Nieuznanie sprzedaży nieruchomości za zbycie ZCP, a za czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 15 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia, czy sprzedaż opisanej nieruchomości wraz ze środkami trwałymi i wyposażeniem oraz znakiem towarowym stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, czy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż nieruchomości, w której świadczone są usługi hotelarskie, na rzecz podatnika będącego podatnikiem VAT czynnym. Nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni oraz jej małżonka, który nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem VAT.

Przedmiotem sprzedaży będzie zabudowana nieruchomość gruntowa. W ramach sprzedaży zostanie przeniesiona także:

a)własność środków trwałych i wyposażenia, m.in.:

-meble, fotele, krzesła, łóżka, ręczniki i pozostałe wyposażenie wnętrz pokoi hotelowych,

-komputery, laptopy, serwery,

-sprzęt RTV i AGD,

-meble restauracyjne, urządzenia kuchenne, szafy chłodnicze, inne wyposażenie kuchenno-restauracyjne,

-alarmy, systemy przeciwpożarowe, czujniki dymu,

-pompy ciepła,

-centrale wentylacyjne,

b)znak towarowy – logo i nazwa hotelu.

W ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zawartych umów o pracę z pracownikami oraz umów z zleceniobiorcami, jak również zobowiązań wobec pracowników i zleceniobiorców, związanych z tymi umowami. W związku ze sprzedażą nieruchomości na nabywcę nie przejdą należności i zobowiązania finansowe związane z aktualnie prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawczyni.

Przedmiotem umowy nie będzie również przeniesienie na nabywcę:

-    środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni oraz praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów rachunku bankowego zawartych przez Wnioskodawcę,

-    ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem dotychczasowego przedsiębiorstwa,

-    patentów i innych praw własności przemysłowej,

-    majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych innych niż wymienione powyżej przenoszone prawa i obowiązki,

-    tajemnic przedsiębiorstwa czy też ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem zapytania jest nieruchomość gruntowa wraz z wymienionymi w zdarzeniu przyszłym środkami trwałymi i wyposażeniem oraz znakiem towarowym.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że strony transakcji postanowiły, iż w ramach sprzedaży, odmiennie niż zostało to opisane w pierwotnym zdarzeniu przyszłym, nie zostaną przeniesione żadne prawa i obowiązki z umów z kontrahentami.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawczyni, nabywca nie będzie miał faktycznej możliwości nieprzerwanego kontynuowania świadczenia usług hotelarskich w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży ze względu na konieczność zatrudnienia pracowników, zawarcia umów na media oraz z dostawcami, uzyskania koncesji i pozwoleń.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawczyni, nabywca będzie kontynuował świadczenie usług hotelarskich w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży, jednakże niezbędne będzie dokonanie dodatkowych czynności koniecznych do świadczenia usług hotelarskich, w szczególności zatrudnienie pracowników, zawarcie umów na media oraz z dostawcami, uzyskanie koncesji i pozwoleń.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawczyni, nabywca będzie musiał podjąć/wykonać działania faktyczne lub prawne w celu prowadzenia/kontynuowania działalności, w szczególności zatrudnienie pracowników, zawarcie umów na media oraz z dostawcami, uzyskanie koncesji i pozwoleń. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni, nabywca zamierza w zakupionej nieruchomości prowadzić obiekt hotelarski (w rozumieniu ustawy o usługach hotelarskich) z częścią gastronomiczną. Ze względu na fakt, iż obecnie nieruchomość nie jest obiektem hotelarskim w rozumieniu ww. ustawy oraz nie jest w niej prowadzona działalność gastronomiczna (z wyjątkiem serwowania śniadań dla swoich gości), w celu prowadzenia wskazanej działalności konieczne będzie uzyskanie przez nabywcę zaszeregowania obiektu do właściwego rodzaju i kategorii, jak również odpowiednich koncesji związanych z gastronomią (np. koncesja na alkohol).

Według Wnioskodawczyni, zespół składników majątku będący przedmiotem sprzedaży na dzień sprzedaży nie będzie wyodrębniony:

a)organizacyjnie, gdyż wyodrębnienie organizacyjne przejawia się w sposobie prowadzenia ewidencji zdarzeń gospodarczych, która pozwala na identyfikacje przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań z działalnością. Przedmiot sprzedaży nie posiada własnego zespołu kontrahentów czy personelu dedykowanego do obsługi działalności. W ramach zespołu składników nie została wyodrębniona wewnętrzna struktura (przedmiot sprzedaży nie obejmuje pracowników, zleceniobiorców ani innych osób), w konsekwencji przedmiot sprzedaży nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa realizującego zadania gospodarcze;

b)finansowo, gdyż w przedmiocie sprzedaży nie ujęto dokumentacji finansowo- księgowej, która umożliwiałaby bieżące przyporządkowanie wszelkich należności i zobowiązań w rozumieniu finansowym i księgowym w ramach prowadzonej działalności;

c)funkcjonalnie, gdyż elementem koniecznym do tego, aby określony zespół składników uznać za ZCP w rozumieniu regulacji VAT jest również to, aby zebrane w ten sposób poszczególne składniki majątkowe i niemajątkowe poprzez ich połączenie stanowiły całość, w oparciu o którą możliwym jest prowadzenie działalności gospodarczej. Innymi słowy, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za ZCP musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego, przy czym zdolność ta musi występować już w momencie jej przeniesienia, a nie osiągnąć ją w przyszłości. Na moment dokonania transakcji nabywca nie będzie posiadał pracowników ani też zawartych umów ze zleceniobiorcami, dostawcami i innymi kontrahentami, zatem w momencie sprzedaży nie będzie posiadać potencjalnej zdolności do niezależnego działania.

Pytanie

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości opisana w zdarzeniu przyszłym nie stanowi transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT na gruncie art. 5 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione i doprecyzowane w uzupełnieniu)

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja sprzedaży nieruchomości opisana w zdarzeniu przyszłym nie stanowi transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT na gruncie art. 5 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na gruncie powyższego, sprzedaż nieruchomości co do zasady stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednakże na podstawie art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1)transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;

2)czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Zgodnie z art. 2 pkt 27 ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Według art. 19 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego (akapit 1). W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu (akapit 2).

Jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych MF z 11 grudnia 2018 r. – Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych, „Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1)zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2)faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP. Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever, przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE, ocena jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

Zgodnie z utrwaloną w tym zakresie linią orzeczniczą, jak i licznymi interpretacjami organów podatkowych, aby wydzielony majątek kwalifikował się jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi on być wyodrębniony: organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie oraz przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przykładowo stanowisko takie zostało wyrażone w orzeczeniu NSA z 28 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 293/17, w którym NSA stwierdził: „Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, uprawniony jest wniosek, że wskazane w art. 2 pkt 27e u.p.tu. cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej”.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zdaniem Wnioskodawczyni nie dojdzie do wyodrębnienia finansowego. W związku ze sprzedażą nieruchomości na nabywcę nie przejdą należności i zobowiązania finansowe związane z aktualnie prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawczyni. Przedmiotem umowy nie będzie również przeniesienie na nabywcę:

-środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni oraz praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów rachunku bankowego zawartych przez Wnioskodawczynię,

-ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem dotychczasowego przedsiębiorstwa,

-patentów i innych praw własności przemysłowej,

-majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych innych niż wymienione powyżej przenoszone prawa i obowiązki,

-tajemnic przedsiębiorstwa czy też ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni,

-praw i obowiązków z umów z kontrahentami.

Zatem zdaniem Wnioskodawczyni nieruchomość nie została wyodrębniona finansowo z pozostałej prowadzonej przez nią działalności.

Wyodrębnienie organizacyjne jest spełnione, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako wyodrębniony zbiór składników majątkowych i niematerialnych wykorzystywany do prowadzenia określonego rodzaju działalności.

Takie wyodrębnienie w przedsiębiorstwie zdaniem Wnioskodawczyni nie nastąpiło. Przede wszystkim przedmiotem sprzedaży będzie sama nieruchomość, wraz z wyposażeniem. Co należy podkreślić, w ramach transakcji nie dojdzie do przejęcia pracowników lub współpracowników zatrudnionych w działalności hotelarskiej Wnioskodawczyni. W związku z powyższym w przekonaniu Wnioskodawczyni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie nastąpiło wyodrębnienie organizacyjne składników mających być przedmiotem sprzedaży, pozwalające w tym zakresie uznać, iż stanowią one ZCP.

Wyodrębnienie funkcjonalne. Elementem koniecznym do tego aby określony zespół składników uznać za ZCP w rozumieniu regulacji VAT jest również to, aby zebrane w ten sposób poszczególne składniki majątkowe i niemajątkowe poprzez ich połączenie stanowiły całość w oparciu o którą możliwym jest prowadzenie działalności gospodarczej. Innymi słowy, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za ZCP musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego, przy czym zdolność ta musi występować już w momencie jej przeniesienia, a nie osiągnąć ją w przyszłości. Takie stanowisko prezentują sądy administracyjne. Przykładowo NSA w orzeczeniu z 12 marca 2021 r., sygn. I FSK 177/20 stwierdził: „W zakresie wykładni art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zarówno organy podatkowe, jak i Sąd pierwszej instancji prawidłowo odwołały się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), w tym do wyroku z 27 listopada 2003 r., w sprawie C-497/10 oraz wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10. (...) Stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome jak i nieruchome należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności. Jak słusznie odnotował Sąd pierwszej instancji, podobne stanowisko wyrażane było przez krajowe sądy administracyjne, uznające m.in., że istotnym elementem decydującym o wyłączeniu transakcji z zakresu podatku od towarów i usług, jest traktowane nabywcy „jako następcy prawnego przekazującego majątek”, z czego TSUE wywodzi konieczność, aby zbywany majątek lub jego cześć (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) składały się właśnie na całość zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej”.

Tożsame stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu NSA z 23 listopada 2017 r., sygn. I FSK 327/16: „Wskazane zatem w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. (...) Oczywistym jest, że „przedsiębiorstwo”, rozumiane jako całość majątku, zdolne jest do prowadzenia takiej działalności. Zdefiniowanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako części majątku zdolnej spełniać określone zadania, zapobiegać ma opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tej części majątku, której można przypisać cechę posiadaną przez przedsiębiorstwo – ową zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych, która to cecha warunkuje wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. (...) Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Na powyższe zwracają uwagę organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji z 5 maja 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.26.2020.2.MK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) uznał: „Aby mówić o wydzieleniu funkcjonalnym składników majątkowych zaliczanych do ZCP muszą umożliwiać one prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej. Zatem odnosząc się do czynnika wyodrębnienia funkcjonalnego, należy podkreślić, że sam zespół składników (tj. ZCP-1 i ZCP-2) będących przedmiotem aportu do Spółki Celowej nie byłby w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Samo posiadanie nieruchomości, składających się z działek gruntu z rozpoczętymi pracami budowlanymi, nie pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym nie można twierdzić, że przedmiotowe składniki majątkowe umożliwiają już w chwili przeniesienia prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej, a tym bardziej nie można stwierdzić, że przeniesienie przedmiotowych składników zapewnia możliwość kontynuowania określonego zakresu działalności jaki był prowadzony przed wydzieleniem. Jest to zamiar wskazany do realizacji, możliwy dopiero po zakończeniu budowy”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji z 24 listopada 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.721.2020.2.AZ, w której stwierdzono: „Podkreślenia wymaga, że na pytanie organu, czy mająca być przedmiotem transakcji jednostka posiada potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze, w istniejącym przedsiębiorstwie, Wnioskodawca odpowiedział, że obecnie wydzielona część przedsiębiorstwa w X, będąca w perspektywie przedmiotem aportu (jako zdarzenie przyszłe), z pewnością będzie mogła działać samodzielnie realizując zadania w zakresie zakończenia procesu inwestycyjnego (z wykorzystaniem środków przyjmującego aport M I) oraz zarządzania oddaną nieruchomością. Biorąc pod uwagę całokształt przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że przedmiotem planowanego aportu będzie zbiór poszczególnych składników majątku, tj. grunt oraz inwestycja w toku – rozpoczęta budowa budynku użytkowego, przemysłowego, niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo stanowić będzie mógł dopiero zakończony obiekt budowlany wyposażony w odpowiednią infrastrukturę. (...) Podsumowując, zbywane składniki majątku nie mogą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż przedmiot transakcji nie spełnia ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie stanowi masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne, samodzielne przedsiębiorstwo. W efekcie aport jednostki, na którą składają się: dokumentacja techniczna i formalno-prawna, rozpoczęta budowa, rozliczenie w zakresie podatku dochodowego podatkowa księga przychodów i rozchodów nie będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT”.

Jak wskazano w zdarzeniu przyszłym wniosku, przedmiotem sprzedaży będzie zabudowana nieruchomość gruntowa. W ramach sprzedaży zostanie przeniesiona także:

a)własność środków trwałych i wyposażenia, m.in.:

-meble, fotele, krzesła, łóżka, ręczniki i pozostałe wyposażenie wnętrz pokoi hotelowych,

-komputery, laptopy, serwery,

-sprzęt RTV i AGD,

-meble restauracyjne, urządzenia kuchenne, szafy chłodnicze, inne wyposażenie kuchenno- restauracyjne,

-alarmy, systemy przeciwpożarowe, czujniki dymu,

b)znak towarowy – logo i nazwa hotelu.

W ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zawartych umów o pracę z pracownikami oraz umów z zleceniobiorcami, jak również zobowiązań wobec pracowników i zleceniobiorców, związanych z tymi umowami. W związku ze sprzedażą nieruchomości na nabywcę nie przejdą należności i zobowiązania finansowe związane z aktualnie prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawczyni.

Przedmiotem umowy nie będzie również przeniesienie na nabywcę:

-środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni oraz praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów rachunku bankowego zawartych przez Wnioskodawczynię,

-ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem dotychczasowego przedsiębiorstwa,

-patentów i innych praw własności przemysłowej,

-majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych innych niż wymienione powyżej przenoszone prawa i obowiązki,

-tajemnic przedsiębiorstwa czy też ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W konsekwencji stwierdzić należy, że nie zostaną spełnione wskazane powyżej przesłanki do uznania przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, a planowana sprzedaż nie będzie stanowić dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym transakcja będzie co do zasady podlegać opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jednocześnie jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy:

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Według definicji zawartej art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

W związku z powyższym, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że:

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zaznaczenia wymaga jednak, że samo nazwanie jednostki określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne rozumiane jest jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część musi – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjne i funkcjonalnie całość). Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl Trybunał stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Planuje Pani sprzedaż nieruchomości, w której świadczone są usługi hotelarskie, na rzecz podatnika będącego podatnikiem VAT czynnym. Nieruchomość stanowi współwłasność Pani oraz małżonka, który nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem VAT.

Przedmiotem sprzedaży będzie zabudowana nieruchomość gruntowa. W ramach sprzedaży zostanie przeniesiona także własność środków trwałych i wyposażenia, m.in.: meble, fotele, krzesła, łóżka, ręczniki i pozostałe wyposażenie wnętrz pokoi hotelowych, komputery, laptopy, serwery, sprzęt RTV i AGD, meble restauracyjne, urządzenia kuchenne, szafy chłodnicze, inne wyposażenie kuchenno-restauracyjne, alarmy, systemy przeciwpożarowe, czujniki dymu, pompy ciepła, centrale wentylacyjne oraz znak towarowy – logo i nazwa hotelu.

Przedmiotem zapytania jest nieruchomość gruntowa wraz z wymienionymi w zdarzeniu przyszłym środkami trwałymi i wyposażeniem oraz znakiem towarowym.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy transakcja sprzedaży nieruchomości opisana w zdarzeniu przyszłym nie stanowi transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT na gruncie art. 5 ustawy o VAT.

W odniesieniu do powyższego konieczne jest więc ustalenie, czy przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia” do prowadzenia działalności gospodarczej. Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, „czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych”.

W ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zawartych umów o pracę z pracownikami oraz umów z zleceniobiorcami, jak również zobowiązań wobec pracowników i zleceniobiorców, związanych z tymi umowami. W związku ze sprzedażą nieruchomości na nabywcę nie przejdą należności i zobowiązania finansowe związane z aktualnie prowadzonym Pani przedsiębiorstwem.

Przedmiotem umowy nie będzie również przeniesienie na nabywcę: środków pieniężnych na Pani rachunku bankowym oraz praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów rachunku bankowego zawartych przez Panią, ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem dotychczasowego przedsiębiorstwa, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych innych niż wymienione powyżej przenoszone prawa i obowiązki, tajemnic przedsiębiorstwa czy też ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem Pani działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja nie może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie Pani przedsiębiorstwa.  Przedmiotem transakcji będą bowiem tylko i wyłącznie określone składniki majątkowe, które na dzień dokonania transakcji nie będą tworzyć organizacyjnej, funkcjonalnej całości, za pomocą której można by prowadzić działalność gospodarczą, czy też realizować określone funkcje w ramach takiej działalności.

Tym samym nie można uznać, że przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

Planowana transakcja nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części Pani przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z okoliczności sprawy podanych przez Panią wynika bowiem, że przedmiot transakcji nie stanowi masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w Pani istniejącym przedsiębiorstwie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Jak bowiem wskazano w opisie sprawy, zespół składników majątku będący przedmiotem sprzedaży na dzień sprzedaży nie będzie wyodrębniony:

a)organizacyjnie – przedmiot sprzedaży nie posiada własnego zespołu kontrahentów czy personelu dedykowanego do obsługi działalności. W ramach zespołu składników nie została wyodrębniona wewnętrzna struktura (przedmiot sprzedaży nie obejmuje pracowników, zleceniobiorców ani innych osób), w konsekwencji przedmiot sprzedaży nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa realizującego zadania gospodarcze.

b)finansowo – gdyż w przedmiocie sprzedaży nie ujęto dokumentacji finansowo- księgowej, która umożliwiałaby bieżące przyporządkowanie wszelkich należności i zobowiązań w rozumieniu finansowym i księgowym w ramach prowadzonej działalności.

c)funkcjonalnie – na moment dokonania transakcji nabywca nie będzie posiadał pracowników ani też zawartych umów ze zleceniobiorcami, dostawcami i innymi kontrahentami, zatem w momencie sprzedaży nie będzie posiadać potencjalnej zdolności do niezależnego działania.

Zgodnie z Pani wskazaniem, pomimo że nabywca będzie kontynuował świadczenie usług hotelarskich w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży, to niezbędne będzie dokonanie dodatkowych czynności koniecznych do świadczenia usług hotelarskich, w szczególności zatrudnienie pracowników, zawarcie umów na media oraz z dostawcami, uzyskanie koncesji i pozwoleń.

Zgodnie z Pani wiedzą, nabywca zamierza w zakupionej nieruchomości prowadzić obiekt hotelarski (w rozumieniu ustawy o usługach hotelarskich) z częścią gastronomiczną. Ze względu na fakt, iż obecnie nieruchomość nie jest obiektem hotelarskim w rozumieniu ww. ustawy oraz nie jest w niej prowadzona działalność gastronomiczna (z wyjątkiem serwowania śniadań dla swoich gości), w celu prowadzenia wskazanej działalności konieczne będzie uzyskanie przez nabywcę zaszeregowania obiektu do właściwego rodzaju i kategorii, jak również odpowiednich koncesji związanych z gastronomią (np. koncesja na alkohol).

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie planowana transakcja nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym do transakcji tej nie będzie miał zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dokona Pani zbycia na rzecz nabywcy poszczególnych składników majątku, która to czynność będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy dostawę towarów i świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).