Czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r.) w prawo własności ww. nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości za odpłatną dostawę towaru opodatkowaną podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. jest użytkownikiem wieczystym gruntu Gminy Miasta (…) położonego w (…) przy ul. (…) stanowiącego działkę geodezyjną nr 1 o powierzchni 1,0641 ha, dla którego Sąd Rejonowy - Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zamiany dokonanej 8 lipca 2020 r. z Polskim Związkiem Działkowców (PZD) - pierwszym użytkownikiem wieczystym gruntu. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste PZD nastąpiło 18 marca 1999 r. na podstawie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Komunalizacja gruntu nastąpiła na podstawie decyzji Wojewody (…) znak (…) z 28 stycznia 1997 r.

A. Sp. z o.o. złożyła wniosek o bezprzetargową sprzedaż własności gruntu. Postępowanie będzie prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz uchwały nr (…)Rady Miasta (…) z dnia 25 września 2014 r. w sprawie zasad sprzedaży nieruchomości Gminy Miasta (…) na rzecz ich użytkowników wieczystych po ustaleniu, że sprzedaż jest zgodna z zasadami prawidłowej gospodarki gminnym zasobem nieruchomości oraz po uzyskaniu opinii właściwych służb, w tym zajmujących się problematyką architektoniczno-budowlaną, zagospodarowaniem przestrzennym, zarządem drogami, ochroną zabytków, ochroną środowiska, dotyczących zasadności sprzedaży.

Ustalenie ceny nieruchomości gruntowej następuje w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego, działającego na zlecenie i koszt tut. Urzędu. Cena sprzedaży nie może być mniejsza niż wartość prawa własności nieruchomości, a na poczet ceny zalicza się wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu. Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta (…) z 29 kwietnia 2020 r., cenę netto sprzedaży prawa własności gruntu użytkownikom wieczystym nieruchomości gminnych ustala się w wysokości odpowiadającej 120% wartości prawa własności oszacowanej przez rzeczoznawcę majątkowego, zaliczając na jej poczet wartość prawa użytkowania wieczystego, określoną przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień sprzedaży. Cena sprzedaży może zostać powiększona o podatek VAT, o ile w toku postępowania organy podatkowe uznają tę czynność za podlegającą opodatkowaniu

Ustalona w ten sposób cena sprzedaży może zostać rozłożona na 10 rat rocznych płatnych następująco: pierwsza rata stanowiąca co najmniej 10% ceny oraz ewentualny podatek VAT winna być wpłacona w terminie i w sposób pozwalający stwierdzić wpłynięcie środków finansowych przed zawarciem umowy w formie aktu notarialnego, pozostała do uiszczenia cena płatna jest w rocznych ratach w terminie do 31 marca każdego roku, po powiększeniu o odsetki w wysokości ustalonej na poziomie stopy redyskonta weksli stosowanej przez NBP, liczone od dnia sporządzenia aktu notarialnego.

Rozłożenie na raty może nastąpić tylko w przypadku, gdy w księdze wieczystej prowadzonej dla sprzedawanej nieruchomości nie są wpisane żadne hipoteki lub wskazana zostanie inna nieruchomość nieobciążona hipoteką.

W celu zabezpieczenia nie uiszczonej należności z tytułu ceny sprzedaży ustala się na rzecz Gminy hipotekę w kwocie odpowiadającej niespłaconej części kapitału oraz zabezpieczającej roszczenia o odsetki i przyznane koszty postępowania.

Zgodnie z art. 34 i 35 ustawy o gospodarce nieruchomościami, informacja o zamiarze sprzedaży gruntu zostanie podana do publicznej wiadomości, na okres co najmniej 6 tygodni, w celu umożliwienia ewentualnego zgłoszenia się osób, którym przysługuje roszczenie o nabycie tej nieruchomości, po upływie tego terminu zostanie przedstawiony do akceptacji protokół uzgodnień, będący podstawą zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego będącego przedsiębiorcą następuje z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz jej użytkownika wieczystego, dla którego prawo użytkowania wieczystego ustanowiono do 30 kwietnia 2004 r. pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Gminy sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego, dla którego prawo użytkowania wieczystego ustanowiono do 30 kwietnia 2004 r., a więc przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca objął tę czynność opodatkowaniem, nie stanowi dostawy towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT a uzyskana cena sprzedaży prawa własności na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi czynność będącą poza zakresem opodatkowania VAT.

Zakres czynności podlegających opodatkowaniu VAT został wyszczególniony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i obejmuje m.in. odpłatną dostawę towarów. Ustawodawca zdefiniował odpłatną dostawę towarów w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tą regulacją przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Z ugruntowanej praktyki władz skarbowych wynika, że pojęcie „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” jest szerokie i dotyczy wszelkich przypadków, w których dochodzi do faktycznego przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą. Oznacza to, że do dostawy towarów dochodzi nie tylko w sytuacji, gdy dana osoba staje się właścicielem rzeczy (w sensie prawnym, jak przy nabyciu w ramach transakcji sprzedaży) lecz również wtedy, gdy „nabywca” może dysponować rzeczą tak, jakby był jej właścicielem, a więc także wtedy, gdy do przeniesienia prawa własności nie dochodzi.

Do takiego przeniesienia prawa dysponowania rzeczą jak właściciel dochodzi w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, ponieważ w sensie ekonomicznym użytkownik wieczysty może dysponować nieruchomością tak, jakby był jej właścicielem. Użytkownik wieczysty jest w tej sytuacji uprawniony w szczególności do korzystania z gruntu, czerpania z niego korzyści ekonomicznych, ponadto przysługuje mu prawo przeniesienia władztwa nad tą nieruchomością (zbycie prawa do użytkowania wieczystego).

W opisanym stanie faktycznym do dostawy towarów w ramach ustanowienia prawa użytkowania wieczystego doszło przed 1 maja 2004 r., przez co dostawy te nie podlegały opodatkowaniu VAT.

Powyższe rozważania są istotne z perspektywy niniejszej sprawy, ponieważ czynność polegająca na sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkowania wieczystego, stanowi wyłącznie zmianę tytułu prawnego do tych gruntów, a nie dostawę towarów. Do tej dostawy już doszło w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntów, fakt przekształcenia tego prawa we własność nie zmienia prawa do dysponowania nieruchomością przez jej dotychczasowego użytkownika wieczystego. Nie można bowiem dwukrotnie przekazać tego samego prawa dysponowania nieruchomością na rzecz tej samej osoby. W przeciwnym razie doszłoby do ponownej dostawy tego samego towaru na rzecz tego samego nabywcy i powtórnego rozpoznania tej samej transakcji dla potrzeb rozliczenia podatkowego Gminy.

W tej sytuacji zdaniem Gminy opisana w stanie faktycznym czynność sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego, gdzie prawo to ustanowiono przed 1 maja 2004 r., w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie stanowi dostawy towarów, a otrzymywane przez Gminę opłaty z tego tytułu w równowartości 3% wartości gruntu nie stanowią obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT.

Natomiast wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - wydany z wniosku polskiego sądu w sprawie C-604/19 z dnia 25 lutego 2021r. w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności w zamian za uiszczenie opłaty (przekształceniowej) dotyczy wszystkich czynności dokonanych z mocy prawa a nie w trybie cywilno-prawnym.

Mając na uwadze powyższe, Gmina wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w zakresie zadanego pytania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)    przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)    wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)    wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)    wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)    ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)    oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)    zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego

w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899),

z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Zgodnie z art. 27 tej ustawy,

sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W myśl art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

Według art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W świetle art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Jak stanowi art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Na podstawie regulacji art. 69 tej ustawy,

na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami,

za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną, gdyż ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne.

Przy czym należy podkreślić, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.), grunt nie był towarem i ustanowienie jego użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmieniła się definicja towaru oraz zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, od 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Z przedstawionych przez Państwa informacji wynika, że Spółka jest użytkownikiem wieczystym gruntu będącego Państwa własnością, stanowiącego działkę geodezyjną nr 1.

Obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zamiany dokonanej 8 lipca 2020 r. z Polskim Związkiem Działkowców (PZD) - pierwszym użytkownikiem wieczystym gruntu. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste PZD nastąpiło 18 marca 1999 r. na podstawie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Komunalizacja gruntu nastąpiła na podstawie decyzji Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 28 stycznia 1997 r. Spółka złożyła wniosek o bezprzetargową sprzedaż własności gruntu.

Zgodnie z art. 34 i 35 ustawy o gospodarce nieruchomościami, informacja o zamiarze sprzedaży gruntu zostanie podana do publicznej wiadomości, na okres co najmniej 6 tygodni, w celu umożliwienia ewentualnego zgłoszenia się osób, którym przysługuje roszczenie o nabycie tej nieruchomości, po upływie tego terminu zostanie przedstawiony do akceptacji protokół uzgodnień, będący podstawą zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Postępowanie będzie prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz uchwały Rady Miasta (…) z dnia 25 września 2014 r. w sprawie zasad sprzedaży nieruchomości Gminy Miasta (…) na rzecz ich użytkowników wieczystych po ustaleniu, że sprzedaż jest zgodna z zasadami prawidłowej gospodarki gminnym zasobem nieruchomości oraz po uzyskaniu opinii właściwych służb, w tym zajmujących się problematyką architektoniczno-budowlaną, zagospodarowaniem przestrzennym, zarządem drogami, ochroną zabytków, ochroną środowiska, dotyczących zasadności sprzedaży. Sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego będącego przedsiębiorcą następuje z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro prawo użytkowania wieczystego ustanowiono przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca objął tę czynność opodatkowaniem, to nie podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego jest w istocie „przekształceniem” prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości i będzie stanowiła jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpłynie na „władztwo do rzeczy”, które użytkownik już uzyskał.

Zatem czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed 1 maja 2004 r. w prawo własności tych gruntów w sytuacji opisanej we wniosku, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r.) w prawo własności ww. nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).