi nie jest ponoszone przez stronę, za którą działa pełnomocnik wyznaczony z urzędu. O tym kto poniesie koszty zastępstwa prawnego świadczonego z urzędu rozstrzyga Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę. Kosztami tymi może zostać obciążony Skarb Państwa lub strona przeciwna - co zależy od wyniku sprawy. W sprawach z urzędu wynagrodzenie przyznawane przez Sąd jest w oparciu o Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu i jest powiększone o kwotę podatku VAT. Wysokość przyznanego wynagrodzenia jak i podmiot zobowiązany do jego wypłaty znany jest dopiero w momencie uprawomocnienia się orzeczenia sądu, w którym przyznano wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną z urzędu. W sprawach pomocy prawnej świadczonej z urzędu odbiorcą faktury będzie dany Sąd zasądzający koszty i to niezależnie od tego, kto tymi kosztami został obarczony w orzeczeniu kończącym sprawę sądową - zgodnie z interpretacją Ministra Finansów z dnia 10 listopada 2016 r. 2461-IBPP3.4512.566.2016.1.SR. Obowiązek podatkowy w powyższych przypadkach powstaje, zgodnie z zasadą kasową (art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. d ustawy o VAT), dopiero po wypłaceniu należności przez Skarb Państwa lub stronę, od której Sąd zasądził koszty dla pełnomocnika z urzędu. Podatek należy odprowadzić do urzędu skarbowego do 25 dnia miesiąca następnego po miesiącu otrzymania wynagrodzenia. W związku ze świadczeniem pomocy prawnej z urzędu wobec planowanego zawieszenia prowadzenia działalności i zaprzestania wykonywania zawodu adwokata od 26 czerwca 2020 r. Wnioskodawca powiadomił pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. o tej okoliczności i wniósł o zwolnienie Wnioskodawcy z obowiązku zastępowania strony w procesie wskazując na powyższe okoliczności. Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2020 r. Sąd zwolnił Wnioskodawcę z obowiązku świadczenia pomocy prawnej z urzędu. Pismem z dnia 6 sierpnia 2021 r., a zatem już po wykreśleniu Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Sąd zwrócił się do Wnioskodawcy o doręczenie faktury VAT przesyłając Wnioskodawcy odpis orzeczenia z dnia 13 stycznia 2021 r., zapadłego już po dacie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru podatników vat, w okresie, którym Wnioskodawca faktycznie nie wykonywał działalności gospodarczej, z którego treści wynikało, iż Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 60 zł powiększonej o należny podatek od towarów i usług

Pytanie

Czy wobec uprawomocnienia się orzeczenia Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT lub rachunku? Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba, która w dacie uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego wynagrodzenie za świadczoną uprzednio pomoc prawną z urzędu nie była już czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również w momencie powzięcia wiedzy o tej okoliczności nieprowadząca działalności gospodarczej oraz niewykonująca czynności opodatkowanych VAT Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do:

1.wystawienia jakiegokolwiek dokumentu księgowego dokumentującego sprzedaż (Faktury VAT czy też rachunku),

2.złożenia deklaracji podatkowej JPK-V7M za miesiąc otrzymania wynagrodzenia.

Wnioskodawca będzie jednak zobowiązany do odprowadzenia należnej kwoty podatku VAT wynikającej z wypłaty wynagrodzenia tytułem pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rachunek właściwego urzędu skarbowego do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu wypłaty zasądzonego wynagrodzenia.

Powyższe wynika z tego, że:

zgodnie z art. 15 w zw. z art. 106b, 111 ustawy o podatku VAT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą dokumentuję sprzedaż towarów bądź usług w sposób prawem przewidziany, tj. wystawiając fakturę bądź też ewidencjonując sprzedaż poprzez urządzenie rejestrujące - kasę fiskalną.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca w chwili powstania obowiązku podatkowego nie będzie prowadził działalności gospodarczej, nie będzie podatnikiem VAT zatem nie ma podstawy prawnej do wstawienia faktury lub rejestracji sprzedaży poprzez kasę fiskalną; - w związku z brakiem prowadzenia działalności gospodarczej oraz w  związku z brakiem wykonywania usług podlegających opodatkowaniu (brak prowadzenia działalności gospodarczej, zaprzestanie wykonywania zawodu adwokata) Wnioskodawca nie ma możliwości prawnej złożenia deklaracji VAT-R i tym samym rejestracji jako czynny podatnik VAT, bo nim nie będzie; konsekwencją powyższego będzie brak podstaw prawnych i możliwości złożenia deklaracji JPK_V7M w związku z otrzymanym wynagrodzeniem. Jednakże Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia należnego podatku VAT wynikającego z orzeczenia Sądu (jak wskazano wynagrodzenie przyznane przez sąd uwzględnia podatek VAT) bezpośrednio na właściwy rachunek urzędu skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W tym miejscu wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie płatność. Na gruncie podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega świadczenie usług, a nie samo wynagrodzenie za nie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że prowadził Pan działalność gospodarczą w ramach wykonywanego zawodu adwokata – w formie indywidualnej kancelarii adwokackiej. Dnia 2 czerwca 2020 r. nastąpiło zawieszenie działalności gospodarczej oraz zaprzestanie wykonywania zawodu adwokata. Dnia 29 grudnia 2020 roku nastąpiło wykreślenie Pana jako podatnika VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług. Do momentu całkowitego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, które nastąpiło 22 kwietnia 2021 r. nie podejmował Pan prowadzenia zawieszonej już działalności, a wykreślenie z rejestru przedsiębiorców nastąpiło 23 kwietnia 2021 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczył Pan na rzecz Sądu Rejonowego w .. pomoc prawną z urzędu, tj. zgodnie z obowiązkami wskazanymi w ustawie o adwokaturze. Pismem z dnia 6 sierpnia 2021 r., a zatem już po wykreśleniu Pana z rejestru przedsiębiorców Sąd zwrócił się do Pana o doręczenie faktury VAT przesyłając Panu odpis orzeczenia z dnia 13 stycznia 2021 r., zapadłego już po dacie wykreślenia Pana z rejestru podatników vat, w okresie, którym faktycznie nie wykonywał Pan działalności gospodarczej, z którego treści wynikało, iż Sąd zasądził od Skarbu Państwa na Pana rzecz wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Pana wątpliwości dotyczą udokumentowania otrzymanego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po zakończeniu działalności gospodarczej oraz obowiązku złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M.

Kwestie dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy,

podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy,

fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Natomiast w myśl art. 106i ust. 2 ustawy,

jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki).

Stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy,

jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Skutkiem złożenia takiego zgłoszenia jest wykreślenie podatnika z rejestru podatników VAT. Wykreślenie następuje z dniem wskazanym w zgłoszeniu VAT-Z. Tak więc z dniem określonym w zgłoszeniu VAT-Z podatnik nie jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT. Tym samym zaprzestanie przez podatnika wykonywania działalności gospodarczej w drodze jej likwidacji oraz złożenie stosownego zgłoszenia, celem wykreślenia przez naczelnika urzędu skarbowego podatnika z rejestru podatników VAT, skutkuje brakiem możliwości wystawiania faktur z dniem wskazanym w zgłoszeniu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że po zakończeniu działalności gospodarczej i wykreśleniu Pana z rejestru podatników VAT, nie będzie miał Pan możliwości wystawiania faktur za czynności wykonane przed zakończeniem działalności. Nie może bowiem Pan wystawić faktury w sytuacji, gdy nie jest już podatnikiem podatku od towarów i usług. Przepisy w zakresie wystawiania faktur wyraźnie wskazują, że wyłącznie podatnik, w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu, wystawia fakturę. Pan natomiast obecnie – jak wynika z okoliczności sprawy – nie jest podatnikiem, zatem nie jest Pan uprawniony do wystawienia faktury, która dokumentowałaby czynności dokonane w okresie, w którym był Pan podatnikiem.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy należy wskazać, że brak jest również obowiązku wystawienia przez Pana rachunku, bowiem zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej obowiązek wystawienia rachunku ciąży na podatniku prowadzącym działalność gospodarczą.

Natomiast stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT:

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że  z uwagi na zakończenie działalności gospodarczej i utratę statusu podatnika, nie jest Pan również zobowiązany do złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczonej usługi, za którą należne jest wynagrodzenie.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie:

dokumentowania otrzymanego wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po zakończeniu działalności gospodarczej – jest prawidłowe,

braku obowiązku złożenia deklaracji - pliku JPK-V7M– jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, zwłaszcza kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz obowiązku odprowadzenia podatku należnego, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).