Stanowisko Zainteresowanych,

Zdaniem Zainteresowanych Zachęta Finansowa stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Najemcę na rzecz Wynajmującego usług podlegających opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Zainteresowanych Wynajmującemu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury, na podstawie której wypłacona będzie Zachęta Finansowa.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych w zakresie pytania 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za towary uznaje się przy tym rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jak wynika z kolei z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższy przepis odzwierciedla unijne regulacje dotyczące podatku VAT i - w ślad za nimi - przesądza o uniwersalnym charakterze pojęcia usługi. Posłużenie się przez ustawodawcę definicją negatywną (usługę stanowi każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów) ma na celu realizację zasady powszechności opodatkowania tj. objęcie zakresem podatku VAT zasadniczo każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza pojęcia świadczenia usług w kontekście ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku VAT wskazuje jednak, że nie obejmuje ono każdej czynności lub zdarzenia, których efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron wskutek działania lub zaniechania drugiej.

Opierając się na ugruntowanym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), w tym m.in. wyrokach w sprawach C-102/86 Apple and Pear Development Council, C-16/93 Tolsma czy C-174/00 Kennemer Golf, możliwe jest wskazanie następujących przesłanek, które łącznie decydują o tym, czy w istocie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług:

1. istnieją jasno określone strony świadczenia tj. podmiot świadczący usługę (usługodawca) i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca (usługobiorca);
2. dane świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony, przy czym istniejąca między nimi relacja prawna określa świadczenie wzajemne;
3. istnieje precyzyjnie określone wynagrodzenie należne w zamian za dane świadczenie, które stanowi korzyść świadczącego usługę i jest wyrażalne w pieniądzu;
4. istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymanym (lub należnym) wynagrodzeniem;
5. możliwe jest określenie rodzaju świadczonej usługi (zindywidualizowanego świadczenia), innej niż dostawa towarów.

Powyższe rozumienie świadczenia usług jest powszechnie przyjmowane zarówno przez sądy administracyjne (w tym Naczelny Sąd Administracyjny - tak np. wyroki z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1128/12, z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 942/12, z dnia 31 stycznia 2013 r., I FSK 289/12) jak i organy podatkowe (tak np. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.557.2018.2.KBR oraz z dnia 1 października 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.406.2018.1.RD).

Mając na względzie przedstawione powyżej uwagi, w pierwszej kolejności Zainteresowani podkreślają, że czynności realizowane przez Najemcę, które wiążą się z wypłatą Zachęty Finansowej nie mogą zostać uznane za dostawę towarów. Ich istotą nie jest przeniesienie na rzecz Wynajmującego jakichkolwiek praw do rozporządzania jak właściciel rzeczami lub ich częściami.

W ocenie Zainteresowanych, omawiane czynności realizowane przez Najemcę stanowią jednak podlegające opodatkowaniu VAT świadczenie usług.

W tym kontekście należy wskazać, że wypłata przez Wynajmującego na rzecz Najemcy Zachęty Finansowej dotyczy ściśle określonego zachowania po stronie Najemcy tj. przystąpienia przez Najemcę do Umowy Najmu.

Tak określone zachowanie spełniają wszelkie kryteria pozwalające uznać, że po stronie Najemcy dochodzi do odpłatnego świadczenia usług, gdyż:

1. tożsamość stron nie ulega wątpliwości, przy czym Wynajmujący będzie odnosił konkretne, wymierne korzyści o charakterze majątkowym z działań Najemcy tj. uzyska wyższy obrót z najmu Budynku w związku z użytkowaniem przez Najemcę Przedmiotu Najmu;
2. zgoda na zawarcie Umowy Najmu ma swoje bezpośrednie źródło w stosunku prawnym łączącym strony tj. w Umowie Dodatkowej;
3. Zachęta Finansowa została ściśle określona w pieniądzu i stanowi korzyść po stronie Najemcy;
4. A. oraz Najemca jednoznacznie określili w ramach Umowy Dodatkowej, że Zachęta Finansowa podlega wypłacie na rzecz Najemcy w zamian za zgodę B. na zawarcie Umowy Najmu oraz proponowane przez A. warunki Umowy Najmu;
5. świadczenia realizowane przez Najemcę na rzecz Wynajmującego są możliwe do określenia.

Zainteresowani podkreślają, że realizacja świadczeń analogicznych do tych, będących przedmiotem niniejszego wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej jest elementem ugruntowanej praktyki, którą kierują się uczestnicy rynku zawierając umowy najmu nieruchomości komercyjnych.

Dokonując analizy tego rodzaju czynności, organy podatkowe jednolicie przyjmują, że stanowią one opodatkowane VAT usługi świadczone przez najemcę na rzecz wynajmującego, tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.557.2018.2.KBR wskazał, że: (...) opłata motywacyjna wypłacona Najemcy w postaci premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za zawarcie umowy. Z tytułu wypłaty Premii Pieniężnej dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą, niezależnego od umowy najmu powierzchni. Należy zwrócić uwagę, że wypłacana Premia Pieniężna ma zmotywować Kontrahenta do działania w postaci zawarcia Umowy a także zwiększenia najmowanej powierzchni (co jak wynika z opisu wniosku już nastąpiło - Najemca dwukrotnie powiększył powierzchnię najmu). W takiej sytuacji następuje wyraźny związek wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia ze wzajemnym zachowaniem Kontrahenta - zawarcie Umowy lub rozszerzenie współpracy pomiędzy stronami poprzez zwiększenie najmowanej powierzchni. Tak więc, otrzymana przez Najemcę Premia Pieniężna jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Takie stanowisko zajął także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2017 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.139.2017.1.RR: W ocenie tut. Organu w opisanej sprawie występuje oczywisty związek pomiędzy wolą Wynajmującego do zawarcia Umowy najmu z Najemcą, objawiający się wypłaceniem Premii - zachęty, a chęcią Najemcy do zawarcia Umowy najmu z Wynajmującym na korzystnych warunkach (uwzględniających kwoty Premii Pieniężnych - zachęt). Należy zauważyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy Kontrahentami mógłby wiązać się dla obu Stron transakcji z pewnymi konsekwencjami przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez Wynajmującego oraz szukaniem pomieszczeń do prowadzenia działalności przez Najemcę. Reasumując przedmiotową czynność - określone zachowanie Najemcy - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypłata przez Wynajmującego na rzecz Najemcy opisanych we wniosku Premii Pieniężnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane również m.in. w interpretacji indywidualnej z 29 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.60.2019.1.IG, stwierdzając, że (...) kwota faktycznie otrzymanej i posiadanej dla swojej dyspozycji Premii jest w sposób jednoznaczny uzależniona od zachowania Wnioskodawcy, czyli od tego, aby Wnioskodawca z przyczyn od niego zależnych nie rozwiązał umowy najmu. Zatem kwota faktycznie otrzymanej premii jest ściśle związana z okresem na jaki została przedłużona umowa najmu w wyniku podpisania aneksu.

Zainteresowani pragną wskazać przy tym również na liczne interpretacje indywidualne, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w pełni podzielając argumentację wnioskodawców, zdecydował się odstąpić od przedstawienia własnego uzasadnienia prawnego dokonanej oceny (tak np. interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.484.2019.1.KBR, czy też z dnia 27 września 2019 r. nr 0114-KDIP4.4012.556.2019.1.EK).

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 grudnia 2018 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.702.2018.1.PG odniósł się do opodatkowania VAT usług promowania i budowy marki kompleksu budynków świadczonych przez najemcę: Podobnie jak pozostałe wynikające z zawartej Umowy o usługi czynności, tj. wyrażenie zgody na powoływanie się przez Spółkę 2 i jej partnerów biznesowych na fakt zawarcia umowy najmu z Wnioskodawcą w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym w ofertach, materiałach reklamowych, w toku negocjacji, w celu promocji parku i budowania własnej marki oraz promowanie nazwy parku, w którym znajdują się pomieszczenia biurowe i pomieszczenia magazynowe wynajmowane od Spółki 2 oraz pozytywnego wypowiadania się w mediach o jakości parku oraz usług świadczonych przez Spółkę 2, składają się na usługę w rozumieniu art. 8 ustawy.

Reasumując, z uwagi na fakt, że wykonywane przez Najemcę czynności w pełnej rozciągłości wpisują się w pojęcie świadczenia usług na gruncie VAT, Zachęta Finansowa (na gruncie Umowy Dodatkowej ustalona w kwotach netto) stanowi wynagrodzenie, które powinno zostać powiększone o kwotę podatku VAT obliczoną z uwzględnieniem właściwej stawki VAT.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych w zakresie pytania 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie, jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego jest integralną częścią obowiązującego systemu podatku VAT i jako takie, co do zasady, nie może być ograniczane. Jego istotą jest bowiem zapewnienie, aby całość działalności gospodarczej - niezależnie od jej celu lub rezultatów - była opodatkowana w całkowicie neutralny sposób pod warunkiem, że działalność taka sama w sobie podlega VAT (tak TSUE m.in. w wyroku w sprawie C-62/93 BP Soupergaz).

Należy zauważyć, że Zachęta Finansowa dotyczy czynności ściśle związanych z opodatkowaną VAT działalnością gospodarczą A. w zakresie wynajmu nieruchomości komercyjnej (Budynku będącego częścią Kompleksu). Celem nabywania od Najemcy opisanych w opisie zdarzenia przyszłego usług jest zapewnienie większej sprzedaży opodatkowanej VAT z tytułu najmu Budynku.

Takie stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2017 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.139.2017.1.RR: W konsekwencji, z uwagi na powołany art. 86 ust. 1 ustawy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający Wynajmującego do prawa do odliczenia podatku VAT, gdyż jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Najemca podpisując Umowę Najmu z Wynajmującym, na korzystnych warunkach (uwzględniających kwoty Premii Pieniężnych - zachęt) świadczy na rzecz Wynajmującego czynność, która stanowi usługę w rozumieniu regulacji ustawy VAT. Jednocześnie nabyte przez Wynajmującego od Najemcy usługi, za które Wynajmujący uiści na rzecz Najemcy Premie Pieniężne należy uznać za usługi wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tj. najmu pomieszczeń na rzecz Najemcy).

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w Warszawie z dnia 16 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.557.2018.2KBR: Jak wskazał Wnioskodawca, wypłacane przez niego Premie Pieniężne związane są z czynnościami opodatkowanymi VAT - wypłacona premia pieniężna mająca skłonić Najemcę do zawarcia umowy najmu i tym samym umożliwić Spółce prowadzenie działalności w zakresie najmu powierzchni biurowych, w całości podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku wykazanego na Fakturach dokumentujących wypłacone Premie Pieniężne, wystawionych przez Najemcę na rzecz Wnioskodawcy, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, w zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy niniejszy wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, spełnione zostały wszelkie warunki decydujące o powstaniu po stronie Wynajmującego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur, na podstawie których wypłacona będzie Zachęta Finansowa. Jako że omawiane transakcje podlegają opodatkowaniu i nie są zwolnione od podatku, nie zostaną przy tym spełnione przesłanki wyłączające możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu strona postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej