Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jednym z Pana kontrahentów, u którego zaopatruje się Pan w towar, jest firma mająca siedzibę poza terytorium Polski, jednakże podmiot ten jest zarejestrowany w polskim rejestrze VAT, widnieje jako czynny podatnik VAT na terenie Polski („biała lista”).

Ponadto, dostawca ten:

1)posiada magazyny na terytorium RP, z których wysyła towary (wraz z towarem dostarczane są etykiety transportu kurierskiego, gdzie w przypadku nieodebrania lub zwrotu przesyłka trafia do polskich magazynów);

2)ma polską stronę internetową, na której widnieje polski numer infolinii, przez którą zamawiane są przedmioty nabycia, śledzi się przesyłki, pobiera faktury, składa reklamacje.

We wszystkich transakcjach (poza prywatnymi) z dostawcą identyfikuje się Pan jako nabywca - osoba prowadząca działalność gospodarczą. Podczas zawierania transakcji bardzo wyraźnie zaznacza Pan chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą - zamieszczając swój numer NIP podczas procesu składania zamówienia. Do każdej transakcji handlowej otrzymuje Pan fakturę VAT, na której widnieje m.in. Pana NIP i obowiązująca w Polsce podstawowa stawka VAT.

Pomimo otrzymywania faktur z identyfikacją podatkową NIP, sprzedawca traktuje wszystkich nabywców jako podmioty nieprowadzące działalności gospodarczych. W swoim wewnętrznym regulaminie wskazuje, że zawiera transakcje sprzedaży (realizując je na terenie Polski) na rzecz konsumentów nieprowadzących działalności gospodarczej. Mimo tego zapisu, dokonuje on sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wystawiając faktury VAT (spełniają one wszelkie wymogi formalne zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT), na których widnieje adnotacja „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup (...) do użytku osobistego”.

Z przeczytanych indywidualnych interpretacji podatkowych o (...) gdzie wnioskodawcy mieli ten sam problem co Pan tzn. - czy można odliczyć VAT od zakupu, czy nie - wynika, że dostawca (być może ten sam lub postępujący w taki sam sposób) odprowadza do Urzędu Skarbowego należny podatek VAT od wszelkich swoich sprzedaży wykazując go jako podatek od sprzedaży na rzecz osób nieprowadzących działalności. Tym samym, w przeciwieństwie do nabywcy, który w swoim pliku JPK_VAT wykazuje wszelkie transakcje z dostawcą, firma dokonując transakcji sprzedaży osobie prowadzącej działalność gospodarczą, nie wykazuje jej indywidualnie w plikach JPK_VAT, a zbiorczo, co uważa Pan za błędne postępowanie. W związku z tym, że dostawca nie wykazuje faktur sprzedażowych dla Pana w swoich plikach JPK identyfikując je błędnie jako sprzedaż konsumencką, widzi Pan ryzyko technicznych i formalnych problemów z odliczeniem podatku VAT naliczonego i zawartego w tych transakcjach.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, gdzie zawiera Pan transakcje jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, przysługuje Panu prawo do odliczenia naliczonego przez dostawcę podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w transakcjach z opisanym kontrahentem przysługuje Panu prawo do odliczania podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakupy.

Nabycie towarów służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia przysługuje w takim zakresie w jakim nabywane towary służą czynnościom opodatkowanym. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku stanowi integralną część mechanizmu VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Prawo to jest wykonywane w sposób bezpośredni w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku. Jest to tzw. zasada neutralności, która jest podstawową zasadą VAT wynikającą z charakteru podatku konsumpcyjnego. Jak wynika z przytoczonych przepisów zasadniczą przesłanką o charakterze materialnym warunkującą powstanie u nabywcy będącego podatnikiem prawa do odliczenia jest związek danego zakupu z dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną.

W transakcjach bezsprzecznie identyfikuje się Pan jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą wskazując numer NIP w procesie składania zamówienia. Brak formalny w postaci niewykazania transakcji odrębnie w pliku JPK_VAT, który jest wynikiem błędnego postępowania dostawców nie może definitywnie pozbawiać Pana prawa do odliczenia.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nieprawidłowość złożenia JPK_VAT przez sprzedawcę nie został wymieniony w tym przepisie jako przesłanka skutkująca brakiem możliwości realizacji prawa do odliczenia Warto również wskazać, że w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT został wymieniony katalog elementów obligatoryjnych jakie powinny znaleźć się na fakturze. W świetle powyższego mogę zatem wskazać, że faktury są dokumentem sformalizowanym z określonymi elementami obowiązkowymi. Zasadniczo zatem prawidłowa faktura daje prawo do odliczenia podatku VAT.

Zakup poczynając od zamówienia, kończąc na wysyłce i ewentualnym zwrocie odbywa się na terenie Polski. Sprzedawca widnieje jako czynny polski podatnik VAT. Dodatkowo zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 października 2015 r., sygnatura C-277/14 podatnik, który chce odliczyć VAT nie musi badać, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć prawidłowo wywiązuje się z obowiązku złożenia poprawnie formalnych deklaracji (w tym plików JPK) i zapłaty podatku VAT. TSUE zastrzegł przy tym, że urzędy nie mogą wymagać od odbiorcy, aby dokonywał ustaleń, których nie wymaga od niego prawo. Dokonując transakcji uważa Pan, że ma prawo mniemać, że dostawca prawidłowo rozlicza swoją deklarację JPK wskazując jako nabywcę swoich towarów właśnie Pana.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym, gdzie zawiera Pan transakcje zakupu towarów jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, w sytuacji gdy nabyte towary służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, przysługuje Panu prawo do odliczenia naliczonego przez dostawcę towaru podatku VAT z wystawionych przez tego dostawcę faktur VAT.

Mając powyższe na uwadze, uważa Pan, że ma prawo do pełnego odliczania VAT w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Jak już wcześniej wskazano, faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się Pan sprzedażą m.in. obuwia, odzieży w kraju i na terenie Unii Europejskiej. Zakupów dokonuje Pan na terytorium kraju – transakcje krajowe. Nabyte towary służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednym z Pana kontrahentów, u którego zaopatruje się Pan w towar, jest firma mająca siedzibę poza terytorium Polski, jednakże podmiot ten jest zarejestrowany w polskim rejestrze VAT, widnieje jako czynny podatnik VAT na terenie Polski („biała lista”). Ponadto, dostawca ten: 1) posiada magazyny na terytorium RP, z których wysyła towary (wraz z towarem dostarczane są etykiety transportu kurierskiego, gdzie w przypadku nieodebrania lub zwrotu przesyłka trafia do polskich magazynów); 2) ma polską stronę internetową, na której widnieje polski numer infolinii, przez którą zamawiane są przedmioty nabycia, śledzi się przesyłki, pobiera faktury, składa reklamacje. We wszystkich transakcjach (poza prywatnymi) z dostawcą identyfikuje się Pan jako nabywca – osoba prowadząca działalność gospodarczą. Podczas zawierania transakcji bardzo wyraźnie zaznacza Pan chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą - zamieszczając swój numer NIP, podczas procesu składania zamówienia. Do każdej transakcji handlowej otrzymuje Pan fakturę VAT, na której widnieje m.in. Pana NIP i obowiązująca w Polsce podstawowa stawka VAT. Pomimo otrzymywania faktur z identyfikacją podatkową NIP, sprzedawca traktuje wszystkich nabywców jako podmioty nieprowadzące działalności gospodarczych. W swoim wewnętrznym regulaminie wskazuje, że zawiera transakcje sprzedaży (realizując je na terenie Polski) na rzecz konsumentów nieprowadzących działalności gospodarczej. Mimo tego zapisu, dokonuje on sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wystawiając faktury VAT (spełniają one wszelkie wymogi formalne zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT), na których widnieje adnotacja „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup (...) do użytku osobistego”.

Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy w opisanym stanie faktycznym, gdzie zawiera Pan transakcje jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, przysługuje Panu prawo do odliczenia naliczonego przez dostawcę towaru podatku VAT z wystawianych przez tego dostawcę faktur VAT.

Odnosząc się do powyższych Pana wątpliwości należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego występującego przy nabyciu towarów wykazanego na fakturze przez dostawcę, pod warunkiem, że dostawa towarów została udokumentowana prawidłowo wystawioną przez dostawcę fakturą VAT (przy spełnieniu warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy).

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

W analizowanej sprawie, jak wskazał Pan w opisie sprawy, faktury spełniają wszelkie wymogi formalne zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Pan – jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT – towary od dostawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium Polski, zarejestrowanego jako czynny podatnik podatku VAT w polskim rejestrze podatników wysyłającego przesyłki ze swojego magazynu zlokalizowanego na terytorium kraju (co – jak wynika z wniosku – określił Pan dostawę towarów jako transakcje krajowe), które służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z opodatkowaną podatkiem VAT Pana działalnością gospodarczą. Jednocześnie nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 i pkt 4 ustawy. W konsekwencji przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek, przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z faktur wystawionych przez dostawców.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym, gdy zawiera Pan transakcje zakupu towarów jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, w sytuacji, gdy nabyte towary służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez dostawców, w sytuacji, niezaistnienia innych przesłanek negatywnych niż wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 i pkt 4 ustawy, wskazanych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 40 zł, uiszczoną (...)., zwrócimy - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bieżący, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).   

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).