Prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2021 r. wpłynął do nas Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uprawnienia do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w związku z posiadanymi dokumentami. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 9 lutego 2022 r. stanowiącym odpowiedź na nasze wezwanie z 2 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

X. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą (...). Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, jest również podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT UE w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT) na rzecz podmiotów posługujących się ważnymi numerami identyfikacyjnymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: Kontrahenci, Nabywcy).

Towary będące przedmiotem WDT przemieszczane są do odpowiednich składów w wybranych państwach UE (dalej: Magazyny), skąd Kontrahenci pobierają je zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem.

Spółka rozlicza przedmiotowe transakcje korzystając z uproszczenia przewidzianego dla dostaw do składów typu call-off i wykazuje WDT w momencie/miesiącu pobrania towaru ze składu przez Kontrahentów z danych państw członkowskich.

Co do zasady, transport towarów do składu jest organizowany bezpośrednio przez Spółkę, w niektórych przypadkach transport może być organizowany przez działającego na rzecz Spółki Nabywcę. Spółka ani Nabywca nie dokonują wywozu towarów będących przedmiotem WDT przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy o VAT.

Spółka prowadzi ewidencję przemieszczanych towarów (dalej: Ewidencja PT) zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011.

Faktury dokumentujące dokonane WDT wystawiane są z reguły tygodniowo, nie później niż z końcem okresu rozliczeniowego (miesiąca), w którym nastąpiło pobranie.

W celu zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonywanych WDT poza Ewidencją PT Spółka gromadzi zestawy dokumentów celem potwierdzenia, że towary zostały wywiezione z kraju oraz dostarczone do państwa członkowskiego odbiorcy.

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawo do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonywanych WDT, przy założeniu, że Spółka będzie dysponować następującymi zestawami dokumentów potwierdzającymi wywóz towarów z kraju:

W ramach Modelu I, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku,

b) podpisany dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy;

c) „packing list” / „delivery note” potwierdzające wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowany z systemu raport pobrań ze składu / rejestr przemieszczeń ze składu („lnvestory Movement History”); - w przypadku niektórych transakcji albo

e) oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE - w przypadku niektórych / pozostałych

    transakcji.

W ramach Modelu II, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) potwierdzenie realizacji WDT podpisane przez Nabywcę w formie oświadczenia/raportu pobrań;

c) dokument „packing list” potwierdzający wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek lub dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu. - w przypadku niektórych

    transakcji.

W ramach Modelu III, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, do którego nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta

    w ustalonym terminie, przez co dany Kontrahent w sposób milczący potwierdził otrzymanie danych towarów w kraju UE innym niż Polska (akceptacja dorozumiana).

W ramach Modelu IV, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) podpisany dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy lub

    wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek;

c) potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadany dokument CMR.

W ramach Modelu V, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE lub raport pobrań;

c) potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadane oświadczenie Nabywcy.

W ramach opisanych wyżej Modeli mogą zdarzyć się sytuacje, w których Spółka nie będzie miała możliwości bezpośredniego powiązania faktury sprzedażowej z konkretnym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju, z uwagi na fakt, że faktura wystawiana jest dopiero w momencie pobrania towaru z Magazynu przez Kontrahenta. Spółka jest jednak w stanie wykazać ile wysłała towarów do określonego Magazynu, co znajduje potwierdzenie w ww. dokumentacji (tj. w formie dokumentów wewnętrznych o charakterze przesunięć magazynowych, tj. „packing listy” oraz Ewidencji PT) oraz ile towarów zostało pobranych przez danego Kontrahenta (raporty pobrań, potwierdzenia realizacji WDT w formie oświadczeń lub zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta wdanym okresie, do którego nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta w ustalonym terminie, itp.). Pobrania są będą dokonywane zgodnie z zasadą FIFO („First In First Out”, pierwsze weszło, pierwsze wyszło).

W uzupełnieniu z 9 lutego 2022 r. wskazali Państwo ponadto, że Spółka składa w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8.

Pytania.

1. Czy w dokumentacji opisanej w Modelu I Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące

    przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż

    terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%?

2. Czy w dokumentacji opisanej w Modelu II Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące

    przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż

    terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%?

3. Czy w dokumentacji opisanej w Modelu III Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące

    przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż

    terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%?

4. Czy w dokumentacji opisanej w Modelu IV Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące

    przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż

    terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%?

5. Czy w dokumentacji opisanej w Modelu V Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące

    przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż

    terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%?

Państwa stanowisko w sprawie.

1. W dokumentacji opisanej w Modelu I Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju,

    uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

2. W dokumentacji opisanej w Modelu II Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju,

    uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

3. W dokumentacji opisanej w Modelu III Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju,

    uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

4. W dokumentacji opisanej w Modelu IV Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju,

    uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

5. W dokumentacji opisanej w Modelu V Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju,

    uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Przepisy unijne

Począwszy od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie znajdują nowe regulacje przewidziane w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) 2018/1812 z dnia 4 grudnia 2018 r., zmieniającym Rozporządzenie Wykonawcze (UE) nr 282/2011 (dalej: Rozporządzenie) w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dziennik Urzędowy UE, seria L 311/10).

Rozporządzenie Wykonawcze (UE) nr 2018/1912 dodaje do Rozporządzenia, Sekcję 2A „Zwolnienia związane z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi”, zawierającą art. 45a, który uściśla dotychczasowe wymogi dokumentacyjne, związane z zastosowaniem stawki 0% w przypadku WDT.

Zgodnie ze wspomnianym przepisem:

1. „Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa

    członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

           a. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w

             posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są

             niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a),

             wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały

             wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

         b. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

                   i. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz

                      nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko

                      oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu;

                      oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

                   ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są

                       niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek

                       pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez

                       dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

        a. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od

            przewoźnika towarów;

        b. następujące dokumenty:

                   i. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

                   ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego

                      przeznaczenia;

                  iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie

                      członkowskim.

Należy wskazać, że wprowadzenie nowych regulacji w postaci art. 45a Rozporządzenia w żaden sposób nie wpłynęło do tej pory na krajowy zakres regulacji dot. dokumentowania WDT do celów zastosowania stawki 0%. Zmiany dokonane w Rozporządzeniu w żaden sposób nie unieważniły ani nie zmodyfikowały wymogów wskazanych w art. 42 ust. 2 ustawy o VAT. Nie zostały one także uchylone ani zmienione przez ustawodawcę krajowego.

Nie to zresztą było intencją unijnego prawodawcy, co wynika z treści preambuły do Rozporządzenia: „Zróżnicowane podejście państw członkowskich do stosowania tych zwolnień w odniesieniu do transakcji transgranicznych doprowadziło jednak do pojawienia się trudności oraz braku pewności prawa dla przedsiębiorstw. Jest to sprzeczne z celem wzmocnienia handlu wewnątrzwspólnotowego oraz zniesieniem granic fiskalnych. Dlatego też ważne jest sprecyzowanie i zharmonizowanie warunków, na jakich można stosować zwolnienia.”

Powyższe pokazuje, że celem regulacji było jedynie doprecyzowanie warunków stosowania stawki 0% (w nomenklaturze Dyrektywy UE - zwolnienia), celem zapewnienia odpowiednich gwarancji podatnikom dokonującym transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przepisy wprowadzone za pomocą Rozporządzenia mają mieć zatem charakter czysto pomocniczy i być stosowane obok funkcjonujących przepisów krajowych.

Podobne wnioski nasuwają się po lekturze wyjaśnień do ww. regulacji, przygotowanej przez Departament Podatków i Ceł Komisji Europejskiej (Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów [„szybkie rozwiązania na 2020 r.”]).

Jak wynika z przedstawionych tam wyjaśnień (przedstawionych w formie odpowiedzi na pytania):

Pytanie: „Co się stanie z funkcjonującymi zasadami państw członkowskich, dotyczącymi dowodów transportu po wejściu w życie art. 45a? Czy zasady państw członkowskich dalej będą stosowane?”.

Odpowiedź: „Państwa członkowskie są zobowiązane do stosowania art. 45a. To oznacza, że kiedy warunki zawarte w tych przepisach są spełnione, dostawca będzie upoważniony do skorzystania z ważnego domniemania. Co więcej, państwa członkowskie mogą stosować w swoim prawodawstwie inne domniemania dotyczące dowodów transportu, tak długo, jak są zgodne z prawem UE i nie niweczą skutków art. 45a. W takim wypadku, dostawca może korzystać z dobrodziejstw domniemania zawartego w art. 45a i/albo tych z krajowego ustawodawstwa dot. VAT, pod warunkiem, że spełnione zostały odpowiednie warunki”.

Pytanie: „Co się stanie, jeśli warunki dot. domniemania transportu zwarte w art. 45a nie zostały spełnione? Czy to znaczy, że w takim wypadku, zwolnienie z art. 138 Dyrektywy VAT nie będzie miało zastosowania?”.

Odpowiedź: „Fakt, że warunki dla jednego z przypadków wskazanych w punktach a) lub b) ust. 1 art. 45a, nie są spełnione, nie oznacza automatycznie, że zwolnienie z art. 138 Dyrektywy VAT nie będzie stosowane. W takim wypadku pozostanie w gestii dostawcy dowieść, w sposób satysfakcjonujący organy podatkowe, że warunki zwolnienia (w tym transportu) z art. 138 Dyrektywy VAT, zostały spełnione”.

Ponadto, w dniu 17 grudnia 2020 r. wydane zostały Objaśnienia podatkowe w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług. Zgodnie z jego treścią: „Niezależnie od znowelizowanych przepisów Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nadal pozostają w mocy krajowe regulacje w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. art. 42 ust. 3-5 ustawy o VAT określający tzw. podstawowy katalog dokumentów oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT zawierający otwarty katalog tzw. dokumentów uzupełniających. ”

Analiza powyższych przepisów oraz materiałów wskazuje wprost, że intencją europejskiego prawodawcy było dokonanie jedynie dodatkowego, uzupełniającego uregulowania przepisów o VAT w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania stawki 0%. Oznacza to, że treść art. 45a Rozporządzenia nie zmienia wymogów, sformułowanych w przepisach krajowych. Jest to jedynie jednolity, pomocniczy standard wprowadzony w celu stworzenia pewnych gwarancji dla podatników z tych krajów, które nie zawierają tak szczegółowych rozwiązań na ten temat, jak np. przepisy polskie. Nie zmieniają one zatem ani nie pozbawiają mocy prawa krajowego, pod warunkiem, że nie występuje wyraźna kolizja między przepisami prawa krajowego dot. dokumentowania transportu a przepisami unijnymi.

Stosowane do dnia 31 grudnia 2019 r. krajowe warunki, określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT w żaden sposób nie zostały do tej pory uznane za sprzeczne z prawem Unii Europejskiej, co mogłoby wynikać z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Stosowane do dnia 31 grudnia 2019 r. krajowe warunki, określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT w żaden sposób nie zostały do tej pory uznane za sprzeczne z prawem Unii Europejskiej, co mogłoby wynikać z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W obrocie gospodarczym, w ramach stosowanych przez Spółkę sposobów dokumentacji WDT możliwe jest, że któryś z wymienionych tam dowodów nie będzie spełniał warunków wskazanych w Rozporządzeniu lub dostarczony zostanie po terminie. Jednocześnie, w takich sytuacjach Spółka może znajdować się w posiadaniu jednego z dokumentów, które zostały wskazane w art. 42 ust. 3 (oraz art. 42 ust. 4, gdy towary były transportowane przez nabywcę lub na jego rzecz) i któregoś z pomocniczych dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W takich wypadkach, w dalszym ciągu Spółka może korzystać ze standardów krajowych, stanowiących alternatywę wobec standardów wskazanych w Rozporządzeniu. Przepisy te nie mają pierwszeństwa przed standardem krajowym ani nie zostały w żaden sposób uchylone.

Stanowisko to potwierdza także Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL4.4012.523.2019.2.TKU.

Podsumowując, w stanie prawnym funkcjonującym od dnia 1 stycznia 2020 r., Spółka dalej będzie mogła korzystać ze stawki 0% na podstawie art. 42 ustawy o VAT, jeżeli dokumentacja wskazana w sytuacjach 1-5 będzie spełniać warunki wskazane w tym przepisie.

Mając powyższe na uwadze, konieczne jest przeprowadzenie analizy w zakresie tego czy w dokumentacji opisanej w Modelu I - V Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Przepisy krajowe

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu określonych czynności podlegających opodatkowaniu, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. Podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2. Osobą prawną niebędąca podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa

    członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3. Podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa

    członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym,

    są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4. Podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe

    środki transportu.

Jak wskazuje ustawa o VAT w art. 42 ust. 3, dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Jednocześnie, art. 42 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku VAT 0%, pod warunkiem, że:

1. Podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie

    właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2. Podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem

    wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. Podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak wskazuje ustawa o VAT w art. 42 ust. 3, dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały

     dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi

     (spedytorowi),

2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

       - z zastrzeżeniami poczynionymi dla WDT w postaci nowych środków transportu.

W art. 42 ust. 11 wymieniono jedynie przykładowe dokumenty uzupełniające, co oznacza, że podatnik może posługiwać się także dokumentami innego rodzaju, przy czym istotne jest aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy w innym państwie członkowskim.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3‑5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła odstawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim

    przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W tym kontekście warto mieć na uwadze wynikającą z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE zasadę prymatu tzw. materialnych przesłanek stosowania stawki VAT w wysokości 0% w odniesieniu do WDT nad przesłankami formalnymi, do których zalicza się również obowiązek posiadania określonych dokumentów. Przykładowo, w pkt 36 wyroku z dnia 9 lutego 2017 r. w sprawie Euro Tyre BV - Sucursal em Portugal przeciwko Autoridade Tributaria e Aduaneira (sprawa C-21/16) Trybunał uznał, że stawka VAT w wysokości 0% w odniesieniu do WDT musi być przyznana, jeśli zostały spełnione przesłanki materialne, nawet jeśli podatnik pominął niektóre wymogi formalne. Natomiast przesłankami materialnymi, jak wynika z pkt 42 wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie Teleos pic i inni przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sprawa C-409/04) jest to, aby (i.) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę, (ii.) towar został wysłany do innego państwa członkowskiego, i (iii.) w wyniku tej wysyłki fizycznie opuścił państwo dostawy. Oznacza to, że jeśli nie budzi wątpliwości, że będące przedmiotem dostawy towary opuściły Polskę, wówczas dostawa ta stanowi WDT podlegającą opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 0%.

Dodatkowo, jak wskazują przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT

podatnik może posłużyć się zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Jednocześnie, w ocenie, Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie budzi wątpliwości, że sprzedawane przez Spółkę towary opuściły Polskę i dotarły do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE.

Specyfika dostaw towarów do składu typu call-off stock

W szczególności, w tym kontekście warto zwrócić uwagę na specyfikę dostaw towarów do składu typu call-off związaną ze stałym zaopatrywaniem składu w towary, w odniesieniu do których prawo do rozporządzania przechodzi na Nabywcę w momencie pobrania. W praktyce bowiem dostawy do składu, z uwagi na standardy dotyczące obowiązku utrzymywania określonego poziomu towarów w składzie, przy jednoczesnym braku informacji odnośnie tego jaka konkretnie ilość towaru, w określonej dacie zostanie pobrana przez kontrahenta, powiązanie wysyłki (przesunięcia towarów do składu) z konkretnymi przyszłymi fakturami VAT wystawianymi na podstawie pobrań może nie być możliwe. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy udokumentowanie przesunięcia towarów do innego państwa członkowskiego w połączeniu z prawidłowo prowadzoną Ewidencją PT, ustaloną metodą poboru towarów (FIFO) oraz raportami pobrań lub oświadczeniami lub inną formą potwierdzenia pobrania towarów powinno być uznane za wystarczające z punktu widzenia zastosowania stawki 0%, pomimo braku bezpośredniego powiązania faktury z określonym dokumentem przywozowym. Potwierdzenie takiego podejścia można również znaleźć w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 14 lipca 2015 r. sygn. ITPP3/4512-142/15-5/MD dotyczącej stosowania stawki VAT 0% do WDT realizowanych ze składu podatkowego wskazał, że:

„Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że jeżeli dokumenty, którymi dysponuje Spółka (tj. dokumenty wywozowe, CMR oraz faktury) w związku z realizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową, jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy unijnego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% (art. 42 ust. 3 ustawy). Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że Spółka nie jest w stanie przyporządkować konkretnego CMR-u do określonej faktury (faktur).

Skoro bowiem Spółka jest w stanie udowodnić, że dostarczyła na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, większą partię towaru oznaczonego co do gatunku, to tym bardziej jest w stanie wykazać, ze dostarczyła mniejszą (co jest ostatecznie odnotowane w konkretnej fakturze)”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% na gruncie ustawy o VAT do dokonywanych transakcji WDT, pod warunkiem, że zgromadzona przez nią dokumentacja stanowi dowód potwierdzający, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe miały formę elektroniczną, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę »papierową«. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.119.2019.1.WH) stwierdził, odnosząc się do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT: „w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”.

Poniżej, Wnioskodawca chciałby odnieść się do możliwości zastosowania stawki VAT 0% do WDT w ramach poszczególnych Modeli l-V zaprezentowanych w opisie stanu faktycznego:

Ad 1

Odnosząc się do możliwości zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w Modelu I, poza Ewidencją PT oraz ustaloną z Kontrahentem metodą poboru towarów (FIFO), Spółka dysponuje:

a) kopią faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku,

b) podpisanym dokumentem CMR potwierdzającym transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego

    odbiorcy;

c) „packing list” / „delivery note” potwierdzającym wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowanym z systemu raport pobrań ze składu / rejestr przemieszczeń ze składu - w przypadku niektórych transakcji albo;

e) oświadczeniem Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE - w przypadku niektórych / pozostałych

    transakcji.

W ocenie Spółki posiadana przez nią dokumentacja w Modelu I spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT.

Kopia faktury wystawionej przez Spółkę, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz podpisany dokument CMR potwierdzający transport do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy wypełnia wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, uprawniające do zastosowania stawki VAT 0%.

Dodatkowo, w opinii Spółki, „packing list” / „delivery note” potwierdzające wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim, wygenerowany z systemu raport pobrań ze składu / rejestr przemieszczeń ze składu (w przypadku niektórych transakcji) albo oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE (w przypadku niektórych / pozostałych transakcji), spełniają wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w dokumentacji opisanej w Modelu I Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Ad 2

Odnosząc się możliwości zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w Modelu II, poza Ewidencją PT oraz ustaloną z Kontrahentem metodą poboru towarów (FIFO), Spółka dysponuje:

a) kopią faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) potwierdzeniem realizacji WDT podpisanym przez Nabywcę w formie oświadczenia/ raportu pobrań;

c) dokumentem „packing list” potwierdzającym wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowanym z systemu przewoźnika potwierdzeniem doręczenia przesyłek lub dokumentem CMR potwierdzającym transport towarów do Magazynu - w przypadku

    niektórych transakcji.

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja w Modelu II spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Kopia faktury wystawionej przez Spółkę zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku wypełnia jeden z wymogów określonych w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w opinii Spółki, potwierdzenie realizacji WDT podpisane przez Nabywcę w formie oświadczenia / raportu pobrań, dokument „packing list” potwierdzający wysyłkę towarów z magazynu Spółki w Polsce do składu w danym Państwie członkowskim oraz wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek lub dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu (w przypadku niektórych transakcji), spełniają wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w dokumentacji opisanej w Modelu II Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Ad 3

Odnosząc się do możliwości zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w Modelu III, poza Ewidencją PT oraz ustaloną z Kontrahentem metodą poboru towarów (FIFO), Spółka dysponuje:

a) kopią faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) zbiorczym zestawieniem faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta wdanym okresie, do którego nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta

    w ustalonym terminie przez co dany Kontrahent w sposób milczący potwierdził otrzymanie danych towarów w kraju UE innym niż Polska (akceptacja dorozumiana).

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja w Modelu III spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Kopia faktury wystawionej przez Spółkę zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wypełnia jeden z wymogów określonych w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w opinii Spółki, zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, do którego nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta w ustalonym terminie, przez co dany Kontrahent w sposób milczący potwierdził otrzymanie danych towarów w kraju UE innym niż Polska (akceptacja dorozumiana), spełniają wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w dokumentacji opisanej w Modelu III Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, ze towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Ad 4

Odnosząc się do możliwości zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w modelu IV, poza Ewidencją PT oraz ustaloną z Kontrahentem metodą poboru towarów (FIFO), Spółka dysponuje:

a) kopią faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) podpisanym dokumentem CMR potwierdzającym transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy

    lub wygenerowanym z systemu przewoźnika potwierdzeniem doręczenia przesyłek;

c) potwierdzeniem płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadany dokument CMR.

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja w Modelu IV spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Kopia faktury wystawionej przez Spółkę zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz podpisany dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy, wypełniają wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Dodatkowo, w opinii Spółki, potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadany dokument CMR) i wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek (w przypadkach, w których Spółka nie gromadzi podpisanego dokumentu CMR), spełnia wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w dokumentacji opisanej w Modelu IV Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, ze towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Ad 5

Odnosząc się do możliwości zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych w modelu V, poza Ewidencją PT oraz ustaloną z Kontrahentem metodą poboru towarów (FIFO), Spółka dysponuje:

a) kopią faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) oświadczeniem Nabywcy potwierdzającym dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE lub raportem pobrań;

c) potwierdzeniem płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadane oświadczenie Nabywcy.

W ocenie Spółki, posiadana przez nią dokumentacja w Modelu V spełnia łącznie warunki dokumentacji WDT przewidziane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Kopia faktury wystawionej przez Spółkę zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wypełnia wymogi określone w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w opinii Spółki, oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru za terytorium państwa UE lub raport pobrań oraz potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaż, której dotyczy posiadane oświadczenie Nabywcy, spełniają wymogi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w dokumentacji opisanej w Modelu V Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, ze towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych

Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych i wyrokach sądów administracyjnych powołanych poniżej:

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.171.2018.2.MPU), w której organ uznał za prawidłowe

  stanowisko, w świetle którego za uprawniające do zastosowania 0% stawki VAT potwierdzenie dokonania WDT uznać należy oświadczenie stanowiące „dokument przesyłany w

  formie elektronicznej (Word, PDF itp.) (...) przesyłane jako załącznik do wiadomości e-mail”,

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1 .KB) przyjął za prawidłowe stanowisko

  wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane drogą elektroniczną skany zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów, zawierające (i) wykaz faktur dokumentujących dostawy

  dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, (ii) oświadczenie, iż towary zostały otrzymane przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego oraz (iii) podpis

  osoby upoważnionej ze strony nabywcy do potwierdzenia odbioru towarów stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 października 2015 r., sygn. IPPP3/4512-631/15-2/ISZ, gdzie za prawidłowe zostało uznane

  stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymywane przez niego, za pośrednictwem poczty elektronicznej, zestawienie, na którym znajduje się numer zamówienia, dane

  nadawcy, nr i data faktury, nazwa odbiorcy i kraj, gdzie ten towar dotarł oraz kwota z faktury, a jednocześnie na zestawieniu znajduje się oświadczenie Dyrektora oraz

  prokurenta Nabywcy, że towar wykazany na fakturach faktycznie dotarł do miejsca wysyłki uprawnia go do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT,

- interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-624/11-7/JN, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, iż „(...) Wnioskodawca posiadając

  oprócz kopii faktury VAT zawierającej szczegółowy asortyment towarów, oświadczenie podpisane przez nabywcę o otrzymaniu towaru, będzie uprawniony do zastosowania 0%

  stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów”,

- interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IBPP4/443-399/13/LG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż „w świetle wyżej powołanych

  przepisów z uwzględnieniem uchwały NSA sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzić należy, że jeśli przed dniem złożenia deklaracji podatkowej VAT Wnioskodawca będzie posiadał

  wskazane dokumenty i dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, w tym pisemne oświadczenie nabywcy,

  że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (...). Tym samym będzie on uprawniony do

  uznaniu tak udokumentowanej transakcji za WDT i zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy

  towarów”,

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Bd 926/09), w którym wskazane zostało, iż „(...) sam brak tego dokumentu

  (dokumentu przewozowego - przyp. Spółka) nie może być podstawą pozbawienia spółki, niejako automatycznie, prawa do stosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej

  dostawy towarów, jeżeli inne posiadane przez nią dokumenty (kopia faktury, specyfikacja sztuk załadunku, pismo od kontrahenta zawierające stwierdzenie, że otrzymał on towar

  oraz wskazanie miejsca wydania towaru) potwierdzają fakt, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce”. Stanowisko WSA w Bydgoszczy zostało potwierdzone przez

  Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 maja 2011 r. (sygn. I FSK 639/10).

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki należy stwierdzić iż w opisanych przypadkach dokumentacji (Model I-V) Spółka posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, uprawniające do stosowania stawki VAT 0%.

Ponadto, stanowisko potwierdzające prawidłowość praktyki opisanej w ramach Modelu 3, polegającej na uznaniu, iż brak zastrzeżeń odnośnie treści dokumentu w ustalonym terminie będzie oznaczał milcząca akceptację / potwierdzenie dostarczenia i pobrania wymienionych w zestawieniu towarów zostało przedstawione m.in.:

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 listopada 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.580.2018.1.AK, zgodnie z którym:

  „(...) przesłane do Nabywcy niezakwestionowane przez niego zestawienie, łącznie z fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzają w sposób niebudzący

  wątpliwości, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski i następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa

  członkowskiego. ”

- Podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-

  KDIL1‑3.4012.117.2017.1.KB), interpretacji indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR, interpretacji

  indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 września 2015 r. sygn. ILPP4/4512-1-208/15-2/HW oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w

  Poznaniu z dnia 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA.

Ocena stanowiska:

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 i 2 ustawy:

Art. 7 ustawy, do którego odnosi się powyższy przepis, w swoim ust. 1 definiuje dostawę towarów:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, jest również podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT UE w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz podmiotów posługujących się ważnymi numerami identyfikacyjnymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z art. 13h ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 13i ustawy:

Istotą dokonywania dostaw poprzez zagraniczny magazyn call-off stock jest to, że mają zastosowania uproszczenia, na mocy, których obowiązek podatkowy od dokonywanej dostawy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu przez zagranicznego nabywcę (którym jest podatnik podatku od wartości dodanej), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę. Wprowadzenie towarów do zagranicznego magazynu jest zaś obojętne podatkowo. Innymi słowy przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu typu call-off nie będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Natomiast z dniem pobrania tych towarów z zagranicznego magazynu przez nabywcę ziści się wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak wskazują Państwo w opisie stanu faktycznego Towary będące przedmiotem WDT przemieszczane są do odpowiednich składów w wybranych państwach UE, skąd Kontrahenci pobierają je zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem. Spółka rozlicza przedmiotowe transakcje korzystając z uproszczenia przewidzianego dla dostaw do składów typu call-off i wykazuje WDT w momencie/miesiącu pobrania towaru ze składu przez Kontrahentów z danych państw członkowskich.

Spółka dokonuje zatem wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w przywołanych przepisach, możliwość stosowania procedury call-of stock nie był przedmiotem Państwa zapytania i została przyjęta jako element stanu faktycznego.

Spółka prowadzi ewidencję przemieszczanych towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011. W celu zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonywanych WDT poza ewidencją przemieszczanych towarów Spółka gromadzi zestawy dokumentów celem potwierdzenia, że towary zostały wywiezione z kraju oraz dostarczone do państwa członkowskiego odbiorcy.

Spółka w każdym przypadku wyszczególniła w stanie faktycznym dowody wskazujące na fakt, że towar faktycznie został otrzymany przez kontrahenta w państwie członkowskim, m.in. podpisane dokumenty CMR potwierdzające transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy, czy też oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa, zgodnie z opisami poszczególnych przypadków wskazanych w opisie stanu faktycznego (modele I-V).

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku wskazanych przez Spółkę sposobów dokumentowania dostawy

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 3, 4, 5 i 11 ustawy

Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym:

Istotne jest zatem to, aby dokumenty, w których posiadaniu jest dokonujący dostawy, zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt – co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą wskazanych wyżej przepisów dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz.1325), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zatem łączne posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy, uprawnia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Wskazać w tym miejscu należy także, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Podkreślenia wymaga fakt, że obowiązujące od 1 stycznia 2020 r. rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, w cyt. powyżej art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy rozporządzenia 2018/1912, od 1 stycznia 2020 r. domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Przy czym, niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty łącznie, jednoznacznie potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, Spółka składa w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8.

Spółka będzie spełniać zatem warunki wymienione w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT, od 1 stycznia 2020 r. Spółka powinna dążyć do gromadzenia takich dowodów dokumentujących tę dostawę, o których jest mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912.

Tym samym od 1 stycznia 2020 r. na mocy ww. rozporządzenia obowiązuje domniemanie, że towary będące przedmiotem WDT zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący WDT posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Dowodami takimi w myśl rozporządzenia mogą być:

1) Grupa A dowodów to dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak:

       - podpisany list przewozowy CMR,

       - konosament,

       - faktura za towarowy przewóz lotniczy lub

       - faktura od przewoźnika towarów;

2) Grupa B dowodów:

       - polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

       - dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia

       - poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym

         państwie członkowskim.

Zatem, co do zasady sprzedawca powinien posiadać co najmniej dwa dowody z grupy A lub jeden dowód z grupy A oraz jeden dowód z grupy B.

Równocześnie jak wskazano wyżej, niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Pomimo zatem wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a rozporządzenia 2018/1912, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy (przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków) spowoduje, że warunek zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a rozporządzenia wykonawczego w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych wewnątrz-wspólnotowych dostaw towarów.

W modelu I, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku,

b) podpisany dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy;

c) „packing list” / „delivery note” potwierdzające wysyłkę towarów z magazynu spółki w olsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowany z systemu raport pobrań ze składu / rejestr przemieszczeń ze składu („lnvestory Movement History”); - w przypadku niektórych transakcji albo

e) oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE - w przypadku niektórych / pozostałych

    transakcji.

Analiza przedstawionego pierwszego wariantu gromadzenia dokumentacji pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponujący łącznie ww. dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy UE wymienionymi w art. 42 ust. 3 jest uprawniony do zastosowania stawki w wysokości 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku nr 1.

Państwa stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy zatem uznać za prawidłowe.

W ramach Modelu II, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) potwierdzenie realizacji WDT podpisane przez Nabywcę w formie oświadczenia/raportu pobrań;

c) dokument „packing list” potwierdzający wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim;

d) wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek lub dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu - w przypadku niektórych

    transakcji.

W odniesieniu do wyżej przedstawionego modelu należy stwierdzić, że zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku dołączona do faktury) uzupełnionych dokumentami wymienionymi w ust. 11 – potwierdzeniem realizacji WDT podpisanym przez Nabywcę w formie oświadczenia/raportu pobrań wraz z dokumentem „packing list” potwierdzającym wysyłkę towarów z magazynu spółki w Polsce do składu w danym państwie członkowskim a w przypadku niektórych transakcji także wygenerowanym z systemu przewoźnika potwierdzeniem doręczenia przesyłek lub dokumentem CMR potwierdzającym transport towarów do Magazynu spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony. Tym samym będą Państwo mogli zastosować stawkę 0% VAT do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy zatem uznać za prawidłowe.

W ramach Modelu III, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, do którego nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta

    w ustalonym terminie, przez co dany Kontrahent w sposób milczący potwierdził otrzymanie danych towarów w kraju UE innym niż Polska (akceptacja dorozumiana).

Ze wskazanych z tym modelu dokumentów jedynie specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku zawarta w fakturze stanowi dokument wskazany w art. 42 ust. 3 ustawy. Należy zauważyć, że nie pozwala ona na jednoznaczne potwierdzenie dostarczenia towarów, będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów. Wobec powyższego do zastosowania stawki 0% dla tej transakcji niezbędne jest aby pozostałe dokumenty stanowiły dowody, o których mowa w art. 42 ust. 11 i potwierdzały jednoznacznie dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów. Art. 42 ust. 11 wskazuje przykładowo, że dowodami tymi może być korespondencja handlowa z nabywcą, w tym dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z przywołanym opisem Spółka będzie dysponowała zbiorczym zestawieniem faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, a tym samym dowodem, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4.

Należy zauważyć, że zgodnie z opisem przez to, że do ww. zestawienia nie zostały wniesione zastrzeżenia przez Kontrahenta w ustalonym terminie, dany Kontrahent w sposób milczący potwierdził otrzymanie danych towarów w kraju UE innym niż Polska.

W świetle zatem przedstawionego przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Modelu III posiadane przez Wnioskodawcę ww. dokumenty stanowią dowody z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, które (jak wynika z opisu sprawy) są gromadzone jako dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska uprawniają do zastosowania stawki 0%.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 należy zatem uznać za prawidłowe.

W ramach Modelu IV, Spółka gromadzi:

a) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

b) podpisany dokument CMR potwierdzający transport towarów do Magazynu lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę na terytorium państwa członkowskiego odbiorcy lub

    wygenerowane z systemu przewoźnika potwierdzenie doręczenia przesyłek;

c) potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadany dokument CMR.

Analiza przedstawionego czwartego wariantu gromadzenia dokumentacji pozwala zatem na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponuje dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z przepisami art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 4 należy zatem uznać za prawidłowe.

W ramach Modelu V, Spółka gromadzi:

d) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku;

e) oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE lub raport pobrań;

f) potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadane oświadczenie Nabywcy.

W świetle zatem przedstawionego przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Modelu V posiadane przez Wnioskodawcę ww. dokumenty stanowią dowody z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, które (jak wynika z opisu sprawy) są gromadzone jako dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska uprawniają do zastosowania stawki 0%.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 5 należy zatem uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

       Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

     Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

     1) z zastosowaniem art. 119a;

     2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

     3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.