Opodatkowanie udziału w zysku w eksploatacji filmu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe. 

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 28 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania udziału w zysku w eksploatacji filmu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jako nieprowadzący działalności gospodarczej zawarł Pan ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Producent”) Umowy inwestycyjne o finansowanie produkcji filmowej („Umowa”), której przedmiotem jest współfinansowanie przez INWESTORA -Wnioskodawcę przedsięwzięcia polegającego na produkcji filmu fabularnego („dzieło filmowe”). Producent zawarł z innymi podmiotami tożsame umowy w celu zdobycia finansowania.

Podlega Pan pod nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie podlega Pan opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie osiąga Pan również dochodów podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 30c (podatek liniowy) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Składa Pan zeznanie roczne podatkowe wspólnie ze swoim małżonkiem na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisami umowy wniósł Pan wkład finansowy na produkcję filmu w ustalonej wysokości.

W zamian za udzielone finansowanie, INWESTOR nabywa na podstawie niniejszej Umowy prawo do uzyskania kwoty stanowiącej udział w nadwyżce finansowej - „zysk netto” z realizacji Przedsięwzięcia, jaką SPÓŁKA osiągnie z realizacji produkcji dzieła filmowego, dla którego pozyskano finansowanie. Rozliczenie wniesionego wkładu finansowego przez Pana nastąpi zgodnie z załącznikiem numer 3 do UMOWY.

Rozliczenie nastąpi w dwóch Etapach.

I.          Etap zwrotu Panu kwoty wniesionego wkładu.

Dochód do Podziału w pierwszej kolejności przypada Inwestorom, którym służy równe prawo do uczestniczenia w podziale, proporcjonalnie do wartości wniesionych przez nich wkładów inwestycyjnych i przypada im do wysokości łącznej wartości wszystkich wkładów inwestycyjnych. W tym etapie podziału Dochodu Inwestorzy uzyskują zwrot zainwestowanych środków.

II.         Podział zysku netto.

W drugiej rundzie zwrotów dla Inwestorów uczestniczą oni w kwocie nadwyżki wpływów ponad kwotę rozdysponowaną zgodnie z pkt. 1 Umowy łączącej Pana i PRODUCENTA według stosunku podziału tej nadwyżki pomiędzy Inwestorów a PRODUCENTA. Dla projektu filmowego będącego przedmiotem niniejszego Dokumentu Informacyjnego ten stosunek został określony w sposób następujący: 50% nadwyżki finansowej przypadnie Inwestorom, w proporcji do wartości wniesionych przez nich wkładów inwestycyjnych, a 50% nadwyżki przypadnie PRODUCENTA.

Uprawnienia i obowiązki Producenta i Pana związane z podziałem zysku netto będą trwać do momentu, w którym eksploatacja filmu będzie generować zysk netto.

Ponadto Strony umowy ustaliły, że:

‒za wykonanie i organizację produkcji filmu wyłącznie odpowiedzialny jest Producent,

‒prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania - w wyniku zawarcia umowy nie dojdzie do nabycia przez Wnioskodawcę (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu,

‒wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent - Pan nie jest uprawniony do ich zawierania lub udzielania.

PRODUCENT nie jest zobowiązany dokonać w przyszłości zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego. Decydując się na wniesienie wkładu przejmuje Pan część ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu. W razie poniesienia straty przy realizacji produkcji filmowej, producent nie jest zobowiązany do dokonania zwrotu całego wniesionego przez Pana wkładu finansowego, a jedynie do rozliczania wpływów (przychodów) z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonymi zasadami opisanymi w stanie faktycznym wniosku o interpretację.

W szczególności może zaistnieć sytuacja, w której Pan nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu finansowego.

Do najważniejszych ryzyk, które mogą wpłynąć na poziom zysku z przedsięwzięcia lub zdolność do wygenerowania zwrotu zainwestowanego kapitału należy ryzyko związane z odbiorem filmu przez widzów. Przychód zależy od sukcesu wyprodukowanego filmu, którego wymiernym rezultatem jest duże zainteresowanie widzów. Prognozowanie reakcji publiczności jest trudne. Nie można jednoznacznie ocenić zyskowności projektu filmowego, ponieważ przychody związane z dystrybucją filmu (które mogą być w żaden sposób nie powiązane z kosztami produkcji i dystrybucji) zależą przede wszystkim od liczby osób, które dokonają zakupu biletów kinowych w Polsce i za granicą, a także od sprzedaży licencji do wyświetlania filmu, na A., we B. i C., oraz liczby sprzedanych płyt DVD i innych materiałów związanych z filmem.

Nie uzyska Pan żadnych innych korzyści poza udziałem w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu. 

Pytanie

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie wniesienie wkładu finansowego przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy zaś art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Szerokie określenie zakresu przedmiotowego usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie oznacza, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony. Również krajowe orzecznictwo administracyjne potwierdza, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że podział ten wypełnia wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być podporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów (tak m in NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. sygn. I FSK 1493/13).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (np. sprawy C-154/80, C-89/81, C-16/93, C-498/99) wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynności opodatkowane VAT, uważane mogą być sytuacje, w których:

‒istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemne świadczenie,

‒wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

‒istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

‒odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,

‒istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.

Takich elementów jak wskazane powyżej nie można dostrzec w ramach wewnętrznych rozliczeń pomiędzy Panem a Producentem. W istocie opisany stan faktyczny odpowiada umowie nienazwanej, która nie podlega opodatkowaniu VAT. Umowa zakłada przekazanie przez inwestora na rzecz drugiej strony określonej kwoty pieniężnej w zamian za procentowy udział w zysku z tytułu finansowanej inwestycji. Inwestor otrzymuje zatem kwotę uzależnioną od wysokości osiągniętego zysku z inwestycji, nie zaś od wysokości udzielonego kapitału. Powyższe wynika z faktu przejmowania przez inwestora części ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu w ramach realizowanego przedsięwzięcia. Tego rodzaju konstrukcje prawne stanowią wspólne przedsięwzięcie - stosunek prawny, w którym strony łączy wspólna inwestycja, nad którą sprawują kontrolę oraz, z której wspólnie czerpią zyski. Powyższe prowadzi do konkluzji, że w wyniku realizacji umowy nie dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT, gdyż udział w zysku z inwestycji nie posiada cech typowego wynagrodzenia za usługę. Skoro zatem tego rodzaju czynność nie ma wystarczających cech usługi podlegającej opodatkowaniu VAT, to nie powinny mieć do niej zastosowania przepisy ustawy VAT. Przedstawiona ocena prawna potwierdzana jest także w orzecznictwie (przykładowo w wyroku WSA w Warszawie z 22 marca 2017 r. sygn. III SA/Wa 1106/16).

Pana wkład ma służyć wsparciu realizacji filmu przez jego współfinansowanie, czego konsekwencją jest nabycie przez Pana praw do zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem celem umowy jest realizacja wspólnymi siłami przedsięwzięcia w postaci produkcji filmu, do którego to przedsięwzięcia na warunkach ustalonych umową przysługiwać będzie Panu udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu (skoordynowane i wspólne działania partnerów dla osiągnięcia rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym).

W opisanym stanie faktycznym brak jest związku prawnego, w ramach którego strony umowy byłyby zobowiązane do wzajemnych świadczeń. Strony umowy nie przewidują zatem wymiany usług, lecz wspólne stworzenie warunków do powstania przedmiotu (filmu) mogącego być następnie świadczoną na rzecz innych podmiotów usługą. W szczególności w wyniku zawarcia umowy nie dochodzi do nabycia przez Wnioskodawcę (ani wtórnego, ani pierwotnego) praw autorskich do filmu.

Co więcej, kwota udziału w zysku, do której jest Pan uprawniony nie stanowi wynagrodzenia za wniesiony wkład, lecz prawo do udziału w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia. Strony nie mają możliwości określenia ile dokładnie wyniesienie przysługujący Panu udział w zysku. Zasilenie finansowe Pana stanowi jedynie czynność techniczną, z którą nie ma możliwości zestawienia jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego (ekwiwalentnego).

Reasumując, zawarta umowa tworzy wspólne przedsięwzięcie pomiędzy Panem i Producentem. Wypłata przysługującego Panu udziału w zysku we wspólnym przedsięwzięciu nie stanowi wynagrodzenia, gdyż wkład finansowy Pana nie stanowi usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji Pana zdaniem, wniesienie przez Pana wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie. Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2016 r. poz. 438 ze zm.) określa, że koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 880 ze zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Ponadto Strony umowy ustaliły, że za wykonanie i organizację produkcji filmu wyłącznie odpowiedzialny jest Producent, prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania - w wyniku zawarcia umowy nie dojdzie do nabycia przez Pana (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu, wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent.

W analizowanej sprawie Producent nie jest zobowiązany dokonać zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego, z kilkoma drobnymi wyjątkami wskazanymi w umowie. Obowiązek ten nie występuje również w razie poniesienia straty przez Producenta przy realizacji filmu. Może więc zaistnieć sytuacja, w której Inwestor nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu, a zatem decydując się na wniesienie wkładu przejmuje część ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu finansowego w ramach realizowanego przedsięwzięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że między stronami umowy inwestycyjnej nie dochodzi do udzielenia pożyczki, (brak jest bowiem obowiązku zwrotu kwoty przez Producenta niezależnie od okoliczność) a uzyskany przez Pana w zamian za wniesienie wkładu finansowego udział w zysku z eksploatacji filmu nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi pożyczki. W konsekwencji mamy do czynienia jedynie z przekazaniem środków pieniężnych przez Pana na rzecz Producenta niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy również zauważyć, że udział w zysku z eksploatacji filmu nie stanowi wynagrodzenia za wykonanie jakiejkolwiek usługi przez Pana na rzecz Producenta w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na produkcji filmu.

Mając powyższe na uwadze, w Pana ocenie należy uznać, że wniesiony przez Pana wkład finansowy nie jest dostawą towarów ani świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, według którego opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. Ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2)zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza, , obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej reguluje ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2021 r., poz. 257 ze zm.). W art. 5 tej ustawy zdefiniowano istotne, związane z kinematografią pojęcia. W szczególności wskazano, że:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

‒dystrybucja filmu – nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu (pkt 1)

‒koproducent filmu – podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych (pkt 5)

‒producent filmu – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu (pkt 6)

‒produkcja filmu – zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej (pkt 7)

‒rozpowszechnianie filmu – publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych (pkt 8).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 ze zm.):

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

W myśl art. 69 ww. ustawy:

Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza..

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy:

Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Pana wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu.

Jak wynika z opisu sprawy, Pan jako inwestor w zamian za udzielone finansowanie nabywa prawo do uzyskania kwoty stanowiącej udział w nadwyżce finansowej – zysk netto z realizacji przedsięwzięcia, jaką Producent osiągnie z produkcji dzieła filmowego. Nie uzyska Pan żadnych innych korzyści poza udziałem w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu.

Za wykonanie i organizację produkcji filmu odpowiedzialny jest wyłącznie Producent, prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania. W wyniku zawarcia umowy nie dojdzie do nabycia przez Pana (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu. Wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przekazanie Producentowi środków pieniężnych (wkładu finansowego) nie następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, a udział w zysku z eksploatacji filmu nie będzie stanowił wynagrodzenia za wykonanie jakiejkolwiek usługi przez Pana na rzecz Producenta w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na produkcji filmu.

Ponadto wskazać należy, że przekazanie Producentowi wkładu finansowego nie następuje również w ramach usługi pożyczki.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.):

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Istotą umowy pożyczki jest zatem przeniesienie własności określonej sumy pieniężnej z obowiązkiem jej zwrotu (bez tego elementu nie może być mowy o umowie pożyczki, określone środki pieniężne zasilają bowiem jedynie czasowo majątek podmiotu biorącego pożyczkę).

W analizowanej sprawie natomiast Producent nie jest zobowiązany do zwrotu w przyszłości całego wniesionego wkładu finansowego, a jedynie do rozliczania wpływów (przychodów) z eksploatacji filmu zgodnie z ustaloną umownie proporcją. Pan jako inwestor decydując się na wniesienie wkładu, przejmuje zatem część ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu finansowego w ramach przedsięwzięcia. W przypadku straty przy realizacji produkcji filmowej może zaistnieć sytuacja, że Pan nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu finansowego.

Z uwagi na  powyższe należy stwierdzić, że między stronami umowy inwestycyjnej nie dochodzi do udzielenia pożyczki, a uzyskany przez Pana udział w zysku z tytułu z eksploatacji filmu w zamian za wniesienie wkładu finansowego nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi pożyczki. W analizowanej sprawie mamy do czynienia jedynie z przekazaniem środków pieniężnych na rzecz Producenta, niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji na uznać, że wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie stanowi dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).