-zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, usług szkoleniowych na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części w której, uczestnikami szkoleń są inne osoby niż pracownicy i przedstawiciele organów administracji publicznej, które odbywają szkolenia w celach zawodowych (szkolenia na rzecz części ww. uczestników z przypadku B) oraz gdy są one finansowe w całości ze środków publicznych (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,

-zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, usług szkoleniowych na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części w której, uczestnikami szkoleń są inne osoby niż pracownicy i przedstawiciele organów administracji publicznej, którzy odbywają szkolenia w celach społecznych (szkolenia na rzecz części ww. uczestników z przypadku B) (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy:

Przepis art. 43 ust. 17a ustawy stanowi, że:

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.

Natomiast aby świadczone usługi mogły korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy 2006/122/WE Rady:

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności (jako wykonawca) oferuje prowadzenie szkoleń, których tematyka dotyczy zagadnień takich jak: krajobraz kulturowy i jego rozwój, urbanistyka i tzw. uchwały krajobrazowe. Zamawiającymi usługi szkoleniowe są organy administracji publicznej – aktualnie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, lecz również jednostki samorządu terytorialnego. Celem szkoleń jest promocja rozwiązań chroniących krajobraz i strukturę zurbanizowaną, poszerzenie wiedzy z zakresu tematycznego szkolenia i podniesienie kwalifikacji merytorycznych, szczególnie z zakresu przygotowywania tzw. uchwał krajobrazowych, czyli uchwał w sprawie ustalenia zasad i warunków sytuowania na terenie gminy obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane (na podstawie art. 37a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Uczestnikami szkoleń są: Przypadek A – wyłącznie pracownicy i przedstawiciele organów administracji publicznej; Przypadek B – osoby jak w przypadku A stanowią powyżej 90% uczestników, jednak szkolenie jest otwarte również dla innych osób, zgodnie z treścią zaproszenia Ministerstwa: „Do udziału zachęcamy przede wszystkim przedstawicieli samorządów lokalnych, ale także projektantów, przedstawicieli organizacji społecznych, ruchów miejskich, ludzi nauki, przedstawicieli administracji rządowej i innych zainteresowanych tematem ochrony oraz kształtowania przestrzeni publicznej”. Prowadzenia przedmiotowych szkoleń nie regulują przepisy w odniesieniu do ich formy lub zasad. Nie stanowią one również usług objętych akredytacją. Szkolenia te są w całości finansowane ze środków publicznych – tych pochodzących z Unii Europejskiej, jak i krajowych. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, jak również uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką badawczo-rozwojową. Wnioskodawca wskazał, że osoba biorąca udział w szkoleniu wykorzystuje nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków. Zdaniem Wnioskodawcy, jest to nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, osoby biorącej udział w szkoleniu oraz mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zdobyta na szkoleniu wiedza podnosi kompetencje i możliwości na rynku pracy wszystkich uczestników, niezależnie od tego czy w danym momencie zajmują się tematyką, której dotyczy szkolenie zawodowo czy społecznie. Wnioskodawca będzie posiadał stosowną dokumentację, z której będzie wynikać, że źródłem finansowania usług będących przedmiotem wniosku są środki publiczne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy opisane powyżej wykonywane przez Zainteresowanego usługi szkoleniowe świadczone na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych – w przypadku gdy są finansowane w całości ze środków publicznych – są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, jako usługi szkoleniowe kształcenia zawodowego (w rozumieniu Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011) – Przypadek A oraz jeśli w ww. szkoleniu oprócz pracowników administracji publicznej i podmiotów publicznych uczestniczą również inne osoby, np. ludzie nauki projektanci czy przedstawiciele Rady Miejskiej – Przypadek B.

Dokonując oceny, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a lub lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem realizowane przez Zainteresowanego szkolenia nie spełniają przesłanek umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować, czy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług spełnione są przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, przedmiotem świadczenia muszą być usługi obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo usługi te muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że – przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług – wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Należy wskazać, że środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej mieszczą się w kategorii środków publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.).

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych:

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych:

Z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych wynika, że:

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Odnosząc się do ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy więc w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy świadczone usługi są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, co stanowi podstawową przesłankę warunkującą zastosowanie zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. I tak, kierując się wskazówkami wcześniej powołanego rozporządzenia Rady UE, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.

Usługi szkoleniowe będą więc stanowiły usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania w myśl powyższych przepisów, gdy w zamierzeniu mają prowadzić do podwyższenia kwalifikacji zawodowych i poziomu wiedzy osób biorących udział w szkoleniach oraz mają na celu ich szeroko pojęty rozwój zawodowy.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że tematyka ww. szkolenia dotyczy następujących zagadnień: krajobraz kulturowy i jego rozwój, urbanistyka i tzw. uchwały krajobrazowe. Zamawiającymi usługi szkoleniowe są organy administracji publicznej – aktualnie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, lecz również jednostki samorządu terytorialnego. Celem szkoleń jest promocja rozwiązań chroniących krajobraz i strukturę zurbanizowaną, poszerzenie wiedzy z zakresu tematycznego szkolenia i podniesienie kwalifikacji merytorycznych, szczególnie z zakresu przygotowywania tzw. uchwał krajobrazowych, czyli uchwał w sprawie ustalenia zasad i warunków sytuowania na terenie gminy obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane. Wnioskodawca wskazał, że osoba biorąca udział w szkoleniu wykorzystuje nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w odniesieniu do uczestniczący w szkoleniu pracowników i przedstawicieli organów administracji publicznej, którzy zajmują się ww. tematyką jest to nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Zatem analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że ww. szkolenia pracowników i przedstawicieli organów administracji publicznej wykorzystujących nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że ww. usługi są w całości finansowane ze środków publicznych, zarówno pochodzących z Unii Europejskiej, jak i krajowych. Wnioskodawca posiada stosowną dokumentację, z której będzie wynikać, że źródłem finansowania usług będących przedmiotem wniosku są środki publiczne.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że usługi szkoleniowe świadczone na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w sytuacji, gdy uczestnikami są wyłącznie pracownicy i przedstawiciele organów administracji wykorzystujący nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych (przypadek A) – w przypadku gdy są finansowane w całości ze środków publicznych – korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

W konsekwencji stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Z uwagi na powyższą analizę zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, będzie mieć również zastosowanie do usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części, w której uczestnikami szkoleń są pracownicy i przedstawiciele organów administracji publicznej wykorzystujący nabytą wiedzę do pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków (szkolenia na rzecz części ww. uczestników z przypadku B), gdy są one finansowe w całości ze środków publicznych.

Zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy należy zastosować również w odniesieniu do usług świadczonych na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części, w której uczestnikami szkoleń są osoby niebędące pracownikami i przedstawicielami organów administracji publicznej (wykorzystującymi nabytą wiedzę do pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków), ale które biorą udział w szkoleniu w celu uzyskania lub uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych, gdy są one finansowe w całości ze środków publicznych (przypadek B).

Natomiast usługi szkoleniowe świadczone na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części, w której uczestnikami są osoby niebędące pracownikami i przedstawicielami organów administracji publicznej (wykorzystującymi nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych), które nie biorą udziału w szkoleniu w celu uzyskania lub uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych, ale np. w celach społecznych (część uczestników szkolenia z przypadku B) nie spełnią podstawowej przesłanki zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, tj. nie będą stanowiły usług w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, gdyż udział ww. osób w szkoleniach nie prowadzi do uzyskania przez nich konkretnego zawodu lub rozwijania kwalifikacji w posiadanym zawodzie, ani nie ma związku z konkretną branżą lub zawodem. Osoby te nie biorą udziału w szkoleniach w celu zdobycia nowych kwalifikacji lub podwyższenia posiadanych już kwalifikacji zawodowych. Należy również zauważyć, że są to osoby, dla których tego rodzaju szkolenia nie wiążą się ściśle z wykonywanym zawodem. W konsekwencji usługi te nie będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Podsumowując, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe, finansowane w całości ze środków publicznych (przypadek B), świadczone na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, jako usługi szkoleniowe kształcenia zawodowego (w rozumieniu Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011), w części w której, uczestnikami szkoleń są pracownicy i przedstawiciele organów administracji publicznej wykorzystujący nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych oraz osoby niebędące pracownikami i przedstawicielami organów administracji publicznej (wykorzystującymi nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych), które biorą udział w szkoleniu w celu uzyskania lub uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych (część uczestników przypadku B).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej części pytania nr 2 jest prawidłowe.

Natomiast wykonywane przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe świadczone na rzecz organów administracji publicznej oraz innych podmiotów publicznych, w części której uczestnikami są osoby niebędące pracownikami i przedstawicielami organów administracji publicznej (wykorzystującymi nabytą wiedzę w pracy do prowadzenia postępowań, lub do realizacji obowiązków zawodowych), które nie biorą udziału w szkoleniu w celu uzyskania lub uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych, ale np. w celach społecznych (część uczestników przypadku B) nie będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tej części pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 1 i nr 2. Natomiast pytanie nr 3 zostało załatwione odrębnym pismem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).