Prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na, podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dla transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku do towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na, podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dla transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym. Uzupełnili go Państwo pismem z 1 sierpnia 2022 r. (wpływ 8 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina S. jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej położonej w S., oznaczonej nr ewid. 1/4 o łącznej pow. 0,0491 ha. Własność tej nieruchomości Gmina nabyła z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody z 20 listopada 1992 r., nr (…). Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno-usługowym o pow. użytkowej 108 m², który był wynajmowany w całości przez Gminę S.

Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności opodatkowanej. Przedmiotem najmu w tym budynku były:

-lokal użytkowy o pow. użytkowej 80,07 m², wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 1 kwietnia 2016 r. na prowadzenie działalności gastronomicznej,

-lokal mieszkalny o pow. 29,30 m² wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 16 stycznia 2004 r.,

-część gruntu o pow. 35 m² umową z 14 stycznia 2016 r. wydzierżawiona do 31 października 2019 r.

2 października 2020 r. decyzją Starosta S. orzekł, że nieruchomość ta stała się zbędna na cel wywłaszczenia i w części podlega zwrotowi. Zgodnie z tą decyzją nieruchomość zabudowana obecnie stanowi współwłasność Gminy w 84/384 części i osób fizycznych w 300/384 części.

Zawarte umowy najmu i dzierżawy wygasły z upływem trzech miesięcy od dnia, w którym decyzja o zwrocie nieruchomości stała się ostateczna, tj. 20 listopada 2020 r. Nieruchomość ta obecnie jest w części przedmiotem najmu. Umowa najmu została zawarta przez obecnego współwłaściciela tej nieruchomości.

Rada Miasta S. uchwałą z 27 kwietnia 2022 r. wyraziła zgodę na sprzedaż w drodze bezprzetargowej 84/384 części stanowiącej udział Gminy S. na rzecz współwłaścicieli tej nieruchomości.

Gmina S. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Ponadto pismem z 1 sierpnia 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazali Państwo, że Gmina nabyła z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody z 20 listopada 1992 r. własność nieruchomości zabudowanej położonej w S. i przy nabyciu Gminie S. nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno-usługowym o pow. użytkowej 108 m², który był wynajmowany w całości przez Gminę S. Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności opodatkowanej.

Przedmiotem najmu w tym budynku był:

-lokal użytkowy o powierzchni użytkowej 80,07 m² wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 1 kwietnia 2016 r. na prowadzenie działalności gastronomicznej,

-lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 29,30 m² wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 16 stycznia 2004 r.,

-część gruntu o powierzchni 35 m² umową z 14 stycznia 2016 r. wydzierżawiona do 31 października 2019 r.

Obecnie budynek jest w części wynajmowany przez osoby fizyczne, będące współwłaścicielami tej nieruchomości w 300/384 części.

Gmina S. nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku. Najemcy lokali w ramach zawartych umów najmu ponosili wydatki na bieżące remonty i naprawy lokali.

Pytanie

Czy dostawa części nieruchomości zabudowanej, położonej w S., podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miał zastosowanie przy dostawie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej. Zwolnieniu od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków budowli lub ich części, po ich:

1)wybudowaniu lub

2)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wtedy, gdy oddanie budynku do użytkowania następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Umowami najmu i dzierżawy budynek oraz grunt był wynajmowany: część jako lokal mieszkalny i część jako lokal użytkowy.

Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – nabycie przez Gminę S. nastąpiło poprzez komunalizację, na podstawie decyzji Wojewody z 20 listopada 1992 r.

Gminie S. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak też Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości.

W związku z powyższym można zastosować art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przy sprzedaży ww. nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy również wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006 Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem Gmina dokonując sprzedaży nieruchomości będzie dla tej transakcji występowała jako podatnik podatku od towarów i usług, a dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu lub ulepszeniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również mieć na uwadze art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zauważyć należy, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej o łącznej pow. 0,0491 ha. Własność tej nieruchomości Gmina nabyła z mocy prawa w 1992 r., na podstawie decyzji Wojewody a przy nabyciu nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku VAT. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno -usługowym o pow. użytkowej 108 m², który był wynajmowany w całości przez Gminę.

Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności opodatkowanej. Przedmiotem najmu w tym budynku były:

-lokal użytkowy o pow. użytkowej 80,07 m², wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 1 kwietnia 2016 r. na prowadzenie działalności gastronomicznej,

-lokal mieszkalny o pow. 29,30 m² wynajęty na czas nieoznaczony umową najmu z 16 stycznia 2004 r.,

-część gruntu o pow. 35 m² umową z 14 stycznia 2016 r. wydzierżawiona do 31 października 2019 r.

Zgodnie z decyzją Starosty nieruchomość zabudowana obecnie stanowi współwłasność Gminy w 84/384 części i osób fizycznych w 300/384 części.

Zawarte ww. umowy najmu i dzierżawy wygasły 20 listopada 2020 r. Nieruchomość ta obecnie jest w części przedmiotem najmu. Umowa najmu została zawarta przez obecnego współwłaściciela tej nieruchomości.

Rada Miasta uchwałą wyraziła zgodę na sprzedaż w drodze bezprzetargowej 84/384 części stanowiącej udział Gminy na rzecz współwłaścicieli tej nieruchomości. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku.

Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dla transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie, dla dostawy udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym, będzie znajdowało zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W odniesieniu do ww. budynku – jak wynika z opisu sprawy – doszło już do pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem tego budynku a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Z wniosku wynika, że nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalno-usługowym została nabyta przez Gminę w 1992 r. Nieruchomość była w całości wynajmowana przez Gminę (lokal mieszkalny od 2004 r. do 2020 r. a lokal użytkowy od 2016 r. do 2020 r.). Ponadto Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia ww. budynku do momentu jego sprzedaży, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a Gmina nie ponosiła wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to w odniesieniu do transakcji sprzedaży tego budynku mieszkalno-usługowego, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntu, na którym ww. budynek jest usytuowany, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, że skoro dla dostawy ww. budynku będzie miało zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia przedmiotowej dostawy na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest bezzasadna, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, planowana przez Gminę dostawa udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym położonej w S., będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).