Interpretacja indywidualna z dnia 03.11.2020, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.402.2020.2.AK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup instalacji fotowoltaicznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 października 2020 r. znak 0114-KDIP4-1.4012.405.2020.1.AK (skutecznie doręczone dnia 12 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej wg proporcji wskazanej przez Stronę. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 października 2020 r., złożonym w dniu 19 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT). Gospodarstwo rolne prowadzi w zakresie hodowli zwierząt oraz upraw zbóż. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zużywa energię elektryczną, którą z powodu posiadania jednego licznika dla gospodarstwa rolnego i domu prywatnego, rozlicza na podstawie wskaźnika ustalonego samodzielnie w proporcji 30% dom prywatny 70% gospodarstwo rolne. Przedmiotowy wskaźnik odpowiada mniej więcej faktycznemu zużyciu prądu zarówno w domu prywatnym, jak i gospodarstwie rolnym.

W dniu 5 czerwca 2020 r. Wnioskodawca zakupił instalację fotowoltaiczną, zgodnie z fakturą końcową VAT nr za kwotę netto zł wartość podatku VAT zł.

Przedmiotowa instalacja fotowoltaiczna jest podłączona z jedynym licznikiem dwukierunkowym, gdzie produkowany prąd jest użytkowany w gospodarstwie rolnym oraz domu prywatnym. Nadmiar jest sprzedawany z powrotem do dystrybutora energii.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że instalacja fotowoltaiczna służy do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dostawa towarów pochodzących z produkcji rolnej) i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (energia wykorzystywana do celów prywatnych dom mieszkalny).

Faktury dokumentujące zakup oraz montaż instalacji zostały wystawione na Gospodarstwo rolne ().

Wskaźnik proporcji, za pomocą którego Wnioskodawca dokonuje podziału energii elektrycznej na wykorzystywaną w gospodarstwie rolnym oraz dla użytku prywatnego wg którego planuje odliczyć podatek naliczony związany z zakupem instalacji fotowoltaicznej, Wnioskodawca ustalił na podstawie obserwacji związanej z faktycznym procentowym zużyciem prądu do ww. celów.

Odliczenie podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej według wskazanej proporcji zapewni odliczenie podatku naliczonego związanego tylko i wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej opisanej w stanie faktycznym w tej samej proporcji co rozlicza zużycie prądu, tj. 30% prywatny 70% gospodarstwo rolne?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej opisanej w stanie faktycznym w tej samej proporcji, co rozlicza zużycie prądu, tj. 30% dom prywatny 70% gospodarstwo rolne.

Przedmiotowy wskaźnik odpowiada mniej więcej faktycznemu zużyciu prądu zarówno w domu prywatnym, jak i gospodarstwie rolnym, wobec powyższego nie ma innej możliwości ustalenia ww. wskaźnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy zauważyć, że ww. art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 tej ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu sprawy wynika, że jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT). Gospodarstwo rolne prowadzi w zakresie hodowli zwierząt oraz upraw zbóż. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zużywa energię elektryczną, którą z powodu posiadania jednego licznika dla gospodarstwa rolnego i domu prywatnego, rozlicza na podstawie wskaźnika ustalonego samodzielnie w proporcji 30% dom prywatny 70% gospodarstwo rolne. Wskaźnik proporcji, za pomocą którego Wnioskodawca dokonuje podziału energii elektrycznej na wykorzystywaną w gospodarstwie rolnym oraz dla użytku prywatnego, wg którego planuje odliczyć podatek naliczony związany z zakupem instalacji fotowoltaicznej, Wnioskodawca ustalił na podstawie obserwacji związanej z faktycznym procentowym zużyciem prądu do ww. celów.

W dniu 5 czerwca 2020 r. Wnioskodawca zakupił instalację fotowoltaiczną, zgodnie z fakturą końcową VAT nr za kwotę netto zł wartość podatku VAT zł.

Instalacja fotowoltaiczna jest podłączona z jedynym licznikiem dwukierunkowym, gdzie produkowany prąd jest użytkowany w gospodarstwie rolnym oraz domu prywatnym. Nadmiar jest sprzedawany z powrotem do dystrybutora energii.

Instalacja fotowoltaiczna służy do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dostawa towarów pochodzących z produkcji rolnej) i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (energia wykorzystywana do celów prywatnych dom mieszkalny).

Faktury dokumentujące zakup oraz montaż instalacji zostały wystawione na Gospodarstwo rolne ().

Odliczenie podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej według wskazanej proporcji zapewni odliczenie podatku naliczonego związanego tylko i wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia części podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup instalacji fotowoltaicznej.

Jak wskazano na wstępie, odliczyć można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami wykorzystywanymi do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Z uwagi na treść cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności opodatkowanych i czynności niegenerujących podatku należnego.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup instalacji fotowoltaicznej. Prawo to przysługuje ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest w stanie przyporządkować w jakim zakresie instalacja fotowoltaiczna jest wykorzystywana dla celów działalności rolniczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup instalacji fotowoltaicznej wyłącznie w tej części w jakiej ww. instalacja jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT. Ponadto prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy. Natomiast w tej części w jakiej Wnioskodawca wykorzystuje instalację fotowoltaiczną do celów prywatnych (dom mieszkalny) - prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje.

Końcowo należy podkreślić, że ciężar rzetelnego rozdziału wydatków dotyczących wykorzystania instalacji fotowoltaicznej dla potrzeb produkcji rolniczej i części wykorzystanej do celów prywatnych (dom mieszkalny) spoczywa zawsze na podatniku. Prawidłowe określenie wysokości procentowego odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup instalacji fotowoltaicznej, związanej z realizowanymi czynnościami należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych przez Wnioskodawcę rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ podatkowy pierwszej instancji. W związku z tym, w niniejszej interpretacji oceniono stanowisko wyłącznie w zakresie istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego, a nie prawidłowości zaprezentowanego podziału procentowego tego odliczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem instalacji fotowoltaicznej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej