Możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu mieszkania i miejsca postojowego oraz brak obowiązku ich ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu mieszkania i miejsca postojowego (pytanie nr 2 wniosku) oraz braku obowiązku ich ewidencjonowania na kasie rejestrującej (pytanie nr 3 wniosku). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 17 marca 2022 r. (wpływ 18 marca 2022 r.) oraz z 10 kwietnia 2022 r. (wpływ 10 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan właścicielem spółdzielczego własnościowego mieszkania w bloku mieszkalnym oraz miejsca postojowego w hali garażowej, znajdującej się w podziemiu ww. bloku. Mieszkanie i miejsce postojowe wynajmuje Pan niezależnie dwóm różnym osobom. Z obu najmów opłaca Pan podatek dochodowy - ryczałt 8,5%.

Z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego w (...) i w (...) do obliczenia wysokości składki 8,5% zarówno z najmu mieszkania jak i miejsca postojowego jako przychód bierze Pan pod uwagę tylko czynsz z najmu. Natomiast wszystkie pozostałe opłaty (tj. czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, opłata za wodę, CO, wywóz śmieci, prąd, ogrzewanie, gaz, internet itp.) nie wchodzą w skład przychodu i nie podlegają opodatkowaniu przy spełnieniu wymogu jasnego rozgraniczenia powyższych opłat w umowie najmu.

Uszczegóławiając, na obu umowach istnieją odrębne punkty stanowiące, że Najemca opłaca za najem czynsz dla Wynajmującego, oraz osobno, że Najemca zobowiązuje się do opłacenia wszystkich opłat związanych z najmem mieszkania/miejsca postojowego za pośrednictwem Wynajmującego zgodnie z wystawionymi rachunkami przez podmioty do tego uprawnione. Na podstawie powyższego zapisu Najemca dokonuje dwóch osobnych opłat dla czynszu za najem i za opłaty eksploatacyjne.

Kaucja również nie podlega opodatkowaniu, ponieważ jest zwrotna po zakończonym okresie najmu.

Dodatkowo uzyskał Pan informację z Urzędu Skarbowego w (...), że na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT jest Pan automatycznie zwolniony jako osoba fizyczna z opłacania VAT za wynajem ww. miejsca postojowego do przychodu w wysokości 200.000 zł.

Uzyskał Pan również informację, że na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 25 z załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących jest Pan zwolniony jako osoba fizyczna z obowiązku posiadania kasy fiskalnej po przekroczeniu przychodu 20.000 zł w stosunku rocznym, jeśli spełniony jest jeden z 2 warunków: całość wpłat dokonywana jest na konto bankowe lub opłaty w formie gotówki dokonywane są przy wystawianiu faktur.

Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku

Nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i korzysta Pan ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie wykonuje Pan innych dodatkowych usług poza najmem mieszkania i miejsca postojowego. Jako uzupełnienie dodał Pan, że w ramach rozliczenia PIT-37 Pana jedynym dochodem jest dochód z umowy o pracę u jednego pracodawcy.

Zarówno w roku podatkowym 2021, jak i 2022 wartość sprzedaży świadczonych usług najmu mieszkania i miejsca postojowego nie przekraczają kwoty 200.000 zł.

Nie wykonuje Pan innych czynności, które zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy.

Świadczone przez Pana usługi znajdują się pod symbolem 68.20.Z, tj. „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”.

Usługi najmu mieszkania i miejsca postojowego świadczy Pan na rzecz osób fizycznych (najem prywatny).

Opłaty za najem mieszkania w 2021 r. dokumentował Pan fakturą a od 2022 r. otrzymuje Pan przelew bankowy. Opłaty za najem miejsca postojowego zarówno w 2021 r. i 2022 r. otrzymywał i otrzymuje Pan poprzez przelew bankowy. Zarówno z faktur, jak i z tytułu przelewów bankowych jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczyły opłaty.

Usługę najmu mieszkania świadczy Pan na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Natomiast powołując się na § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia jest Pan  zwolniony z posiadania kasy fiskalnej z wynajmu usług i zarządzania nieruchomościami własnymi nawet po przekroczeniu ustawowego limitu 20.000 zł w skali roku, jeśli dokumentował Pan usługi fakturami.

Zarówno mieszkanie jak i miejsce postojowe w 2021 r. rozpoczął Pan wynajmować od 1 lipca.

Łączna suma wartości sprzedaży (najmu) mieszkania i miejsca postojowego wraz z opłatami administracyjno-eksploatacyjnymi za 2021 r. nie przekroczyła 200.000 zł w stosunku rocznym (ani 100.000 zł za 6 miesięcy najmu).

W 2020 r. wynajmował Pan pokój w ww. mieszkaniu, ale również nie przekroczył Pan 200.000 zł w skali roku.

Za najem mieszkania w 2021 r. wystawiane były osobno faktury - zwolnione z VAT - za czynsz najmu, oraz osobno za opłaty eksploatacyjne (czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, media itp.) na podstawie dokumentów lub rachunków, jako potwierdzenie przekazania Panu przez Najemcę środków pieniężnych do opłacenia ww. rachunków. Zwolnienia z podatku VAT uzasadnia Pan art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy mówiącym o zwolnieniu z podatku VAT najmu mieszkania na cele mieszkaniowe oraz art. 113 ust. 1 mówiącym o zwolnieniu z podatku VAT poniżej wartości sprzedaży 200.000 zł w skali roku.

Rozliczenie mieszkania następowało w stosunku miesięcznym. Z Najemcą uzgodnił Pan, że w 2021 r. wszelkie opłaty będzie przekazywał Panu w formie gotówki. Pierwsza opłata dotyczy czynszu za najem. Kolejne dotyczą opłat eksploatacyjnych związanych z mieszkaniem, tj. czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, woda na podstawie zużycia liczników, gaz, prąd i internet na podstawie rachunków. Wszystkie wpłaty były przekazywane za potwierdzeniem w formie faktur z wyszczególnieniem co dokładnie, i w jakiej kwocie, wchodzi w skład opłaty. Od 2022 r. opłaty te dokonywane są poprzez przelewy za pośrednictwem konta bankowego w dwóch przelewach, osobno za czynsz i osobno za opłaty eksploatacyjne, również z wyszczególnieniem w tytule za co dokładnie. Rozliczenie miejsca w hali garażowej zarówno w 2021 r. jak i 2022 r. dokonywane było i jest poprzez przelewy za pośrednictwem konta bankowego w dwóch wpłatach. Pierwsza dotyczy czynszu najmu, natomiast druga opłat eksploatacyjnych do spółdzielni mieszkaniowej.

Z umowy jasno wynika, że najemcy mieszkania oraz miejsca w hali garażowej będą dokonywać osobno wpłat za czynsz najmu i za opłaty eksploatacyjne. Poniżej cytat z umowy:

„§ 4 p.1 Najemca będzie płacił Wynajmującemu czynsz najmu w wysokości X złotych miesięcznie.

p.2 Najemca oświadcza, że poza zapłatą czynszu na rzecz Wynajmującego, będzie ponosił wszelkie opłaty związane z lokalem za pośrednictwem Wynajmującego w sposób i kwotach zgodnie z fakturami i innymi dokumentami wystawionymi przez podmioty uprawnione. Aktualne zestawienie opłat związanych z lokalem i terminem płatności stanowią załączniki do umowy. Do ww. opłat zalicza się min.: czynsz do Spółdzielni Mieszkaniowej (...), opłaty za zużycie wody, ogrzewania, energii elektrycznej, gazu, oraz internetu.”

Zapis dla umowy miejsca w hali garażowej jest analogiczny z pominięciem opłat za wodę, ogrzewanie, prąd, gaz i internet.

W 2021 r. nie przekroczył Pan kwoty 20.000 zł z całej sprzedaży (najmu) mieszkania, miejsca postojowego oraz opłat.

W 2022 r. jeszcze nie przekroczył Pan wartości 20.000 zł z całej sprzedaży (najmu) mieszkania i miejsca postojowego. Natomiast w 2022 r. wszystkie opłaty dokonywane przez Najemców wykonywane są przelewem za pośrednictwem konta bankowego.

Pytania (oznaczone we wniosku nr 2 i 3 ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

1)Czy jako osoba fizyczna dokonująca usługi najmu miejsca postojowego w hali garażowej, znajdującej się w obrębie budynku mieszkalnego, jest Pan zwolniony z opłacania podatku VAT do przychodu w wysokości 200.000 zł w skali roku?

2)Czy jako osoba fizyczna świadcząca usługę najmu nieruchomości własnych (symbol 68.20.Z), zarówno w roku podatkowym 2021, jak i w 2022 jest Pan zwolniony z obowiązku posiadania kasy fiskalnej po przekroczeniu limitu przychodu 20.000 zł w skali roku, jeśli dokumentował Pan usługi najmu fakturami lub opłaty dokonywane przez najemców były przelewane bezpośrednio na Pana konto bankowe?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

Pana zdaniem, na podstawie informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego w (...) i interpretacji art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest Pan automatycznie zwolniony z opłacania podatki VAT za wynajem miejsca postojowego w hali garażowej w bloku mieszkalnym do kwoty przychodu 200.000 zł w skali roku.

Na podstawie stanu faktycznego dotyczącego usług najmu za rok 2021, oraz z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego w (...), jak i interpretacji § 2 ust. 1 w zw. z poz. 25 z załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących jako osoba fizyczna świadcząca usługę najmu nieruchomości własnych (symbol 68.20.Z) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zarówno w roku podatkowym 2021 – Pana zdaniem - jest Pan zwolniony z obowiązku posiadania kasy fiskalnej po przekroczeniu limitu przychodu 20.000 zł w skali roku, jeśli dokumentował Pan usługi najmu fakturami, lub opłaty dokonywane przez najemców były przelewane bezpośrednio na Pana konto bankowe. Na podstawie ww. zwolnienia z posiadania kasy fiskalnej jest Pan również zwolniony w 2022 r. na tych samych warunkach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pana we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 wynika, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Istotą przedmiotowego zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy jest cel wynajmu. Z brzmienia przepisu wynika, że aby usługi najmu były objęte ww. zwolnieniem, konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek:

‒usługi najmu muszą być świadczone na własny rachunek podatnika,

‒przedmiotem najmu musi być nieruchomość o charakterze mieszkalnym,

‒najem musi być realizowany wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Należy zauważyć również, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a)transakcji związanych z nieruchomościami,

b)usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c)usług ubezpieczeniowych

–   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. W myśl tego przepisu:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

–energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

–wyrobów tytoniowych,

–samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

–preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

–komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

–urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

–maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

–pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

–motocykli (PKWiU ex 45.4);

2) świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)  jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Pana wątpliwości m.in. dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu miejsca postojowego.

Pana zdaniem jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest Pan zwolniony z opłacania podatku VAT za wynajem miejsca postojowego do kwoty przychodu 200.000 zł w skali roku.

Na wstępie należy zaznaczyć, że – jak wynika z opisu sprawy - jest Pan właścicielem spółdzielczego własnościowego mieszkania w bloku mieszkalnym oraz miejsca postojowego w hali garażowej ww. bloku. Zarówno mieszkanie jak i miejsce postojowe wynajmuje Pan dwóm różnym osobom.

Zatem w kontekście powyższego, najem mieszkania i miejsca postojowego stanowi – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - odpłatne świadczenie usług w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że z cytowanego brzmienia art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy), jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Niewątpliwie usługi w zakresie najmu nieruchomościami, związane będą ściśle z wykorzystywaniem, używaniem i użytkowaniem nieruchomości. Wskazane usługi – bez nieruchomości – nie będą mogły być bowiem realizowane.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wykonywane przez Pana usługi w zakresie najmu nieruchomościami będą stanowić transakcje związane z nieruchomościami.

W związku z powyższym w dalszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy wykonywane przez Pana czynności tj. najem mieszania i miejsca postojowego, będą miały charakter transakcji pomocniczych.

Transakcje pomocnicze to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli natomiast dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Z opisu sprawy wynika, że od lipca 2021 r. wynajmuje Pan mieszkanie oraz miejsce postojowe dwóm różnym osobom. Z Najemcą mieszkania podpisał Pan umowę, z której wynika, że Najemca będzie dokonywać osobno – na podstawie wystawionej przez Pana faktury - wpłat za najem mieszkania oraz osobno – na podstawie faktury wystawionej przez Pana na podstawie dokumentów lub rachunków - za opłaty eksploatacyjne tj. czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, opłatą za wodę, CO, wywóz śmieci, prąd, ogrzewanie, gaz, internet itd. Na fakturach wyszczególnione jest co dokładnie i w jakiej kwocie wchodzi w skład opłaty. Również z Najemcą miejsca postojowego zawiera Pan umowę na warunkach i sposobie rozliczenia opisanych powyżej. Obecnie korzysta Pan ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy i nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Poza wynajmem mieszkania i miejsca postojowego – oznaczonych w PKWiU symbolem 68.20.Z jako wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - nie wykonuje Pan żadnych usług ani dostawy towarów, w tym tych wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Informacje te wskazują jednoznacznie, że wykonywane przez Pana usługi w zakresie wynajmu nieruchomości stanowią transakcje związane z nieruchomościami i stanowią podstawowy przedmiot Pana działalności gospodarczej, wobec tego czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy, i wliczane muszą być do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Analizując świadczone przez Pana usługi należy odnieść się do kwestii świadczeń złożonych, które mogą mieć zastosowanie w niniejszej sprawie i które mogą mieć wpływ na dokumentowanie i opodatkowanie usług najmu.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jeżeli jednak w skład tego świadczenia złożonego wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował TSUE w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT (2006/1 12/WE).

Zasadniczo, zgodnie z wyrokiem TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, każde świadczenie usług musi być uznawane za odrębne i niezależne, przy czym nie należy dokonywać sztucznego podziału świadczeń, które z ekonomicznego punktu widzenia obejmują jedną usługę. W sprawach wątpliwych należy więc brać pod uwagę okoliczności dokonywania transakcji, które – jak wynika z wyroku TSUE z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 – mają na celu określenie, czy wykonywane czynności są ze sobą na tyle ściśle związane, że można je uznać za jedno świadczenie, którego podział miałby charakter sztuczny.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 kwietnia 2015 r. w sprawie C-42/14 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, dotyczącym interpretacji przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Trybunał rozstrzygnął, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości, co do zasady należy uważać za odrębne i niezależne świadczenia, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba, że elementy transakcji, które obejmują również ekonomiczne przesłanki zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W związku z tym, co do zasady, towarzyszące najmowi nieruchomości dostawy ww. towarów i usług, tj. zużycie wody, energii elektrycznej i cieplnej, odprowadzanie ścieków (określane dalej jako „media”) powinny być uważane za odrębne świadczenia od usługi najmu, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z nich poprzez decydowanie o wielkości ich zużycia. Sytuacja taka występuje w szczególności w przypadku odrębnego rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników. Taką samą zasadę należy również przyjąć w przypadku, gdy umowa przewiduje odrębne rozliczanie mediów, a wysokość opłaty z tego tytułu ustalana jest w umowie na podstawie kryteriów innych niż opomiarowanie wg liczników, uwzględniających zużycie tych mediów przez najemcę. Takimi innymi kryteriami mogą być przykładowo liczba osób korzystających z nieruchomości, czy też powierzchnia nieruchomości. Ponadto, jeżeli przesłanki ekonomiczne zawarcia umowy będą wskazywały, że faktyczne wydzielenie i oddzielne rozliczenie mediów obiektywnie odzwierciedla zużycie mediów, to świadczenia te powinny być traktowane odrębnie (przykładowo rozdzielenie kosztów mediów na poszczególnych najemców na podstawie wskazań jednego licznika według przyjętych w umowie obiektywnych kryteriów podziału).

Natomiast w przypadku, gdy wyodrębnienie wskazanych powyżej mediów miałoby charakter sztuczny, świadczenia takie należy traktować jako jedną usługę najmu. Sytuacja taka będzie miała miejsce przykładowo w przypadku wynajmu lokali biurowych pod klucz gotowych do użytku wraz z dostawą mediów lub w przypadku krótkotrwałego najmu nieruchomości w celach wakacyjnych lub zawodowych, jeżeli świadczenia takie są wykonywane na rzecz najemcy bez możliwości oddzielenia mediów. W takiej bowiem sytuacji na płaszczyźnie ekonomicznej świadczenia te stanowią jedną całość. Wówczas też pobierana jest stała kwota wynagrodzenia za najem bez względu na ilość zużycia mediów (innymi słowy bez uwzględnienia kryterium zużycia mediów). Okoliczności te wskazują, że celem zawarcia takiej umowy było wynajęcie lokalu gotowego do użytku wraz z odpowiednimi mediami.

Zatem przy podatkowej kwalifikacji świadczeń polegających na dostawie towarów i świadczeniu usług związanych z usługą najmu nieruchomości, w każdym przypadku należy uwzględniać rzeczywisty przebieg transakcji.

Istotne jest także orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2015 r. sygn. akt I FSK 944/15, w którym Sąd stwierdził, że „Jeżeli chodzi o media w postaci zużycia wody, energii elektrycznej i cieplnej, odprowadzania ścieków, to wskazane media co do zasady powinny być uważane za odrębne świadczenia od usługi najmu, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z danych towarów i usług poprzez decydowanie o wielkości zużycia. Taka sytuacja wystąpi wówczas, gdy zostały przyjęte kryteria umożliwiające określenie faktycznego zużycia mediów. W szczególności, jak wskazał Trybunał, taka sytuacja występuje w przypadku rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników. Możliwe jest jednak przyjęcie przez strony umowy innego sposobu ustalenia faktycznego zużycia mediów np. w oparciu o liczbę osób korzystających z wynajmowanych pomieszczeń. Przy wyborze tych kryteriów strony muszą kierować się względami ekonomicznymi, które pozwolą na wydzielenie i oddzielne rozliczenie mediów w taki sposób, że obiektywnie odzwierciedlone zostanie ich zużycie i wówczas świadczenia te powinny być traktowane odrębnie. Zatem w odniesieniu do mediów, w stosunku do których możliwe jest przyjęcie kryterium zużycia to właśnie ww. kryterium będzie decydujące o odrębności tych mediów, a nie kwestia czy najemca miał możliwość wyboru świadczeniodawcy”.

W przedmiotowej sprawie w zawartej umowie Najemca oświadcza, że poza zapłatą czynszu na rzecz Wynajmującego, będzie ponosił wszelkie opłaty związane z lokalem za pośrednictwem Wynajmującego w sposób i kwotach zgodnie z fakturami i innymi dokumentami wystawionymi przez podmioty uprawnione. Aktualne zestawienie opłat związanych z lokalem i terminem płatności stanowią załączniki do umowy. Do ww. opłat zalicza się min.: czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, opłaty za zużycie wody, ogrzewania, energii elektrycznej, gazu, oraz internetu. Zapis dla umowy miejsca w hali garażowej jest analogiczny z pominięciem opłat za wodę, ogrzewanie, prąd, gaz i internet.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że dla celów podatku VAT nie wszystkie opłaty mogą być wyłączone z usługi najmu mieszkania. Czynsz do spółdzielni mieszkaniowej jest opłatą, na którą najemca w żaden sposób nie ma wpływu, a więc czynsz powinien powiększać należność z tytułu usługi najmu. Natomiast opłaty za zużycie wody, ogrzewania, energii elektrycznej, gazu oraz internetu mogą stanowić dla celów podatku VAT odrębne świadczenia, jeżeli tak strony ustalą w umowie. W takim przypadku opłaty za media i internet powinny być dokumentowane odrębnymi fakturami co do zasady z właściwą stawką podatku VAT przynależną do danej usługi. Z wniosku wynika, że nie wykazuje Pan stawki podatku VAT dla świadczonych wyodrębnionych od usługi najmu kosztów mediów i internetu z tego względu korzysta Pan ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić jeszcze raz należy, że do wskazanego limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, należy wliczać zarówno wartość sprzedaży uzyskaną przez Pana z najmu mieszkania jak również z miejsca postojowego łącznie z opłatami za czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, opłatą za wodę, CO, wywóz śmieci, prąd, ogrzewanie, gaz, internet itd.

Ponadto, z wniosku wynika, że łączna suma wartości sprzedaży (najmu) mieszkania jak i miejsca postojowego wraz z ww. opłatami eksploatacyjnymi nie przekroczyła w 2021 r. w proporcji do okresu wynajmu nieruchomości kwoty 200.000 zł. Również w 2022 r. wartość sprzedaży świadczonych przez Pana usług wynajmu nieruchomości z dodatkowymi opłatami nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

W konsekwencji, skoro nie wykonuje Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży opisanych we wniosku usług najmu zarówno mieszkania jak i miejsca postojowego – nie mających charakteru usług pomocniczych – nie przekracza w roku podatkowym 200.000 zł to może Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT do całej usługi najmu opisanych nieruchomości.

Zatem należy zgodzić się z Panem, że może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do usług wynajmu miejsca postojowego przy spełnieniu warunków opisanych powyżej.

Dodatkowo należy wskazać, że w przypadku gdy umowa najmu przewiduje odrębne rozliczenia dla mediów i internetu to również po przekroczeniu limitu, o którym mowa powyżej opodatkowanie będzie dotyczyć również tych czynności.

Kolejne Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy świadcząc usługę najmu nieruchomości własnych - sklasyfikowanych pod symbolem 68.20.Z – był Pan w 2021 r. oraz jest Pan w 2022 r. zwolniony z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży tych usług za pomocą kasy rejestrującej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przepis ten określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 2442), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Wskazać należy, że klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług od 1 lipca 2020 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

W załączniku do rozporządzenia stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymieniono:

W poz. 25 – ex 68.20.1 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie nałożył szczególnych wymagań w zakresie prowadzenia ewidencji i dowodów dokumentujących zapłaty za świadczone usługi wynajmu i zarządzania nieruchomościami.

Z objaśnień pod załącznikami wynika, że przedrostek ex – dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o ex – rozumie się przez to zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Ponadto w poz. 37 załącznika do rozporządzenia jako zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej wymieniono:

Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym w 2021 r.

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

‒podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł;

‒podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej ,,udziałem procentowym obrotu'', był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzeń z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanych rozporządzeń.

W analizowanej sprawie, świadczy Pan usługi najmu mieszkania i miejsca garażowego – sklasyfikowane pod symbolem 68.20.Z – na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Jak ustalono powyżej odrębnie rozliczane są media, zgodnie z zawartą umową.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że skoro poza najmem mieszkania i miejsca postojowego nie świadczy Pan żadnych innych usług, to ograniczenia wymienione w § 4 rozporządzenia nie mają zastosowania w omawianej sprawie.

Ponadto z wniosku wynika, że w 2021 r. wystawiał Pan Najemcy osobno fakturę za czynsz najmu mieszkania oraz osobno – na podstawie otrzymanych dokumentów - fakturę za media i internet. Powyższe faktury zawierały wyszczególnienie co dokładnie i w jakiej wysokości wchodzi w skład opłaty. W 2021 r. Najemca dokonywał opłat gotówkowo. Od 2022 r. Najemca opłaca najem mieszkania i opłaty eksploatacyjne za pośrednictwem konta bankowego w dwóch różnych przelewach, również z wyszczególnieniem w tytule czego opłata dotyczy. Najem miejsca postojowego zarówno w 2021 r. jak i 2022 r. rozliczany jest z Najemcą za pośrednictwem rachunku bankowego. Najemca dokonuje dwóch różnych opłat – pierwsza dotyczy czynszu najmu miejsca postojowego, druga opłat eksploatacyjnych z nim związanych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w oparciu o powołane przepisy prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że opisane świadczone przez Pana usługi o wskazanym symbolu 68.20.Z w sytuacji gdy:

‒w 2021 r. usługi wynajmu mieszkania płatne gotówką, zostały udokumentowane fakturami, a usługi związane z miejscem postojowym wraz z pozostałymi opłatami w całości otrzymywał Pan za pośrednictwem rachunku bankowego i wartość całej sprzedaży nie przekroczyła proporcjonalnie do czasu prowadzenia działalności kwoty 20.000 zł

‒w 2022 r. zarówno usługi wynajmu mieszkania i miejsca postojowego łącznie z pozostałymi opłatami otrzymywał Pan za pośrednictwem rachunku bankowego,

i z dowodów jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczą, stanowią czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ww. rozporządzenia w związku z poz. 25 oraz 37 załącznika oraz § 3 rozporządzenia.

W związku z powyższym, w 2021 r. mógł Pan na podstawie § 2 ust. 1 oraz § 3 rozporządzenia, stosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej ww. usług.

Będzie mógł Pan również korzystać ze zwolnienia na podstawie § 2 rozporządzenia w związku z poz. 25 oraz 37 załącznika dla usług wynajmu świadczonych w 2022 r. w sytuacji gdy całość zapłaty za najem nieruchomości (również z tytułu opłat za media i internet) otrzyma Pan za pośrednictwem banku, a z tytułu przelewów będzie jednoznacznie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczy.

Podsumowując należy uznać Pana stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu mieszkania i miejsca postojowego (pytanie nr 2 wniosku) oraz braku obowiązku ich ewidencjonowania na kasie rejestrującej (pytanie nr 3 wniosku). Natomiast w zakresie pytania nr 1 tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Ponadto informujemy, że wydana interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy tylko kwestii będącej przedmiotowej wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).