‒B.Sp. z o.o.

Opis stanu faktycznego

W 2019 r. A. Sp. z o.o. (dalej: „A.") oraz B. Sp. z o.o. (dalej: „B.") zawarły umowę na podstawie której A. wynajęła od B. grunty znajdujące się w (...) oraz wzniesione na nich budynki (dalej: „Nieruchomość"). Umowa ta została zawarta na okres 15 lat.

W roku 2021 B. prowadziła negocjacje z podmiotem trzecim, zainteresowanym nabyciem Nieruchomości (dalej: „Nabywca"). Wskutek nabycia Nieruchomości, na Nabywcę miała przejść również umowa najmu (tj. Nabywca wstąpić miał w prawa wynajmującego). Co istotne Nabywca był zainteresowany nie tylko kontynuowaniem wynajmu Nieruchomości przez A., ale i przedłużeniem terminu tego wynajmu. Z tego względu w toku negocjacji ustalono, iż B. może sprzedać Nieruchomość na korzystniejszych warunkach (tj. za wyższą cenę), o ile skłoni aktualnego najemcę (tj. A.) do przedłużenia okresu najmu - z 15 do 20 lat.

W związku z powyższym, B. zawarła z A. porozumienie, na mocy którego ta ostatnia spółka zobowiązała się zawrzeć z B. nową umowę najmu. B. mogła dzięki temu uzyskać wyższą cenę z tytułu sprzedaży Nieruchomości, a w zamian za zawarcie nowej umowy najmu miała wypłacić A. wynagrodzenie, którego wysokość była uzależniona od wysokości ceny sprzedaży Nieruchomości. Nowa umowa najmu została zawarta między B. i A. również w 2021 r.

A. oraz B. prowadzą działalność gospodarczą, są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni a opisane wyżej transakcje służą wykonywaniu przez te spółki czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytania

1.Czy zawarcie przez A. z B. nowej umowy najmu, w zamian za wynagrodzenie, stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, w związku z którym A. powinna wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT?

2.Czy B. może odliczyć podatek VAT wykazany na fakturze wystawionej przez A.?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem zainteresowanych:

1.zawarcie przez A. z B. nowej umowy najmu, w zamian za wynagrodzenie, stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, w związku z którym A. powinna wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT;

2.B. może odliczyć podatek VAT wykazany na fakturze wystawionej przez A..

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1:

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), którym jest każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Jako, że ze stanu faktycznego nie wynika, aby miał w nim miejsce jakikolwiek obrót towarowy, opisane w nim czynności należy postrzegać jako świadczenie usług.

Aby jednak świadczenie usług można było uznać za odpłatne, i wobec tego opodatkowane podatkiem VAT, to jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą musi istnieć stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych - usługi i wynagrodzenia, między którymi istnieje bezpośredni związek (tak ostatnio w pkt 27 wyroku ws. Apcoa Parking Danmark, C-90/20) - nie powinno jednocześnie budzić wątpliwości, iż relacja pomiędzy A. oraz B. warunki te spełnia.

Jak bowiem wynika ze stanu faktycznego, B. oraz A. zawarły porozumienie, na podstawie którego jedna ze stron zobowiązała się zawrzeć z drugą nową umowę najmu a druga strona zobowiązała się w zamian wypłacić tej pierwszej wynagrodzenie. Zaistniał zatem między nimi stosunek prawny, na podstawie którego doszło do wymiany świadczeń wzajemnych, tj.:

‒usługi wyświadczonej przez A. w postaci zobowiązania do zawarcia nowej umowy najmu; co istotne, nowa umowa nie była potrzebna A. - była jednak potrzebna B. dla zrealizowania jej celów gospodarczych;

‒wynagrodzenia za owo zobowiązanie; aby zachęcić czy też zmotywować A. do zawarcia nowej, dłuższej umowy najmu, B. zobowiązała się zapłacić A. stosowne wynagrodzenie.

Świadczenia te były ze sobą bezpośrednio związane, gdyż jedno nastąpiło pod warunkiem wystąpienia drugiego.

Wynika z tego, że zobowiązując się do zawarcia nowej umowy najmu w zamian za wynagrodzenie A. wykonała na rzecz B. odpłatną usługę.

Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazują liczne interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

‒interpretacja z 12 listopada 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.750.2020.1.ŻR), która stanowi, że: (...) świadczenie pieniężne stanowiące zachętę do zawarcia umowy najmu i otwarcia kina stanowić będzie wynagrodzenie za zawarcie umowy. Z tytułu wypłaty ww. zachęty dojdzie do zawiązania stosunku zobowiązaniowego pomiędzy Wnioskodawcą a Wynajmującym. Należy zwrócić uwagę, że wypłacana zachęta ma zmotywować Najemcę do działania w postaci zawarcia umowy najmu. W takiej sytuacji nastąpi wyraźny związek wypłaconego przez Wynajmującego wynagrodzenia ze wzajemnym zachowaniem Wnioskodawcy (Najemcy) - zawarcie umowy najmu. Tak więc, otrzymane przez Najemcę przyszłe wynagrodzenie - zachęta, będzie związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi na rzecz Wynajmującego. Tym samym występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Wobec powyższego zachowanie Wnioskodawcy (Najemcy), zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, będzie usługą świadczoną odpłatnie i w związku z tym będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca, otrzymując przyszłe wynagrodzenia stanowiące zachętę do zawarcia umowy najmu, winien rozpoznać podlegające opodatkowaniu świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

‒interpretacja z 16 listopada 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.557.2018.2.KBR), z której wynika, że: (...) opłata motywacyjna wypłacona Najemcy w postaci premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za zawarcie umowy. Z tytułu wypłaty Premii Pieniężnej dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą, niezależnego od umowy najmu powierzchni. Należy zwrócić uwagę, że wypłacona Premia Pieniężna ma zmotywować Kontrahenta do działania w postaci zawarcia Umowy a także zwiększenia najmowanej powierzchni (co jak wynika z opisu wniosku już nastąpiło - Najemca dwukrotnie powiększył powierzchnię najmu). W takiej sytuacji następuje wyraźny związek wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia ze wzajemnym zachowaniem Kontrahenta - zawarcie Umowy lub rozszerzenie współpracy pomiędzy stronami poprzez zwiększenie najmowanej powierzchni. Tak więc, otrzymana przez Najemcę Premia Pieniężna jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Skoro zawarcie nowej umowy najmu stanowi odpłatne świadczenie usług (a więc i czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT), to na tą okoliczność A. powinna wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT podatnik może odliczyć podatek VAT wykazany na otrzymanej fakturze w zakresie, w jakim wykorzystuje nabyte towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych, chyba że otrzymana faktura dokumentuje czynność, która nie podlega opodatkowaniu (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

Ze stanu faktycznego wynika, że B. wykorzystuje nabywane usługi do wykonywania czynności opodatkowanych (spełniony jest zatem warunek z art. 86 ustawy o VAT) a jednocześnie, zgodnie z poprzednią częścią uzasadnienia, zobowiązanie A. do zawarcia z B. umowy najmu stanowi odpłatne świadczenie usług (czyli czynność opodatkowaną), na okoliczność którego A. powinna wystawić fakturę; prawo do odliczenia nie jest zatem wykluczone na podstawie art. 88 ustawy o VAT. W efekcie, B. może odliczyć podatek VAT wykazany na fakturze wystawionej przez A..

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując dokładnej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wyjaśnił, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

 Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

‒istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

‒wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

‒istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

‒odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

‒istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z opisu sprawy wynika, że w 2019 r. A. oraz B. zawarły umowę na podstawie której A. wynajęła od B. grunty oraz wzniesione na nich budynki. Umowa ta została zawarta na okres 15 lat. W roku 2021 B. prowadziła negocjacje z podmiotem trzecim, zainteresowanym nabyciem Nieruchomości. Wskutek nabycia Nieruchomości, na Nabywcę miała przejść również umowa najmu (tj. Nabywca wstąpić miał w prawa wynajmującego). Co istotne, Nabywca był zainteresowany nie tylko kontynuowaniem wynajmu Nieruchomości przez A., ale i przedłużeniem terminu tego wynajmu. Z tego względu w toku negocjacji ustalono, iż B. może sprzedać Nieruchomość na korzystniejszych warunkach (tj. za wyższą cenę), o ile skłoni aktualnego najemcę (tj. A.) do przedłużenia okresu najmu - z 15 do 20 lat. W związku z powyższym, B. zawarła z A. porozumienie, na mocy którego ta ostatnia spółka zobowiązała się zawrzeć z B. nową umowę najmu. B. mogła dzięki temu uzyskać wyższą cenę z tytułu sprzedaży Nieruchomości, a w zamian za zawarcie nowej umowy najmu miała wypłacić A. wynagrodzenie, którego wysokość była uzależniona od wysokości ceny sprzedaży Nieruchomości. Nowa umowa najmu została zawarta między B. i A. również w 2021 r. A. oraz B. prowadzą działalność gospodarczą, są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni a opisane wyżej transakcje służą wykonywaniu przez te spółki czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy zawarcie przez A. z B. nowej umowy najmu, w zamian za wynagrodzenie, stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, w związku z którym A. powinna wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że B. oraz A. zawarły porozumienie, na podstawie którego jedna ze stron zobowiązała się zawrzeć z drugą nową umowę najmu a druga strona zobowiązała się w zamian wypłacić tej pierwszej wynagrodzenie z tego tytułu.

Należy zwrócić uwagę, że wypłacone wynagrodzenie ma zmotywować A. do zawarcia nowej dłuższej umowy najmu. W takiej sytuacji następuje wyraźny związek wypłaconego przez B. wynagrodzenia ze wzajemnym zachowaniem A. – wyrażeniem zgody na zawarcie nowej dłuższej umowy najmu.

Tak więc, otrzymane przez A. wynagrodzenie jest związane z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi na rzecz B.. Tym samym występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego zachowanie A., zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, jest usługą świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do sposobu dokumentowania transakcji należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106r ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Zatem skoro jak wskazano powyżej wyrażenie zgody na zawarcie nowej umowy najmu stanowi odpłatne świadczenie usług to A. zobowiązany jest do udokumentowania tej czynności fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt. 1 ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą także tego, czy B. może odliczyć podatek VAT wykazany na fakturze wystawionej przez A..

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano we wniosku, B. prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny a opisana usługa polegająca na wyrażeniu zgody na zawarcie umowy najmu nieruchomości na dłuższy okres ma związek z wykonywanymi przez B. czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym wypłacone przez B. wynagrodzenie będzie pozostawało w bezpośrednim związku z prowadzoną przez spółkę działalnością opodatkowaną VAT, a zatem B. będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na fakturze wystawionej przez A., na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. (dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).