Nabycie przez Wnioskodawcę Hali oraz Budowli jest czynnością nabycia usługi, której wyświadczenie przez A stanowi – zgodnie z art. 8 ust. 1 świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Do wyświadczonej usługi polegającej na przeniesieniu na Wnioskodawcę nakładów w postaci Hali oraz Budowli nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust 1 pkt 10a ustawy. Czynność ta powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z przedmiotową transakcją. Prawo to przysługuje Zainteresowanemu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·    uznania jako odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nabycia przez L od A Hali oraz Budowli (pytanie oznaczone we wniosku nr II.1;

·    zwolnienia – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – dostawy Hali i Budowli oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr II.2).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 sierpnia 2022 r. (wpływ 5 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X prowadzi działalność pod firmą A. A do 9 kwietnia 2019 r. jako przedsiębiorstwo zagraniczne wpisany był także do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. A podlega na terytorium Rzeczypospolitej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. A jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a ponadto czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka została zawiązana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (w treści jako L). Funkcjonuje ona do dzisiaj. L jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, czynnym podatnikiem VAT.

P Sp. z o.o. została zawiązana na mocy przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy (Dz.U. poz. 502 z 1946 r. ze zm.), następnie zmieniono jej firmę na K Sp. z o.o. (w treści jako K).

Działki nr 7 oraz 6 stanowią własność L.

Działki nr 27, 29, 30, 31, 32, 33, 34 stanowią własność L.

Działka nr 35 stanowi własność L.

Działka nr 3 stanowi własność L.

Działki nr 3, 6, 7, 27, 29, 30, 31, 32, 33, 34 łącznie w piśmie zwane będą Działkami. Na działkach nr 3, 7, 29, 31 stanowiących własność A przed 18 listopada 1997 r., a na 18 listopada 1997 r. spółki L, spółki L oraz K pobudowały halę produkcyjną oraz bazę magazynową, (w treści jako Inwestycja). Budowa nastąpiła w oparciu o umowę o prowadzeniu wspólnej Inwestycji z 21 marca 1995 r. (w treści jako Umowa Inwestycyjna), w której zawarto m.in. stwierdzenia, że do czasu uzyskania zgody właściwych organów (wówczas Ministerstwo Spraw Wewnętrznych) budowa prowadzona jest na gruncie obcym. Z treści Umowy Inwestycyjnej wynika, że Inwestycja miała być finansowana głównie z pożyczek dewizowych udzielonych przez A spółce L.

Protokołem sporządzonym 17 stycznia 1996 r. L oraz K stwierdziły zakończenie inwestycji, podzieliły pomiędzy siebie powierzchnię Inwestycji w taki sposób, że L zajęła do używania bazę magazynową, a K halę produkcyjną.

17 stycznia 1996 r., w zwykłej formie pisemnej, zawarto pomiędzy spółkami L oraz K umowę o przejęcie długu (w treści jako UoPD), na mocy której K, za zgodą wyrażoną przez A, przejęła zobowiązania L do zwrotu części pożyczek na rzecz A, w zamian za przejęcie na własność hali produkcyjnej.

4 września 2001 r. K w oparciu o fakturę VAT (w treści jako Faktura) sprzedała na rzecz A m.in. (i) halę produkcyjną wraz z zapleczem socjalnym (w treści jako Hala) (ii) budowle (w treści jako Budowla). K nie zawierała z A umowy w formie aktu notarialnego. Hala stanowi budynek, a Budowla budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. nr 89 poz. 414 ze zm.).

Składniki majątkowe były wykorzystywane przez A do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i amortyzowane.

3 września 2001 r. została zawarta umowa dzierżawy pomiędzy L, jako wydzierżawiającym, a A jako dzierżawcą (w treści jako Umowa Dzierżawy), na mocy której A za wynagrodzenie przyjął w dzierżawę grunt, na którym położona była Hala wraz z drogą dojazdową, trawnikami, parkingiem i terenem wokół obiektu. L obciąża z tytułu dzierżawy A miesięcznie czynszem dzierżawnym, wystawiając fakturę VAT, ze stawką podstawową.

W roku 2021, w miesiącu czerwcu, A poczynił nakłady na Halę.

Działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są jako 9.P – Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

A planuje sprzedać Halę wraz z Budowlą do L, a L rozważa zakup Hali oraz Budowli, za cenę stanowiącą niezamortyzowaną część Hali oraz Budowli oraz rozwiązanie Umowy Dzierżawy.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Właścicielem nieruchomości:

·działki o nr 7 oraz 6,

·działki nr 27, 29, 30, 31, 32, 33, 34,

·działki nr 3

do 18 listopada 1997 r. był A.

A w trakcie posiadania we władaniu ww. nieruchomości zezwolił dwóm spółkom:

·L oraz

·P, której firma została następczo zmieniona na K

aby pobudowały halę produkcyjną (Halę) wraz z zapleczem socjalnym oraz bazę magazynową (Budowlę), (w treści pierwotnego wniosku o interpretację jak i w niniejszym piśmie dalej jako Inwestycja), w oparciu o umowę o prowadzeniu wspólnej Inwestycji (w treści pierwotnego wniosku o interpretację jak i w niniejszym piśmie zwanej jako Umowa Inwestycyjna) oraz podzieliły pomiędzy siebie powierzchnię Inwestycji w taki sposób, że L zajęła do używania bazę magazynową a K halę produkcyjną.

Inwestycja została wybudowana na części działek/nieruchomości należących w roku 1995 do A, tj.: 3; 7; 29; 31.

17 stycznia 1996 r., w zwykłej formie pisemnej, zawarto pomiędzy spółkami L oraz K umowę o przejęcie długu (w treści pierwotnego wniosku o interpretację, jak i niniejszym piśmie dalej jako UoPD), na mocy której K, za zgodą wyrażoną przez A, przejęła zobowiązania L do zwrotu części pożyczek na rzecz A (które zostały udzielone w trakcie realizacji Inwestycji), w zamian za przejęcie na własność Hali.

Następnie doszło do przeniesienia własności nieruchomości wraz z budynkami posadowionymi na niej, czyli halę produkcyjna wraz z zapleczem socjalnym oraz bazą magazynowa z A na L, na mocy umowy o przeniesienie własności z 18 listopada 1997 r. Od tego dnia formalnym właścicielem nieruchomości, na której posadowione są budynki jest L.

4 września 2001 r. K w oparciu o fakturę VAT (w treści pierwotnego wniosku o interpretację jak i w niniejszym piśmie zwana jako Faktura) sprzedała na rzecz A m.in. (i) halę produkcyjną wraz z zapleczem socjalnym (w treści jako Hala z zapleczem) (ii) budowle (w treści pierwotnego wniosku o interpretację jak i w niniejszym piśmie zwana jako Budowla). Wyżej wymienione nieruchomości na poczet niniejszego pisma nazywane są również łącznie: Budynkami. Na skutek jednakże braku zachowania właściwej formy prawnej do niniejszej czynności, do faktycznego przejścia własności nieruchomości (pod względem prawnym) nie doszło.

W roku 2017 została zawarta dodatkowa umowa sprzedaży działki nr 35, na mocy której to umowy L, nabyła własność również nieruchomości sąsiadującej.

Zgodnie z przedstawionym w wystosowanych pismach stanem faktycznym budowa Budynków została zakończona 17 stycznia 1996 r., natomiast do skutecznego przejścia własności nieruchomości wraz z budynkami na niej posadowionymi między A a L doszło 18 listopada 1997 r.

Zgodnie z zasadą superficies solo cedit, wszystko co na gruncie zostało pobudowane dzieli los prawny gruntu, a zatem stanowi przedmiot własności właściciela gruntu. Wskazać również należy, że budowa Budynków na cudzym gruncie nie stanowi wyjątku od zasady superficies solo cedit i przykładowo dzierżawca nie staje się właścicielem pobudowanego obiektu budowlanego. Przyjmując tym samym, że posadowione na gruncie Budynki były i są w sposób trwały z gruntem związane, przez okres ok. 2 lat, A był właścicielem nieruchomości, na której były posadowione budynki, tj. od 17 stycznia 1996 r. do 18 listopada 1997 r.

Mając na uwadze powyższe wnioski wskazać należy, że od 17 stycznia 1996 r. do 18 listopada 1997 r. właścicielem nieruchomości, na której posadowione były Budynki był A, następnie od 18 listopada 1997 r. do dnia sporządzenia pisma właścicielem gruntu, na którym posadowione są Budynki jest L.

Od 18 listopada 1997 r. do dnia sporządzenia pisma właścicielem gruntu, na którym posadowione są Budynki jest L.

Na gruncie przepisów prawnych wskazać należy, że Hala wraz z zapleczem i Budowla były we władaniu jednego właściciela, na gruncie przepisów podatkowych wskazać należy, że Budynki oraz nieruchomość nie były we władaniu jednego właściciela. Nie doszło jednocześnie do rozliczenia nakładów, chyba że jako rozliczenie nakładów traktować czynności dokonane fakturą VAT, jednak nie było to rozliczenie nakładów dokonane z L.

Hala produkcyjna oraz baza magazynowa to zwana w pierwotnym wniosku o wydanie interpretacji oraz w niniejszym piśmie Hala wraz z zapleczem oraz Budowla.

Hala wraz z zapleczem i Budowla posadowione są na nieruchomości należącej prawnie do L oraz obejmują następujące działki:

·7,

·29, 3,

·1/3.

Zaplecze socjalne można uznać za część Hali.

P. została zawiązana na mocy przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy (Dz. U. poz. 502 z 1946 r. ze zm.) 10 grudnia 1994 r., następnie została wpisana do Rejestru Handlowego (RHB), jednakże wobec wprowadzenia ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, przy jednoczesnym braku złożenia wniosku o przerejestrowanie spółki do nowego rejestru przedsiębiorców KRS, została zlikwidowana. Jako nowy podmiot wpisana została następczo do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego 4 czerwca 2001 r. na mocy nowej umowy spółki sporządzonej 4 kwietnia 2001 r., stanowiąc de facto kontynuację gospodarczą dotychczasowego podmiotu. Zmianie nie uległ nr NIP K.

Z informacji posiadanych przez L, nie doszło do rozliczenia nakładów poczynionych na Halę przez A w czerwcu 2021 r.

3 września 2001 r. została zawarta umowa dzierżawy pomiędzy L, jako wydzierżawiającym, a A jako dzierżawcą (w treści pierwotnego wniosku o wydanie interpretacji, oraz w niniejszym piśmie zwana dalej jako Umowa Dzierżawy), na mocy której A za wynagrodzenie przyjął w dzierżawę grunt, na którym położona była Hala wraz z zapleczem oraz Budowla wraz z drogą dojazdową, trawnikami, parkingiem i terenem wokół obiektu. L obciąża z tytułu dzierżawy A miesięcznie czynszem dzierżawnym, wystawiając fakturę VAT, ze stawką podstawową.

Dodatkowo, 4 września 2001 r. K w oparciu o Fakturę sprzedała na rzecz A m.in. (i) halę produkcyjną wraz z zapleczem socjalnym (w treści jako Hala) (ii) budowle (w treści pierwotnego wniosku o interpretację jak i w niniejszym piśmie zwana jako Budowla). Powyższe nie stanowiło jednak w świetle przepisów prawa cywilnego przejścia własności nieruchomości.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał Halę i Budowlę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

A planuje sprzedać Halę wraz z zapleczem oraz Budowlą do L, a L rozważa zakup Hali wraz z zapleczem oraz Budowli, za cenę stanowiącą niezamortyzowaną część Hali oraz Budowli, oraz rozwiązanie Umowy Dzierżawy. Nie jest planowany zakup nieruchomości na której posadowione są ww. Budynki.

Na gruncie przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego i tym samym nie mogących być przedmiotem interpretacji indywidualnej, zawarcie umowy sprzedaży Hali oraz Budowli nie będzie prawnie skuteczne. W ocenie Wnioskodawcy czynność taka w sensie ekonomicznym będzie mogła zostać uznana za przeniesienie posiadania lub władztwa ekonomicznego.

Od 18 listopada 1997 r. do dnia sporządzenia pisma, prawnym właścicielem gruntu, na którym posadowione są Budynki, oraz zgodnie z powyższym, Hali wraz z zapleczem oraz Budowli znajdujących się na niniejszym gruncie jest L.

Budynki są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania. Okres używania będzie bezterminowy. Budynki są w znakomitej kondycji fizycznej, brak jest przesłanek fizycznych i prawnych do zaprzestania ich aktywnego użytkowania.

Składniki ww. majątku będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pytania

1.  Czy nabycie przez L od A Hali (budynku) oraz Budowli (budowli), będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) – w treści jako uVAT w zw. z art. 7 ust. 1 uVAT? – pytanie oznaczone we wniosku nr II.1.

2.Czy do dostawy Hali oraz Budowli, znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 10 uVAT, lub art. 43 ust. 1 pkt. 10a uVAT, jeśli Hala oraz Budowla zostały ulepszone, przy czym wartość ulepszenia wynosiła (...) zł, a więc nie przekroczyła 30 %wartości początkowej nieruchomości, a w konsekwencji czy L będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego? – pytanie oznaczone we wniosku nr II.2.

Państwa stanowisko w sprawie

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy uVAT, podlega między innymi odpłatna dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przywołany art. 7 ust. 1 uVAT określa „rozporządzanie towarami jak właściciel” w sytuacjach, w których daje nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel i możliwość faktycznego dysponowania, co powoduje, że z dostawą towarów mamy do czynienia także w sytuacjach, w których dokonano przeniesienia prawa do faktycznego dysponowania towarami jak właściciel, pomimo braku przeniesienia własności i nałożenia na odbiorcę pewnych ograniczeń prawnych we władaniu towarem. Innymi słowy na gruncie uVAT, sformułowanie „rozporządzenie towarami jak właściciel” nie może być utożsamiane z prawem własności w rozumieniu cywilnoprawnym (tak, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 2 lutego 2017 r. w sprawie I SA/Ld 1007/16).

Na gruncie art. 7 ust. 1 uVAT, ale też art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, kluczowe dla rozumienia pojęcia „rozporządzanie towarami jak właściciel” jest, w istocie rzeczy, przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz dysponowania nią (tak, T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 16, Warszawa 2021).

W niniejszym stanie faktycznym występuje sytuacja, gdzie obecnie z uwagi na transakcję objętą Fakturą VAT, rozporządzać Halą oraz Budowlą jak właściciel, może A. Wprawdzie A nie nabył prawa własności Hali oraz Budowli – mógłby je nabyć wyłącznie jako część składową gruntu, na podstawie umowy zawartej w formie faktu notarialnego – to jednak nabył prawo do korzystania z Hali oraz Budowli jak właściciel, co dokumentuje Faktura. Obecnie, A przysługuje władztwo nad rzeczą z wyłączeniem osób trzecich, w tym właściciela gruntu. Istotne też jest, że Hala oraz Budowla została nabyta od podmiotu, który na ten moment już nie istnieje.

Obecnie A oraz L rozważają (i) zawarcie umowy sprzedaży Hali oraz Budowli, na mocy której Hala oraz Budowla zostaną przekazane do L, w zamian za zapłatę ceny odpowiadającej niezamortyzowanej wartości Hali oraz Budowli, powiększonej o podatek od towarów i usług naliczone od podstawy opodatkowania według stawki podstawowej, (ii) oraz rozwiązanie za porozumieniem stron Umowy Dzierżawy.

W ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie przez A na rzecz L prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel do Hali oraz Budowli stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT w zw. z art. 7 ust. 1 uVAT.

Dostawa towarów, definiowana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, oznacza nie tylko sprzedaż (w rozumieniu prawa cywilnego), ale także każdą inną czynność, której skutkiem jest przeniesienie własności (czyli np. wniesienie aportem, wywłaszczenie itd.) lub praw zbliżonych do własności (np. posiadanie samoistne). Obejmuje zatem również przeniesienie ekonomicznego władztwa nad towarem, któremu nie towarzyszy przeniesienie jego własności, (tak, W. Modzelewski, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, Komentarz Wyd. 22, Warszawa 2022).

Rozważana przez Wnioskodawcę sytuacja wpisuje się w zaprezentowany powyżej – i bezsporny – pogląd. Budowla oraz Hala stanowią towary, z treści ustawy wynika bowiem, że budowle oraz budynki stanowią przedmiot opodatkowania, co do zasady, a w wyniku transakcji doszłoby do przeniesienia władztwa nad Halą oraz Budowlą z A na rzecz L.

Należy więc uznać, że zawarcie umowy w wyniku, której dojdzie do przeniesienia posiadania Hali oraz Budowli z A na L, za cenę odpowiadającą niezamortyzowanej wartości Hali oraz Budowli, będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT w zw. z art. 7 ust. 1 uVAT.

W ocenie Wnioskodawcy, do analizowanej sytuacji zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a uVAT.

Ustawodawca jako regułę wprowadza zastosowanie zwolnienia przedmiotowego do dostawy budynków, budowli lub ich części, jeżeli dostawa ta nie jest dokonywana przed, w ramach lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT, zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

1)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

2)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Konstrukcja art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT tworzy regułę podstawową, jaką jest to, że każda dostawa budynków, budowli lub ich części, dokonywana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu od podatku. Natomiast każda dostawa tych towarów dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia podlega opodatkowaniu, (T. Michalik, VAT, Komentarz Wyd. 16, Warszawa 2021).

W dyrektywie 2006/12/WE nie znajdujemy definicji pierwszego zasiedlenia natomiast, w uVAT w art. 2 pkt 14 natomiast już tak. Przepis ten definiuje pierwsze zasiedlenie jako do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

·wybudowaniu lub

·ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W judykaturze oraz w komentarzach dopowiedziano, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora (T. Michalik, VAT, Komentarz Wyd. 16, Warszawa 2021).

W ocenie Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie nastąpiło najpóźniej w momencie, kiedy K dokonała dostawy Hali oraz Budowli na rzecz A. Po tym czasie obiekt był już użytkowany wyłącznie przez A, który dopiero w czerwcu 2021 r. został ulepszony, przy czym wartość ulepszenia wyniosła (...) zł, a zatem nie przekraczała 30% wartości początkowej. Należy więc uznać, że dostawa Hali oraz Budowli w ramach umowy z K nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą jest dłuższy niż okres 2 lat (de facto wynosi niespełna 21 lat). Z uwagi na to znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 VATU.

W ocenie Wnioskodawcy, do analizowanej sytuacji nie znajdzie natomiast zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a VATU, już chociażby z tego względu, że dokonującemu dostawy A przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego wynikającego z Faktury.

W ocenie Wnioskodawcy, do analizowanej sytuacji zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT.

Na podstawie ww. przepisu, zwolnieniu podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W niniejszej sprawie zatem, zgodnie z wystosowanym dotychczasowo wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2022 r., dostawa nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również nie zaistniały w sprawie kryteria czasowe uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia.

W ocenie Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie nastąpiło najpóźniej w momencie, kiedy K dokonała dostawy Hali wraz z zapleczem oraz Budowli na rzecz A. Dostawa Hali wraz z zapleczem oraz Budowli na rzecz A miała miejsce 4 września 2001 r. w oparciu o fakturę VAT. Odbyło się to zatem ok. 21 lat temu. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem L nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że K i L (Wnioskodawca) w ramach wspólnej inwestycji wybudowały na obcym środku trwałym (gruncie), należącym wówczas do A Halę oraz Budowlę i podzieliły pomiędzy siebie inwestycję, zajmując odpowiednią jej część do używania. Następnie K przejęła na własność od L zajętą przez nią część. W wyniku tej czynności cała inwestycja znalazła się w posiadaniu K. W dalszej kolejności A sprzedała na rzecz L działki gruntu, na których posadowiona jest inwestycja. Następnie K w oparciu o fakturę sprzedała na rzecz A Halę i Budowlę. Od momentu wytworzenia inwestycji, zarówno grunt, jak i Hala oraz Budowla nie były w posiadaniu jednego właściciela. Nie doszło do jakiegokolwiek rozliczenia nakładów. Wnioskodawca (obecny właściciel gruntu), zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT zamierza kupić Halę i Budowlę od A, w którego posiadaniu znajdują się obecnie Hala i Budowla i wykorzystywać je do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii uznania jako odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nabycia przez L od A Hali oraz Budowli (pytanie oznaczone we wniosku nr II.1).

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy przywołać przepis art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej k.c.:

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

·grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

·budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

·części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c.:

Z kolei zgodnie z § 2 cyt. przepisu:

W myśl § 3 powołanej normy:

Jak stanowi art. 48 k.c.:

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy wskazać, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nabywa nakłady na majątku, który stanowi jego własność, to nakłady te stanowią część nieruchomości i przypadają właścicielowi – Wnioskodawcy.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady, które zostały poniesione na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Zatem przedmiotem zbycia będą ww. nakłady stanowiące inwestycję na cudzym gruncie. Przedmiotowe nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie podmiotu, który je wytworzył, bądź nabył, roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu kosztów nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który dysponuje pewnym prawem w postaci nakładów, może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż Hala i Budowla stanowi nakład w obcym środku trwałym (usługę), ich zbycie stanowi świadczenie usług.

Podsumowując, nabycie przez Wnioskodawcę Hali oraz Budowli jest czynnością nabycia usługi, której wyświadczenie przez A stanowi – zgodnie z art. 8 ust. 1 świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr II.1 należało uznać jako nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii zwolnienia – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – dostawy Hali i Budowli oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr II.2).

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z powyższego wynika, że ustawodawca w treści ww. przepisów ustawy przewidział zwolnienie od podatku VAT wyłącznie dla dostawy towarów w postaci budynków, budowli lub ich części.

Zatem z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanego zakupu przez Wnioskodawcę jest prawo majątkowe stanowiące nakłady inwestycyjne w cudzym gruncie, tj. niebędącym własnością zbywcy, traktowane jako odpłatne świadczenie usług, to czynność ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, ani też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ustawodawca, zarówno w przepisach ustawy, jak też wydanych dla ustawy przepisach wykonawczych, nie przewidział zwolnienia dla świadczenia usług polegających na zbyciu nakładów, tym samym ich sprzedaż stanowi opodatkowane świadczenie usług.

Zgodnie z treścią art. 106b ust. 1 ustawy:

Zatem, opisana we wniosku transakcja powinna być – zgodnie z treścią ww. przepisu – udokumentowana fakturą wystawioną na nabywcę z wykazanym podatkiem VAT.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przysługującego Wnioskodawcy od wydatków poniesionych na nabytą usługę, tj. zakup Hali oraz Budowli należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Dla opisanej transakcji powinna zostać wystawiona na nabywcę faktura z wykazanym podatkiem VAT. W takich okolicznościach nabyta Hala oraz Budowla będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z nabyciem usługi – zakupem Hali oraz Budowli.

Podsumowując, do wyświadczonej usługi polegającej na przeniesieniu na Wnioskodawcę nakładów w postaci Hali oraz Budowli nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust 1 pkt 10a ustawy. Czynność ta powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z przedmiotową transakcją. Prawo to przysługuje Zainteresowanemu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr II.2 należało uznać jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do przywołanych orzeczeń na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Państwa wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie dotyczące podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).