Interpretacja indywidualna z dnia 01.07.2020, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.271.2020.2.MSO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania otrzymanego przez gminę dofinasowania oraz brak prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania,
• braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu
- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania oraz braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.), informującym o uiszczeniu należnej opłaty do wniosku, w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 28 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.271.2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina () (zwana dalej: Wnioskodawca, Gmina lub Miasto) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. 2019 poz. 511 z późn. zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2019 poz. 506 z późn. zm.), Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 Ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Z dniem 1 stycznia 2017 roku Miasto dokonało centralizacji rozliczeń podatku VAT, ze swoimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym stało się jednym podatnikiem VAT.

Obecnie Wnioskodawca planuje realizować projekt pn.: () współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (dalej: EFRR) w ramach: Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020 (RPO WSL). Oś priorytetowa IV Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna, Działanie 4.1 Odnawiane źródła energii, Poddziałanie 4.1.3. Odnawialne źródła energii - konkurs.

Realizacja powyższego Projektu nastąpi w ramach wypełniania przez Gminę zadań własnych w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w sferze zaopatrzenia w energię elektryczną, cieplną i gaz, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina, jako beneficjent powyższego dofinansowania, będzie odpowiedzialna za przygotowanie, rozliczenie oraz promocję Projektu. W związku z powyższym, Gmina ogłosiła nabór wniosków w zakresie działań dotyczących budowy infrastruktury odnawialnych źródeł na terenie administracyjnym Gminy.

Uprawnionymi do składania wniosków byli mieszkańcy miasta () - osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej. Na podstawie złożonych wniosków, Gmina utworzyła listę grantobiorców, którym zostaną udzielone dotacje celowe na realizację inwestycji polegających na montażu ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę (dalej: instalacje OZE) w jednorodzinnych budynkach mieszkalnych, na ich potrzeby własne.

Do obowiązków grantobiorcy będzie należało zrealizowanie przedsięwzięcia w pełnym zakresie, w tym:

• przygotowanie dokumentacji projektowej,
• samodzielny wybór wykonawcy posiadającego odpowiednie uprawnienia i doświadczenie w realizacji podobnych inwestycji, na podstawie przeprowadzonej analizy rynku,
• uzyskanie od wykonawcy faktury VAT lub rachunku w zakresie zgodnym z kosztorysem powykonawczym,
• dostarczenie po montażu instalacji OZE do Operatora Systemu Dystrybucyjnego, wniosku o przyłączenie mikroinstalacji do sieci energii elektrycznej,
• wystąpienie do Gminy o wypłatę grantu.

W konsekwencji, to grantobiorcy będą stronami umów z wykonawcami poszczególnych inwestycji i sami będą nabywali w tym zakresie towary lub usługi. Nabywane przez grantobiorców (w związku z realizacją w ramach Projektu poszczególnych inwestycji) towary i usługi pozostaną ich własnością. Efekty przedmiotowych inwestycji powinny zostać utrzymane przez kolejnych 5 lat, tj. przez tzw. okres trwałości projektu.

Grant przekazywany przez Gminę będzie w formie refundacji i zostanie przekazany grantobiorcy po zrealizowaniu zgłoszonej we wniosku inwestycji i udokumentowaniu wykonanych prac na podstawie przedłożonych, wystawionych na grantobiorcę faktur lub innych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatku przez grantobiorcę oraz dokumentów potwierdzających wykonanie prac związanych z inwestycją. Mieszkaniec nie otrzyma od Gminy żadnej zaliczki na poczet realizacji inwestycji.

Inwestycja będzie miała na celu wzrost udziału odnawialnych źródeł energii elektrycznej i cieplnej poprzez montaż instalacji OZE na potrzeby budynków mieszkalnych na terenie Gminy Miasta ().

Gmina nie będzie stroną umów z wykonawcami realizowanych w ramach Projektu inwestycji oraz nie będzie odpowiedzialna za ich wykonanie. Faktury za zakup i montaż instalacji OZE będą wystawiane na grantobiorów.

Gmina ograniczy się wyłącznie do naboru wniosków, zawierania umów o powierzenie grantu z grantobiorcą, odbioru końcowego instalacji, wypłaty dotacji na rzecz grantobiorcy i rozliczenia projektu.

W ramach Projektu Gmina nie będzie dokonywała dostaw jakichkolwiek towarów, ani nie będzie świadczyła jakichkolwiek usług, które podlegałyby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Co więcej, w związku z realizacją Projektu po stronie Gminy nie dojdzie do jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, w tym z naborem wniosków i przekazywanymi im dotacjami.

To mieszkaniec samodzielnie wybierze wykonawcę posiadającego odpowiednie uprawnienia i doświadczenie w realizacji podobnych inwestycji oraz będzie ponosił pełny koszt realizacji Grantu (wymiany źródła ciepła/montażu instalacji OZE). A po zrealizowaniu inwestycji będzie mógł złożyć wniosek o jego częściową refundację jako zwrot części kosztów. Przedmiotowy projekt jest Projektem Grantowym, w którym mieszkaniec nie wpłaca żadnych środków na rzecz strony przyznającej grant, zatem nie dochodzi do świadczenia usług ze strony Gminy na rzecz mieszkańca.

Gmina w ramach projektu zleci usługę w zakresie nadzoru inwestorskiego (Operatora Projektu), za którą zapłaci ze środków EFRR. Poniesienie wydatków na wynagrodzenie Operatora Projektu jest niezbędne, w celu prawidłowej realizacji projektu i konieczne do osiągnięcia jego celów. Wybór operatora projektu nastąpi zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, a wydatki dotyczące wynagrodzenia będą wynikały z podpisanej umowy pomiędzy Operatorem a Gminą. Zadaniem Operatora będzie koordynacja projektu, związana z obsługą i nadzorem nad projektem. Dodatkowo odbiór instalacji u grantobiorcy musi być dokonany przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje, a Gmina nie posiada pracownika z takimi kwalifikacjami. Nabyta usługa w zakresie nadzoru inwestorskiego nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT, tylko do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, zatem Gminie w tym zakresie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast poniesione przez Miasto w ramach projektu koszty związane z promocją projektu, mają charakter informacyjny o projekcie i sposobie jego dofinansowania, ponieważ zgodnie z zapisami regulaminu udzielanie grantów, grantodawca zobowiązuje się do informowania mieszkańców o współfinansowaniu projektu przez Unię Europejską. Tym samym ponoszone przez Gminę w ramach Projektu wydatki nie będą związane z wykonywaniem działalności opodatkowanej VAT. Podatek VAT nie może więc zostać odzyskany w oparciu o przepisy (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) i będzie stanowił wydatek kwalifikowany w projekcie.

Efektem tego projektu nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, ani osiąganie zysku przez Gminę, lecz efekt ekologiczny - ochrona powietrza na terenie gminy. Ograniczenie niskiej emisji, wynikające z Planu Gospodarki Niskoemisyjnej służyć będzie wypełnianiu zadań własnych gminy, która w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Końcowo nadmienia się, że jeżeli Gmina nie otrzyma dofinansowania, projekt nie będzie przez nią realizowany.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków w ramach realizacji opisanego w zdarzeniu przyszłym projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106)?
2. Czy Gmina będzie mieć możliwość odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji z UE w ramach omawianego projektu przez Gminę, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe Gmina argumentuje tym, że nie wystąpi świadczenie usług/dostawa towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie w sytuacji, gdyby to Gmina dokonywała świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Wnioskodawcy za wymianę źródła ciepła i przeprowadzenie termomodernizacji budynku wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z EFRR, dzięki któremu wymiana źródła ciepła i przeprowadzenie termomodernizacji budynku stało się tańsze dla mieszkańca. Powyższa analiza wynika z brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania (...) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (Gminę).

Wnioskodawca wskazuje, że sama okoliczność otrzymania grantu przez mieszkańca od Gminy nie generuje skutków podatkowych w VAT ani dla Gminy, ani dla osoby fizycznej. Mieszkaniec ten otrzyma refundację poniesionych wydatków montażu ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła lub kotłów na biomasę w jednorodzinnych budynkach mieszkalnych, na ich potrzeby własne. Nabycie przez osobę fizyczną towarów i usług montażu instalacji potwierdzone będzie imienną fakturą wystawioną na tę osobę przez firmę sprzedającą instalację i ostatecznie realizującą całą usługę.

Wysokość dotacji udzielonej przez EFRR na rzecz Gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo - skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą będzie płacił mieszkaniec.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w związku z otrzymaniem środków unijnych w ramach realizacji Projektu nie wystąpi konieczność zapłaty podatku VAT należnego przez Gminę, ponieważ dofinansowanie to nie będzie stanowiło dopłaty do ceny dla mieszkańca w ramach usługi nabytej od Gminy, bowiem mieszkaniec nabywać będzie usługę od podmiotu trzeciego, zaś Gmina będzie refundować poniesione wydatki w ramach dotacji celowej. Otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT zarówno w przypadku środków z EFRR otrzymanych celem refundacji mieszkańcom Gminy poniesionych wydatków jak i środków z EFRR przeznaczonych na zakup przez Gminę usług w zakresie nadzoru inwestorskiego czy też promocji projektu.

Ad. 2)

Projekt będzie realizowany w formule grantowej. Grantobiorcami będą wyłącznie osoby fizyczne zamieszkujące Gminę, które przeprowadzą montaż ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła lub kotłów na biomasę w jednorodzinnych budynkach mieszkalnych, na ich własne prywatne potrzeby. W przypadku działań takich jak zlecenie usług nadzoru inwestorskiego (Operatora Projektu) Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, gdyż usługi związane z tymi działaniami nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych. W szczególności Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat od grantobiorców w związku z udziałem w projekcie, podatek VAT nie może więc zostać odzyskany w oparciu o przepisy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie stanowił wydatek kwalifikowany w projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dofinansowanie Inwestorom w postaci zwrotu kosztów budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną, polegających na instalacji ogniw fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych oraz pomp ciepła i kotłów na biomasę nie będzie stanowić dopłaty do ceny tych źródeł ogrzewania, gdyż Gmina nie wchodzi w rolę inwestora, co za tym idzie nie będzie świadczyć usług ani nie będzie dostarczała towarów na rzecz właścicieli budynków jednorodzinnych.

Należy uznać, że czynność przekazania środków w formie pieniężnej, jako zwrot kosztów związany z budową nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną, polegających na wykonaniu instalacji ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę w budynkach mieszkalnych, nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie świadczy na rzecz właścicieli budynków jednorodzinnych biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Gmina będzie się ubiegać o dofinansowanie projektów grantowych, dotyczących inwestycji z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną, polegających na instalacji ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych pomp ciepła i kotłów na biomasę w budynkach mieszkalnych, w tym budynkach jednorodzinnych na potrzeby własne Grantobiorców.

Do obowiązków grantobiorcy będzie należało zrealizowanie przedsięwzięcia w pełnym zakresie, w tym:

• przygotowanie dokumentacji projektowej,
• samodzielny wybór wykonawcy posiadającego odpowiednie uprawnienia i doświadczenie w realizacji podobnych inwestycji, na podstawie przeprowadzonej analizy rynku,
• uzyskanie od wykonawcy faktury VAT lub rachunku w zakresie zgodnym z kosztorysem powykonawczym,
• dostarczenie po montażu instalacji OZE do Operatora Systemu Dystrybucyjnego, wniosku o przyłączenie mikroinstalacji do sieci energii elektrycznej,
• wystąpienie do Gminy o wypłatę grantu.

Stronami umów z wykonawcami poszczególnych inwestycji będą grantobiorcy i sami będą stronami umów z wykonawcami inwestycji. Nabywane przez grantobiorców towary i usługi pozostaną ich własnością. Grant przekazywany przez Gminę będzie w formie refundacji i zostanie przekazany grantobiorcy po zrealizowaniu zgłoszonej we wniosku inwestycji. Gmina nie będzie stroną umów z wykonawcami realizowanych w ramach Projektu inwestycji oraz nie będzie odpowiedzialna za ich wykonanie. Faktury za zakup i montaż instalacji OZE będą wystawiane na grantobiorców.

Zatem, jeżeli faktycznie tak jak wynika to z przedstawionego opisu sprawy przedmiotem umowy zawartej przez Gminę z mieszkańcem będzie jedynie zwrot kosztów i operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Gminą a mieszkańcem, to zwrot kosztów związany z budową nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną polegających na instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych mieszkańcom właścicielom budynków nie będzie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dotacja na budowę nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną polegających na instalacji ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Reasumując, dofinansowanie otrzymane przez Gminę na realizację inwestycji dotyczącej budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej wykorzystujących energię słoneczną, polegających na instalacji ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę w budynkach mieszkalnych, nie będzie stanowić podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1) jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że nie będzie dokonywał dostaw towarów ani nie będzie świadczył jakichkolwiek usług, które podlegałyby opodatkowaniu.

W związku z realizacją projektu Gmina będzie nabywała usługi w zakresie nadzoru inwestorskiego. Jednakże, jak wskazała Gmina, nabyta usługa w zakresie nadzoru inwestorskiego będzie wykorzystana do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Zatem, z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - Gmina w ramach ww. projektu nie będzie wykonywała odpłatnych świadczeń na rzecz mieszkańców, a nabywane przez Gminę usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach przedmiotowego projektu. Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało również prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie będzie również mieć możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik powinien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ środki, o których mowa we wniosku nie będą pochodzić z ww. źródeł, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2) jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając niniejsze rozstrzygnięcie Organ jako element zdarzenia przyszłego przyjął okoliczność, że usługi nadzoru inwestorskiego będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zauważyć należy, iż pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej