Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.249.2022.3.MKA
Temat interpretacji
Skutki podatkowe związane z wniesieniem aportu do Spółki komandytowej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych związanych z wniesieniem aportu do Spółki komandytowej.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 lipca 2022 r. (wpływ 11 lipca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawcą jest Pan P. M. (dalej także: „Podatnik”), prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...).
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT.
Przeważającym przedmiotem działalności Podatnika jest działalność handlowa, tj. sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (PKD 46.73.Z). Jednocześnie, w środkach trwałych posiada budynek (pawilon), który wydzierżawia innym podmiotom (zawarte są aktualnie 4 umowy dzierżawy). Wydzierżawiany pawilon nie jest w żaden sposób związany z działalnością handlową. W ramach prowadzonej (bez względu na rodzaj działalności) działalności gospodarczej, Podatnik:
1.Zatrudnia pracowników (w ramach umowy o pracę i umów zleceń);
2.Posiada środki trwałe, oraz wyposażenie;
3.Posiada wartości niematerialne i prawne;
4.Jest stroną licznych umów zobowiązaniowych (w tym na dostawy mediów, energii elektrycznej);
5.Posiada stany magazynowe.
Wnioskodawca jest osobą starszą. Z uwagi na liczne komplikacje co do kontynuacji działalności przez ewentualnych (licznych) spadkobierców Wnioskodawcy, rozważa on tzw. aport (wkład niepieniężny) zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obejmującej wyłącznie działalność handlową, do spółki komandytowej, w której ww. będzie kontynuowana. W ramach działalności handlowej, Podatnik:
‒Zatrudnia pracowników w ramach umów o pracę/umów zleceń;
‒Wykorzystuje na jej potrzeby budynek, w którym prowadzona jest sprzedaż oraz znajduje się magazyn i zaplecze sklepu (dalej jako: „hala magazynowa”); w związku z tym budynkiem Wnioskodawca zawarł umowę kredytu (jest kredytobiorcą);
‒Jest stroną wielu umów cywilnoprawnych, z których wynikają Jego prawa i obowiązki, w tym jest stroną umów na dostawy mediów (woda, kanalizacja, gaz, wywóz nieczystości, usługi telekomunikacyjne, energia elektryczna, serwisowanie sytemu alarmowego, ochrona);
‒Jest stroną umów z dostawcami towarów;
‒Jest stroną Umów z klientami, relacji z klientelą,
‒Posiada szereg środków trwałych, które wykorzystywane są wyłącznie w działalności handlowej, przykładowo:
a.Waga najazdowa;
b.System handlowo - finansowo - księgowy;
c.Urządzenie wysoko ciśnieniowe;
d.Regały na halę handlową;
e.Stojak elektryczny;
f.Maszyna do robót ziemnych;
g.Monitoring w budynku handlowo-usługowym (mowa o sklepie);
h.Samochody ciężarowe;
i.Wózki widłowe
‒Jest stroną umów leasingowych (jako korzystający);
‒Na podstawie prowadzonych ksiąg możliwe jest wyodrębnienie przychodów i kosztów podatkowych związanych wyłącznie z tym rodzajem działalności;
‒Wykorzystuje wartości niematerialne i prawne, w tym oznaczenia indywidualizujące wyodrębnioną część przedsiębiorstwa (logotypy i oznaczenia słowne - „A.”);
‒Posiada domenę internetową i stronę internetową;
‒Posiada wyposażenie hali magazynowej, niebędące środkami trwałymi, takie jak: wyposażenie biurowe, sprzęt komputerowy, drukarki, kopiarki, meble, sprzęt, wieszaki, wyposażenie kuchenne;
‒Posiada tajemnicę przedsiębiorstwa, w szczególności tajemnicę systemu organizacyjnego przedsiębiorstwa, biznesplanów, planów inwestycyjnych, klienteli, umów, bazy kontaktów;
‒Posiada księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym również prowadzonych w formie elektronicznej;
‒Posiada stany magazynowe - z działalnością handlową związane są zawartości magazynu towarowego zlokalizowanego w budynku wskazanym powyżej,
‒Posiada oprogramowania systemu alarmowego oraz oprogramowania systemu kontroli dostępu do budynku (wraz z licencjami);
‒Posiada w aktywach środki pieniężne, które związane są z tym rodzajem działalności.
Wszystkie ww. składniki będą wchodziły w skład aportowanej „działalności handlowej” do spółki komandytowej.
Do Spółki przystąpią kolejni wspólnicy, tj. członkowie rodziny (wszyscy spadkobiercy Podatnika). Wnioskodawca będzie - do czasu, dopóki pozwoli na to kondycja fizyczna i psychiczna - uczestniczył ze statusem komplementariusza.
Należy wskazać, że w aktualnej strukturze działalności Podatnika, „filar” działalności handlowej jest niezależny od pozostałej części działalności, tj. może być kontynuowany bez „współistnienia” w działalności, tego drugiego filaru. Filar ten jest wyodrębniony w przedsiębiorstwie (w tym, na podstawie prowadzonych ksiąg podatkowych można przypisać przychody i koszty związane wyłącznie z tym rodzajem działalności). Wyodrębnienie to określa regulamin, ustanowiony przez Wnioskodawcę. Jednocześnie każdy z „filarów działalności” realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze.
W przypadku dokonania aportu działalności handlowej do spółki komandytowej, Spółka ta będzie mogła - od momentu dokonania aportu - prowadzić działalność handlową, dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności; po przeprowadzeniu aportu, Wnioskodawca nie będzie - w ramach jednoosobowej działalności - kontynuował działalności handlowej (wszystkie składniki - majątkowe i niemajątkowe - temu służące, zostaną przeniesione na spółkę komandytową).
Z uwagi na fakt, że prawo cywilne nie umożliwia przeniesienia praw m.in. z umów leasingu bezpośrednio na podstawie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca w celu przeniesienia tych umów (i wynikających z nich praw i obowiązków) podejmie dodatkowe czynności prawne, zmierzające do przeniesienia tych umów do spółki komandytowej.
W kontekście umowy kredytowej, która jest ściśle związana z halą magazynową, po uprzednio wyrażonej zgodzie instytucji kredytowej (i podjęcia w związku z tym wszelkich czynności prawych), umowa kredytu zostanie przeniesiona na spółkę komandytową.
Reasumując:
‒W następstwie aportu do spółki komandytowej, Spółka ta będzie kontynuowała działalność handlową, uprzednio prowadzoną w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej;
‒Działalność w zakresie handlu jest niezależna, wyodrębniona od pozostałej działalności Podatnika, polegającej na wydzierżawianiu Pawilonu podmiotom zewnętrznym inne składniki majątku są wykorzystywane do tych rodzajów działalności i są z nimi związane inne zobowiązania;
‒Każdy z ww. „filarów działalności” realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze.
‒Każdy z filarów generuje przychody i koszty, zaś na podstawie prowadzonych przez Wnioskodawcę ksiąg jest możliwe przypisanie poszczególnych przychodów i kosztów do danego rodzaju działalności.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu odpowiadając na pytania Organu wskazał Pan:
Na pytanie Organu – Czy będące przedmiotem aportu do Spółki składniki majątku będą wyodrębnione organizacyjnie w Pana przedsiębiorstwie, w szczególności czy będą miały swoje miejsce w strukturze organizacyjnej Pana przedsiębiorstwa (przy czym wskazujemy, że co do zasady, organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze)?
‒Odpowiedź: Należy wskazać, że w aktualnej strukturze działalności Podatnika, „filar” działalności handlowej jest niezależny od pozostałej części działalności, tj. może być kontynuowany bez „współistnienia” w działalności tego drugiego filaru. Filar ten jest organizacyjnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie to określa regulamin, ustanowiony przez Wnioskodawcę.
2) Czy będące przedmiotem aportu do Spółki składniki majątku będą stanowić funkcjonalnie odrębną całość i będą obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze Pana przedsiębiorstwa, tzn. czy będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy bez zorganizowania dodatkowych elementów przez nabywcę tych składników?
‒Odpowiedź: Będące przedmiotem aportu do Spółki składniki majątku będą stanowić funkcjonalnie odrębną całość i będą obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tzn. będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy bez zorganizowania dodatkowych elementów przez nabywcę tych składników.
3) Czy Spółka będzie musiała podjąć/wykonać jakieś działania faktyczne lub prawne (np. zawarcia umów, zapewnienie innych składników majątku poza nabytymi, zapewnienie koncesji itp.) w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Pana składniki majątku, jeśli tak, należy precyzyjnie wskazać, jakie działania faktyczne lub prawne nabywca będzie musiał podjąć/wykonać w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Pana składniki majątku?
‒Odpowiedź: Z uwagi na fakt, że prawo cywilne nie umożliwia przeniesienia praw m.in. z umów leasingu bezpośrednio na podstawie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca w celu przeniesienia tych umów (i wynikających z nich praw i obowiązków) podejmie dodatkowe czynności prawne, zmierzające do przeniesienia tych umów do spółki komandytowej. Dodatkowo Spółka poinformuje dotychczasowych kontrahentów o dokonaniu czynności aportu i przejęciu od Wnioskodawcy praw i obowiązków wynikających z przeniesionych umów.
Poza ww. czynnościami Spółka nie będzie musiała podjąć/wykonać dodatkowych działań faktycznych lub prawnych w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Wnioskodawcy składniki majątku.
4) W związku z przejęciem przez Spółkę pracowników, czy aport przedsiębiorstwa będzie wiązał się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.)?
‒Odpowiedź: W związku z przejęciem przez Spółkę pracowników, aport przedsiębiorstwa będzie wiązał się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.).
5) Jakie zobowiązania i należności oraz z jakiego tytułu (proszę wymienić) zostaną przekazane aportem do Spółki?
‒Odpowiedź: Jak wskazano w treści Wniosku, Wnioskodawca jest stroną wielu umów cywilnoprawnych, z których wynikają Jego prawa i obowiązki (zobowiązania, w tym przede wszystkim dot. zapłaty i należności), a które to umowy zostaną przeniesione na Spółkę. Będą to następujące umowy:
‒na dostawy mediów (woda, kanalizacja, gaz, wywóz nieczystości, usługi telekomunikacyjne, energia elektryczna,
‒serwisowanie sytemu alarmowego,
‒ochronę;
‒umowy o pracę, umowy zlecenia;
‒umowy z dostawcami;
‒umowy z Klientami;
‒umowa kredytowa z bankiem;
‒umowa z Krajowym Rejestrem Długów na monitorowanie należności;
‒umowa na obsługę informatyczną program księgowego oraz sprzedażowego;
‒umowy leasingowe;
‒umowy marketingowe.
Zobowiązania i należności wynikające z ww. umów, zostaną przeniesione na Spółkę.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług
Czy planowany przez Wnioskodawcę aport do Spółki stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”)?
Pana stanowisko w sprawie
Planowany przez Wnioskodawcę aport do Spółki stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT.
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Z kolei zgodnie z art. 6 cytowanej ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do:
1)transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2)czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
Na gruncie ustawy o VAT mamy zatem do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki: a. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, b. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, c. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, d. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.
Zauważyć należy, iż Ustawodawca zdefiniował zorganizowaną części przedsiębiorstwa, używając pojęć nieostrych, a nawet nakazując podatnikowi zbadanie sytuacji hipotetycznej, tj. potencjalnej zdolności wydzielonych składników majątkowych do samodzielnego funkcjonowania (tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX 2013).
Warunkiem niezbędnym do uznania określonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest:
‒istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
‒zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
‒składniki przedsiębiorstwa przeznaczone powinny być do realizacji określonych zadań gospodarczych,
‒zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.
W zakresie wyodrębnienia istotne jest to, aby zachodziło ono na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
Wyodrębnienie organizacyjne
Aby określona część majątku mogła zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi być wyodrębniona organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie. Ocena, czy dany zespół składników majątkowych jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, czy też nie, dokonywana jest na dzień zbycia. Istotne jest zatem to, czy składniki majątkowe stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy, a nie to, czy będą one tworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa u nabywcy.
W literaturze podnosi się, że: „wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma określone miejsce w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa. O najwyższym stopniu wyodrębnienia organizacyjnego można mówić w sytuacji, gdy w ramach przedsiębiorstwa zbywcy doszło do wyodrębnienia oddziału zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Należy jednak podkreślić, że pojęcie wyodrębnienia organizacyjnego nie jest równoznaczne z wyodrębnieniem organizacyjno-prawnym. W związku z tym do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z pewnością nie jest konieczne wyodrębnianie części przedsiębiorstwa w formie oddziału zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Można przyjąć, że dany zespół składników majątkowych został wyodrębniony organizacyjnie, jeśli w strukturze danego przedsiębiorstwa został utworzony np. wydział, zakład czy dział. Takie wyodrębnienie organizacyjne może (ale nie musi) wynikać ze statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (...). Czasami wyodrębnienie organizacyjne danej części przedsiębiorstwa może mieć wyłącznie charakter faktyczny. Za uznaniem danej części przedsiębiorstwa za wyodrębnioną organizacyjnie może przemawiać struktura zarządzania. Organizacyjne wyodrębnienie części przedsiębiorstwa może dodatkowo potwierdzać położenie majątku przypisanego do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (wyodrębnienie terytorialne), czy zajmowanie osobnych pomieszczeń wyłącznie do prowadzenia określonej działalności.”(tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX 2013).
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w dwóch obszarach: handlu oraz odpłatnego udostępniania majątku trwałego innym podmiotom. Oba rodzaje działalności są od siebie nienależne: inne aktywa są wykorzystywane do realizacji obu filarów działalności. Wyodrębnienie, o którym mowa określa regulamin, ustanowiony przez Wnioskodawcę. Jednocześnie - jak wskazano w zdarzeniu przyszłym - każdy z „filarów działalności” realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze.
Nie można przyjąć, że działalność Wnioskodawcy ukierunkowana jest na świadczenie jednego rodzaju usług. Każdy z filarów jej działalności jest wyodrębniony i w miarę możliwości odseparowany od pozostałych.
Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 2 czerwca 2017 r., znak sprawy: 0115-KDIT1-2.4012.169.2017.1.AW): „o organizacyjnym wyodrębnieniu części przedsiębiorstwa można mówić przykładowo w sytuacji, w której w danym przedsiębiorstwie zostały wyszczególnione dwa piony, które prowadzą inną działalność - odrębnie prowadzona jest działalność polegająca na świadczeniu usług informatycznych (działalność podstawowa), a odrębnie działalność uboczna (wynajem powierzchni). W takim wypadku każdy pion przedsiębiorstwa może być uznany za organizacyjnie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa”. Podobnie przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 czerwca 2009 r., znak sprawy: ILPB3/423-209/09-2/EK.
Ustawy podatkowe, w tym ustawa o VAT nie wskazują, co należy rozumieć przez wyodrębnienie organizacyjne. Posiłkując się jednak ugruntowanym w tym zakresie stanowiskiem organów podatkowych Wnioskodawca uznaje, iż ten rodzaj wyodrębnienia przejawia się przede wszystkim poprzez zdolność organizacyjną wyodrębnionych składników majątku do realizowania ściśle określonych zadań (celów), które nie są realizowane przez inną część Wnioskodawcy. W przedmiotowej sprawie miejsce ma analogiczne wydzielenie. O odrębności organizacyjnej świadczy fakt, że każdy filar działalności Wnioskodawcy jest przeznaczony do realizacji innego celu gospodarczego.
Wyodrębnienie finansowe
Konieczność wyodrębnienia finansowego nie oznacza automatycznie, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi być samobilansującym się oddziałem (tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX 2013).
Wyodrębnienie finansowe nie powinno być też utożsamiane z obowiązkiem prowadzenia odrębnej księgowości. W judykaturze podkreśla się, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać pełnej samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (wyrok WSA w Szczecinie z 2 czerwca 2011 r., sygn. akt: I SA/Sz 197/11).
Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów rachunkowości zarządczej, jeśli polega ono na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa (interpretacja indywidualna z 22 grudnia 2011 r., znak sprawy: IBPBI2/423-1186/11/MO).
O wyodrębnieniu finansowym można zatem już mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyodrębnienia podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pogląd taki wyraził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 24 lipca 2015 r., sygn. IPTPP1/4512-296/15-4/MSu czy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 29 stycznia 2016 r. sygn. IPPP3/4512-8/16-2/WH. Podobne stanowisko zajął WSA w Krakowie w wyroku z 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt: I SA/Kr 29/10 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 9 lipca 2013 r., sygn. ILPP1/443-292/13-4/MD.
Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, na podstawie prowadzonych ksiąg możliwe jest wyodrębnienie przychodów i kosztów podatkowych związanych wyłącznie z tym rodzajem działalności.
Możliwe jest zatem przypisanie do danego filaru działalności handlowej przychodów m.in. pochodzących ze sprzedaży oraz kosztów bezpośrednich oraz uzasadnioną część kosztów pośrednich poniesionych w związku z realizacją tej działalności. Uznać należy, że przesłanka wyodrębnienia finansowego, zostaje tym samym w omawianej sprawie zrealizowana.
Wyodrębnienie funkcjonalne
Zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeżeli spełnia także przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego. Pojęcie to, również niezdefiniowane w prawie podatkowym, należy rozumieć jako przeznaczenie składników do realizacji określonych zadań gospodarczych. Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.
Jako kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo organy podatkowe uznają „możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze, które realizowane były w dotychczasowym przedsiębiorstwie (u zbywcy)” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 grudnia 2011 r., sygn.: IBPBI/2/423-1159/11/CzP). Podobnie jak w wypadku wydzielenia organizacyjnego i finansowego istotne jest bowiem to, aby dany zespół składników majątkowych miał potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna zatem obejmować elementy posiadające potencjalną zdolność do samodzielnego działania. W interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (z 13 lutego 2012 r., sygn.: IBPP3/443-1257/11/KO) stwierdził, że istotne jest to, aby wyodrębniony majątek był wystarczający (kompletny), aby bez jakichkolwiek uzupełnień kontynuować działalność gospodarczą, jaka była dotychczas prowadzona z jego wykorzystaniem.
Przy ocenie, czy istnieje wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników majątkowych należy przede wszystkim koncentrować się na rodzaju zadań gospodarczych, do realizacji których dany zespół jest przeznaczony. Jeśli dochodzi do wydzielenia części przedsiębiorstwa, która ma służyć do prowadzenia działalności produkcyjnej, to należy ocenić, czy nabywane składniki majątkowe rzeczywiście pozwolą na realizację tego rodzaju zadań gospodarczych. Nie można argumentować, że wydzielony zespół składników majątkowych nie będzie miał możliwości wykonywania zadań gospodarczych np. z tego powodu, że zostanie pozbawiony obsługi kadrowej, informatycznej czy finansowej. Dlatego też zakład produkcyjny przedsiębiorstwa może być uznany za część funkcjonalnie wyodrębnioną, nawet jeśli nie będzie obejmować składników majątkowych pozwalających na obsługę kadrową, finansową czy informatyczną (tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX 2013).
Należy przypomnieć, że działalność handlowa wraz ze związanymi z nią umowami, pracownikami, zobowiązaniami i aktywami opisanymi w zdarzeniu przyszłym, stanowi organizacyjnie wydzielony filar działalności Wnioskodawcy. Obejmuje ona wszelkie elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Posiada zdolność do osiągania przychodów oraz generuje koszty bezpośrednio z nią związane.
Reasumując powyższe, planowany przez Wnioskodawcę aport do Spółki stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:
Przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.
Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), zgodnie z którym:
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.
Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia doprowadzenia działalności gospodarczej”.
Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:
Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).
Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy:
Rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
1.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:
1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.
Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 str. 1 ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.
Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy dokonaniu tej analizy pomocne mogą okazać się orzeczenia TSUE.
W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel Dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.
Mając na uwadze powyższe orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.
Zatem, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Przeważającym przedmiotem Pana działalności jest działalność handlowa, tj. sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Jednocześnie, w środkach trwałych posiada Pan budynek (pawilon), który wydzierżawia innym podmiotom. Wydzierżawiony pawilon nie jest w żaden sposób związany z działalnością handlową.
Z wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej: zatrudnia Pan pracowników, posiada środki trwałe oraz wyposażenie, posiada wartości niematerialne i prawne, jest stroną licznych umów zobowiązaniowych, posiada stany magazynowe.
Z uwagi na podeszły wiek, kondycję fizyczną i psychiczną i problem z kontynuacją działalności przez ewentualnych Pana spadkobierców rozważa Pan aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej wyłącznie działalność handlową, do spółki komandytowej, w której ww. działalność będzie kontynuowana.
W ramach działalności handlowej:
1.Zatrudnia Pan pracowników w ramach umów o pracę/umów zleceń;
2.Wykorzystuje Pan na jej potrzeby budynek, w którym prowadzona jest sprzedaż oraz znajduje się magazyn i zaplecze sklepu ,w związku z tym budynkiem, zawarł Pan umowę kredytu (jest kredytobiorcą);
3.Jest Pan stroną wielu umów cywilnoprawnych, z których wynikają Pana prawa i obowiązki, w tym jest stroną umów na dostawy mediów (woda, kanalizacja, gaz, wywóz nieczystości, usługi telekomunikacyjne, energia elektryczna, serwisowanie sytemu alarmowego, ochrona);
4.Jest Pan stroną umów z dostawcami towarów i stroną Umów z klientami, relacji z klientelą;
5.Posiada Pan szereg środków trwałych, które wykorzystywane są wyłącznie w działalności handlowej tj.: waga najazdowa, system handlowo-finansowo – księgowy, urządzenie wysoko ciśnieniowe, regały na halę handlową, stojak elektryczny, maszyna do robót ziemnych, monitoring w budynku handlowo-usługowym, samochody ciężarowe, wózki widłowe.
6.Jest Pan stroną umów leasingowych (jako korzystający);
7.Na podstawie prowadzonych ksiąg możliwe jest wyodrębnienie przychodów i kosztów podatkowych, związanych wyłącznie z tym rodzajem działalności;
8.Wykorzystuje Pan wartości niematerialne i prawne, w tym oznaczenia indywidualizujące wyodrębnioną część przedsiębiorstwa (logotypy i oznaczenia słowne – „A”);
9.Posiada Pan domenę internetową i stronę internetową;
10.Posiada Pan wyposażenie hali magazynowej, niebędące środkami trwałymi, takie jak: wyposażenie biurowe, sprzęt komputerowy, drukarki, kopiarki, meble, sprzęt, wieszaki, wyposażenie kuchenne;
11.Posiada Pan tajemnicę przedsiębiorstwa, w szczególności tajemnicę systemu organizacyjnego przedsiębiorstwa, biznesplanów, planów inwestycyjnych, klienteli, umów, bazy kontaktów;
12.Posiada Pan księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym również prowadzonych w formie elektronicznej;
13.Posiada Pan stany magazynowe - z działalnością handlową związane są zawartości magazynu towarowego zlokalizowanego w budynku wskazanym powyżej;
14.Posiada Pan oprogramowania systemu alarmowego oraz oprogramowania systemu kontroli dostępu do budynku (wraz z licencjami);
15.Posiada Pan w aktywach środki pieniężne, które związane są z tym rodzajem działalności.
Wszystkie ww. składniki będą wchodziły w skład aportowanej „działalności handlowej” do spółki komandytowej.
Do Spółki przystąpią kolejni wspólnicy, tj. członkowie rodziny (wszyscy Pana spadkobiercy). Pan będzie - do czasu, dopóki pozwoli na to kondycja fizyczna i psychiczna - uczestniczył jako komplementariusz.
Jak wskazano w treści wniosku, jest Pan stroną wielu umów cywilnoprawnych, z których wynikają Pana prawa i obowiązki (zobowiązania, w tym przede wszystkim dot. zapłaty i należności), a które to umowy zostaną przeniesione na Spółkę komandytową.
Będą to następujące umowy:
‒na dostawy mediów (woda, kanalizacja, gaz, wywóz nieczystości, usługi telekomunikacyjne, energia elektryczna;
‒serwisowanie sytemu alarmowego;
‒ochronę;
‒umowy o prace, umowy zlecenia;
‒umowy z dostawcami;
‒umowy z Klientami;
‒umowa kredytów z bankiem;
‒umowa z Krajowym Rejestrem Długów na monitorowanie należności;
‒umowa na obsługę informatyczną program księgowego oraz sprzedażowego;
‒umowy leasingowe;
‒umowy marketingowe.
W przedmiotowej sprawie Pana wątpliwości budzi kwestia, czy aport do Spółki będzie stanowić transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i będzie wyłączony z opodatkowania podatkiem VAT jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych w Pana przedsiębiorstwie, będący przedmiotem planowanego aportu, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Spółka przejmująca po nabyciu przedmiotu aportu, będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez Pana przy pomocy składników majątkowych, będących przedmiotem niniejszego aportu i będzie kontynuowała działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przy pomocy tego zespołu.
Z wniosku nie wynika, aby dla kontynuowania działalności gospodarczej było konieczne angażowanie przez Spółkę przejmującą innych składników majątku (niebędących przedmiotem transakcji) oraz podejmowanie innych dodatkowych działań.
Przedstawione przez Pana okoliczności sprawy wskazują, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.
Aktualnie prowadzi Pan działalność w dwóch obszarach: handlu i odpłatnego udostępniania majątku trwałego innym podmiotom. Oba rodzaje działalności są od siebie niezależne: inne aktywa wykorzystywane są do realizacji każdego z obu filarów działalności. Przedmiotem aportu do spółki komandytowej ma być wyłącznie działalność handlowa.
Jak wskazano we wniosku, w momencie wniesienia aportem do Spółki przejmującej prowadzona działalność będzie organizacyjnie wyodrębniona w Pana istniejącym przedsiębiorstwie.
W przedmiotowej sprawie wyodrębnienie organizacyjne określa regulamin, ustanowiony przez Pana. Jednocześnie każdy z filarów działalności realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze. Jak Pan wskazał w momencie dokonania transakcji aportu przeniesie Pan pracowników na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy. Jak wynika z treści wniosku wymieniona działalność handlowa będąca przedmiotem aportu ma odmienny, niezależny od pozostałej części działalności (dzierżawy) zakres, tj. może być kontynuowana bez współistnienia w działalności, tego drugiego filaru.
Opisany zespół składników majątkowych przeznaczony do prowadzenia działalności handlowej jest również wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie. Jak bowiem Pan wskazał, każdy z filarów generuje przychody i koszty, zaś na podstawie prowadzonych przez Pana ksiąg, możliwe jest przypisanie poszczególnych przychodów i kosztów do danego rodzaju działalności. Zatem przedmiot aportu posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
O wyodrębnieniu funkcjonalnym zespołu składników majątkowych przeznaczonego do prowadzenia działalności przez spółkę przejmującą decyduje z kolei fakt, że po transferze działalności do spółki, przedmiotowy obszar działalności będzie mógł funkcjonować wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
Na bazie nabytego zespołu składników Spółka przejmująca będzie kontynuowała działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przy pomocy zespołu Pana składników w ramach jednoosobowej działalności, wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe zostaną przeniesione na spółek komandytową, a Pan po przeprowadzeniu aportu w ramach jednoosobowej działalności nie będzie kontynuował działalności handlowej.
Z uwagi na fakt, że prawo cywilne nie umożliwia przeniesienia praw m.in. z umów leasingu bezpośrednio na podstawie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Pan w celu przeniesienia tych umów podejmie dodatkowe czynności prawne, zmierzające do przeniesienia tych umów do spółki komandytowej. Spółka poinformuje dotychczasowych kontrahentów o dokonaniu czynności aportu i przejęciu od Pana praw i obowiązków wynikających z przeniesionych umów. Poza ww. czynnościami Spółka nie będzie musiała podjąć/wykonać dodatkowych działań faktycznych lub prawnych w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Pana składniki majątku.
Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zorganizowanego zespołu składników majątkowych, mających stanowić przedmiot aportu, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.
Opisany we wniosku zespół składników składających się na działalność handlową stanowił będzie zespół składników majątkowych, który jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Pana oraz przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych i potencjalnie mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące konkretnie przypisane mu zadania gospodarcze.
W konsekwencji uznania ww. zespołu składników majątkowych składających się na działalność handlową za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, planowana transakcja wniesienia aportem ww. zespołu składników do spółki komandytowej, będzie – zgodnie z cytowanym powyżej art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.
Pana stanowisko należy uznać zatem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).