Brak obowiązku ewidencjonowania transakcji jako dostaw na terytorium kraju oraz brak obowiązku wykazania ich w JPK_V7 w przypadku stosowania procedury... - Interpretacja - 0112-KDIL1-3.4012.289.2022.1.KK

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.289.2022.1.KK

Temat interpretacji

Brak obowiązku ewidencjonowania transakcji jako dostaw na terytorium kraju oraz brak obowiązku wykazania ich w JPK_V7 w przypadku stosowania procedury OSS.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku ewidencjonowania transakcji jako dostaw na terytorium kraju oraz braku obowiązku wykazania ich w JPK_V7.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „Spółka” bądź „Wnioskodawca”), której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet  (PKD 47.91.Z). Spółka nie posiada stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej  w innych państwach członkowskich. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ramach ww. działalności Spółka zajmuje się internetową sprzedażą detaliczną oraz hurtową, głównie bielizny i akcesoriów dziecięcych w Polsce i na świecie. W tym celu zawarła umowę współpracy z podmiotem prowadzącym elektroniczną platformę sprzedażową, zwaną również „marketplace” (dalej: „Marketplace”), tj. stronę internetową, na której oferowane są produkty wielu sprzedawców, w tym produkty Wnioskodawcy (podmiot ten ma siedzibę działalności na terytorium Litwy).

Nabywcami produktów Spółki są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej  i niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej (dalej: „Konsumenci”) mający miejsca zamieszkania na terytorium krajów Unii Europejskiej – m.in. Litwa, Łotwa, Estonia (dalej: „kraje UE”).

Proces realizacji zamówienia przebiega w następujący sposób:

1.Konsument dokonuje zakupu produktu poprzez funkcję „dodaj do koszyka”, następnie opłaca zamówienie i wskazuje dokładny adres dostawy na terenie kraju UE (innego niż Polska).

2.Spółka wystawia na Konsumenta fakturę dokumentującą powyższą sprzedaż (faktura jest wysyłana drogą elektroniczną).

3.System Marketplace automatycznie generuje etykietę wysyłkową z adresem docelowym Konsumenta (na etykiecie jako nadawca jest wskazany Marketplace).

4.Spółka organizuje transport paczki ze swojego magazynu do magazynu znajdującego się na terytorium Polski wskazanego przez Marketplace (dalej: „Centrum Logistycznego”) – Spółka uczestniczy w organizacji transportu paczki do Konsumenta z wykorzystaniem Centrum Logistycznego.

Paczka jest oznaczona dwiema etykietami – pierwsza etykieta jest generowana automatycznie przez system Marketplace (patrz pkt 3) i jest doczepiana przez Spółkę do paczki, odwrotną stroną, w foliowym opakowaniu. Druga etykieta jest generowana przez Spółkę z adresem docelowym Centrum Logistycznego i jest nalepiana bezpośrednio na karton. W konsekwencji na moment wyjścia paczki  z magazynu Spółki widoczna jest tylko etykieta wygenerowana przez Spółkę, natomiast etykieta wygenerowana przez system Marketplace jest zakryta. Po dotarciu paczki do Centrum Logistycznego, magazynierzy otwierają folię z pierwszą etykietą (patrz pkt 3) i naklejają ją w miejscu, w którym jest przyklejona etykieta wygenerowana przez Spółkę, w całości ją zakrywając.

5.Centrum Logistyczne organizuje transport paczki do Konsumenta.

Spółka każdorazowo posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie paczek do Centrum Logistycznego na terytorium Polski. Za dalszy transport paczek odpowiada Centrum Logistyczne, przy czym Marketplace każdorazowo umożliwia Spółce śledzenie statusu poszczególnych paczek, tj. poszczególnych zamówień. W panelu każdego zamówienia są następujące statusy:

1)Submitted (przesłane) – status informujący o złożeniu zamówienia przez Konsumenta – status nadawany przez Marketplace (Marketplace stwierdza, czy zamówienie posiada wszystkie niezbędne elementy do jego realizacji i przesyła tą informację Spółce),

2)Confirmed (potwierdzone) – status informujący o przyjęciu zamówienia złożonego przez Konsumenta i podjęcia się jego realizacji przez Spółkę – status nadawany przez Spółkę,

3)Processed (przetwarzane) – status informujący o tym, że paczka opuściła magazyn Spółki i jest transportowana do Centrum Logistycznego – status nadawany przez Spółkę,

4)In progress (w trakcie) – status informujący o trwającym procesie przygotowywania zamówienia do dostarczenia go do Konsumenta – status nadawany przez Marketplace,

5)Shipping (wysyłka) – status informujący o rozpoczęciu wysyłki zamówienia – status nadawany przez Marketplace,

6)Completed (zakończono) – status informujący o zrealizowanym zamówieniu, tj. o tym, że towar został dostarczony do Konsumenta mającego miejsce zamieszkania na terytorium kraju UE – status nadawany przez Marketplace.

W panelu są również statusy fakultatywne:

7)Rejected (odrzucone) – status informujący o niedoręczeniu paczki, np. w przypadku odmowy odbioru, nieobecności Konsumenta pod wskazanym adresem, bądź złego towaru – status nadawany przez Marketplace,

8)Returned (zwrócone) – status informujący o zwrocie zamówienia – status nadawany przez Marketplace.

W związku z tym, Spółka każdorazowo posiada wynikające z powyższego systemu Marketplace potwierdzenie dostarczenia towarów do Konsumentów zamieszkałych na terytorium krajów UE. Marketplace, za pośrednictwem którego organizowany jest transport, nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Spółka końcowo wskazuje, iż wysyłanymi towarami nie są nowe środki transportu, ani towary, które są instalowane lub montowane, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Spółka nie świadczy na rzecz Konsumentów z krajów UE żadnych usług elektronicznych, o których mowa w art. 28k ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zasady wykazywania w składanym w Polsce JPK opisanych wyżej dostaw do konsumentów w innych krajach UE od momentu objęcia Spółki systemem OSS, czyli od momentu rejestracji w tym systemie (Spółka jest zarejestrowana  w procedurze OSS).

Pytanie

Czy od momentu rejestracji w systemie OSS, Spółka posiadając opisane powyżej dowody potwierdzające dostarczenie wysłanych towarów do nabywców niebędących podatnikami podatku VAT mających miejsca zamieszkania na terytorium państw członkowskich zakończenia wysyłki, obowiązana jest do zaewidencjonowania opisanych powyżej transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju oraz do wykazania ich w JPK_V7?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, od momentu rejestracji w systemie OSS, posiadając opisane powyżej dowody potwierdzające dostarczenie wysłanych towarów do nabywców niebędących podatnikami podatku VAT mających miejsca zamieszkania na terytorium państw członkowskich zakończenia wysyłki, Spółka nie jest obowiązana do zaewidencjonowania opisanych powyżej transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju oraz nie jest obowiązana do wykazania ich w JPK_V7.

1 lipca 2021 r. definicje sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju zostały uchylone, co miało związek z wprowadzeniem tzw. pakietu e-commerce, w ramach którego m.in. pojawił się nowy szczególny rodzaj dostawy towarów, zastępujący sprzedaż wysyłkową – wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość (dalej: WSTO).

W myśl zawartej w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT poprzez wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy gdy dostawca uczestniczy pośrednio  w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a)podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c)podmiotem niebędącym podatnikiem

-pod warunkiem, że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

W świetle powyższego WSTO stanowi m.in. dostawę towarów, w następstwie której towary te są transportowane (wysyłane) przez dostawcę z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego, do nabywcy będącego konsumentem (osobą fizyczną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca sprzedaje swoje towary na platformie Marketplace. Po złożeniu przez Konsumenta, tj. przez podmiot niebędący podatnikiem nabywający towary prywatnie na platformie Marketplace, Spółka wysyła zakupiony towar do Centrum Logistycznego z siedzibą w Polsce, którego zadaniem jest dostarczenie towaru do Konsumenta, tj. jego wywóz dokonywany na rzecz Spółki. Towary są zatem wysyłane/transportowane z terytorium Polski na terytorium krajów UE (Litwa, Łotwa, Estonia), tj. z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów. Dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, które są instalowane lub montowane.

W świetle powyższych regulacji, podsumować należy, iż są do spełnienia pewne warunki, bez których nie można uznać danej dostawy towarów za WSTO. Jak wskazuje analiza przepisów:

1)musi wystąpić transport towarów następujący w wykonaniu tej dostawy, tj.:

-towar musi być przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego,

-transport ten musi odbyć się w wykonaniu dostawy towaru, czyli jego transport/wysyłka jest wynikiem jego zakupu,

2)towar musi być wysłany/transportowany przez dostawcę lub na jego rzecz, również wtedy gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów – oznacza to, że z WSTO mamy do czynienia również wtedy, gdy dostawca zleca transport towarów, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie,

3)nabywca towaru musi mieć określony status – m.in. jest to status konsumenta, czyli podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej (podmiot nabywający towary prywatnie),

4)przedmiotem dostawy nie mogą być nowe środki transportu oraz towary, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz.

Stwierdzić należy, iż wszystkie powyższe przesłanki zostają w niniejszej sprawie spełnione:

1)towar jest przetransportowywany z Polski na terytorium innego kraju UE, m.in. Litwy, Łotwy i Estonii,

2)transport jest dokonywany w wyniku dostawy towaru – wysyłka/transport towaru jest efektem zakupu towaru przez Konsumenta,

3)towary są wysyłane/transportowane na rzecz Spółki – Spółka wysyła towar do Centrum Logistycznego, następnie w związku z umową z Marketplace, Centrum Logistyczne dostarcza produktu do Konsumenta,

4)nabywcami towarów są Konsumenci, czyli podmioty niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej,

5)nie jest to dostawa nowych środków transportowych ani dostawa towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz.

Wnioskodawca opisane w stanie faktycznym transakcje powinien rozpoznawać zatem jako WSTO, o którym mowa w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT. W efekcie tego, konieczne jest ustalenie, czy ma on obowiązek do wykazywania ich w krajowej deklaracji podatkowej.

Do momentu spełnienia warunków przewidzianych w art. 22a ust. 1 ustawy VAT miejscem opodatkowania dostaw WSTO dokonywanych z Polski do innych krajów UE jest terytorium Polski i dostawy te powinny być wykazywane w JPK_V7 ze stawką krajową (co też czyni Wnioskodawca).

Od momentu objęcia jednak Wnioskodawcy systemem OSS (czy to dobrowolnie, czy też wskutek przekroczenia limitu sprzedaży WSTO, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy VAT) miejscem opodatkowania WSTO jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy. Dostawy WSTO od momentu więc objęcia Wnioskodawcy systemem OSS będą natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy VAT podlegały opodatkowaniu w krajach UE do których dokonywana jest dostawa.

W myśl jednak art. 22a ust. 7 ustawy o VAT, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Jak natomiast wskazuje art. 22a ust. 8 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ust. 7, są dokumenty:

1)przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2)potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

-jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Co istotne, zgodnie z art. 22a ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

2)dokument potwierdzający zapłatę za towar, a w przypadku gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie wskazują obligatoryjnych form/rodzajów dowodów (dokumentów) stanowiących jedyną podstawę do potwierdzenia, że towar został dostarczony do Konsumenta zamieszkałego na terytorium innego niż Polska kraju UE. Ustawodawca podał zatem jedynie przykładowe dokumenty mogące stanowić dowody potwierdzające dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, co potwierdza zwrot „w szczególności” zawarty w art. 22a ust. 9 ustawy o VAT, co tym samym oznacza, iż mogą to być również inne dowody niż te wymienione w art. 22a ust. 8-9.

Oznacza to, że każda forma dowodu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że jego autentyczność jest uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik informatycznych powszechnie stosowane jest narzędzie do śledzenia paczki na podstawie nadanego jej indywidualnego numeru paczki. Dzięki możliwości śledzenia paczek zarówno dostawca jak i nabywca mogą na bieżąco śledzić stopień zaawansowania realizacji usługi dostawy danego towaru i ustalić aktualne miejsce, w którym się on znajduje. Jest to możliwe dzięki każdorazowej aktualizacji statusu przesyłki przez osoby zajmujące się dostawą towaru na poszczególnych jej etapach (pakowanie, transport, dostarczenie). Tym samym  w momencie doręczenia przesyłki do nabywcy status przesyłki zmienia się na Completed (zakończono). Nie ma możliwości nadania tego statusu paczce, która nie została  w rzeczywistości dostarczona do nabywcy. Co więcej, Spółka nie ma technicznej możliwości samodzielnego nadania tego statusu – tą możliwość ma tylko Marketplace na podstawie danych uzyskanych od firmy kurierskiej.

Uznać zatem należy, iż Spółka ma każdorazowo niepodważalną pewność, że paczka (towar) została dostarczona do nabywcy.

W konsekwencji tego, Spółka nie ma obowiązku wykazywania powyższych transakcji jako sprzedaży towarów na terytorium kraju. Nie ma tym samym obowiązku do wykazywania ich w krajowej deklaracji podatkowej. Obowiązek posiadania dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy dotyczący zarówno podatnika korzystającego z OSS, jak  i podatnika, który jest zarejestrowany do celów podatku VAT i płaci podatek VAT należny  z tytułu WSTO, został przez Spółkę spełniony.

Mając powyższe na względzie, od momentu rejestracji w systemie OSS, Spółka posiadając opisane powyżej dowody potwierdzające dostarczenie wysłanych towarów do nabywców niebędących podatnikami podatku VAT mających miejsca zamieszkania na terytorium państw członkowskich zakończenia wysyłki, nie jest obowiązana do zaewidencjonowania opisanych powyżej transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju oraz nie jest obowiązana do wykazania ich w JPK_V7.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość (dalej WSTO) rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a)podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c)podmiotem niebędącym podatnikiem

-pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy:

Miejscem dostawy towarów w przypadku  wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy:

Przepis art. 22 ust. 1 pkt 1a nie ma zastosowania, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)dostawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;

2)towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;

3)suma całkowitej wartości dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości usług, o których mowa w art. 28k ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 2 pkt 2, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku dostawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.

W myśl art. 22a ust. 3 ustawy:

Dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych  w art. 28p.

Jak wynika z przywołanych przepisów wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość ma miejsce jeżeli towary są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego (nie musi to być Polska) do innego państwa członkowskiego, a dostawa towarów musi być dokonywana na rzecz:

˗podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których nie występuje opodatkowanie tego nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,

˗    każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Przedmiotem WSTO mogą być towary wyprodukowane w UE lub towary, które zostały już dopuszczone do swobodnego obrotu w UE i które znajdują się na jej terytorium i są dostarczane nabywcom w UE. WSTO nie stosuje się w odniesieniu do:

˗nowych środków transportu,

˗towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

˗dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków, towarów używanych – jednak tylko wówczas, gdy podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy.

Co do zasady miejscem dostawy (opodatkowania) w przypadku WSTO jest kraj w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy – czyli kraj konsumenta. Natomiast w sytuacji gdy są spełnione warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy, za miejsce opodatkowania dostawy towarów uznaje się kraj rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów. Przy czym podatnik uprawniony do stosowania ww. zasady szczególnej może z niej zrezygnować (przez złożenie stosownego zawiadomienia) i rozliczać dostawy na zasadach ogólnych.

Na podstawie art. 22a ust. 7 ustawy:

Warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 22a ust. 8 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 7, są dokumenty:

1)przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2)potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

-jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Według art. 22a ust. 9 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 8, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów,  w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokument potwierdzający zapłatę za towar, a w przypadku gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Ww. przepisy określają warunki, które muszą być spełnione aby opodatkować WSTO w kraju konsumenta.

Stosownie do art.  130a  pkt 2 ustawy:

Na potrzeby rozdziału 6a podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które:

a)dokonują wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

b)ułatwiają dostawę towarów zgodnie z art. 7a ust. 2, jeżeli wysyłka lub transport towarów będących przedmiotem dostawy rozpoczyna się i kończy na terytorium tego samego państwa członkowskiego, lub

c)posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale nie posiadają siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego konsumpcji oraz świadczą usługi na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a.

W myśl art. 130a pkt 2a ustawy:

Przez państwo członkowskie konsumpcji rozumie się:

a)w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość – państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy,

b)w przypadku dostaw towarów dokonanych przez podatnika ułatwiającego takie dostawy zgodnie z art. 7a ust. 2, jeżeli wysyłka lub transport towarów będących przedmiotem takich dostaw rozpoczyna się i kończy na terytorium tego samego państwa członkowskiego – to państwo członkowskie,

c)w przypadku świadczenia usług – państwo członkowskie, na terytorium którego ma miejsce świadczenie usług.

Na podstawie art. 130a pkt 2b ustawy:

Przez państwo członkowskie identyfikacji rozumie się państwo członkowskie:

a)w którym podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej albo

b)w którym podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo

c)w którym podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które wybiera w celu złożenia zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania z procedury unijnej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo

d)rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, a w przypadku większej liczby takich państw członkowskich – państwo członkowskie, które podatnik wybiera w celu złożenia zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania z procedury unijnej, pod warunkiem, że nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 130a pkt 3 ustawy:

Przez  procedurę unijną  rozumie się rozliczenie VAT należnego z tytułu czynności określonych  w pkt 2 lit. a-c państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

Natomiast w myśl art. 130b ust. 1 ustawy:

Podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej  w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna ma zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej.

Ww. przepisy wprowadzają procedurę tzw. One Stop Shop (OSS). Procedura ta ma na celu uproszczenie obowiązków w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

-elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

-deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

-współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, m.in. dokonujący WSTO, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS. Korzystanie z tej procedury ma charakter fakultatywny.

Wartości dostaw towarów dokonywanych w ramach WSTO, rozliczanych w procedurze OSS nie uwzględnia się w pliku JPK_VAT z deklaracją.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Według art. 99 ust. 11b ustawy:

Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Zgodnie z art. 99 ust. 13b ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Jak stanowi art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3)kontrahentów;

4)dowodów sprzedaży i zakupów.

Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja  o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż  w formie nowego JPK_VAT.

Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju  z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych  w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług  (Dz. U. poz. 1988 ze zm.) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą jest Spółka z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „Spółka” bądź „Wnioskodawca”), której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet. Spółka nie posiada stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej w innych państwach członkowskich. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ramach ww. działalności Spółka zajmuje się internetową sprzedażą detaliczną oraz hurtową, głównie bielizny i akcesoriów dziecięcych w Polsce i na świecie. W tym celu zawarła umowę współpracy z podmiotem prowadzącym elektroniczną platformę sprzedażową, zwaną również „marketplace” (dalej: „Marketplace”), tj. stronę internetową, na której oferowane są produkty wielu sprzedawców, w tym produkty Wnioskodawcy (podmiot ten ma siedzibę działalności na terytorium Litwy).

Nabywcami produktów Spółki są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej  i niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej (dalej: „Konsumenci”) mający miejsca zamieszkania na terytorium krajów Unii Europejskiej – m.in. Litwa, Łotwa, Estonia (dalej: „kraje UE”).

Proces realizacji zamówienia przebiega w następujący sposób:

1.Konsument dokonuje zakupu produktu poprzez funkcję „dodaj do koszyka”, następnie opłaca zamówienie i wskazuje dokładny adres dostawy na terenie kraju UE (innego niż Polska).

2.   Spółka wystawia na Konsumenta fakturę dokumentującą powyższą sprzedaż (faktura jest wysyłana drogą elektroniczną).

3.   System Marketplace automatycznie generuje etykietę wysyłkową z adresem docelowym Konsumenta (na etykiecie jako nadawca jest wskazany Marketplace).

4.   Spółka organizuje transport paczki ze swojego magazynu do magazynu znajdującego się na terytorium Polski wskazanego przez Marketplace (dalej: „Centrum Logistycznego”) – Spółka uczestniczy w organizacji transportu paczki do Konsumenta z wykorzystaniem Centrum Logistycznego.

Paczka jest oznaczona dwiema etykietami – pierwsza etykieta jest generowana automatycznie przez system Marketplace (patrz pkt 3) i jest doczepiana przez Spółkę do paczki, odwrotną stroną, w foliowym opakowaniu. Druga etykieta jest generowana przez Spółkę z adresem docelowym Centrum Logistycznego i jest nalepiana bezpośrednio na karton. W konsekwencji na moment wyjścia paczki z magazynu Spółki widoczna jest tylko etykieta wygenerowana przez Spółkę, natomiast etykieta wygenerowana przez system Marketplace jest zakryta. Po dotarciu paczki do Centrum Logistycznego, magazynierzy otwierają folię z pierwszą etykietą (patrz pkt 3) i naklejają ją w miejscu, w którym jest przyklejona etykieta wygenerowana przez Spółkę, w całości ją zakrywając.

5.Centrum Logistyczne organizuje transport paczki do Konsumenta.

Spółka każdorazowo posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie paczek do Centrum Logistycznego na terytorium Polski. Za dalszy transport paczek odpowiada Centrum Logistyczne, przy czym Marketplace każdorazowo umożliwia Spółce śledzenie statusu poszczególnych paczek, tj. poszczególnych zamówień. W panelu każdego zamówienia są następujące statusy:

1)Submitted (przesłane) – status informujący o złożeniu zamówienia przez Konsumenta – status nadawany przez Marketplace (Marketplace stwierdza, czy zamówienie posiada wszystkie niezbędne elementy do jego realizacji i przesyła tą informację Spółce),

2)Confirmed (potwierdzone) – status informujący o przyjęciu zamówienia złożonego przez Konsumenta i podjęcia się jego realizacji przez Spółkę – status nadawany przez Spółkę,

3)Processed (przetwarzane) – status informujący o tym, że paczka opuściła magazyn Spółki i jest transportowana do Centrum Logistycznego – status nadawany przez Spółkę,

4)In progress (w trakcie) – status informujący o trwającym procesie przygotowywania zamówienia do dostarczenia go do Konsumenta – status nadawany przez Marketplace,

5)Shipping (wysyłka) – status informujący o rozpoczęciu wysyłki zamówienia – status nadawany przez Marketplace,

6)Completed (zakończono) – status informujący o zrealizowanym zamówieniu, tj. o tym, że towar został dostarczony do Konsumenta mającego miejsce zamieszkania na terytorium kraju UE – status nadawany przez Marketplace.

W panelu są również statusy fakultatywne:

7)Rejected (odrzucone) – status informujący o niedoręczeniu paczki, np. w przypadku odmowy odbioru, nieobecności Konsumenta pod wskazanym adresem, bądź złego towaru – status nadawany przez Marketplace,

8)Returned (zwrócone) – status informujący o zwrocie zamówienia – status nadawany przez Marketplace.

W związku z tym, Spółka każdorazowo posiada wynikające z powyższego systemu Marketplace potwierdzenie dostarczenia towarów do Konsumentów zamieszkałych na terytorium krajów UE. Marketplace, za pośrednictwem którego organizowany jest transport, nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Wysyłanymi towarami nie są nowe środki transportu, ani towary, które są instalowane lub montowane, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Spółka nie świadczy na rzecz Konsumentów z krajów UE żadnych usług elektronicznych, o których mowa w art. 28k ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy od momentu rejestracji w systemie OSS, Spółka posiadając opisane powyżej dowody potwierdzające dostarczenie wysłanych towarów do nabywców niebędących podatnikami podatku VAT mających miejsca zamieszkania na terytorium państw członkowskich zakończenia wysyłki, obowiązana jest do zaewidencjonowania opisanych powyżej transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju oraz do wykazania ich w JPK_V7.

Mając na uwadze opisany model sprzedaży, z którego wynika, że:

-Spółka dokonuje wysyłki towarów z Polski,

-Spółka posiada, dowody, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki,

-nabywcy towarów nie są podatnikami podatku VAT, a ich miejscem zamieszkania jest państwo członkowskie zakończenia wysyłki,

-wysyłane towary nie są nowymi środkami transportu oraz nie są instalowane lubmontowane,

to należy uznać, że opisane dostawy stanowią WSTO.

Tym samym miejscem opodatkowania opisanych powyżej dostaw jest państwo członkowskie konsumpcji (w przypadku WSTO państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy), tj.  m.in. Litwa, Łotwa, Estonia. Ponadto Spółka wskazała, że jest zarejestrowana w procedurze szczególnej OSS, która ma na celu uproszczenie obowiązków  w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów  i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

-elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

-deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

-współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, m.in. dokonujący WSTO, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS. Zatem wartości dostaw towarów dokonywanych w ramach WSTO, rozliczanych  w procedurze OSS nie uwzględnia się w pliku JPK_VAT z deklaracją.

W konsekwencji od momentu rejestracji w systemie OSS, Spółka posiadając opisane powyżej dowody potwierdzające dostarczenie wysłanych towarów do nabywców niebędących podatnikami podatku VAT mających miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich zakończenia wysyłki, nie jest obowiązana do zaewidencjonowania opisanych powyżej transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju oraz do wykazania ich w JPK_V7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na odległość może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie  w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie  z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).