Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz niezabudowanej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przy sprzedaży nieruchomości opisanych we wniosku. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z dnia 4 października 2022 r. (data wpływu 7 października 2022 r.) oraz pismem z dnia 12 października 2022 r. ( data wpływu 17 października 2022r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Powiat (…) planuje sprzedać (w drodze bezprzetargowej) Gminie z terenu Powiatu (…) trzy nieruchomości:

1.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 1 o powierzchni (…) ha, z dostępem do plaży. Na działce znajduje się lampa oświetleniowa trwale związana z gruntem oraz stojak do masztu.

2.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 2 o powierzchni (…) ha. Ww. działka jest działką zabudowaną.

3.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 3 o powierzchni (…) ha. Ww. działka stanowi nieruchomość gruntową niezabudowaną z drzewostanem stanowiącym park przypałacowy. W skład drzewostanu znajdującego się na ww. gruncie wchodzą (...) dęby stanowiące pomniki przyrody.

Odpłatne zbycie ww. nieruchomości przez Powiat (…) nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej zawieranej w formie aktu notarialnego.

Ww. działki zostały nabyte przez Powiat (…) z dniem (…) 1999 r. na podstawie decyzji administracyjnej Wojewody (...) z dnia (…) 1999 r. nr (…).

Zauważyć należy, że ww. decyzja jest ujawniona jako podstawa wpisu w księdze wieczystej (dalej jako: KW) dla działki 1 i 2.

Nadto KW, w której ujawniona jest działka nr 3 nie wskazuje jako podstawy wpisu prawa decyzji z (…) 1999 r., a decyzję Wojewody (…) z (…) 2013 r.

Przy nabyciu ww. działek Powiatowi (…) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na dzień 1 stycznia 1999 r. ww. działki stanowiły mienie Skarbu Państwa i znajdowały się we władaniu (…) w (…). Nieruchomość stanowi były zespół pałacowo – parkowy z drugiej połowy XIX w.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) zapis dla przedmiotowych nieruchomości brzmi: Tereny zabudowy usługowej – oznaczenie 1U. Ponadto stanowi strefę „B” ochrony konserwatorskiej obejmującą obszary ujęte w ewidencji zabytków.

Obecnie ww. nieruchomości oddane zostały w trwały zarząd na (…) w (…), jednostki budżetowej Powiatu (…) (wcześniejsza nazwa: (…) w (…)).

Na działce nr 1 znajdują się następujące budynki:

1.Budynek mieszkalny z (…) r., oznaczenie wg PKOB: budynki zbiorowego zamieszkania.

2.Budynek mieszkalny z (…) r., oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

3.Budynek administracyjno – socjalny, były dwór, obiekt przedwojenny (brak dokładnych danych o roku budowy), w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego objęty ochroną obiektów zabytkowych ujętych w ewidencji zabytków, oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

4.Budynek kotłowni – rok przebudowy (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

5.Garaż – rok budowy (…), oznaczenie wg PKOB: budynki garaży.

6.Pralnia i magazyn – rok budowy (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

7.Budynek po byłej szkole, rok budowy - (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

8.Agregatorownia i warsztat – rok budowy (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

9.Portiernia – rok budowy (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

10.Budynek gospodarczy – rok budowy (…), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

Oprócz ww. budynków na nieruchomości znajdują się następujące obiekty infrastruktury technicznej:

-obiekty infrastrukturalne wybudowane na sieci wodociągowej i kanalizacyjnej,

-biologiczna oczyszczalnia ścieków,

-oświetlenie terenu na słupach wolnostojących,

-ogrodzenie z przęseł stalowych oraz w części z siatki na słupkach stalowych,

-system kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej,

-utwardzone drogi wewnętrzne i chodniki oraz parking,

-boiska sportowe,

-plac zabaw,

-obiekty małej architektury.

Budynki i budowle stanowią środki trwałe Powiatu (…). Dostawa budynków i budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (pierwsze zasiedlenie nastąpiło w latach przedwojennych). Powiat (…) ponosił wydatki na modernizację budynków i budowli. Przy czym, przy dokonywaniu wydatków na termomodernizację, Powiat (…) nie skorzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zarówno Powiat (…) jak i Gmina z Powiatu (…) są czynnymi podatnikami VAT.

Nieruchomość wykorzystywana jest na cele związane z prowadzoną działalnością publiczno – prawną i realizacją zadań własnych wynikających z ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym. Działalność ta polega na zapewnieniu jak najlepszych warunków opieki i wychowania dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej. Zapewniona jest całodobowa opieka, wychowanie dzieci oraz zaspokajane są podstawowe potrzeby rozwojowe dzieci.

Obecnie w (…) znajduje się (…) osób.

(…) w (…) uzyskiwał z ww. nieruchomości dochody z pozostałej działalności w zakresie prowadzenia pola namiotowego oraz wynajmu pokoi. W 2010 r. podmiot korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ze względu na zmianę statutu placówki w 2016 r. została utracona możliwość uzyskiwania dochodów z pozostałej działalności.

Obecnie (…) w (…) wystawia faktury na rzecz: Gminy (…) „refakturujące” koszty zużycia energii elektrycznej, mieszkańców bloku, którego do 2001 r. placówka była właścicielem i dostarcza energię cieplną wraz z odprowadzeniem ścieków do oczyszczalni oraz refakturuje usługi dostarczenia wody.

Gmina z Powiatu (…), po dokonaniu zakupu od Powiatu (…) ww. nieruchomości, zamierza prowadzić w budynkach zlokalizowanych na działce nr 1 Ośrodek Wypoczynkowy przeznaczony na cele komercyjne. Natomiast na działce nr 2 otworzyć pole namiotowe, które również będzie wykorzystywane na cele komercyjne.

W uzupełnieniu do wniosku odpowiedzieli Państwo na zadane przez Organ pytania.

1)Czy oddanie nieruchomości w trwały zarząd na rzecz (…) jest czynnością odpłatną czy nieodpłatną na rzecz Powiatu?

Odp. Oddanie nieruchomości w trwały zarząd na rzecz (…) jest czynnością nieodpłatną na rzecz Powiatu.

2)Czy wymienione we wniosku obiekty infrastruktury technicznej znajdujące się na działce nr 1 są budynkiem/budowlą czy urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021r., poz. 2351, ze zm.)?

3)Czy budynki/budowle lub urządzenia budowlane znajdujące się na działce nr 1 są trwale związane z gruntem?

Odp. na pyt 2-3

Wszystkie obiekty wskazane w punktach 1-10 wniosku o interpretację, opisane na stronie 3-4 wniosku ORD-IN są budynkami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351, ze zm.; dalej jako: „ustawa Prawo budowlane”). Poza tym na terenie działki znajdują się:

Obiekty infrastrukturalne wybudowane na sieci wodociągowej i kanalizacyjnej – urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

·    Biologiczna oczyszczalnia ścieków – budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

·    Oświetlenie na słupach wolnostojących – budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

·    Ogrodzenie z przęseł stalowych oraz w części z siatki na słupkach stalowych – urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

·    System kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej – urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

·    Utwardzone drogi wewnętrzne i chodniki oraz parking – urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

·    Boiska sportowe – budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

·    Plac zabaw – zespół obiektów małej architektury w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane.

4)Czy Powiat ponosi/ponosił nakłady na ulepszenie budynku/budynków lub lokali znajdujących się na działce 1?

5)W jakim okresie Powiat ponosił wydatki na ulepszenie budynku/budynków lub lokali znajdujących się na ww. działce?

6)Jeżeli Powiat ponosił wydatki na ulepszenie, to czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej ww. budynku/budynków lub lokali znajdujących się na działce 1?

7)Czy w stosunku do poniesionych nakładów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

8)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 4 i nr 6 jest twierdząca, to należy wskazać:

a)Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania ww. budynku/budynków lub poszczególnych lokali bądź budowli po ulepszeniu?

b)Czy ulepszenia stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania ww. budynku lub lokali bądź budowli lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?

c)Czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. lokali bądź budowli?

d)Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. lokali bądź budowli po ulepszeniu, to należy wskazać kiedy to nastąpiło (należy podać dzień, miesiąc i rok)?

e)Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. lokali bądź budowli po ulepszeniu, a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

f)Czy ulepszone ww. lokale bądź budowla były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

Odp. 4–8

Powiat ponosił nakłady na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na działce 1. Ostatnie wydatki na modernizację budynków/budowli miały miejsce w 2015 r. Należy jednak zaznaczyć, że wspomniane wydatki na ulepszenie budynków/budowli nie były w żadnym przypadku wyższe niż 30% ich wartości początkowej .W stosunku do poniesionych nakładów Powiatowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak Powiat z nie skorzystał z tego prawa.

9)Czy najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili nakłady na ulepszenie budynku/budowli lub lokali znajdujących się na działce nr 1 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym?

10) Czy w stosunku do tych nakładów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

11)W jakim okresie najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości?

12)Jeżeli najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili wydatki na ulepszenie ww. budynku/budynków lub lokali, to czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej?

13)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 9 i nr 11 jest twierdząca, to należy wskazać:

a)Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania budynku/lokali po ulepszeniu?

b)Czy ulepszenia stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku/lokali lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?

c)Czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie?

d)  Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie po ulepszeniu, to należy wskazać kiedy to nastąpiło (należy podać dzień, miesiąc i rok)?

e)  Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem po ulepszeniu, a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

f)Czy ulepszony budynek/jego część/lokale były wykorzystywane przez najemcę/zarządcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

14)Czy między Powiatem, a najemcą/zarządcą doszło/dojdzie od rozliczenia nakładów poniesionych na ulepszenie budynku/budynków lub poszczególnych lokali bądź budowli? Jeśli tak, to należy wskazać:

a)w jaki sposób nastąpiło/nastąpi rozliczenie nakładów (jednorazowo, częściowo) oraz czy nastąpi to przed sprzedażą czy po sprzedaży?

b)czy w stosunku do rozliczonych nakładów Powiatowi przysługiwało/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Odp. 9–14

Zarządca nieruchomości nie ponosił nakładów na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na działce nr 1.

15)Czy wymienione we wniosku obiekty infrastruktury technicznej znajdujące się na działce nr 2 są budynkiem/budowlą czy urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351, ze zm.)?

16)Czy Powiat ponosi/ponosił nakłady na ulepszenie budynku/budynków lub urządzeń budowlanych znajdujących się na działce 2?

17)W jakim okresie Powiat ponosił wydatki na ulepszenie budynku/budynków lub urządzeń budowlanych znajdujących się na ww. działce?

18)Jeżeli Powiat ponosił wydatki na ulepszenie, to czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej ww. budynku/budynków lub urządzeń budowlanych znajdujących się na działce 2?

19)Czy w stosunku do poniesionych nakładów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

20)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 16 i nr 18 jest twierdząca, to należy wskazać:

a)Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania budynku/lokali, urządzeń budowlanych po ulepszeniu?

b)Czy ulepszenia stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku/lokali, urządzeń budowlanych?

c)Czy pomiędzy oddaniem do użytkowania po ulepszeniu, a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

d)Czy ulepszony budynek/jego część/urządzenia budowlane były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

21)Czy najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili nakłady na ulepszenie budynku/budowli lub urządzeń budowlanych znajdujących się na działce nr 2 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym?

22)Czy w stosunku do tych nakładów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

23)W jakim okresie najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili wydatki na ulepszenie budynku/budowli lub urządzeń budowlanych?

24)Jeżeli najemca/najemcy, zarządca/zarządcy ponosił/ponosili wydatki na ulepszenie, to czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej?

25)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 21 i nr 24 jest twierdząca, to należy wskazać:

a)Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania budynku/lokali, urządzeń budowlanych po ulepszeniu?

b)Czy ulepszenia stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku/lokali, urządzeń budowlanych?

c)Czy pomiędzy oddaniem do użytkowania po ulepszeniu, a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

d)Czy ulepszony budynek/jego część/urządzenia budowlane były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

26)Czy między Powiatem, a najemcą/zarządcą doszło/dojdzie od rozliczenia nakładów poniesionych na ulepszenie budynku/budynków lub urządzeń budowlanych?Jeśli tak, to należy wskazać:

a)w jaki sposób nastąpiło/nastąpi rozliczenie nakładów (jednorazowo, częściowo) oraz czy nastąpi to przed sprzedażą czy po sprzedaży?

b)czy w stosunku do rozliczonych nakładów Powiatowi przysługiwało/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Odp. 15–26

Na działce o nr 2 znajduje się jedynie lampa oświetleniowa i stojak do masztu, które są budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. Powiat ani zarządca nieruchomości nie ponosili nakładów na jej ulepszenie. Sprzedaż tej budowli będzie miała miejsce po upływie 2 lat od jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa VAT").

27)Czy dla działki 2 jest lub będzie do dnia sprzedaży ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jest/będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?Jeśli tak, to jakie jest/będzie jej przeznaczenie wynikające z tego dokumentu?

Odp. Działka 2 objęta jest ustaleniami planu miejscowego – Uchwała Nr (…) Rady Gminy (…) z dnia (…) 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych obrębów na obszarze gminy (…). Działka znajduje się na terenie oznaczonym jako 1U – teren zabudowy usługowej.

28)Czy na działce nr 3 znajdują się jakiekolwiek obiekty infrastruktury technicznej, które są budynkiem/budowlą czy urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021r., poz. 2351, ze zm.)?

Odp. Na działce nr 3 nie znajdują się żadne obiekty infrastruktury technicznej, które są budynkiem/budowlą lub urządzeniem budowlanym.

29)Czy dla działki nr 3 jest lub będzie do dnia sprzedaży ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jest/będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?Jeśli tak, to jakie jest/będzie jej przeznaczenie wynikające z tego dokumentu?

Odp. Działka 3 objęta jest ustaleniami planu miejscowego – Uchwała Nr (…) Rady Gminy (…) z dnia (…) 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych obrębów na obszarze gminy (...). Działka znajduje się na terenie oznaczonym jako 1U – teren zabudowy usługowej.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku.

1.  Czy planowana sprzedaż wskazanych we wniosku nieruchomości – działki o nr ewidencyjnym 1 oraz 2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT?

2.Czy planowana sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości – działki o nr ewidencyjnym 3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wskazanych we wniosku działek o nr ewidencyjnych 1, 2 – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast działka o nr ewidencyjnym 3 – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedaż natomiast, w myśl z art. 2 pkt 22 ustawy VAT, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje więc każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Co do zasady zatem, na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy VAT, zbycie nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika i działalności gospodarczej zawarta jest także w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, ze. zm.; dalej jako: „Dyrektywa VAT”). Zgodnie z tym przepisem podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy VAT wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy VAT).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy VAT, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Ponadto, trzeba zauważyć, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Określony w ustawie VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy zbadać, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści przepisu wynika zatem, że organy władzy publicznej (w tym organy samorządu terytorialnego), oraz urzędy obsługujące te organy nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że wyłączenie jest szerokie i nie odnosi się jedynie do przypadków, gdy czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych są w dalszym ciągu wykonywane w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa. Mimo, że powyższa interpretacja wzbudza kontrowersje, jednak wynika z konstrukcji przepisu.

Podkreślić należy, że regulacje art. 15 ust. 6 ustawy VAT oparte są na przepisie art. 13 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (uprzednio art. 4 ust. 5 VI dyrektywy), jednak zawierają istotne różnice.  W myśl art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE organy władzy publicznej (krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego) nie są uważane za podatników, w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE z dnia 16 września 2008 r., w sprawie C-288/07 wyjaśniono m.in., co należy rozumieć przez sfomułowanie „prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji”. Zgodnie z ww. wyrokiem, zwolnienie podmiotów prawa publicznego z podatku VAT stanowi wyjątek od ogólnej zasady opodatkowania każdej działalności gospodarczej, a przez to powinno być interpretowane w sposób ścisły. Nieopodatkowanie takich podmiotów już samo w sobie może zniechęcić potencjalnych konkurentów. Dlatego zwrot „prowadziłoby do” powinien uwzględniać nie tylko obecną, ale też potencjalną konkurencję, o ile oczywiście możliwość wejścia prywatnego inwestora na rynek nie jest hipotetyczna, lecz realna.

Wyłącznie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy. Jak wskazano w stanie faktycznym, Powiat (…) oddał w trwały zarząd działki nr 1, nr 2, 3, na rzecz (…) w (…) (jednostki budżetowej Powiatu (…)). Podmiot ten nie jest podatnikiem podatku VAT, lecz rozlicza się wspólnie z Powiatem (…), który go utworzył (por. uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia (…) 2013 r. sygn. akt: (…)).

Powiat (…) za pośrednictwem tej jednostki budżetowej wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości zarówno do realizacji zadań własnych jak i do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pola namiotowego oraz wynajmu pokoi. Co prawda działalność ta podlegała zwolnieniu z VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy VAT, jednak w konsekwencji Powiat (…) sprzedając ww. nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT.

Przechodząc do kwestii opodatkowania sprzedaży działek, wskazać należy, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazuje się w piśmiennictwie, ustawodawca w ww. przepisie odnosi się do towarów, które były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej podatnika. Jeżeli zatem przedmiotowe towary były wykorzystywane choćby w minimalnym stopniu na cele działalności opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, wówczas dostawa takich towarów nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie omawianej regulacji (komentarz do art. 43 VATu Michalik 2021, Legalis).

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy VAT).

Ustawy podatkowe nie określają, czy „Tereny zabudowy usługowej – oznaczenie 1U” należy uznać za tereny budowlane, dlatego należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego i zapisów zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z § 4 pkt 13 lit. e oraz § 24 Uchwały Nr (…) Rady Gminy (…) z dnia (…) 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych obrębów na obszarze gminy (…) (Dz. Urz. Woj. z 2021 r., poz. (...)) teren oznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego jako 1U jest terenem zabudowy usługowej.

Mając na uwadze zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, tereny oznaczone jako 1U nie można uznać za tereny budowlane.

Natomiast stosowanie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przez pierwsze zasiedlenie, w myśl art. 2 pkt 14 ustawy VAT, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 8 ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem sposób opodatkowania budynku lub budowli wchodzących w skład nieruchomości wpływa jednocześnie na sposób opodatkowania gruntu, na którym budynek lub budowla się znajduje.

Jak wskazano w stanie faktycznym, dostawa budynków, budowli lub ich części na rzecz Gminy z Powiatu (…) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Dokonujący dostawy ponosił wydatki na modernizację budynków i budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te nie spełniały warunków wskazanych w art. 2 pkt 14 ustawy VAT. Ponadto, mimo, że Powiat (…) miał prawo do odliczenia wydatków na modernizację budynków i budowli, z tego prawa w zakresie wydatków poniesionych na termomodernizację, nie skorzystał. Ostatnie wydatki na modernizację budynków i budowli miały miejsce w 2015 r.

Mając na uwadze analizowane przepisy, sprzedaż zabudowanej działki oznaczonej nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

Przechodząc do analizy działki nr 2 wskazać należy, że na ww. działce znajduje się lampa oświetleniowa trwale związana z gruntem oraz stojak do masztu. Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351), lampa oświetleniowa stanowi budowlę (potwierdza to także: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z dnia (…) 2015 r., sygn. akt: (…)).

Zatem skoro, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, dostawa budowli (lampy oświetleniowej) trwale związanej z gruntem, znajdującej się na działce nr 2, nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, wówczas będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy również sprzedaż niezabudowanej działki nr 3, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

Podsumowanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 12 października 2022r.:

Planowana sprzedaż wskazanych we wniosku nieruchomości – działki o nr ewidencyjnym 1 oraz 2 będzie korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Z kolei planowana sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości – działka o nr ewidencyjnym 3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, ze zm.):

Z kolei przepis art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi:

Należy zauważyć, że na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 528 ze zm.):

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że w pozostałym zakresie np. zadań własnych nałożonych na powiat, na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników  w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Zgodnie z ust. 2 cyt. przepisu, państwa członkowskie mogą uznać działalność podmiotów prawa publicznego, zwolnioną na podstawie art. 132, 135, 136 i 371, 374, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, za działalność, którą podmioty te podejmują jako organy władzy publicznej.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonując wykładni art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wielokrotnie wskazywał, że dla zastosowania ww. przepisu, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch warunków – działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana przez organ władzy publicznej (m.in. wyroki w sprawach C-202/90 i C-288/07). Odnosząc się do drugiej z wymienionych przesłanek, TSUE stwierdził, że działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nie na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (np. wyroki C-107/84, C-235/85, C-446/98, C-288/07, C-260/98, C-408/97).

W wyroku C-4/89 Trybunał stwierdził nadto, że jedynym kryterium pozwalającym na rozróżnienie dwóch rodzajów działalności, tj. wykonywanych w oparciu o reżim publicznoprawny lub prywatnoprawny, jest sposób ich traktowania przez prawo poszczególnych państw członkowskich. W innym ze swych orzeczeń (C-430/04) TSUE przypomniał, że art. 4 (5) VI Dyrektywy służy zapewnieniu przestrzegania zasady neutralności podatkowej, która sprzeciwia się w szczególności temu, aby świadczenie podobnych usług, które są względem siebie konkurencyjne, było traktowane w różny sposób z punktu widzenia podatku VAT (wyrok w sprawie C-498/03). Skoro bowiem sformułowanie „w charakterze władzy publicznej” nawiązuje do sposobu wykonywania działalności, a art. 4 (5) warunkuje wyłączenie z opodatkowania od okoliczności, jaką jest wykonywanie działalności w charakterze władzy publicznej, to zakresem wyłączenia objęta jest działalność, której wykonywanie poddane jest przepisom prawa publicznego, a nie prawa prywatnego.

W dniu 20 marca 2014 r. TSUE wydał postanowienie w sprawie C-72/13, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz że nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Aby zatem określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej (oraz urzędy obsługujące te organy) z definicji podatnika VAT, konieczne jest określenie czy zadania realizowane przez Gminę są zadaniami, dla których Gmina została powołana w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT będzie zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako przedsiębiorcy w stosunku do określonych świadczeń.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

·dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

·odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wymieniona norma nakazuje uznać, że w przypadku czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych, dany podmiot nie działa w charakterze organu, lecz występuje jako zwykły uczestnik obrotu gospodarczego. Wykonywanie bowiem czynności na podstawie umów cywilnoprawnych mogłoby prowadzić do nierówności konkurencyjnej podmiotów działających na rynku oraz „organu władzy”, który korzystałby z wyłączenia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu.

W odniesieniu do sprzedaży gruntów przez Powiat należy brać też pod uwagę wyroki, które wskazują, że gmina/powiat bez względu na rodzaj zbywanej nieruchomości, działa jako podatnik VAT.

I tak, w wyroku z dnia 31 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 1588/16 NSA stwierdził, że dokonywanie transakcji mieniem skomunalizowanym oraz pochodzącym ze spadków nieobjętych nie jest związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, ale wiąże się z zarządzaniem mieniem publicznym mającym istotny wpływ na kształtowanie lokalnego rynku nieruchomości.

W wyroku tym stwierdzono również, że Gmina oddziałuje na lokalny rynek nieruchomości zarówno od strony popytowej jak i podażowej. Występuje na rynku w roli właściciela i zarządcy nieruchomości, zbywcy bądź nabywcy praw do nieruchomości (dotyczy to również praw najmu i dzierżawy) oraz zleceniodawcy usług dla podmiotów działających na rynku. Przy odpowiednim poziomie aktywności może w widoczny sposób wpływać na kształtowanie się cen na rynku lokalnym.

Powyższe pozwala uznać, że gmina/powiat na rynku obrotu nieruchomościami mają pozycję taką jak przedsiębiorca, który z tego tytułu uzyskuje stałe dochody. Zgodzić się należy również ze stanowiskiem, że okoliczność, iż krajowy ustawodawca zdecydował się na uregulowanie kwestii gospodarowania (w tym również zbywania) przez jednostki samorządu terytorialnego nieruchomościami, wskazuje na znaczny stopień zorganizowania tego rodzaju działalności prowadzonej przez te podmioty, a także na fakt, że nie są to czynności o charakterze incydentalnym.

Z okoliczności sprawy wynika, że Powiat zamierza sprzedać Gminie (w drodze bezprzetargowej) trzy nieruchomości (działki o nr 1, 2, 3). Transakcja ta nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej w formie aktu notarialnego. Ponadto, zarówno Powiat jak i Gmina będący stronami umowy, są Państwo czynnymi podatnikami VAT.

Jak wskazano we własnym stanowisku, Powiat za pośrednictwem jednostki budżetowej wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości zarówno do realizacji zadań własnych jak i do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pola namiotowego oraz wynajmu pokoi.

Ponadto, analizując kwestię zbycia nieruchomości w kontekście prowadzenia przez Powiat działalności gospodarczej, zauważyć należy, że zasady gospodarowania nieruchomościami przez jednostki samorządu terytorialnego i Skarb Państwa reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1899, ze zm.).

Podkreślić należy, że sprzedaż nieruchomości została wymieniona w art. 13 ust. 1 ww. ustawy,

jako przykładowa forma obrotu nieruchomościami. Zgodnie z tym przepisem, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Z powyższego wynika, że planowana przez Powiat transakcja, sprzedaż byłego zespołu pałacowo – parkowego, podlega regulacjom ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy mają zastosowanie do wszystkich nieruchomości – niezależnie od sposobu nabycia przez jednostkę samorządu terytorialnego.

W tym kontekście podkreślić należy, że sposób, w jaki jednostka samorządu terytorialnego weszła w posiadanie mienia w tym nieruchomości, nie wyłącza możliwości zakwalifikowania późniejszej dostawy jako działalności gospodarczej.

Powiat w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jako osoba prawna podlega obowiązkowi podatkowemu na zasadach ogólnych (zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy). Będąc zatem czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest również podatnikiem tegoż podatku w zakresie sprzedaży nieruchomości i innego mienia. Przedmiot zbycia dotyczy bowiem niewątpliwie składników majątku tegoż podatnika.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, że nabycie mienia nastąpiło na podstawie stosownych przepisów, tj. z mocy prawa. Istotne jest, że wypełnione są przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Postępowanie Powiatu w przedmiocie sprzedaży mienia, będzie więc czynnością określoną w art. 5 ustawy.

Wobec powyższego, przy transakcji sprzedaży nieruchomości opisanych we wniosku należy uznać Powiat za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, który prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem transakcja sprzedaży przedmiotowych działek o nr 1, 2 oraz 3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przepisu tego wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu, bowiem stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych

2)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

Jak wskazano we wniosku Powiat planuje sprzedać (w drodze bezprzetargowej) Gminie z terenu Powiatu trzy nieruchomości:

1.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 1 o powierzchni (…) ha, z dostępem do plaży. Na działce znajduje się lampa oświetleniowa trwale związana z gruntem oraz stojak do masztu.

2.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 2 o powierzchni (…) ha. Ww. działka jest działką zabudowaną.

3.Działkę oznaczoną nr ewidencyjnym 3 o powierzchni (…) ha. Ww. działka stanowi nieruchomość gruntową niezabudowaną z drzewostanem stanowiącym park przypałacowy. W skład drzewostanu znajdującego się na ww. gruncie wchodzą (...) dęby stanowiące pomniki przyrody.

Ww. działki zostały nabyte przez Powiat z dniem (…) 1999 r. na podstawie decyzji administracyjnej Wojewody z dnia (…) 1999 r. nr (…).

Przy nabyciu ww. działek Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na dzień (…) 1999 r. ww. działki stanowiły mienie Skarbu Państwa i znajdowały się we władaniu (...). Nieruchomość stanowi były zespół pałacowo – parkowy z drugiej połowy XIX w.

Na działce nr 1 znajdują się następujące budynki:

1.Budynek mieszkalny z (...) r., oznaczenie wg PKOB: budynki zbiorowego zamieszkania.

2.Budynek mieszkalny z (...) r., oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

3.Budynek administracyjno – socjalny, były dwór, obiekt przedwojenny (brak dokładnych danych o roku budowy), w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego objęty ochroną obiektów zabytkowych ujętych w ewidencji zabytków, oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

4.Budynek kotłowni – rok przebudowy (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

5.Garaż – rok budowy (...), oznaczenie wg PKOB: budynki garaży.

6.Pralnia i magazyn – rok budowy (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

7.Budynek po byłej szkole, rok budowy – (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

8.Agregatorownia i warsztat – rok budowy (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

9.Portiernia – rok budowy (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

10.Budynek gospodarczy – rok budowy (...), oznaczenie wg PKOB: pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione.

Wszystkie obiekty znajdujące się na działce 1 są budynkami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351, ze zm.)

Poza tym, na terenie działki znajdują się obiekty infrastrukturalne wybudowane na sieci wodociągowej i kanalizacyjnej – urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 3, 4, 9 ustawy Prawo budowlane, tj.: biologiczna oczyszczalnia ścieków, oświetlenie na słupach wolnostojących, ogrodzenie z przęseł stalowych oraz w części z siatki na słupkach stalowych, system kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej, utwardzone drogi wewnętrzne i chodniki oraz parking, boiska sportowe.

Budynki i budowle stanowią środki trwałe Powiatu. Dostawa budynków i budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim gdyż pierwsze zasiedlenie nastąpiło w latach przedwojennych. Powiat ponosił wydatki na modernizację budynków i budowli. Przy czym, przy dokonywaniu wydatków na termomodernizację, Powiat nie skorzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powiat ponosił nakłady na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na działce 1, miały one miejsce w 2015 r. Jednak jak podali Państwo, wydatki te nie były wyższe niż 30% wartości początkowej budynków/budowli. W stosunku do poniesionych nakładów Powiatowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak Powiat nie skorzystał z tego prawa.

Do pierwszego zasiedlenia ww. budynków doszło w latach przedwojennych, a nakłady na ulepszenie budynku były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości.

Jak zatem wynika z powyższego, pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Natomiast na działce o nr 2 znajduje się jedynie lampa oświetleniowa i stojak do masztu, które jak wskazali Państwo, są budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlanego. Powiat ani zarządca nieruchomości nie ponosili nakładów na ich ulepszenie, a sprzedaż będzie miała miejsce po upływie 2 lat od jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa VAT”).

Analiza informacji zawartych w opisie sprawy, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie dostawa budynków/budowli znajdujących się na nieruchomości zabudowanej – działce nr 1 oraz nr 2, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Zatem, sprzedaż nieruchomości zabudowanej, znajdującej się na działce nr 1 oraz nr 2, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, dostawa działki o nr 1 oraz nr 2, na której znajdują się budynki/budowle wymienione we wniosku, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Jak wskazano wyżej, grunt na którym jest położony budynek, będzie podlegał opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynek.

W związku z tym, sprzedaż działek zabudowanych nr 1 oraz nr 2, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Trzecia z nieruchomości będących przedmiotem wniosku to działka oznaczona nr ewidencyjnym 3 o powierzchni (…) ha, która stanowi nieruchomość gruntową niezabudowaną z drzewostanem stanowiącym park przypałacowy. W skład drzewostanu znajdującego się na ww. gruncie wchodzą dwa dęby stanowiące pomniki przyrody.

Na działce tej nie znajdują się żadne obiekty infrastruktury technicznej, które są budynkiem/budowlą lub urządzeniem budowlanym. Działka 3 objęta jest ustaleniami planu miejscowego – Uchwała Nr (…) Rady Gminy (…) z dnia (…) 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych obrębów na obszarze gminy. Działka znajduje się na terenie oznaczonym jako 1U – teren zabudowy usługowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503 ze zm.),

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że działka nr 3, będąca m.in. przedmiotem przyszłej sprzedaży w momencie finalizacji transakcji, stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, gdyż dla przedmiotowej działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w który nieruchomość jest na terenie oznaczonym jako 1U – teren zabudowy usługowej.

Zatem przy sprzedaży działki 3 z uwagi na fakt, iż dla terenu obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a więc spełnia ona definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust.1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, przy nabyciu ww. działek Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – nabycie na podstawie decyzji Wojewody (...) z (...) stycznia 2013 r. Nieruchomość ta wraz z nieruchomościami 2 i 1 wykorzystywana jest na cele związane z prowadzoną działalnością publiczno – prawną i realizacją zadań własnych wynikających z ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

W konsekwencji powyższego w analizowanej sprawie, nie zostały spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym transakcja sprzedaży działki nr 3, nie będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż działki nr 3 będzie przez Państwa opodatkowana podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznano za nieprawidłowe.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).