Interpretacja indywidualna z dnia 09.06.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.135.2020.2.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Wnioskodawca z tytułu transakcji nie będzie działał w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust 1 ustawy podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 19 maja 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 15 maja 2020 r. otrzymane przez Wnioskodawcę w dniu 18 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych wydzielonych z nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych wydzielonych z nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 19 maja 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 15 maja 2020 r. otrzymane przez Wnioskodawcę w dniu 18 maja 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione w dniu 19 maja 2020 r.:

W roku () Wnioskodawca zakupił od Agencji () do majątku osobistego działkę rolną o numerze 1 o powierzchni () położoną we wsi (), gm. (), a w roku () dokupił do niej działkę o numerze 2 o powierzchni ().

Obie działki są niezabudowane, rolne. Wraz z innymi posiadanymi przez Wnioskodawcę działkami, położonymi w sąsiedniej miejscowości () wchodzą w skład gospodarstwa rolnego ().

Obszar działek 1 i 2 położonych w () nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego.

Ze względu na niekorzystny kształt obu ww. działek (podłużny kształt klina), Wnioskodawca zdecydował się podzielić je poprzecznie na cztery funkcjonalne działki o powierzchni około (). Aby móc dokonać podziału wystąpił też o decyzje o warunkach zabudowy, która określiła parametry podziału i charakter możliwej zabudowy na każdej z działek (zabudowa jednorodzinna).

Wnioskodawca na działkach nie realizował do tej pory żadnej inwestycji (typu przyłącze do sieci, budowa ogrodzenia, budowa wjazdu, budowa dróg wewnętrznych), działki nie były nigdy dzierżawione, wynajmowane, nie prowadził też na nich, ani przy ich pomocy żadnej działalności gospodarczej. Wykorzystywał je do tej pory wyłączenie w celach osobistych, tj. okazjonalny zbiór owoców z kilkunastu drzewek owocowych, w celu konsumpcji i przetworów (dżemy) na użytek własny.

Prowadzona przez Wnioskodawcę w () pod nazwą (), działalność gospodarcza dotyczy usług doradczych (około 70% przychodów), oraz usług najmu mieszkań (około 20% przychodów). Dodatkowo w 2019 osiągnął przychód ze sprzedaży mieszkania w () (około 10% przychodów).

Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedaż dwóch działek lub trzech działek, położonych w (). Planuje zachować jedną lub dwie na własny użytek. Ogłoszenie o sprzedaży działki zamieścił w intrenecie na portalu (). Opłacił je z prywatnych środków. Nie prowadził żadnego marketingu, ogłoszeń, etc. Na działce nie było żadnych ogłoszeń, ani banerów. Ogłoszenia były kierowane na opłacony ze środków prywatnych numer telefonu (pre-paid) i prywatny adres mailowy.

Ponieważ znalazła się osoba zainteresowana kupnem działki Wnioskodawca zawarł z nią umowę przedwstępną sprzedaży jednej z działek. Umowę finalną planował podpisać w ciągu najbliższego jednego do dwóch miesięcy.

Ze względu na konieczność złożenia do aktu notarialnego oświadczenia o ewentualnym opodatkowaniu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości podatkiem VAT, Wnioskodawca złożył wniosek o interpretacje indywidualną w zakresie tego, czy w zakresie tej transakcji jest podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Umowa przedwstępna nieruchomości została zawarta (). i była umową warunkową zawartą pod warunkiem zawieszającym, że wójt Gminy () właściwy dla miejsca położenia nieruchomości nie skorzysta z prawa jej pierwokupu na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204 ze zm.). Umowa przewidywała zawarcie umowy przeniesienia własności w terminie 2 miesięcy od daty złożenia przez Gminę () oświadczenia o nieskorzystaniu z prawa pierwokupu, zapłatę za nieruchomość przez Kupującego w wysokości () przelewem na konto Sprzedającego (całość kwoty po umowie przeniesienia własności), zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych (2% wartości działki) przez kupującego. Umowa nie przewidywała płatności podatku VAT - zgodnie z oceną stanu faktycznego dokonaną przez Notariusza. Umowa przedwstępna (warunkowa) nie zawierała żadnych innych warunków, tj. w szczególności nie była zależna od uzyskania jakichkolwiek innych (poza nieskorzystaniem przez Gminę z prawa pierwokupu na podstawie ww. art. 109 ust. 1 pkt 1 ugn.) dodatkowych zgód, pozwoleń, opinii, decyzji, itp. Umowa warunkowa została rozwiązana w dniu () za porozumieniem stron.
   Obecnie spodziewane zdarzenia przyszłe (sprzedaż tej, czy innej działki) - powstałej z wydzielenia działki 2 i 1 będą wyglądały podobnie - dopiero po informacji o braku skorzystania przez Gminę z prawa pierwokupu będą zawierane umowy przeniesienia własności. Powyższe wynika z faktu, że ww. działki Wnioskodawca zakupił od Agencji (...) (działka 1) i () (działka 2), odpowiednio w () i (). Wymaga to przy ich sprzedaży zawarcia umowy pod warunkiem nieskorzystania przez Wójta Gm. () z prawa pierwokupu.
2. Wnioskodawca nie udzielił Nabywcy działki / działek żadnych pełnomocnictw do działania w imieniu Wnioskodawcy przy czynnościach związanych ze sprzedażą działki / działek niezabudowanych będących przedmiotem wniosku. W szczególności nie udzielał żadnych pełnomocnictw dot. warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, pozwolenia na budowę, i innych (np. budowy przyłączy).
3. Działka / działki niezabudowane mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub żadnych innych umów o podobnym charakterze, nie była / nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca wykorzystywał je do tej pory wyłącznie w celach osobistych, tj. okazjonalny zbiór owoców z kilkunastu drzewek owocowych, w celu konsumpcji i przetworów (dżemy) na użytek własny.
4. Z tytułu nabytych działek mających być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie miał ani statusu rolnika ryczałtowego, ani płatnika podatku VAT.
5. Wnioskodawca sprzedał w roku 2007 niezabudowaną działkę w (), a w kwietniu () zabudowaną działkę w () i nie był od żadnej z tych transakcji płatnikiem podatku VAT. Od obu ww. transakcji został przez kupujących odprowadzony należny podatek PCC. Od czasu sprzedaży ww. zabudowanej działki w () w kwietniu () do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych działek (zabudowanych i niezabudowanych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając jedną, dwie lub trzy działki z wydzielonej nieruchomości w () Wnioskodawca będzie w zakresie tych transakcji podatnikiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie zachodzi konieczność opodatkowania podatkiem VAT, gdyż zarówno podział działki, jak i jej sprzedaż ma charakter zarządzania własnym majątkiem. Podział nieruchomości na działki miał na celu wyeliminowanie wady jakim był niekorzystny (klinowy) kształt dwóch działek. Nieruchomość Wnioskodawca zakupił w latach (), a więc kilkanaście lat temu, nie wykorzystywał jej nigdy w działalności gospodarczej, oraz nie prowadził marketingu związanego z jej sprzedażą. Sprzedawana działka stanowi majątek prywatny. Do tego stanowiska skłania Wnioskodawcę orzecznictwo w podobnych sprawach, tj. wyrok trybunału unijnego z 15 września 2011 r. (C-180/10 i C-181/10), wyrok WSA w Bydgoszczy z 20 czerwca 2017 r. (I SA/Bd 540/17), oraz literatura w prasie (biuletyn VAT, sprzedaż działek - skutki dla rozliczeń VAT, aktualizacja 2017-11-08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w roku () Wnioskodawca zakupił od Agencji (...) do majątku osobistego działkę rolną o numerze 1 a w roku () dokupił do niej działkę o numerze 2.

Obie działki są niezabudowane, rolne. Wraz z innymi posiadanymi przez Wnioskodawcę działkami, położonymi w sąsiedniej miejscowości wchodzą w skład gospodarstwa rolnego.

Obszar działek 1 i 2 nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego.

Ze względu na niekorzystny kształt obu ww. działek - podłużny kształt klina, Wnioskodawca zdecydował się podzielić je poprzecznie na cztery funkcjonalne działki o powierzchni około (). Aby móc dokonać podziału wystąpił też o decyzje o warunkach zabudowy, która określiła parametry podziału i charakter możliwej zabudowy na każdej z działek - zabudowa jednorodzinna.

Wnioskodawca na działkach nie realizował do tej pory żadnej inwestycji typu przyłącze do sieci, budowa ogrodzenia, budowa wjazdu, budowa dróg wewnętrznych, działki nie były nigdy dzierżawione, wynajmowane, nie prowadził też na nich, ani przy ich pomocy żadnej działalności gospodarczej. Wykorzystywał je do tej pory wyłącznie w celach osobistych, tj. okazjonalny zbiór owoców z kilkunastu drzewek owocowych, w celu konsumpcji i przetworów na użytek własny.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza dotyczy usług doradczych, oraz usług najmu mieszkań. Dodatkowo w 2019 osiągnął przychód ze sprzedaży mieszkania.

Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedaż dwóch lub trzech działek. Planuje zachować jedną lub dwie na własny użytek. Ogłoszenie o sprzedaży działki zamieścił w intrenecie. Opłacił je z prywatnych środków. Nie prowadził żadnego marketingu, ogłoszeń, etc. Na działce nie było żadnych ogłoszeń, ani banerów. Ogłoszenia były kierowane na opłacony ze środków prywatnych numer telefonu i prywatny adres mailowy.

Ponieważ znalazła się osoba zainteresowana kupnem działki Wnioskodawca zawarł z nią umowę przedwstępną sprzedaży jednej z działek. Umowę finalną planował podpisać w ciągu najbliższego jednego do dwóch miesięcy.

Umowa warunkowa została rozwiązana w dniu () za porozumieniem stron.

Obecnie spodziewane zdarzenia przyszłe w przypadku sprzedaży tej, czy innej działki - powstałej z wydzielenia działki 2 i 1 - dopiero po informacji o braku skorzystania przez Gminę z prawa pierwokupu będą zawierane umowy przeniesienia własności. Powyższe wynika z faktu, że ww. działki Wnioskodawca zakupił od Agencji () i (), odpowiednio w (). i () Wymaga to przy ich sprzedaży zawarcia umowy pod warunkiem nieskorzystania przez Wójta Gminy z prawa pierwokupu.

Wnioskodawca nie udzielił Nabywcy działki / działek żadnych pełnomocnictw do działania w imieniu Wnioskodawcy przy czynnościach związanych ze sprzedażą działki / działek niezabudowanych będących przedmiotem wniosku. W szczególności nie udzielał żadnych pełnomocnictw dot. warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, pozwolenia na budowę, i innych np. budowy przyłączy.

Działka / działki niezabudowane mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub żadnych innych umów o podobnym charakterze, nie była / nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca wykorzystywał je do tej pory wyłącznie w celach osobistych, tj. okazjonalny zbiór owoców z kilkunastu drzewek owocowych, w celu konsumpcji i przetworów na użytek własny.

Z tytułu nabytych działek mających być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie miał ani statusu rolnika ryczałtowego, ani płatnika podatku VAT.

Wnioskodawca sprzedał w roku () niezabudowaną działkę, a w kwietniu () zabudowaną działkę i nie był od żadnej z tych transakcji płatnikiem podatku VAT. Od obu ww. transakcji został przez kupujących odprowadzony należny podatek PCC. Od czasu sprzedaży ww. zabudowanej działki do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych działek zabudowanych i niezabudowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy przedając jedną, dwie lub trzy działki z wydzielonej nieruchomości Wnioskodawca będzie w zakresie tych transakcji podatnikiem VAT.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą działki/działek za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nabyte działki użytkował rolniczo na potrzeby osobiste. Na działkach Wnioskodawca posiadał kilkanaście drzewek owocowych w celu konsumpcji owoców i przetworów na cele własne. Wnioskodawca z tytułu użytkowania działek nie był rolnikiem ryczałtowym ani płatnikiem podatku VAT. Działka / działki niezabudowane mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub żadnych innych umów o podobnych charakterze, nie była / nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca jedynie podzielił działki na 4 w celu uzyskania ich funkcjonalności oraz aby móc dokonać podziału wystąpił też o decyzje o warunkach zabudowy, która określiła parametry podziału i charakter możliwej zabudowy na każdej z działek - zabudowa jednorodzinna. Na działkach nie realizował do tej pory żadnej inwestycji typu przyłącze do sieci, budowa ogrodzenia, budowa wjazdu, budowa dróg wewnętrznych, działki nie były nigdy dzierżawione, wynajmowane, nie prowadził też na nich, ani przy ich pomocy żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca udostępnił jedynie na portalu internetowym informacje o ofercie sprzedaży.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działki/działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży ww. działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działki/działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca z tytułu transakcji nie będzie działał w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust 1 ustawy podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej