Z okoliczności sprawy wynika, że Teatr w ramach prowadzonej działalności uzyskuje przychody z następujących rodzajów działalności/dokonuje działań w następującym zakresie:

1)  sprzedaż biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce),

2)  sprzedaż biletów na wydarzenia innych podmiotów, gdzie Teatr pełni rolę pośrednika w sprzedaży biletów, za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

3)  wynajem przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.),

4)  sprzedaż produktów (np. kubki, koszulki, skarpetki itp. materiały reklamowe) na rzecz osób trzecich,

5)  sprzedaż towarów otrzymanych od podmiotów trzecich w ramach umowy komisu (komisowa sprzedaż towarów), za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

6)  świadczenia reklamowe na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

7)  świadczenia sponsorskie na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

8)  udzielenie licencji/sublicencji na rzecz osób trzecich w ramach odpłatnego udostępniania filmów i nagrań (w ramach usług streamingowych).

Ponadto Teatr promuje organizowane przez siebie wydarzenia poprzez udział m.in. w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.). Z tytułu udziału w ww. działaniach promocyjnych Teatr nie pobiera żadnego wynagrodzenia. Wystąpienia mają charakter fragmentaryczny (prezentacja fragmentu spektaklu lub kilku utworów z danego spektaklu) i są realizowane w celu promocji działalności Teatru, celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności.

Jak również wynika z treści wniosku zgodnie z postanowieniami aktualnego statutu Teatru, jak i statutu, który ma zostać opublikowany przez (…), statutowe cele działalności Teatru to krzewienie kultury poprzez prowadzenie działalności artystycznej, kształtowanie i prezentacja współczesnego dorobku kultury, realizowanie i organizowanie przedstawień teatralnych w dziedzinie (...) oraz przedstawień dla dzieci i innych form scenicznych, w szczególności z udziałem własnego zespołu artystycznego. Statuty dopuszczają, aby Teatr współpracował z innymi środowiskami twórczymi i społecznymi w zakresie swojej działalności.

Do przedmiotu działania Teatru należą także szeroko pojęte działania edukacyjne skierowane przede wszystkim do młodego pokolenia, mające na celu kształcenie świadomych odbiorców sztuki teatru, stwarzanie możliwości rozwijania ich zainteresowań w tej dziedzinie, zaznajomienia się z najciekawszymi dziełami twórczości polskiej i światowej oraz uczestnictwa w najbardziej interesujących formach teatru.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy Teatrowi będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego wykazanego przez Teatr w fakturach wystawionych z tytułu prowadzonej działalności o podatek naliczony w fakturach otrzymanych przez Teatr z tytułu nabytych towarów i usług, w tym w związku z wydatkami poniesionymi na budowę siedziby Teatru – w całości (prawo do odliczenia podatku VAT w całości) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Rozstrzygając wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy wskazane w opisanym stanie sprawy nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez Teatr, tj. udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.) będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Opis sprawy wskazuje, że podstawowym celem ww. działań Wnioskodawcy jest realizacja celów statutowych Teatru, tj. upowszechnianie kultury w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których instytucje kultury (w tym Teatr) zostają powołane. Nie można więc uznać, że udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.), z tytułu którego Teatr nie pobiera żadnego wynagrodzenia, jest podejmowany przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach gospodarczych. Czynności te są wykonywane nieodpłatnie i trudno w takich okolicznościach zgodzić się z Wnioskodawcą, że są realizowane w celu promocji działalności Teatru, celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności, a co za tym idzie są realizowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.) stanowi bowiem przede wszystkim realizację celów statutowych, wobec czego w tym przypadku mamy do czynienia również z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że Teatr promuje organizowane przez siebie wydarzenia, poprzez m.in. udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.). Należy zauważyć, że sam charakter realizowanych ww. działań nie świadczy o ich celu marketingowym lub promocyjnym. W takich okolicznościach trudno zakładać, że wydarzenia organizowane są wyłącznie celem pozyskania nowej publiczności, która ostatecznie skorzysta z odpłatnych usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Zaznaczenia wymaga również, że Wnioskodawca otrzymuje na realizację ww. zadań dofinansowanie (dotacje celowe). Jak wskazano we wniosku źródłami finansowania działalności Teatru są m.in. dotacje przekazywane przez Organizatora Ministra o charakterze podmiotowym (na dofinansowanie statutowej działalności bieżącej, w tym utrzymanie i remont obiektów) i celowym (na finansowanie lub dofinansowanie wskazanych zadań i programów, w tym również kosztów realizacji inwestycji). Na potrzeby swojej działalności statutowej Teatr otrzymuje dotację podmiotową oraz dotacje celowe. Działalność Teatru jest finansowana wpływami z działalności wymienionych we wniosku. Niezależnie od powyższego Teatr otrzymuje m.in. od Miasta X dotacje na potrzeby prowadzonej działalności statutowej.

Uwzględniając powyższe, w ocenie tut. Organu, w treści wniosku nie przedstawiono wystarczającej argumentacji na poparcie stanowiska Teatru, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego wykazanego przez Teatr w fakturach wystawionych z tytułu prowadzonej działalności o podatek naliczony w fakturach otrzymanych przez Teatr z tytułu nabytych towarów i usług, w tym w związku z wydatkami poniesionymi na budowę siedziby Teatru – w całości (prawo do odliczenia podatku VAT w całości), a co za tym idzie Teatr nie będzie miał obowiązku stosowania sposobu określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Charakter czynności związanych z całą działalnością prowadzoną przez Teatr wskazuje na działania upowszechniające kulturę w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których instytucje kultury zostają powołane. Celem Wnioskodawcy, jako samorządowej instytucji kultury, jest bowiem przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Wnioskodawcę odpłatnie.

Organ nie neguje, że nieodpłatny udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.) jest realizowany również w celu promocji działalności Teatru, celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności, jednakże nie tylko w tym celu, bowiem projekty te mają na celu również promowanie kultury.

W takich okolicznościach trudno zakładać, że wydarzenia te organizowane są wyłącznie celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności. Działania te w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Zatem nie są realizowane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej, ponieważ nie będą one sprzyjać wyłącznie osiągnięciu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Należy zauważyć, że celem tych działań jest również realizacja celów statutowych działalności Teatru polegających na krzewieniu kultury, poprzez prowadzenie działalności artystycznej, kształtowanie i prezentacja współczesnego dorobku kultury, realizowanie i organizowanie przedstawień teatralnych w dziedzinie (...) oraz przedstawień dla dzieci i innych form scenicznych, w szczególności z udziałem własnego zespołu artystycznego. Takie działania należą do celów podstawowych Teatru, nawet jeśli spowodują poszerzenie grona klientów, którzy w przyszłości skorzystają z odpłatnych usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej.

W takich okolicznościach należy wskazać, że cała aktywność Teatru nie stanowi wyłącznie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca wykonuje również czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą będą spełniać nieodpłatne przedsięwzięcia podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Za wykonywane w ramach działalności gospodarczej uznać należy także organizowane wydarzenia, z tytułu których Wnioskodawca uzyskuje wpływy finansowe podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji w związku z uznaniem, że Teatr nie wykonuje nieodpłatnych świadczeń, tj. udział w organizowanych przez Teatr wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.), wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza, obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie nie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast – w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy – w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarcze „sposób określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność (w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza), Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. W przypadku, gdy przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Tym samym, gdy brak jest możliwości przyporządkowania nabyć w całości do działalności gospodarczej, Wnioskodawca, będący jednostką kultury zobowiązany jest do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, ponieważ – jak wynika z wcześniejszej argumentacji – wykorzystuje nabywane towary i usługi, zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabywane przez Teatr usługi/towary należy w całości przyporządkować do działalności opodatkowanej VAT Teatru.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przywołane wyżej regulacje prawne, stwierdzić należy, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku kiedy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania tych towarów i usług do działalności gospodarczej – prawidłowym będzie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony według współczynnika proporcji obliczonego według § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Podsumowując, Wnioskodawcy nie przysługuje i nie będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego wykazanego przez Teatr w fakturach wystawionych z tytułu prowadzonej działalności o podatek naliczony wykazany w fakturach otrzymanych przez Teatr z tytułu nabytych towarów i usług, w tym w związku z wydatkami poniesionymi na budowę siedziby Teatru – w całości (prawo do odliczenia podatku VAT w całości).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Następnie wątpliwości Teatru dotyczą wskazania, czy do działań Teatru w zakresie prowadzonej działalności, należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W opisie sprawy wskazano, że w ramach prowadzonej działalności Teatr uzyskuje przychody z następujących rodzajów działalności/dokonuje działań w następującym zakresie:

1)  sprzedaż biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce),

2)  sprzedaż biletów na wydarzenia innych podmiotów, gdzie Teatr pełni rolę pośrednika w sprzedaży biletów, za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

3)  wynajem przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.),

4)  sprzedaż produktów (np. kubki, koszulki, skarpetki itp. materiały reklamowe) na rzecz osób trzecich,

5)  sprzedaż towarów otrzymanych od podmiotów trzecich w ramach umowy komisu (komisowa sprzedaż towarów), za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

6)  świadczenia reklamowe na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

7)  świadczenia sponsorskie na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

8)  udzielenie licencji/sublicencji na rzecz osób trzecich w ramach odpłatnego udostępniania filmów i nagrań (w ramach usług streamingowych).

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:

• podmioty prawa publicznego;
• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
• indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W świetle art. 43 ust. 17 ustawy:

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Analizując powołane powyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Natomiast spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne (…).

Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. („Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia „kultura” w znaczeniu, w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. powołanych wyżej przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Jak wskazano powyżej, zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Teatr wypełnia przesłankę podmiotową wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury. Teatr działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz swojego Statutu. Organizatorem Teatru jest Miasto X.

Zatem należy przeanalizować, czy dla czynności dokonywanych przez Teatr spełniona została przesłanka przedmiotowa.

W odniesieniu do sprzedaży biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce), wskazać należy, że również przesłanka o charakterze przedmiotowym będzie spełniona. Jak wynika z treści wniosku, zgodnie z postanowieniami aktualnego statutu Teatru, jak i statutu, który ma zostać opublikowany przez (…), statutowe cele działalności Teatru to krzewienie kultury poprzez prowadzenie działalności artystycznej, kształtowanie i prezentacja współczesnego dorobku kultury, realizowanie i organizowanie przedstawień teatralnych w dziedzinie (...) oraz przedstawień dla dzieci i innych form scenicznych, w szczególności z udziałem własnego zespołu artystycznego.

Tak więc świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na wystawianiu w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych w dziedzinie (...) oraz przedstawień dla dzieci i innych form scenicznych, na które Teatr sprzedaje bilety stanowią usługi kulturalne.

Jednak jeżeli usługa kulturalna stanowi jednocześnie usługę wstępu, nie będzie korzystała ze zwolnienia od VAT (co wynika z treści art. 43 ust. 19 pkt 2 i pkt 3 ustawy). Dlatego kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy usługi świadczone przez Teatr w związku z umożliwieniem uczestnictwa wydarzeniach, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) mają charakter usług wstępu.

Należy podkreślić, że obecnie nie budzi już wątpliwości, że dla zdefiniowania pojęcia „wstępu” nie ma znaczenia czy możliwość wejścia, czy uczestnictwa w danym wydarzeniu dotyczy uczestnictwa czynnego, czy biernego.

Pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, na siłownię – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Jak wskazał Wnioskodawca – z czym zgadza się tut. Organ – świadczone w ramach wystawiania w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych usługi mieszczą się w kategorii usług wstępu wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przesłanka zawarta w ww. przepisie, wyłączająca możliwość zwolnienia od podatku usług kulturalnych.

Tym samym sprzedaż biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) w świetle art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, w powiązaniu z art. 43 ust. 19 pkt 2 i pkt 3 ustawy, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Następnie w odniesieniu do sprzedaży biletów na wydarzenia innych podmiotów, gdzie Teatr pełni rolę pośrednika w sprzedaży biletów, za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że w związku z zawarciem Umowy Teatr jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży otrzymanych biletów przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej (kasy fiskalnej). W określonym terminie od zakończenia sprzedaży ww. otrzymanych biletów Teatr (jako pośrednik) wraz z podmiotem, na rzecz którego dokonywał ww. usług dokonuje rozliczenia w oparciu o raport sprzedanych biletów. Teatr przekazuje ww. podmiotowi, na rzecz którego dokonywał sprzedaży biletów równowartości kwoty brutto uzyskanej z tytułu sprzedaży biletów. Z tytułu wykonania ww. czynności Teatr otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji w ustalonej umową wielkości procentowej liczonej co do zasady od łącznej kwoty uzyskanej przez Teatr z tytułu sprzedaży otrzymanych biletów.

Zatem usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów na wydarzenia innych podmiotów, gdzie Teatr pełni rolę pośrednika w sprzedaży biletów, za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne nie stanowią usług kulturalnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Tym samym usługi te nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Wnioskodawca wskazał również, że w ramach działalności podejmuje działania, tj. wynajem przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny:

Natomiast w myśl art. 659 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Tak więc dzierżawa, najem nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego (najemcy), polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy (najemcy), polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że dzierżawa, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji najem pomieszczeń stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dla usług najmu, dzierżawy budynku teatru i majątku ruchomego. Usługi te nie stanowią także usług kulturalnych.

Tym samym usługi wynajmu przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajmu majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.) nie stanowią usług kulturalnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Zatem usługi te nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Podobnie również w odniesieniu do:

1)świadczeń reklamowych na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

2)świadczeń sponsorskich na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

wskazać należy, iż Wnioskodawca, chociaż spełniający przesłankę podmiotową (jako podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) nie wykonuje w tym przypadku usług kulturalnych. Tym samym czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Z kolei usługi udzielania licencji/sublicencji na rzecz osób trzecich w ramach odpłatnego udostępniania filmów i nagrań (w ramach usług streamingowych) są związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

Usługi te więc nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach są wyłączone ze zwolnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Teatr udzielając licencji/sublicencji na rzecz osób trzecich w ramach odpłatnego udostępniania filmów i nagrań (w ramach usług streamingowych) nie jest uprawniony do zwolnienia ww. usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, gdyż usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, czy usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 pkt 1 i pkt 4 ustawy.

Ponadto w odniesieniu do:

1)  wynajmu przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.),

2)  sprzedaży produktów (np. kubki, koszulki, skarpetki itp. materiały reklamowe) na rzecz osób trzecich,

3)  sprzedaży towarów otrzymanych od podmiotów trzecich w ramach umowy komisu (komisowa sprzedaż towarów), za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

4)  świadczeń reklamowych na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

5)  świadczeń sponsorskich na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

należy powtórzyć, że w myśl art. 43 ust. 17 ustawy:

Szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie należy zwrócić na analizę cechy „niezbędności”. Odwołując się do literalnego znaczenia, posiłkując się przy tym słownikowym rozumieniem słowa „niezbędny”, oznacza on coś co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy, zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. Innymi słowy brak jednej wyklucza całkowicie występowanie drugiej tzn. nie mogą się bez siebie obyć. Niezbędność wyraża taką relację, która opiera się na wzajemnej nierozłączności.

Ww. czynności realizowane przez Teatr są czynnościami dodatkowymi, nie można natomiast uznać, iż bez dostawy tych towarów, czy świadczenia powyższych usług, usługi polegające na wystawianiu w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych nie mogłyby być organizowane.

Na tle powyższego, nie można uznać, że:

a)  wynajem przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.),

b)  sprzedaż produktów (np. kubki, koszulki, skarpetki itp. materiały reklamowe) na rzecz osób trzecich,

c)  sprzedaż towarów otrzymanych od podmiotów trzecich w ramach umowy komisu (komisowa sprzedaż towarów), za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

d)  świadczenie usług reklamowych na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

e)  świadczenie usług sponsorskich na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

jest niezbędne do wykonania usług podstawowych (tj. usługi wystawiania w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych).

Jednocześnie należy powtórzyć, że sprzedaż biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) mieści się w kategorii usług wstępu wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy. Tym samym usługi podstawowe świadczone przez Teatr nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy w związku z art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy.

Nie można więc wskazać w analizowanej sprawie, że czynności wymienione powyżej mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy w związku z art. 43 ust. 17 ustawy, bowiem:

1)  usługi podstawowe świadczone przez Teatr nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy w związku z w art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy;

2)  ww. czynności nie są niezbędne do wykonania usług podstawowych (tj. usług wystawiania w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych).

Podsumowując, do działań Teatru w zakresie prowadzonej przez siebie działalności, tj.:

1)  sprzedaż biletów na wydarzenia, które są wystawiane w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce),

2)  sprzedaż biletów na wydarzenia innych podmiotów, gdzie Teatr pełni rolę pośrednika w sprzedaży biletów, za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

3)  wynajem przestrzeni Teatru (np. sceny) na rzecz osób trzecich, a także wynajem majątku ruchomego (np. instrumenty, kostiumy, rekwizyty itp.),

4)  sprzedaż produktów (np. kubki, koszulki, skarpetki itp. materiały reklamowe) na rzecz osób trzecich,

5)  sprzedaż towarów otrzymanych od podmiotów trzecich w ramach umowy komisu (komisowa sprzedaż towarów), za którą to działalność Teatr otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne,

6)  świadczenia reklamowe na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.),

7)  świadczenia sponsorskie na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu,

8)  udzielenie licencji/sublicencji na rzecz osób trzecich w ramach odpłatnego udostępniania filmów i nagrań (w ramach usług streamingowych),

nie należy zastosować zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać jako prawidłowe.

Następnie wątpliwości Państwa dotyczą wskazania, czy przekazanie w ramach umów sponsoringu lub umów reklamowych – biletów wstępu na wydarzenia organizowane przez Teatr sponsorom Teatru oraz innym kontrahentom, którym Teatr świadczy usługi reklamowe i promocyjne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Teatr winien opodatkować te bilety tak, jak wykonaną usługę sponsoringową/reklamową (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji usług sponsoringu, w związku z czym zasadnym jest odwołanie się do ich znaczenia językowego. I tak, za internetowym Słownikiem Języka Polskiego (...) „sponsoring” to finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności. Pojęcie „marketing” oznacza działanie mające na celu m.in. pobudzanie i zaspokajanie potrzeb klientów, natomiast „reklamą” jest działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów, bądź ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów. Z kolei termin „promocja” – w odniesieniu do kategorii związanej z działalnością gospodarczą – określa działanie zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia, również efekt takiego działania.

W tym miejscu należy wskazać, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy prawa nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość jej zawarcia wynika z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). W przypadku umów sponsoringu, których istotą jest nieodpłatne świadczenie sponsora na rzecz sponsorowanego, celem sponsora jest zazwyczaj budowanie własnego wizerunku na rynku dzięki samemu faktowi świadczenia na pewien cel, przy czym skutek marketingowy osiągany jest bez aktywnego udziału sponsorowanego. W takim przypadku mamy tu do czynienia z umową darowizny przy czym w praktyce darowiznę może stanowić całe świadczenie sponsora lub tylko jego część.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że usługi reklamowe i promocyjne, wykonywane przez Teatr na rzecz sponsorów oraz innych kontrahentów, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Ponadto – jak wskazano powyżej – świadczenia reklamowe na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów (np. reklama drukowana w repertuarze, na stronie www itd.) oraz świadczenia sponsorskie na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

Jednocześnie należy powtórzyć, że na mocy art. 8 ust. 2 ustawy:

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku (czyli w przypadku gdy usługi będą związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa) jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług.

Z opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do świadczeń sponsorskich świadczonych na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów sponsoringu obejmują one kompleks określonych świadczeń polegających na organizowaniu wydarzeń na rzecz sponsora, sponsorów, udostępnianiu biletów sponsorskich, udostępnianiu powierzchni reklamowych. Dodatkowo w ramach zawieranych umów sponsorskich, sponsorzy otrzymują na określony czas tytuł sponsora/mecenasa/partnera określonego wydarzenia, np. jubileuszu, premiery. Teatr dodatkowo zapewnia sponsorowi prawo do używania ww. tytułu przy działaniach Teatru takich jak wydanie płyty z premiery, emisja spektaklu online, konferencje lub warsztaty. W zamian za kompleks ww. czynności Teatr otrzymuje świadczenie sponsorskie, które jest płatne na podstawie stosownej umowy i wystawionej faktury. Dalej Wnioskodawca wskazał, że Teatr nieodpłatnie wydaje w celach promocyjnych pulę biletów na spektakle osobom ze świata kultury, przedstawicielom władzy publicznej, tzw. VIP-om (dziennikarze, znani aktorzy, reżyserzy), czy swoim sponsorom. Ww. przekazania mają związek z prowadzoną działalnością Teatru, albowiem udział ww. osób w wydarzeniach organizowanych przez Teatr prowadzi do wypromowania działalności Teatru. Dodatkowo udostępnianie określonej puli biletów kontrahentom Teatru (lub ich przedstawicielom) służy pogłębianiu relacji z kontrahentami, celem zbudowania i poszerzenia wzajemnych relacji gospodarczych.

Tym samym z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przekazuje w ramach umów sponsoringu lub umów reklamowych – bilety wstępu na wydarzenia organizowane przez Teatr sponsorom Teatru oraz innym kontrahentom, którym Teatr świadczy usługi reklamowe i promocyjne, za które nie trzeba uiszczać opłaty.

Z opisu sprawy wynika, że przekazanie biletów sponsorom oraz kontrahentom (tj. podmiotom, na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi sponsorskie w ramach zawartych umów) jest ściśle związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, w związku z czym nie może być traktowane jako odrębne odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie powołany przepis ustawy nie może znaleźć zastosowania, a czynności te nie podlegają odrębnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż obowiązek ich wykonania wynika z umów wiążących Teatr, z których wynika już podatek należny od świadczeń wykonanych, a wynikających z tych umów zawartych ze sponsorami. Przekazanie biletów sponsorom stanowi obowiązek Teatru wynikający wprost z zawartej umowy.

Podsumowując, świadczenie Wnioskodawcy wykonywane w ramach umowy zawartej ze sponsorami jest opodatkowane i obejmuje wszelkie czynności wchodzące w zakres umowy, w tym przekazane bilety.

Natomiast – jak wynika z opisu sprawy – w odniesieniu do świadczeń reklamowych na rzecz osób trzecich w ramach zawartych umów Teatr zamieszcza informacje o reklamodawcy (reklamę) w repertuarach, banerach i innych powierzchniach reklamowych, którymi dysponuje Teatr, w zamian za co Teatr otrzymuje wynagrodzenie. Natomiast z opisu sprawy nie wynika, że na mocy umowy wiążącej Teatr z podmiotami, na rzecz których świadczy on usługi reklamowe Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazania nieodpłatnie biletów.

Tym samym nie można wskazać, że Teatr winien traktować te bilety, jako element kompleksowej wykonanej usługi sponsoringowej lub reklamowej, bowiem – jak wynika z treści wniosku – Teatr nie jest zobowiązany do przekazania nieodpłatnie biletów kontrahentom, na rzecz których świadczy on usługi reklamowe.

Jednakże biorąc pod uwagę treść przepisu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zwrócić uwagę na twierdzenie Wnioskodawcy, iż udostępnianie określonej puli biletów kontrahentom Teatru (lub ich przedstawicielom) służy pogłębianiu relacji z kontrahentami, celem zbudowania i poszerzenia wzajemnych relacji gospodarczych. Tym samym, w analizowanej sprawie w przypadku, gdy Teatr wydaje bezpłatnie bilety kontrahentom, na rzecz których świadczy usługi reklamowe i działanie to ma związek z prowadzoną działalnością Teatru, albowiem udział ww. osób w wydarzeniach organizowanych przez Teatr prowadzi do wypromowania działalności Teatru oraz służy pogłębianiu relacji z kontrahentami, celem zbudowania i poszerzenia wzajemnych relacji gospodarczych, nie można uznać, że działania Wnioskodawcy w postaci nieodpłatnego przekazania biletów dla ww. podmiotów nie jest związane z prowadzoną przez Teatr działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również wszelkie nieodpłatne świadczenie usług, ale jedynie dla celów innych niż działalność gospodarcza. Tym samym w analizowanym przypadku art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie ma zastosowania. Czynność przekazania biletów kontrahentom, na rzecz których Teatr świadczy usługi reklamowe nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc jednakże pod uwagę całą treść stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3 należało uznać je za nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także wskazania, czy nieodpłatne przekazywanie biletów (w formie np. zaproszeń) przedstawicielom instytucji, władz miasta oraz niektórym osobom fizycznym, których traktuje się jako „gości specjalnych”, tzw. VIP-ów nie stanowi świadczenia usług, ani dostawy towarów w rozumieniu VATU, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a powyższe w związku z tym, że ma na celu propagowanie działalności Teatru, a więc ich świadczenie zostało wykonane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że jak rozstrzygnięto powyżej usługi świadczone w ramach wystawiania w aktualnym miejscu działalności Teatru lub poza siedzibą Teatru (w Polsce) przedstawień teatralnych mieszczą się w kategorii usług wstępu, tym samym Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów, o których mowa w art. 2 pkt 6 ustawy. W związku z powyższym rozpatrywanie ww. przekazania biletów, jako dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu jest nieuzasadnione.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Teatr nieodpłatnie wydaje w celach promocyjnych pulę biletów na spektakle osobom ze świata kultury, przedstawicielom władzy publicznej, tzw. VIP-om (dziennikarze, znani aktorzy, reżyserzy). Ww. przekazania mają związek z prowadzoną działalnością Teatru, albowiem udział ww. osób w wydarzeniach organizowanych przez Teatr prowadzi do wypromowania działalności Teatru.

Zatem w przypadku, gdy:

-    nieodpłatne przekazywanie biletów (w formie np. zaproszeń) przedstawicielom instytucji, władz miasta oraz niektórym osobom fizycznym, których traktuje się jako „gości specjalnych”, tzw. VIP-ów ma na celu propagowanie działalności Teatru, a więc ich świadczenie zostało wykonane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług,

-    ww. przekazania mają związek z prowadzoną działalnością Teatru, albowiem udział ww. osób w wydarzeniach organizowanych przez Teatr prowadzi do wypromowania działalności Teatru,

świadczenia te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem wynika z treści wniosku są to nieodpłatne świadczenia usług wykonywane dla celów działalności gospodarczej Teatru.

Zatem w rozpatrywanym przypadku art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie ma zastosowania. Nieodpłatne przekazywanie biletów (w formie np. zaproszeń) przedstawicielom instytucji, władz miasta oraz niektórym osobom fizycznym, których traktuje się jako „gości specjalnych”, tzw. VIP-ów nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, nieodpłatne przekazywanie biletów (w formie np. zaproszeń) przedstawicielom instytucji, władz miasta oraz niektórym osobom fizycznym, których traktuje się jako „gości specjalnych”, tzw. VIP-ów nie stanowi świadczenia usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a powyższe w związku z tym, że ma na celu propagowanie działalności Teatru, a więc ich świadczenie zostało wykonane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 należało uznać jako prawidłowe.

Wątpliwości Teatru dotyczą również kwestii, czy nieodpłatny udział Teatru w wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty, polegający na prezentacji fragmentów spektakli Teatru lub kilku utworów z repertuaru spektakli Teatru nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a powyższe w związku z tym, że ma na celu promocję działalności Teatru, a więc ich świadczenie zostało wykonane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Teatr promuje organizowane przez siebie wydarzenia, poprzez udział w organizowanych przez inne podmioty wydarzeniach, happeningach, kampaniach promocyjnych, konferencjach, prelekcjach, w szczególności poprzez zaprezentowanie przez artystów fragmentów spektakli, utworów wystawianych przez Teatr w publicznie dostępnych miejscach (np. w szpitalach, na targach, wystawach itp.). Z tytułu udziału w ww. działaniach promocyjnych Teatr nie pobiera żadnego wynagrodzenia. Wystąpienia mają charakter fragmentaryczny (prezentacja fragmentu spektaklu lub kilku utworów z danego spektaklu) i są realizowane w celu promocji działalności Teatru, celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności.

Tym samym w związku z tym, że – jak wynika z treści wniosku – nieodpłatny udział Teatru w wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty:

-    jest realizowany w celu promocji działalności Teatru, celem zwiększenia sprzedaży biletów na organizowane przez Teatr wydarzenia oraz pozyskania nowej publiczności,

-    ma na celu promocję działalności Teatru, a więc nieodpłatny udział został wykonany w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy,

świadczenia te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem wynika z treści wniosku są to nieodpłatne świadczenia usług wykonywane dla celów dzielności gospodarczej Teatru.

Tym samym, w rozpatrywanym przypadku art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie ma zastosowania. Nieodpłatny udział Teatru w wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty, polegający na prezentacji fragmentów spektakli Teatru lub kilku utworów z repertuaru spektakli nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, nieodpłatny udział Teatru w wydarzeniach organizowanych przez inne podmioty, polegający na prezentacji fragmentów spektakli Teatru lub kilku utworów z repertuaru spektakli Teatru nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a powyższe w związku z tym, że ma na celu promocję działalności Teatru, a więc ich świadczenie zostało wykonane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Teatru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 należało uznać jako prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także wskazania, czy nieodpłatne przekazania prezentów, których jednostkowa cena nabycia, określona w momencie przekazywania towaru nie przekracza 20 zł nie stanowi świadczenia usług, ani dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a podatek VAT z tytułu ich nabycia może podlegać odliczeniu (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Teatr podejmuje szereg działań, mających na celu promowanie swojej działalności, m.in. Teatr dokonuje zakupu materiałów reklamowych (np. kubki, smycze itp.), które następnie wydaje w celach promocyjnych. Wartość poszczególnych towarów nie przekracza 20 zł. Teatr nie prowadzi ewidencji wydawanych towarów.

Na podstawie, powołane wyżej art. 7 ust. 2 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że Teatr dokonuje zakupu materiałów reklamowych (np. kubki, smycze itp.), które następnie wydaje w celach promocyjnych, tym samym dokonuje dostawy towarów, o których mowa w art. 2 pkt 6 ustawy. W związku z powyższym rozpatrywanie ww. przekazania, jako świadczenia usług wynikającego z art. 8 ust. 2 ustawy, jest nieuzasadnione.

Natomiast w świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto analiza ww. przepisu wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia także czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega – zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy – przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy nabyciu lub wytworzeniu towarów, to ich nieodpłatne przekazanie, gdyby było nieopodatkowane, w rezultacie prowadziłoby do sytuacji, że żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą powszechności i neutralności opodatkowania. Nieodpłatne przekazanie towarów handlowych, które nie wypełnia definicji prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 lub próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, traktowane jest jak dostawa towarów i rodzi konieczność opodatkowania podatkiem VAT. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 7 ustawy:

W świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątek stanowi m.in. przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy prezenty o małej wartości.

W konsekwencji powyższego nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług przekazanie odbiorcom towarów – jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika – których:

·    jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekracza 20 zł,

·    łączna wartość w roku podatkowym nie przekracza 100,00 zł (bez podatku), jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych.

Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych przekazań. Natomiast jeżeli łączna wartość w roku podatkowym przekazanego towaru przekracza 100,00 zł (bez podatku) podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Należy również zaznaczyć, że z powyższych uregulowań wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W tym miejscu należy wskazać, że – jak wynika z opisu sprawy – Teatr podejmuje szereg działań, mających na celu promowanie swojej działalności, m.in. Teatr dokonuje zakupu materiałów reklamowych (np. kubki, smycze itp.), które następnie wydaje w celach promocyjnych.

Ponadto powyżej wskazano, że cała aktywność Teatru nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca wykonuje również czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą. Teatr ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu ww. materiałów reklamowych, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie nie jest możliwe, Teatrowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast – w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy – w przypadku, gdy przypisanie nabywanych materiałów reklamowych w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarcze „sposób określenia proporcji”.

Zatem w przypadku, gdy Teatr wykorzystuje zakupione materiały reklamowe do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT i przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych materiałów reklamowych do celów działalności gospodarczej.

Natomiast rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Zatem przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary (w tym przypadku materiały reklamowe) w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w pierwszej kolejności należy określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Słownika Języka Polskiego PWN 2006) – „wartość” oznacza „to, ile coś jest warte”, cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Słownika Języka Polskiego PWN 2006) to: „przeznaczony do użytku, dający się użytkować”, „konsumpcja” to „używanie, użytkowanie czegoś”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

W ocenie tut. Organu, wymienione powyżej przekazywane materiały reklamowe w postaci kubków, smyczy, posiadają określoną wartość użytkową (konsumpcyjną), gdyż mają zdolność do zaspokojenia potrzeb nabywcy tego towaru, jak również skutkują przysporzeniem majątkowym nabywcy. Ww. przedmioty mogą bowiem być przez obdarowanego wykorzystywane zgodnie z ich cechami i przeznaczeniem.

Odnosząc się zatem do kwestii opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym przypadku materiałów reklamowych w postaci kubków, smyczy), w sytuacji gdy Wnioskodawcy przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów, uzależnione jest od tego, czy towary te wyczerpują ustawowe przesłanki, pozwalające uznać je za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy.

W sytuacji bowiem, gdy przekazuje on jednej osobie towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, i prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób, a także przekazuje towary, których nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekraczają 20 zł, takie przekazanie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy i nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej w przypadku, gdy Teatr wykorzystuje zakupione materiały reklamowe do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT i przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych materiałów reklamowych do celów działalności gospodarczej. Tym samym, co do zasady Wnioskodawcy przysługuje częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem materiałów reklamowych, jednakże materiały te należy traktować jako prezenty o małej wartości, bowiem w tym przypadku – jak wskazał Wnioskodawca – wartość poszczególnych towarów nie przekracza 20 zł.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawcy – co do zasady – przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem materiałów reklamowych w postaci kubków, smyczy, przekazanie ich nieodpłatnie w celach promowania swojej działalności (tj. działalności opodatkowanej i działalności statutowej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), w przypadku gdy jednostkowy koszt ich wytworzenia, określony w momencie ich przekazywania, nie przekroczył 20 zł, zgodnie z art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, bądź własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).