Interpretacja indywidualna z dnia 09.10.2020, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.395.2020.2.KOM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Możliwość rozliczenia transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2020 r. (data wpływu 13 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 11 września 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.395.2020.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 13 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rozliczenia transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rozliczenia transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).
W ramach prowadzonej działalności Spółka produkuje towary i dokonuje ich sprzedaży. Wnioskodawca sprzedaje produkowane przez siebie towary do klienta (dalej: Nabywca) z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny umożliwiający dokonywanie transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany przez właściwe państwo członkowskie).

Sprzedane towary będą oczekiwały na odbiór przez Nabywcę lub przewoźnika wskazanego przez Nabywcę na terenie Spółki.

Transport towaru będzie odroczony w czasie, ze względu na prośbę Nabywcy, warunki dostawy są określone jako Incoterms EXW. Jednak z góry, w chwili dokonywania dostawy, będzie wiadomo, iż towar ten jest przeznaczony do wywozu do innego niż Polska kraju UE.

Inaczej mówiąc: Spółka wie dokąd wyjedzie sprzedany towar, zna Nabywcę, a jedynie nie wie w jakim terminie zostanie dokonany transport tego towaru.

Ze względu na wydłużony czas oczekiwania, mogą występować sytuacje, że pomiędzy dniem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Nabywcę a dniem, kiedy rozpocznie się transport towarów za granicę, minie jakiś czas, np. kilka tygodni. Dostawa będzie jednak już możliwa od dnia kiedy towary zostaną przygotowane w magazynie Spółki do dyspozycji Nabywcy.

Co oznacza, że czas dostawy będzie upływał już od momentu sprzedaży towarów dla Nabywcy i pozostawienia tych towarów do jego dyspozycji.

Ze względu, iż:

• towar już w momencie sprzedaży jest do dyspozycji Nabywcy,

• od momentu sprzedaży następuje niejako bieg dostawy,

• to Nabywca decyduje o chwili odebrania towaru z magazynu Spółki,

• Spółka właściwie już nie jest odpowiedzialna za sprzedany towar,

• Spółka zarówno: kiedy towar należący do Nabywcy jest w jej magazynie, jak i wtedy, gdy towar jest transportowany przez Nabywcę nie ma 100% pewności o dokonaniu wywozu towaru poza terytorium Polski - taką pewność dopiero zyskuje po otrzymaniu stosownych dokumentów jako dowodów na wywóz,

- Spółka od samego początku traktuje realizowaną dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) i rozlicza ją z uwzględnieniem regulacji wynikających z art. 42 ustawy o VAT, w szczególności uwzględniając moment wykazania dostawy w deklaracji zależnie od momentu otrzymania potwierdzenia wywozu na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Spółka wskazuje, iż przedmiotem interpretacji nie ma być kwestia możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% VAT przy wywozie towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

Czy rozliczenie, zgodnie z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) i potraktowanie przez Spółkę przedstawionej transakcji dostawy towaru z przeznaczeniem do wywozu do innego niż Polska kraju UE jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie, zgodnie z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług i potraktowanie przez Spółkę przedstawionej transakcji dostawy towaru z przeznaczeniem do wywozu do innego niż Polska kraju UE jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W art. 7, do którego odnosi się powyższa regulacja, zdefiniowano dostawę towarów, przez którą rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że dla uznania danej czynności jako WDT powinien nastąpić:

• wywóz w ramach wykonania transakcji dostawy towarów, a więc

• w wyniku przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Warunkiem uznania dostawy za WDT jest, zgodnie z art. 13 ust. 2 to, aby nabywca towarów był:

• podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub
• osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z tym, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostało przeniesione na Nabywcę, a Spółka oczekuje jedynie na odbiór sprzedanego towaru z magazynu przez Nabywcę - Spółka rozlicza przedmiotową transakcję ze stawką VAT 0% jako WDT.

Zdaniem Wnioskodawcy - brak jest znaczącej różnicy w ustaleniach czy sprzedany towar:

• jest w transporcie i zachodzi domniemanie, że został wywieziony z terytorium kraju,

• czy czeka na wywóz na magazynie

- w obu przypadkach towar ten jest w wykonywaniu dostawy.

Ta dostawa dzieje się na bieżąco. Każdy towar początkowo oczekuje na wywóz i transport, a tym samym podatnik już wtedy powinien być uprawniony do zastosowania stawki 0% przy WDT.

Jedynie czas oczekiwana na ostateczny wywóz może się różnić w zależności od nabywcy, czy firmy transportowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Jak stanowi art. 97 ust. 10 ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:

1. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
3. świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami z tytułu importu usług

są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności Spółka produkuje towary i dokonuje ich sprzedaży. Wnioskodawca sprzedaje produkowane przez siebie towary do klienta (Nabywcy) z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny umożliwiający dokonywanie transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany przez właściwe państwo członkowskie.

W związku z tym, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostało przeniesione na Nabywcę w momencie sprzedaży, to sprzedane towary będą oczekiwały na odbiór przez Nabywcę lub przewoźnika wskazanego przez Nabywcę na terenie spółki Wnioskodawcy.

Transport towaru będzie odroczony w czasie, ze względu na prośbę Nabywcy, warunki dostawy są określone jako Incoterms EXW. Jednak z góry, w chwili dokonywania dostawy, będzie wiadomo, że towar ten jest przeznaczony do wywozu do innego niż Polska kraju UE, tj. Wnioskodawca wie dokąd wyjedzie sprzedany towar, zna Nabywcę, a jedynie nie wie w jakim terminie zostanie dokonany transport tego towaru.

Ze względu na wydłużony czas oczekiwania, mogą występować sytuacje, że pomiędzy dniem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Nabywcę a dniem, kiedy rozpocznie się transport towarów za granicę, minie jakiś czas, np. kilka tygodni.

Dostawa będzie jednak już możliwa od dnia kiedy towary zostaną przygotowane w magazynie Spółki do dyspozycji Nabywcy, co oznacza, że czas dostawy będzie upływał już od momentu sprzedaży towarów dla Nabywcy i pozostawienia tych towarów do jego dyspozycji.

Towar już w momencie sprzedaży jest do dyspozycji Nabywcy, od momentu sprzedaży następuje niejako bieg dostawy. Nabywca decyduje o chwili odebrania towaru z magazynu Wnioskodawcy,

który właściwie już nie jest odpowiedzialny za sprzedany towar.

Wnioskodawca zyskuje 100% pewność o dokonaniu wywozu towaru poza terytorium Polski po otrzymaniu stosownych dokumentów jako dowodów na jego wywóz z kraju i to zarówno, gdy towar należący do Nabywcy jest w jego magazynie, jak i wtedy, gdy towar jest transportowany przez Nabywcę.

Wnioskodawca rozlicza przedmiotowe transakcje z uwzględnieniem regulacji wynikających z art. 42 ustawy o VAT, w szczególności uwzględniając moment wykazania dostawy w deklaracji zależnie od momentu otrzymania potwierdzenia wywozu na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą uznania przez Organ, czy w sytuacji transakcji opisanej we wniosku Wnioskodawca może ją rozliczyć jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium kraju.

Jak już wyżej wskazano, dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w wyniku dokonania dostawy tych towarów na rzecz ustalonego nabywcy (przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W analizowanej sprawie warunki zostały spełnione. Przedstawione okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują bowiem, że wywóz towaru z Polski nastąpi w wyniku dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE), natomiast Nabywca z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny umożliwiający dokonywanie transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany przez właściwe państwo członkowskie.

Nabywca nabywa od Wnioskodawcy towary. Nastąpi tu zatem dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, na warunkach Incoterms EXW, w ramach której Wnioskodawca przenosi na Nabywcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, w momencie sprzedaży towarów w obrębie firmy Wnioskodawcy, tj. w Polsce, a dokonaną transakcję udokumentuje fakturą. Jednocześnie w analizowanym przypadku, w wyniku dostawy towarów dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą nastąpi wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Wnioskodawca wskazał, że towar przeważnie będzie odbierany przez Nabywcę bądź przez wyznaczonego przez niego przewoźnika od razu, ale może się też zdarzyć, że pomiędzy dniem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Nabywcę a dniem, kiedy rozpocznie się transport towarów za granicę, minie jakiś czas, np. kilka tygodni. Jednakże w obu przypadkach pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywcą następuje dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy (Wnioskodawca przenosi na Nabywcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel) a w wyniku dokonanej dostawy następuje wywóz towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju UE.

Powyższe oznacza, że w przedstawionym stanie faktycznym i związanym z nim zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może potraktować dostawę towaru z przeznaczeniem do wywozu do innego niż Polska kraju UE jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy i rozliczyć ją na terytorium kraju, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 42 ustawy, tj. przy założeniu, że Wnioskodawca będzie posiadał dowody potwierdzające wywóz towarów z Polski do innego niż Polska kraju UE.

Przy czym kwestia możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% VAT przy wywozie towarów, o której mowa w art. 42 ustawy, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Należy zaznaczyć, że dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii nie ma znaczenia to, że towary będą odebrane przez Nabywcę czy wyznaczonego przez niego przewoźnika w późniejszym terminie, gdyż jak wynika z opisu sprawy, towary te w okresie oczekiwania na ich odbiór (na terenie firmy Wnioskodawcy) nie są w żaden sposób wykorzystywane przez Nabywcę do jego działalności gospodarczej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że może on potraktować opisaną transakcję dostawy towaru z przeznaczeniem do wywozu do innego niż Polska kraju UE jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej